Berichten getagd met: feest

Vandaag Karnaval in mijn desa (27 aug. 2022)

Vandaag dus na 3 jaar weer een Karnaval in mijn desa. Een Karnaval, dat er mocht zijn. Van 13.00 uur trok een stoet fleurig uitgedoste mensen en groepen door de desa, vergezeld van vrachtwagens met enorme luidsprekers. De optocht duurde tot 18.00 uur.
Vergeleken met andere desa’s is het Karnaval van mijn desa van hoge kwaliteit. Duizenden, misschien wel tienduizenden mensen waren op dit Karnaval afgekomen. De desa was van einde ochtend tot begin van de avond vrijwel onbereikbaar.

Voor video-reportages, zie mijn Y-tube kanaal: https://www.youtube.com/channel/UCgHUnXskePQ1WfLzpTebCJQ/videos

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Vliegerfestival, 7-9 september 2020

Drukte op de weg bij de lapangan, niet ver van mijn desa.

Ondanks corona: van 8-10 september was er een groot vliegerfestival op de “lapangan” (het centrale veld) van mijn naburige desa, Curahcabe. Er waren zeer veel bezoekers; de lapangan ligt aan de weg van Gambirono naar mijn desa; het was zo druk op de weg, dat er slechts stapvoets kon worden gereden.
Het festival was Java op zijn best en authentiek: allemaal vriendelijke mensen, heel veel mensen en volop warungen. Ik vind het steeds bijzonder om tijdens zo een festival te genieten van de mensen en de sfeer.
Wat betreft het vliegeren: het vliegerfestival bestond uit een wedstrijd. Maar ondanks uitleg heb ik niet begrepen, wat de bedoeling was. Ik zag, dat steeds 3 vliegers werden opgelaten, maar eenmaal in de lucht werden ze in ras tempo weer naar beneden gehaald, onder applaus. Het was echter een erg mooi gezicht.
Zoals gebruikelijk waren er weer vele soorten (mobiele) warungen: voor hartige en zoete snacks, drinken, kinderspeelgoed, en meer.
Er was even geen corona, op zich niet goed, maar hou de mensen maar eens tegen.

Beelden van het centrale veld tijdens het vliegerfestival.

 


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Corona: geen feestelijkheden na 17 augustus (1 aug. 2020)

Karnaval in mijn desa 2 jaar geleden

Over enige tijd is het 17 augustus, de bevrijdingsdag van Indonesie.
Traditiegetrouw zijn er na 17 augustus in heel Indonesie allerlei activiteiten en feesten. Zo zijn er in mijn desa altijd onder meer wandeltochten, het Karnaval, paalklimmen en optredens van lokale artiesten.
Ook is er de wandeltocht van Tanggul naar Jember (35 km), waar vele duizenden mensen aan deelnemen.
En in augustus is er steeds het beroemde Jember Fashion Karnaval.
Geen van deze activiteiten gaat dit jaar door, door corona.
Ik zelf keek altijd uit naar het Karnaval in mijn desa; een zeer lange stoet van bont verklede mensen trok urenlang door de desa, steeds langs mijn huis. Een enorm spektakel, waar heel veel mensen op af kwamen.
Het Karnaval in mijn desa ging vorig jaar ook al niet door vanwege de verkiezingen van een “Kepala Desa” (burgemeester) voor mijn desa.

Corona is nog volop op Java; er zijn geen tekenen van afname. Elke dag plm 1500-2000 nieuwe gevallen van besmetting.

Karnaval in mijn desa 2 jaar geleden


 

Categorieën: CORONA, Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Fotoreportage Karnaval in mijn desa (2 sept. 2018)

Vandaag het jaarlijkse Fashion Karnaval in mijn desa, altijd een groots gebeuren. Dit Fashion Karnaval heeft niets te maken met het rooms-katholieke Carnaval in Europa. Hier is het een Fashion Karnaval zonder religieuze betekenis.
Een lange stoet trok langs mijn huis vanaf 13 uur in de middag tot 16.30 uur. Uiteraard weer vele verkopers van allerlei snacks, ballonnen, vogeltjes, maiskolven, aardbeien en veel meer. De belangstelling was zoals gebruikelijk zeer groot. Het was een vrolijke en bijtijden uitbundige gebeurtenis.
In veel desa’s vindt het Karnaval plaats. Het is authentiek javaans, toeristen, althans in mijn regio, zijn niet te vinden.

