Berichten getagd met: Islam / Religie

De Koran en omgang met niet-moslims (2 juni 2018)

Geplaatst op 01/06/2018 door Oost Java Info

11 mei 2017 Bogor

Op internet in Nederland is erg veel te vinden over de omgang van moslims met niet-moslims. Bijna alles, wat geschreven wordt, is niet bepaald vleiend voor de Islam: “de Koran roept op tot oorlog”, “niet moslims zijn kafirs”, “de Koran roept op tot agressie”, “in de Koran staat, dat je niet bevriend moet raken met christenen” en nog veel meer van dit soort teksten.
Ik ben geen theoloog en ga de Koran hier niet interpreteren of uitleggen.
Wel zal ik beschrijven, hoe de Islam op basis van de Koran in Indonesie omgaat met niet-moslims.

Op de recente bom-aanslagen in Surabaya is door de moslims in Indonesie met grote verontwaardiging gereageerd. Er zijn vele gebedsdiensten gehouden. President, leger en politie hebben de aanslagen scherp veroordeeld, evenals de grote moslim-organisaties. De jacht op criminelen wordt opgevoerd.
Waarom deze verontwaardiging bij de moslims ? Omdat unaniem wordt gesteld, dat terreur volstrekt niet islamitisch is, in strijd met de Koran. De Islam is een vreedzame religie, zo is de mening van het bestuur van het land van hoog tot laag. En dit bestuur bestaat voor het overgrote deel uit moslims. Andere religies (niet-moslims) moeten gerespecteerd worden. Dit is niet alleen terug te vinden, zo wordt gesteld, in de Koran, maar ook in de Pancasila, de filosofische grondslag van de Indonesische staat. De Pancasila is voor een deel gemodelleerd naar de originele Pancasila, de ethische code van het boeddhisme.
Iedereen in Indonesie leert de Pancasila op school, ook de moslims. Handelen of publiceren in strijd met de Pancasila is strafbaar. De Pancasila is geen theorie, er wordt door bestuurders vaak naar verwezen. Koran en Pancasila versterken elkaar. En de Islam in Indonesie heeft met beide te maken: respect voor anderen en vredig samenleven.
Van grote betekenis voor de Islam is voorts, dat deze is gebouwd op het oude hindoeistische koninkrijk Majapahit, dat tot de 16e eeuw heeft betaan. De “Wali Songo”, de eerste islamitische predikers op Java, hebben niet radikaal gebroken met het hindoeisme, maar veel elementen overgenomen in hun islamitische leringen. Aldus is een Islam ontstaan, dat afwijkt van de Islam in het Midden Oosten. Naar de Koran wordt verwezen, als het gaat om vredig samenleven en respect voor anderen.

Ik woon in een 100% islamitische desa. In mijn desa en ook verder in de regio, heb ik nooit iemand gesproken, die niet het vredig samenleven en respect voor anderen onderschrijft.
In mijn desa is iedere bezoeker, moslim of niet-moslim, welkom, er wordt niet gevraagd naar zijn religieuze achtergrond. Men gaat op een normale en plezierige wijze met hem om, drinkt koffie met hem en geeft hem te eten. Ik heb de afgelopen jaren in mijn huis in de desa hindu’s, christenen en mensen zonder religie mogen ontvangen. Een feest voor de buurt; “wanneer komen ze weer ?” Volgens heel veel internetsites in Nederland (“hoe om te gaan met niet-moslims ?”) kan dit absoluut niet; er wordt dan verwezen naar gestoorde brul-apen, die zich imam, sjeik of wat dan ook noemen.

Wat er ook in de Koran geschreven staat, voor de moslims in Indonesie is de Islam een vreedzame godsdienst. Dit wordt uitgedragen door de top van het land (bestaande uit bijna alleen maar moslims), vele bestuurslagen daaronder en de grote moslim-organisaties. De Koran blijft voor hen het heilige Boek, waar zij zich in deze opvatting gesteund weten. Er zijn heel veel voorbeelden, hoe moslims en andere religies samenleven en elkaar respecteren; zoals de vele moslims, die tijdens de Kerstnacht kerken bewaken, zodat er daar geen ongeregeldheden plaats vinden en de christenen hun kerst-dienst kunnen vieren.

Toch zijn er groepen / organisaties van fundamentalistische moslims, die een luide stem hebben en regelmatig voor onrust zorgen. Op West en Midden Java zijn ze vooral te vinden. Een zorgelijke zaak.
De regering heeft al enkele fundamentalistische organisaties verboden, maar bv de FPI bestaat nog steeds. Mijn indruk is, dat de opkomst van deze organisaties niet van onderen komt. Echter, een samenleving, waar het opleidingsniveau gering is, men van oudsher veel respect heeft voor hooggeplaatsten en bepaald niet gewend is om kritisch te denken, zo een samenleving leent zich uitstekend om mensen te organiseren ten behoeve van de leiders van die organisaties, die op machtposities uit zijn. Naar ik heb begrepen, heeft onder meer ook de FPI ook zijn tentakels in allerlei hogere lagen. Het zijn deze organisaties, die met een beroep op de Koran / Islam, het christenen en andere religies moeilijk maakt; zoals pleiten voor sluiting van kerken, omdat de benodigde vergunningen er niet zouden zijn. Zij deinzen er niet voor terug, om desnoods kerken in brand te steken. Omdat zij, zoals gezegd, in allerlei hogere lagen invloed hebben, is het voor de regering erg moeilijk om ze zomaar te verbieden. Het gaat om macht en machtspelletjes.

Het overgrote deel van de moslims moet niets hebben van deze onrust-zaaiende organisaties. Dit blijkt ook wel uit de landelijke verontwaardiging na de bomaanslagen in Surabaya. Men wil rust en vredig samenleven. En steeds verwijst men dan naar de Koran, die, zo wordt in Indonesie gezegd, terreur en moord afwijst en vrede wil in heel Indonesie.

“Hoe om te gaan met niet-moslims” is voor de meeste moslims in Indonesie geen item: je gaat gewoon respectvol met niet-moslims om. Een opdracht vanuit de Koran.

11..

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , | Een reactie plaatsen

De Koran en “ouders” (25 mei 2018)

Geplaatst op 25/05/2018 door Oost Java Info

De Ramadan is een periode van onder meer bezinning. Ik zal in deze vastentijd een aantal onderwerpen belichten en aangeven, wat de Koran ervan zegt. Ik zal het deze keer hebben over “ouders”, later zal ik het hebben over “moeders” en hun hoge positie in de Islam; ook wil ik het hebben over omgang met anderen, zoals vrienden, wezen en weduwen en niet-moslims.

