Op plm 300 meter van mijn huis ligt midden in de uitgestrekte sawah’s van de grote vlakte achter mijn huis een “bomen-eiland”. Het eiland is plm 150 meter lang en 75 meter breed. Het is een mysterieuze plek waar zelden mensen komen. Midden in het eiland bevindt zich een meertje. Ik heb op meer plaatsen in mijn regio zulke eilanden gezien; soms staat er een hele grote rots in, maar bijna altijd is er een meertje.
Het eiland is niet aangelegd; het bestaat al sinds mensenheugenis, zo wordt gezegd.
Een (door de regen blubberig) pad voert om het eiland heen; tussen de bomen kan men de sawah’s mooi zien liggen. Zoals gezegd, is er midden in het eiland een meertje en op een heuveltje van plm 3 meter hoogte liggen een aantal graven. De graven versterken de mysterieuze sfeer. Het water in het meertje is donker vanwege de vele bomen en struiken eromheen.
Ik kom een enkele keer op het eiland, omdat het er rustig en stil is, iets wat de javanen helemaal niet op prijs stellen. Maar zonder meer hangt er een mysterieuze sfeer; het is geen plek om te picknicken. Ik kijk tijdens het wandelen toch zo nu en dan even om mij heen. Er wordt gezegd, dat op deze plek “hantu’s” (spoken) voorkomen; en dat het goed mogelijk is, dat overdag een eenzame bezoeker gevolgd kan worden door kleine naakte (spook)kinderen; je kunt deze spookkinderen alleen maar in een flits zien want ze zijn zo weer weg, zo wordt verteld. In het donker gaat sowieso niemand naar deze plek.
Het eiland is het bezit van iemand uit een naburige desa. Het eiland zou al generaties in het bezit zijn van de familie. De graven zijn de graven van familieleden van de eigenaar van het eiland.
Het enige pad, dat naar het eiland voert
————————————–
Het meertje midden op het eiland
————————————–
Een aantal graven
Oost Java Info 