 


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Het weer voor morgen, dag van het Karnaval (1 sept. 2018)

Het Karnaval vorig jaar

Morgen, zondag 2 september, is er het jaarlijkse Karnaval in mijn desa, altijd een grootse gebeurtenis. De lange stoet zal  vanaf ongeveer 13.30 uur langs mijn huis trekken, hoewel de weg, waaraan al enige weken wordt gewerkt, nog niet klaar is, maar wel te gebruiken.
Het weer is lichtelijk aan het veranderen. De middagtemperaturen stijgen nu naar 32/33 C; de avonden zijn nog aan de frisse kant met 25 C. Het koude seizoen loopt op zijn einde. In november begint het regenseizoen, maar in september kunnen de eerste buien al vallen.
De ochtenden en de eerste helft van de middag zijn vrijwel onbewolkt. Tweede helft van de middag raakt het bewolkt, en voor het eerst zijn de wolken wat donkerder. Regen wordt voorlopig niet verwacht. Eerst moet de temperatuur nog verder stijgen.
Dus het weer ziet er goed uit voor het Karnaval van morgen.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Wandeltocht – video (16 sept. 2017)

In het kader van de feestelijkheden na 17 augustus (Bevrijdingsdag) was er vandaag een wandeltocht begeleid door 15 jeugd-drumbands uit de desa.
Het was regelrecht oven-temperatuur, maar de deelnemers leken er geen last van te hebben. Trompetten, trombones en zo waren er niet. Die zijn er wel bij de meer professionele drumbands.
Er deden ongeveer 15 drumbands mee aan deze optocht.

 


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Vandaag Karnaval in mijn desa (13 sept. 2017)

Vandaag Karnaval in mijn desa.
Vanaf 13.30 uur trok een bonte en vrolijke stoet door de desa, en ook langs mijn huis. Gedurende ruim 3,5 uur; na 17.00 uur was het voorbij.
Het was buitengewoon heet, maar behalve ik, leek niemand daar last van te hebben. Er waren veel toeschouwers. En zoals gebruikelijk vele handelaren: verkopers van ijsjes, gekoelde dranken in plastic bekers, balonnen, vogeltjes in kleine kooitjes, maiskolven om te eten, aardbeien in plastic doosjes, zakjes met diverse soorten kroepoek  en nog veel meer.
De stoet vertrok van de “lapangan”, het centrale veld in het centrum van de desa. En keerde daar ook weer terug.
De politie was aanwezig, om het verkeer te regelen. Ondanks de enorme drukte moest het verkeer, met name de vele brommers, wel door kunnen rijden. Er zijn te weinig wegen om omleidingen te regelen.
De lange stoet bestond uit veel groepen leerlingen van de scholen in de desa. Maar ook groepen van ambtenaren en “individuelen” deden mee.
Dit soort gebeurtenissen gaat altijd gepaard met erg veel lawaai. Na elke paar groepen was er een vrachtwagen met daarop een enorme geluidsinstallatie en achter de vrachtwagen een generator voor de stroom. Volgens een app. op mijn phone was de geluidssterkte 80-90 dB.
Ongeveer 2 weken geleden was ik bij het Karnaval in het naburige Sukorejo; ook erg mooi, maar het haalt het niet bij het Karnaval in mijn desa.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | 4 reacties

De verwording van Bali (12 sept. 2017)

Overvolle stranden bij Kuta

Morgen is er in mijn desa het jaarlijkse Karnaval, een Fashion-Karnaval. De ongetwijfeld zeer lange stoet zal langs mijn huis trekken.
Een van de thema’s tijdens dit Karnaval is Bali. Veel balinese adat-kledij zal te zien zijn.
Ik doe er morgen verslag van.