De Koran en Ouders

NB: Een soerah is een hoofdstuk in de Koran. Een soerah bestaat uit meerdere verzen.

– Soerah 17, 17:23 Al-Isra (De Nachtreis): Uw Heer heeft u bevolen, zeggende: “Aanbidt niemand anders dan Mij en betoont vriendelijkheid jegens de ouders. Indien één hunner bij u een hoge leeftijd bereikt of beiden doen dit, zeg dan nimmer tot hen “Foei” noch stoot hen af, doch spreek tot hen een welgevallig woord”.

– Soerah 17, 17:24 Al-Isra (De Nachtreis): En wees teder voor hen (de ouders) in erbarming. En zeg: “Mijn Heer, ontferm u over hen, daar zij mij opvoedden toen ik jong was.”

– Soerah 46, Al-Ahqaf (De Zandheuvels): En Wij hebben de mens vriendelijkheid jegens zijn ouders geboden. Zijn moeder draagt hem met ongemak en baart hem met smart. En zijn dragen en spenen nemen dertig maanden in beslag totdat, wanneer hij zijn volle kracht bereikt heeft en veertig jaren wordt, hij zegt: “Mijn Heer, stel mij in staat, dat ik dankbaar moge zijn voor de gunsten, die Gij mij en mijn ouders hebt bewezen en dat ik het goede moge doen, dat U behaagt. En laat mijn nakomelingen rechtvaardig zijn. Ik wend mij tot U: en waarlijk, ik behoor tot de Moslims.

De Islam is een religie, die speciale aandacht schenkt aan de familie en in het bijzonder het gezin. Het is de Islam, die aanmoedigt tot het liefhebben en respecteren van de gezinsleden en vooral de ouders. Zij vormen namelijk de basis van het gezin en zijn de opvoeders van de kinderen. De ouders zijn de personen, die de gemeenschap maken en onderwijzen. Het eren en respecteren van de ouders is één van de beste daden en tevens één van de meest geliefde bij Allah.
De Profeet heeft ons geleerd, dat de beste daad na het geloven in Allah en de Boodschapper het eren van de ouders is.

Ibn Abbaas heeft gezegd: “De Profeet werd gevraagd, welke daden de beste waren. Hij antwoordde: “Het geloven in Allah en Zijn Boodschapper en daarna het eren van de ouders.”

De reden waarom het van groot belang is dat de ouders goed worden behandeld, is omdat zij een zware last en verantwoordelijkheid dragen voor de kinderen, en in het bijzonder de moeder. De lasten die zij met zich meedraagt zijn groot en zwaar. Daarom is de moslim dankbaarheid, vriendelijkheid, zorgzaamheid en een goed gezelschap verschuldigd aan zijn moeder. Zij heeft wat dit betreft voorrang op de vader. Zij is degene die haar kind heeft gedragen met de pijn en moeite die daarbij komen kijken, en vervolgens brengt zij het kind ter wereld en zoogt ze hem. Al deze zaken vinden wij terug in de Koran.

Eens kwam er een man naar de Profeet en vroeg: “O Boodschapper van Allah! Wie heeft het meeste recht op mijn goede gezelschap?” Hij antwoordde: “Je moeder!” De man vroeg: “En daarna?” Hij antwoordde: “Je moeder!” De man vroeg: “En daarna?” Hij antwoordde: “Je moeder!” De man vroeg: “En daarna?” Hij antwoordde: “Je vader!”
De moeder heeft driemaal zoveel recht op de eerbied van haar kind, dan de vader.

Zorgen door en voor de ouders in de praktijk

In mijn regio is het zorgen voor de ouders, als zij niet meer zelfstandig kunnen wonen, de normaalste zaak van de wereld. Een van de kinderen neemt de ouders in huis. Niemand, maar dan ook niemand, die eraan denkt, de ouders naar een instelling te sturen.
De ouden hebben geen verplichtingen, zijn vrijgesteld van alles. En al naar gelang ze kunnen, blijven ze actief in en rond huis. De gedachte, dat het verzorgen van de oude ouders een last zou zijn, is volstrekt onbekend. Zoals hierboven reeds vermeld, is het eren en respecteren van de ouders één van de beste daden en tevens één van de meest geliefde bij Allah.
Ouders zullen al het mogelijke doen, om hun kinderen een zo goed en prettig mogelijke opvoeding en jeugd te geven. Ik zie dat in mijn regio. Een schoolopleiding, een mobieltje, een brommer als voorbeeld; als het financieel ook maar even kan, geven zij dat de kinderen. Zoals de ouders nu voor hun kinderen zorgen, zo zullen later de kinderen voor hun ouders zorgen.

 

 

Categorieën: Het gezin, ouders en kinderen, Islam / Religie | Tags: , , , , , | 1 reactie

Is Indonesie aan het radicaliseren ? (15 mei 2018)

Geplaatst op 15/05/2018 door Oost Java Info

Geestelijke leiders uit Banyuwangi, Oost Java (2017) bij de viering van 72 jaar Pancasila.

Naar aanleiding van de bomaanslagen in Surabaya gisteren en eergisteren, wordt in de pers gesuggereerd, dat Indonesie aan het radicaliseren is.
Ik woon al vele jaren in een 100% islamitische regio op Oost Java. De desa-bewoners zijn vol afschuw over de bomaanslagen. Zij gaan er prat op, dat in onze regio tolerantie heerst en “hidup bersama” (samen leven). Tolerantie en hidup bersama vormen de basis van de staat Indonesie, zoals vastgelegd in de Pancasila.
De Islam op Java verschilt duidelijk van de Islam uit het Midden Oosten. De javaanse Islam heeft nog steeds duidelijke wortels uit de hinduistische tijd (koninkrijk Majapahit, 16e eeuw). Dit zijn vele javanen zich ook bewust. Javanen zijn trots op hun cultuur.
Er zijn extremistische groepen in opkomst; hoewel op het totaal aantal javanen niet groot in aantal. Echter, de onrust die zij veroorzaken, is vaak groot. Zij laten zeer luid van zich horen. Deze extremistische groepen leunen tegen IS of sympathiseren er mee. En de komst van Syrie-gangers zorgt voor extra problemen. Het extremisme is niet van javaanse bodem; het is import uit het Midden Oosten.
President, Politie, Leger en het Parlement wijzen elk extremisme af in scherpe bewoordingen. Alles wat met IS te maken heeft, is verboden in Indonesie. Zo mogelijk, worden extremistische groepen verboden.
Het overgrote deel van de javanen laat zich niet meeslepen door extremisme. Het is daarom, dat ik positief ben over de toekomst van Java, hoewel het extremisme nog voor veel ellende kan zorgen. Maar er is een regering, die hard optreedt indien nodig. En de bevolking zal zich, zoals gezegd, niet massaal laten meeslepen door het extremisme.
Java is een mooie tuin; maar in elke tuin groeit onkruid (extremisme) en dat onkruid moet worden vernietigd. Dat is er aan de hand tegenwoordig.
Hoe verschrikkelijk ook de bom-aanslagen waren, ze werden gepleegd door enkele gestoorde lieden, die geen enkele steun of sympathie van de overgrote meerderheid van de javanen krijgen. De javanen zijn vol afschuw over deze aanslagen. Ik ben het er dus niet mee eens, dat Indonesie aan het radicaliseren is.

Categorieën: Islam / Religie, Landelijk en politiek | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

De Islam in de desa (16 april 2018)

Geplaatst op 16/04/2018 door Oost Java Info

Na vele jaren op Bali te hebben gewoond, ben ik 6 jaar geleden naar Oost Java verhuisd. Oost Java, dat zo anders is dan Bali, met het meest opmerkelijk verschil de afwezigheid op Oost Java van het  het Hinduisme. Bali en het Hinduisme worden wereldwijd bejubeld; een prachtig eiland met een zeer kleurrijke religie; overal tempels en vrijwel dagelijks zijn er prachtige ceremonien te zien. En als toerist mag je gewoon meedoen met het Hinduisme, als je je daarvoor kleedt (sarong bv.). Verder is er een uitgebreide reli-cultuur (reli-shops, guru’s in maten en soorten, retraites en meer). Velen raken onder de indruk van dit religieuze “geweld”.
Op Oost Java geen Hinduisme, maar de Islam; niet kleurrijk en de moskeeen zijn slechts beperkt toegangelijk voor niet-moslims. 5x Per dag klinkt de oproep tot gebed.
De regio, waar ik woon, is geheel islamitisch. Er heerst een sfeer van tolerantie jegens niet-moslims; de javaan is vriendelijk van aard.
De Islam in Nederland blijft voor discussies zorgen. Discussies, die in Indonesie niet plaats vinden.
De Islam in Indonesie is een andere Islam,, dan die van het Midden Oosten. De Islam in Indonesie is “gebouwd” op de oude boedhistische en hindu koninkrijken (tot de 16e eeuw). Er zijn vele sporen en rituelen op Java te vinden, die hun wortels hebben uit de tijd van voor de Islam.
Als moslim voel ik mij vrij en geborgen in Indonesie. Geen lastige vragen, geen (ver)oordelingen door wie dan ook. Mensen, die blij zijn om een westerse moslim te ontmoeten. Hoe anders dan toen ik vorig jaar enige maanden in Nederland was. Mijn “songkok” heb ik niet gedragen, en mijn moslim-zijn heb ik uiteindelijk maar verzwegen. Een gesprek over de Islam was niet mogelijk. Op alle mogelijke manieren wilde men vooroordelen bevestigd zien; dat IS niets met de Islam te maken heeft, maar uitsluitend een criminele organisatie is, wilde er absoluut niet in. Dat vrouwen in Indonesie in het geheel niet achtergesteld zijn, werd niet geloofd: “ze dragen toch een hoofddoek, nou dan ?”. Bereidheid om te luisteren naar mijn uitleg over de Islam in Indonesie, was er in het geheel niet. Pas toen ik in july vorig jaar in de Garuda stapte, om terug te gaan naar Indonesie, deed ik mijn songkok weer op en werd ik door de stewardessen begroet met “salam alaikum”.
De sfeer van tolerantie en rust heb ik op Bali veel minder geproefd. De miljoenen toeristen, die jaarlijks Bali bezoeken, tekenen het eiland: file’s, verontreiniging, natuurschoon, dat zienderogen verdwijnt. Vele balinesen hebben dollartekens in de ogen, als ze een buitenlander ontmoeten.

 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , , | 1 reactie

Moslima’s (december 2017)

Geplaatst op 20/12/2017 door Oost Java Info

Velen in Nederland hebben moeite met vrouwen, die een hoofddoek dragen, hoewel de acceptatie groter wordt.
De hoofddoek wordt onder meer als vrouw-onvriendelijk ervaren. Er bestaat het gevoel, dat moslima’s niet gelijkwaardig zijn aan de man. Daar komen nog de berichten bij, dat er moslima’s zijn, die mannen geen hand willen geven bij begroeting.
Mijn ervaring in mijn 100% islamitische desa en regio is, dat vrouwen volop en gelijkwaardig meedraaien in de samenleving. Een zeer groot deel van de middenstand drijft op vrouwen. Vrouwen werken als artsen, veel jongere vrouwen treft men aan op kantoren en er werken zelfs vrouwen bij de politie. Ook bij de hogere bestuursfuncties treft men vrouwen aan, zoals de burgemeester van Surabaya, de districtsbestuurder (bupati) van mijn district, en de minister van financien van Indonesie.
Het aantal werkende vrouwen is echter nog beperkt.
Vrouwen gebruiken de motor of de auto, alleen of met anderen. Ze zijn vrij daarin en niemand belemmert ze dat.
Vrouwen in Indonesie zijn geen onderdanige types, die achter de man aanlopen.
Wel is de rolverdeling tussen man en vrouw een andere dan die in Nederland. Gehuwde islamitische vrouwen hebben de zorg voor de huishouding en de opvoeding van de kinderen, terwijl de man zorgt voor inkomsten. Zwaar lichamelijk werk ziet men vrouwen niet doen.
De begroeting van vrouwen is algemeen het geven van een hand.
De hoofddoek behoort bij de identiteit van de moslima. Bij huis wordt de hoofddoek minder gedragen, dan wanneer men het huis verlaat. Maar er zijn genoeg dames, die buitenshuis ook geen hoofddoek dragen. Gaat men naar min of meer officiele gebeurtenissen (huwelijk, gebedsdienst, begrafenis), dan is de hoofddoek gebruikelijk.
De boerka, die het hele hoofd bedekt, met een spleet voor de ogen, ziet men hier eigenlijk nooit.
Ik zelf heb niet vaak zoveel leuke en plezierige contacten gehad met vrouwen, als met de moslima’s hier. Zelfs ondeugende “grapjes” geven aanleiding tot hilariteit. Het is mij zelden overkomen, dat een dame mij geen hand wil geven. Ik kan mij onbekende dames gewoon aanspreken en andersom gebeurt dat ook.
Kortom, van een onderdanige positie van de vrouw hier is geen sprake, wel is de rolverdeling tussen man en vrouw anders dan in nederland.

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie, Omgangsvormen | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

“Berkat” en “Selamatan”

Geplaatst op 03/11/2017 door Oost Java Info

Berkat, om mee naar huis te nemen

Bij moslims vinden er regelmatig gebeds-bijeenkomsten plaats aan huis. Er zijn vele aanleidingen om zo een gebeds-bijeenkomst te houden. Bijvoorbeeld op de 7e dag na iemands overlijden, en ook op de 40-ste, 100–ste en 1000-ste dag na het overlijden.
Is een vrouw zwanger, dan wordt op de 7e maand van de zwangerschap een gebedsdienst bij huis gehouden.
Ook bij pas geboren baby’s vindt er een gebeds-bijeenkomst plaats. En ook enige maanden na de geboorte.
Doorgaans zijn het de mannen, die als gezinshoofd aanwezig zijn bij de gebedsbijeenkomst. Gebruik is, dat er een uitnodiging uitgegaat. Uitgenodigd worden doorgaans vrienden, bekenden, buren. Deze uitnodiging wordt in de loop van de ochtend bij de mensen thuis bezorgd. Op die uitnodiging staat vermeld de reden van de bijeenkomst, hoe laat die zal plaats vinden (meestal begin van de avond) en degene, van wie de uitnodiging uitgaat.
Deze gebeds-bijeenkomsten duren plm 45 minuten. De mannen zijn bijna allemaal gekleed in sarong en een mooi overhemd. Als hoofddeksel dragen de meesten de songkok (zwarte hoofddeksel). Er worden gebeden gereciteerd en een stuk uit de Koran voorgelezen. Samenzang vindt niet plaats, is onbekend. Elke man kan deze bijeenkomsten “leiden”. Er zijn geen vaste voorgangers.

Aan het einde van een gebeds-bijeenkomst vindt er een “selamatan” plaats: een gezamenlijke maaltijd voor de aanwezigen bij de gebedsbijeenkomst. Deze maaltijd is in mijn desa doorgaans eenvouding (een soto, of rijst met wat kip en toebehoren).
De gebeds-bijeenkomst en de selamatan vinden (uiteraard) zittend op de grond plaats. Zij, die niet op de grond kunnen zitten, gebruiken een krukje of een stoel.
Aan het einde van de selamatan krijgen de aanwezigen een “berkat” mee: een doos met rijst met toebehoren. Deze is bestemd voor de gezinsleden thuis.

Selamatan, gezamenlijke maaltijd voor de aanwezigen bij de gebedsbijeenkomst

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie, Maaltijd vandaag / eten en drinken | Tags: , , | 7 reacties

Vandaag: Idul Adha – Offerfeest (1 sept. 2017)

Geplaatst op 01/09/2017 door Oost Java Info

Vandaag was het Idul Adha, het Offerfeest; het wordt gevierd ter nagedachtenis aan de profeet Ibrahim, die bereid was zijn zoon te offeren in opdracht van God.
Om 6 uur vanochtend naar de kleine moskee achter mijn huis en om 6.45 uur weer thuis.
In de moskee zitten de mannen en vrouwen gescheiden; bijna alle mannen hebben een sarong aan, en de songkok (hoofddeksel). De vrouwen hebben een wit gewaad aan, en een witte hoofddoek.
Tijdens de dienst is er geen samenzang; er wordt veel gereciteerd uit de Koren en gebeden opgezegd door de imam. De imam heeft geen speciale kleding aan.
Men staat in de moskee of zit in kleermakerszit. Het laatste gebed wordt (zittend) afgesloten met een korte draaiing van het hoofd naar rechts en naar links onder het uitspreken van as salaamoe `alaykoem wa rahmatullah (vrede zij met u en de genade van God) om de engelen te groeten die de goede en slechte daden van de gelovige bijhouden of om het contact met de wereld om zich heen te herstellen.
Zoals gezegd staat of zit men meestal in de moskee. Zij, die niet kunnen staan of in kleermakerszit kunnen zitten (bijvoorbeeld ouderen en / of zieken), kunnen op een stoel of kruk zitten; dat is geen enkel probleem.
Na de dienst in de moskee werden overal koeien en / geiten geslacht. Het vlees werd verdeeld onder de buurtgenoten en de armen.
Idul Adha is het tweede grote islamitische feest na het Suikerfeest (Lebaran). Het is een officiele vrije dag. Ook de meeste warungen en toko’s waren dicht; maar de meesten gingen in de namiddag weer open.
Het is een dag om familie te bezoeken en kennissen / vrienden. Het was dan ook erg druk op de weg.

 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Cafe Nginem (dec. 2016)

Geplaatst op 10/12/2016 door Oost Java Info

Indertijd berichtte ik (zie link) over de verplaatsing van  Cafe Nginem van 60 meter vanaf mijn huis tot 25 meter vanaf mijn huis. Het Cafe staat nu naast het huis van mijn buren.
Inmiddels draait Cafe Nginem weer op volle toeren. Om 5 uur in de morgen komen de eerste mannen, en rond middernacht is het weer stil.
Er is koffie en thee te krijgen, wat zoete broodjes en een kom mie. De toko van mijn buren doet er goede zaken mee, veel verkoop van sigaretten en meer. Maar ook de warung tegenover het Cafe, waar Bakso en Mie Ayam wordt verkocht, heeft er profijt van.
In  Cafe Nginem komen alleen de mannen. Niet alleen uit de desa, maar ook van buiten de desa. Het Cafe is een bekend ontmoetingscentrum. 2 Dames op leeftijd zijn de uitbaatsters.
Er wordt gehandeld, geschaakt, veel gepraat, plannen gemaakt en soms gegokt. Het is welhaast de ziel van de javaanse gemeenschap. Het is zeer authentiek, vooral omdat buitenstaanders (toeristen) geheel ontbreken.
Van lawaai-overlast is geen sprake. Vooral in de avond is het druk. Dan komen ook vaak jonge mannen, en wordt er een gitaar gezocht en dan gezongen. Van wat blikjes wordt een “drum” gemaakt voor de ritmische begeleiding. Er wordt bepaald niet onverdienstelijk gezongen.
Mijn integratie is nu zover gevorderd, dat ik niet meer langs het Cafe kan lopen, zonder te worden aangeroepen om er even bij te komen zitten.
Gisterenavond zat ik naast 2 oudere mannen, die mij vertelden, dat de Islam in Indonesie toch wel erg mooi is, tolerant, vredig samen leven. Heel wat anders dan de “Arabische” Islam, zo vonden zij. Ik kan dit alleen maar beamen. Ik heb al vaker geschreven over de Indonesische Islam, die zo anders is, dan waar men in Nederland mee te maken heeft.

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , , | 1 reactie

Javaanse offers

Geplaatst op 15/09/2016 door Oost Java Info

Javaanse offer

Ik maakte in een eerder bericht al melding van “hindu-sporen” in de Islam in Indonesie.
Op Bali worden zeer veel offers gebruikt, grote offers voor grote feesten, en kleine, dagelijkse offers, die elke dag op bepaalde plekken in en bij huis worden neergelegd. Dit gebruik van offers komt voor uit de Hindu-religie.
Tot de 16e eeuw was er op Jawa het grote Hindu koninkrijk Majapahit. Dit werd opgevolgd door het Sultanaat Mataram. De Islam is op Jawa gebracht door de “Wali Songo”, negen legendarische predikers. De Wali Songo worden op Java vereerd op een wijze die niet strookt met de orthodoxe islam, zoals die op het Arabisch schiereiland wordt beleden. In de bedevaarten en feesten ter ere van de Wali Songo zijn veel oudere Javaanse animistische, boeddhistische en hindoeïstische trekken te vinden.
Het hinduisme is verdwenen, maar veel sporen zijn nog te vinden in de Islam op Java, zoals bij de voorbereiding van een huwelijk.
In mijn islamitische desa worden de dag voor het huwelijk 7 offertjes geplaatst: 1 bij de vuurplaats, waar gekookt wordt, 1 of 2 bij de plek, waar het eten wordt toebereid, 1 bij de waterput, en nog 2 in de zaal of tent, waar het huwelijk plaats vindt.
Hierboven een foto van een javaanse offer, zoals die worden gebruikt bij het huwelijk. Het offer bestaat uit pisang, koffie, ei groenten, kokosnoot en wat meer.

Offer op Bali

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Mystiek

Geplaatst op 24/08/2016 door Oost Java Info

De Candi Singhasari bij Malang. Candi Singhasari is een hinduistische tempel geweest, gebouwd tijdens het koninkrijk Singhasari (1222-1292). Ik ben daar geweest, en heb “verse” offertjes zien liggen voor godenbeelden.

Een jongeman uit mijn buurtje wil trouwen. Hij wil graag in september of oktober trouwen. Welnu, zult U denken, dan zoekt hij met zijn aanstaande toch een geschikte datum.
Maar zo gemakkelijk gaat dat niet. Er zijn nl gunstige en niet gunstige dagen voor een huwelijk. De gunstige en niet gunstige dagen worden bepaald door de javaanse kalender; en lang niet iedereen weet daar mee om te gaan.
Degene, die hier uitkomst gaat brengen is zijn oude oma. Zij kent de javaanse kalender.
Na een paar dagen heeft zij een geschikte datum gevonden, eind september. De hele maand oktober is helemaal niet gunstig.
Van belang is verder, dat er op de dag van het huwelijk offertjes moeten worden neergelegd op bepaalde plekken bij huis.
Het bepalen van een juiste datum en het brengen van offers zijn de sporen van het oude Hinduistische Koninkrijk Majapahit (tot plm 1500). Dit Koninkrijk heeft grote invloed gehad op Java, tot op vandaag nog merkbaar. Na Majapahit kwam het eerste islamitische koninkrijk, het Sultanaat Demak. De Islam heeft zich daarom goed kunnen vestigen op Java, omdat de eerste islamitische predikers (Wali Songo) rekening hielden met het hinduistische verleden.
Ook aan de vorstenhoven van Yogyakarta en Surakarta  zijn nog duidelijk hinduistische sporen te vinden.

Naast de restanten van het hinduisme, is er de Kejawen, ook genoemd Kebatinan, Agama Jawa en Kepercayaan. Dit is een Javaanse religieuze traditie, bestaand uit een samensmelting van animistische, boeddhistische en islamitische, vooral soefi geloven en praktijken. Het is geworteld in de geschiedenis en het geloof van de Javaaanse bevolking, aspecten van verschillende religies versmeltend.

De foto hieronder is van de Candi Singhasari bij Malang. Candi Singhasari is een hinduistische tempel geweest, gebouwd tijdens het koninkrijk Singhasari (1222-1292). Ik ben daar geweest, en heb “verse” offertjes zien liggen voor godenbeelden.

 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Vrouwen en Islam in Indonesie, reactie op het opiniestuk van Darya Safai in de Volkskrant van 14 jan. 2016

Geplaatst op 19/01/2016 door Oost Java Info

Trotse en kanppe indonesische vrouwen met hoofddoek

Darya Safai, Iraans-Belgische en tandarts, schreef een opiniestuk in de Volkskrant van 14 jan. 2016, met als titel: “Sexueel geweld wortelt in islamitische cultuur”.
Zij stelt: “In traditionele moslimgemeenschappen worden mannen en vrouwen zo veel mogelijk van elkaar gescheiden, apart gehouden dus. De imams verbieden en vermijden alle normale relaties. Het andere geslacht wordt nog eens ingedeeld in twee groepen: ‘vertrouwelingen’ en ‘niet-vertrouwelingen’. Alleen moeder, echtgenoot en dochter zijn vertrouwelingen, elke relatie met andere vrouwen is uitgesloten. Mannen moeten vermijden om hen te zien, laat staan aan te kijken. De vrouwen moeten zich bedekken en ook hun wordt aangeraden om niet-vertrouwelingen niet in de ogen te kijken. Elk contact tussen niet-vertrouwelingen kan uitmonden in een seksuele relatie, zeggen de imams, en is dus een zonde.”
Ik ben geen theoloog, of wat voor deskundige dan ook, maar ik woon wel in een zeer traditionele moslimgemeenschap; op Java dan, wel te verstaan.
Niets van hetgeen schrijfster hierboven beschrijft over traditionele islamitische gemeenschappen, is van toepassing op mijn regio op Java; en ik durf te stellen, dat dit geldt voor bijna de hele moslim-gemeenschap in Indonesie.
Vrouwen zijn even actief in de samenleving als mannen; geen imam hier, die normale relaties verbiedt. Van een indeling van het andere geslacht in twee groepen is hier geen sprake; de desabewoners hebben er nog nooit van gehoord. Vrouwen moeten zich bedekken en oogcontact vermijden, zo geeft schrijfster aan. Onzinnige uitlating als het Indonesie betreft. Ik heb een normaal contact met vrouwen, die ik niet ken, bv. als we in de winkel bij de kassa wachten, of in een warung zitten. Het kan er soms heel leuk aan toe gaan in deze korte contacten. Ook als de vrouw een hoofddoek heeft. De hoofddoek is voor de vrouw het symbool van het moslima zijn; maar niets staat deze moslima’s in de weg om contacten aan te gaan, of op de brommer naar vriendinnen te gaan of anderszins zich buitenshuis te begeven, alleen of met anderen, zonder familieleden.
De jongevrouwen maken van de hoofddoek vaak iets fleurigs. Wat men vaak ziet: jonge dames met een hoofddoek, een strakke spijkerbroek, lippen mooi rood gemaakt, en half hoge hakken. Ondenkbaar in bv. Saoedi Arabie !
Vrouwen doen in Indonesie volop mee. De Islam in Indonesie plaatst de vrouw, in het bijzonder de moeder, heel erg hoog. Via de moeder komt men in het paradijs, wordt gezegd.
Net als in Nederland, komt ook in Indonesie huiselijk geweld voor, net zoals pedofilie en andere vormen van criminaliteit of onaangepast gedrag. Ik heb geen cijfers voor wat betreft geweld tegen vrouwen in Indonesie; ik weet niet waar en hoe ze dit hier bijhouden. Zo nu en dan lees ik erover in een van de dagbladen.
Dat mannen moeten vermijden om vrouwen aan te kijken, zal in het Midden Oosten wel gebeuren, maar in Indonesie gaan mannen gewoon met vrouwen om. Er worden handen geschud, er wordt een praatje gemaakt, net zoals in Nederland.

De Islam in Indonesie is volstrekt anders, dan in de landen in het Midden Oosten. Het Midden Oosten heeft een lange geschiedenis van geweld, geweld tussen stammen, heersers etc.; het is een rauw gebied. Vanouds her al.
Mannen zijn daar “macho’s”, die het voor het zeggen hebben en de baas zijn van vrouwen.
In Indonesie zijn er een paar kleine fundamentalistische groepen, die soms luid van zich doen spreken, zoals de FPI. Daar zitten ook sympathisanten van de IS bij. De IS is in Indonesie verboden en aanhangers worden opgespoord. Deze fundamentalistische groepen vormen echter slechts een zeer kleine minderheid.

Indonesie heeft een geschiedenis van hindoeistische en boeddhistische koninkrijken tot de 16e eeuw. Toen kwam de Islam naar Indonesie en heeft zich gevestigd op hindoeistische en boeddhistische “grond”. De Pancasila, de Indonesische staatsfilosofie, is voor een deel gemodelleerd naar de originele Pancasila, de ethische code van het boeddhisme. Dit zegt veel !
Onlangs heeft een hoogstaande imam uit Jakarta ervoor gepleit, dat de wereld zich meer moet focussen, wat betreft de Islam, op Indonesie. In Indonesie is er een Islam, die tolerant wil zijn, die wil samenleven met andere religieuze groepen. Het gaat in Indonesie om “saling hormati”: elkaar respecteren, zoals  bv. de buren, maar ook mensen van andere religieuze groepen.
Ik denk, dat geweld tegen vrouwen niet in de  Islam wortelt, zie Indonesie. De vrouwenonderdrukking past bij de rauwe, harde sfeer in de landen van het Miden Oosten; geweld is daar traditie. En daar hebben vrouwen onder te lijden.
—————————————-

Hieronder vindt U het hele artikel van Darya Safai.

Darya Safai, Iraans-Belgische en tandarts. Zij is auteur van `Lopen tegen de wind¿ 14 januari 2016.

Of de daders van de aanrandingen in Duitsland nu vluchtelingen waren of migranten van Arabische en Noord-Afrikaanse afkomst, hun barbaarse gedrag vindt zijn oorsprong in de genderapartheid van de islamitische cultuur. Zij zijn zelf het slachtoffer van een religieus wereldbeeld dat vrouwen beschouwt als minderwaardige wezens.

In traditionele moslimgemeenschappen worden mannen en vrouwen zo veel mogelijk van elkaar gescheiden, apart gehouden dus. De imams verbieden en vermijden alle normale relaties. Het andere geslacht wordt nog eens ingedeeld in twee groepen: ‘vertrouwelingen’ en ‘niet-vertrouwelingen’. Alleen moeder, echtgenoot en dochter zijn vertrouwelingen, elke relatie met andere vrouwen is uitgesloten. Mannen moeten vermijden om hen te zien, laat staan aan te kijken. De vrouwen moeten zich bedekken en ook hun wordt aangeraden om niet-vertrouwelingen niet in de ogen te kijken. Elk contact tussen niet-vertrouwelingen kan uitmonden in een seksuele relatie, zeggen de imams, en is dus een zonde.
Losbandig en schaamteloos
Gelukkig handelt maar een minderheid van de moslims in het Westen overeenkomstig dit gedachtengoed
Ik weet uit ervaring dat mannen die opgroeien met dat gedachtengoed een vrouw zonder hijab algauw schaamteloos en losbandig noemen. Met haar kun je probleemloos seks hebben. Je kunt haar straffeloos betasten of tot seksuele onderdanigheid dwingen. Hoe zou je een vrouw anders moeten behandelen, als ze zomaar (delen van) haar lichaam toont aan niet-vertrouwelingen, en mannen onbekommerd laat genieten van haar seksuele aantrekkingskracht? Met wie zou je anders voorhuwelijkse betrekkingen kunnen hebben?

Gelukkig handelt maar een minderheid van de moslims in het Westen overeenkomstig dit gedachtengoed. Maar in hun eigen land zijn veel van die mannen nog niet eens in de grote steden geweest. Hier, in het Westen, worden ze plots geconfronteerd met een totaal andere cultuur, waarin vrouwen met respect behandeld worden en hun vrouwelijke en seksuele eigenheid ten volle kunnen beleven. Dat contrast wekt bij onbeschaafde mensen (want dat zijn het) lage, agressieve instincten op, het gevolg van een levenslange hersenspoeling.

We moeten de daders van seksuele agressie en intimidatie met alle middelen duidelijk maken dat hun gedrag in onze maatschappij niet wordt geduld. Daar horen dus ook strenge straffen bij.
Veroordelen
Een apartheidssysteem levert uiteindelijk alleen maar verliezers op
Maar nog belangrijker is dat ook de moslims in onze samenleving hen scherp veroordelen. Zij moeten evenzeer tonen dat ze walgen van dit soort vrouwvijandige praktijken, en dat de Europese rechtsregels superieur zijn aan verderfelijke religieuze dogma’s, uit welk land de daders ook afkomstig mogen zijn.

Om die reden verbaasde het mij dat Henriette Reker, de burgemeester van Keulen, een nieuwe ‘gedragscode’ voor vrouwen suggereerde. Weet ze dan niet dat het juist de gedragscode van de extreme imams is die de incidenten in Duitsland veroorzaakt heeft? En wat bedoelt ze met ‘een armlengte afstand houden van vreemde mannen’ en ‘in je eigen groep blijven’? Wie zijn die vreemden en die eigen groep die je al dan niet op afstand moet houden?

De Keulse politie sprak over Arabische en Noord-Afrikaanse migranten, later ook over asielzoekers. Moeten we dan voortaan ieder contact met mensen van die afkomst mijden, wellicht zelfs met alle mensen die een moslimachtergrond hebben? Installeren we zo geen nieuw soort apartheid, ten koste van een grote gemeenschap vredelievende mensen die de openlijke aanrandingen even sterk haat en verwerpt als hun ‘autochtone’ medeburgers? Op termijn zal zo’n apartheid tussen Duitsers of Nederlanders en mensen met een migratieachtergrond nog veel meer geweld creëren.

Een apartheidssysteem levert uiteindelijk alleen maar verliezers op, zowel in de ‘dominante’ als in de ‘onderdrukte’ gemeenschap. En dat willen we niet in onze samenleving. We moeten niet het ene kwaad bestrijden met het andere.

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen

Idul Adha (25 sept. 2015)

Geplaatst op 25/09/2015 door Oost Java Info

Gisteren (donderdag) was het Idul Adha, het Offerfeest.
Woensdagavond, dus al donderdag (de dag begint met de avond ervoor) trok een lange stoet met veel kinderen door het dorp; ieder droeg een fakkel. De stoet werd begeleid door godsdienstige muziek uit een versterker op een vrachtwagen.
Donderdagochtend vroeg naar de moskee. Veel  mensen namen 1 of 2 vrije dagen.

Foto bij mijn huis

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

De Indonesische Islam

Geplaatst op 14/08/2014 door Oost Java Info

Vertegenwoordigers van de verschillende religies in Indonesie bij elkaar

Onlangs sprak ik met een nederlandse jonge dame, die alleen op reis was in Indonesie. Zij had het boven verwachting naar haar zin en voelde zich als alleenreizende vrouw erg veilig op Java. Een van de eerste dingen, die zij mij vertelde, was dat het haar zo was opgevallen, hoe nadrukkelijk de indonesische vrouwen in de samenleving aanwezig zijn. Het lijkt wel, zo zei ze, alsof de hele middenstand op vrouwen draait. Verder was de mondigheid van de vrouwen haar opgevallen; geen bedeesde vrouwen, die amper hun zegje willen of kunnen doen, integendeel. Tot zover deze dame.
De observatie van deze dame is geheel juist. De vrouwen in Indonesie (met name Java) nemen actief deel aan het openbare leven. Zij staan zonder meer hun “mannetje”.
Vrouwen zijn vertegenwoordigd in veel beroepsgroepen; het aantal vrouwen dat hogere of hoge posities bekleed, is echter nog beperkt. Toch zijn er een paar bekende voorbeelden, zoals de burgemeester van Surabaya,  de op 1 na grootste stad van Indonesie, mevr. Rismaharini. En Mevr. Megawati Sukarnoputri  is zeer vooraanstaande politica in Indonesie.
Er is een vrouwen-emancipatie beweging in Indonesie. Deze beweging wil echter geen copie zijn van de westerse vrouwen-emancipatiebewegingen, maar de vrouwen emanciperen op Indonesische wijze, uitgaande van de cultuur in Indonesie.
Op de TV ziet men vooral jonge vrouwen swingen, dat het een lust is bij een optreden van een bekende artiest. Er zijn kort-gerokte dames bij, dames met lange broeken, en dames met hoofddoeken en spijkerbroek. Allen staan ze te swingen en hebben de grootste lol met elkaar.
Kleurige T-shirts, veel spijkerbroeken en veel kleurige hoofddoeken.
Na afloop van het optreden gaan de dames naar huis, sommigen samen met of door hun vriend opgehaald, anderen alleen op de brommer, en sommigen achter het stuur in een auto.
Dit is een beeld, dat in de Arabische landen niet mogelijk is. Daar voor het overgrote deel vrouwen in het zwart met lange zwarte wapperende mantels en heel erg veel boerka’s.
Saoedie Arabie is misschien wel het meest extreem, vrouwen mogen daar alleen buitenkomen samen met man of een mannelijk familielid. In T–shirt en spijkerbroek staan swingen op een plein is ondenkbaar.
Ik heb het afgelopen jaar op Oost Java (12 maanden) welgeteld 1 keer een vrouw met een boerka gezien. Je ziet het zelden hier. De hoofddoek wordt gedragen, door wie het wil. Ik zie moeders met hoofddoek en dochters zonder, en omgekeerd. Er is geen verplichting tot het dragen van een hoofddoek. De jongere vrouwen, die wel een hoofddoek willen dragen, maken er vaak een kleurig iets van, met een sieraad aan de voorkant om de hoofddoek bijeen te houden.
David en zijn vrienden drinken graag een wijntje met mij in de avond-uren; ook een biertje wil er wel ingaan. Ook dit is niet mogelijk in de Arabische landen.
Verliefde homo-jongens worden in Iran opgehangen, in andere landen staan er zware straffen op. In Indonesie zijn een aantal bekende artiesten homo, iedereen weet ervan. Ook in mijn desa zijn er een paar homo’s. Niemand, die hen lastig valt of moeilijk daarover doet. Ze gaan ook gewoon naar de moskee. Niet iedereen in de desa begrijpt, dat deze jongens zo zijn, maar men doet ze geen kwaad.
In Afganistan zijn oude Buddhabeelden opgeblazen, ook in Pakistan gebeurt dit. Op Java zijn honderden tempels uit de hindoeistische en buddhistische tijd op Java te vinden. Sommige tempels zijn erg mooi in tact of gerestaureerd (Prambanan en de Borobudur), anderen worden nog gerestaureerd; Indonesiers zijn erg trots op hun verleden. Alle overblijfselen uit de tijd van voor de komst van de Islam worden gekoesterd. Zij behoren gewoon tot de geschiedenis van Indonesie.
Al met al een heel ander beeld dus van de Islam in Indonesie, vergeleken met de Arabische landen.

Hoe komt het dat de Islam in Indonesie zo anders is dan in de Arabische landen ? Voorzover ik opmaak uit de literatuur en gesprekken met moslims in Indonesie heeft dit vooral te maken met het feit, dat de Islam in Indonesie “gebouwd” is op de oude buddhistische en hindoeistische rijken van voor de Islam. De buddhistische en hindoeistische sfeer “werkt door” in de Islam.
De Godin van de Stille Zuidzee, Nyai Loro Kidul, is op Java nog steeds een begrip. Ik heb op het strand van Parangtritis bij Yogyakarta moslims offers zien brengen aan deze godin.
Ook aan de hoven van de sultans van Yogyakarta en Surakarta zijn nog duidelijke overblijfselen te zien. Veel van de dansen daar zijn gebaseerd op de Mahabharata.

In Nederland heeft men vooral te maken met de Islam uit de Arabische landen. Doorgaans aan de fundamentalistische kant. Ik lees op internet-forums in Nederland voor jongeren, die moslim willen worden of het al zijn, de meest vreemde vragen. zoals: “ik ben moslim, maar mijn vader niet, mag ik nu wel naar zijn verjaardag ?” Of: “mag ik als moslim voor iemand anders een biertje kopen ?” Dit zijn nog vrij onschuldige vragen, maar het kan ook erger, zoals vragen over het omgaan met niet-moslim buren, het respecteren van niet-moslim feestdagen. En het kan nog erger.
Voor mij zijn dit stompzinnige en idiote vragen van zeer beklagenswaardige lieden, waarvan je je kunt afvragen, in hoeverre ze toerekeningsvatbaar zijn.
Ik heb dit soort vragen voorgelegd aan David en zijn vrienden (allen uiteraard moslim), in de leeftijd van 18 – 25 jaar. Ze begrepen in het geheel niet, waar ik het over had. Natuurlijk behoor je je vader te respecteren en naar zijn verjaardag te gaan. Een  gesprek was in feite niet mogelijk, omdat dit soort idioterie helemaal buiten hun denkwereld valt. Een ander respecteren (“hormat”) is voor de Indonesische moslims van grote betekenis.

Indonesie is net zo groot als Europa. Er wonen honderden volkeren, er worden honderden talen gesproken, behalve de grote religies zijn er talloze lokale religies. Jakarta is hypermodern, in andere delen van Indonesie leeft men nog bijna in het stenen tijdperk.
Dit alles wordt bijeengehouden door de staatsfilosofie “Pancasila”, eenheid in verscheidenheid, waar voor ieder een plaats moet zijn.
In een land met zoveel verschillen, zijn natuurlijk ook problemen. Ook in Indonesie zijn een aantal fundamentalistische moslim-groepringen, zoals de FPI en JAT; kleine groepen, met echter een luide stem, die vaak uit zijn op overlast.
Ook de besturen van de grote moslim organisaties kunnen uiterst vreemde uitspraken doen, zoals het advies om Christenen geen “Selamat Hari Natal” te wensen, omdat dit in strijd zou zijn met de Koran, of niet meedoen met Valentijnsdag. Ik heb de indruk, dat de gewone moslim zich hier niet veel aan stoort. Er zijn genoeg moslims, die Kerst met christenen samen vieren.
Doch het streven om met zijn allen vreedzaam in Indonesie te leven, is overal voelbaar. Dit streven gaat niet over een geffend pad, er zijn veel hobbels, waar gelukkig op TV en in de kranten veel aandacht aan wordt gegeven.

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , | 1 reactie

Bijna Lebaran (24 july 2014)

Geplaatst op 24/07/2014 door Oost Java Info

lebaran

Zondagavond na het avondgebed is het Takbir. Grote groepen met name jongeren trekken door de desa, vuurwerk wordt afgestoken (Foto van vorig jaar).

Aanstaande zondag, na het avondgebed, Maghrib, rond 18.00 uur, is de vastenmaand Ramadan afgelopen. Dan is het Lebaran, het Suikerfeest.
De eerste familieleden uit andere delen van Indonesie (die daar werken) zijn inmiddels aangekomen in de desa. Morgen en overmorgen worden er nog veel meer verwacht.
Het wordt duidelijk veel drukker, vooral in de steden en stadjes.
Bij mij in de desa zijn velen bezig de huizen op te knappen, eventueel een verfbeurt te geven, en de jaarlijkse grote schoonmaak te doen. Ook worden nieuwe kleren gekocht, om er goed uit te zien tijdens Lebaran. Ik heb voor mij zelf een “Jas tutup Adat” laten maken; een middellang jasje, met van voren goudkleurige knopen, en van boven gesloten. Voor Indonesie ben ik erg lang (1.87 mtr), dus kleding met mijn maat is er niet in mijn regio en de stad Jember; op Bali wil het nog wel eens lukken. Ook broeken moet ik laten maken. Gelukkig is er een kleermaker in mijn desa.
Het einde van de Ramadan is onderwerp van gesprek in de desa. Er wordt naar toe geleefd.
Zondagavond na het avondgebed is het Takbir. Grote groepen met name jongeren gaan met vuurwerk en vuurspuwend door de desa, vuurwerk wordt afgestoken. Een enorme drukte, zoals ik de vorige jaren heb meegemaakt en een uitgelaten stemming.
Maandagochtend rond 05.30 is het tijd voor een bezoek aan de moskee.
Daarna is het “keliling”, bij buren en kennissen in de buurt op bezoek gaan, en later bezoek thuis ontvangen. Het zijn korte bezoekjes van een minuut of 10. Men wenst elkaar: “Mohon maaf, lahir dan batin”. In feite worden excuses aangeboden voor eventuele fouten of “misdragingen” in het afgelopen jaar, zodat de lucht weer zuiver is.
Voor de minder vermogenden worden geschenken meegebracht, doorgaans 2,5 kilo rijst en 1 liter olie.

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.