Ook in mijn regio is Bali een begrip. Veel mensen uit mijn regio werken op Bali. Veel vis uit het vissersplaatsje gaat naar Bali. En hier en daar is er huisvlijt, worden er producten voor de balinese markt gemaakt.
Ik heb vaak de indruk, dat men hier in mijn regio opziet tegen Bali. Mij wordt vaak gevraagd, waar ik liever woon, op Bali of in de desa. Als ik eerlijk zeg, dat ik veel liever in de desa woon, begrijpt men dat niet helemaal of helemaal niet. Op Bali is immers alles en van alles te doen, in tegenstelllng tot mijn desa.
Maar op Bali komen steeds meer de negatieve gevolgen van het massa-toerisme naar voren. Erg veel file’s, vervuiling, veel mooie plekken die verdwijnen om er vila’s, hotels of restaurants te bouwen. Er wordt nu een tweede internationale Airport gepland in het noorden van Bali, bij Singaraja.
Vroeger stond Ubud bekend als kunstenaarsplaats; velen, die geinteresseerd waren in de cultuur van Bali, kwamen naar Ubud. Tegenwoordig ook massa-toerisme in Ubud en veel file’s. En van de cultuur is weinig meer over; ja, wel nog veel schilderijen die overal te koop zijn, maar die in fabrieken worden gemaakt. Echte kunst komt bijna niet meer voor.
De reli-industrie tiert welig op Bali. En trekt dus ook veel reli-liefhebbers aan. Reli-toko’s, reli-cursussen, reli-guru’s, het is er allemaal. Het gaat om geld; reli-cursussen bijvoorbeeld zijn erg duur. En er lopen heel wat merkwaardige (twijfelachtige) guru’s rond op Bali.
Het massa-toerisme ontziet zelfs de heilige tempels van Bali niet. De gouverneur van Bali heeft onlangs een pleidooi gehouden om toeristen te weren uit tempels, althans uit delen van de tempels. Te vaak zijn er incidenten, waar de heiligste plekken in die tempels gebruikt worden om bijvoorbeeld te zitten voor mooie foto’s, en waar mensen in volstrekt ongepaste kleding rondlopen.
Indertijd is een jong stel uit het Oostblok betrapt op het hebben van sex in de tempel. Het stel is gepakt, en heeft vele duizenden euro’s moeten betalen voor reinigingsceremonien voor die tempel. Naar mijn mening hadden dat vele tien-duizenden euro’s moeten zijn.
Kuta, Legian en Seminyak zijn hard op weg een soort Pattaya in Thailand te worden. Erg veel jonge toeristen uit vooral Australie op zoek naar drank, sex en party’s. Mensen, die sch#t hebben aan cultuur.
India en China zijn in opkomst. Steeds meer rechtstreekse vlieg-verbindingen komen er van Bali met steden in China en India.
Met name uit China stijgt het aantal toeristen enorm. En het is bekend, dat de toeristen uit China en India niet bepaald de plezierigste toeristen zijn.
Toerisme is een cultuur-vernietiger. Wilt U een mooie cultuur weg hebben of vernietigen, dan is toerisme de aangewezen methode.

In mijn regio komt geen enkele toerist. Geen enkele negatieve invloed is er van toerisme. Het is nog geheel authentiek. Daarom woon ik met zoveel genoegen in de desa, waar inderdaad weinig te doen is. Maar de vele groeten overdag (“salaam alaikum”) van die en gene, zijn echt. Als je op Bali te close wordt met balinesen, (vooral als je er wat langer verblijft) ben je al gauw “part of the family”. En dat betekent, dat vroeg of laat de rekeningen komen: bijvoorbeeld oma moet naar het ziekenhuis, er is geen geld, maar jij bent nu “part of the family” met geld, dus…
In de desa is mij nog nooit om geld gevraagd.
Volgende maand ga ik anderhalve week naar Bali. Ik ben benieuwd, wat ik er aan zal treffen. Zeker is wel, dat ik bij aankomst in Denpasar al heimwee heb naar de desa.

De tempel Tanah Lot als toeristische trekpleister


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | 1 reactie

Karnaval – video (29 augustus 2017)

 

In de weken na 17 augustus (Hari Kemerdekaan – Bevrijdingsdag) worden allerlei activiteiten georganiseerd in de desa’s.
Een van de belangrijkste activiteiten is het Karnaval, een optocht van kleurig uitgedoste mensen. Dit Karnaval heeft trouwens niets te maken met het R.K. Karnaval, dat een religieuze achtergond heeft. Het Karnaval hier is een zg. Fashion Karnaval. Het beroemdste Karnaval is het Jember Fashion Karnaval, dat ongeveer 2 weken geleden plaats vond. Daar komen honderd-duizenden bezoekers op af.
Vandaag was er Karnaval in Desa Sukorejo, plm 4 km van mijn desa verwijderd. Ik ben er op de brommer naar toe gegaan. Een stoet van vele honderden deelnemers trok door de desa, het aantal toeschouwers was vele duizenden.
Het Karnaval vond plaats in de middag, het was bloedheet. Echter, verkopers met gekoelde dranken waren er voldoende (een plastic beker gekoelde juice kostte rp 2000 !) , evenals verkopers van allerlei snacks, ballonnen en meer.
Uiteraard geen enkele buitenlander, behalve ikzelf, het was geheel een javaanse, lokale aangelegenheid.
Op 3 september is er Karnaval in mijn desa. De stoet zal dan langs mijn huis trekken.

Foto’s


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Nieuwjaarsdag 2017 en het weer

Kinderen aan het spelen bij het slootje naast mijn huis

Vandaag is het Nieuwjaarsdag. Een vrije dag. Veel mensen onderweg voor bezoeken. De jaarwisseling is rustig verlopen in de desa. Wat vuurwerk, maar niet veel. De trouwe Cafe-bezoekers (enige tientallen) hebben ’s avonds vis geroosterd op vuur.
De kinderen waren vrij, dus er werd veel gespeeld. Ook bij het slootje naast mijn huis. Halve lege kokosnoten aan een touwtje in het slootje. Mij is ontgaan, wat de bedoeling van het spel was, maar de kinderen hadden veel plezier.
De slootjes in de desa worden niet gebruikt als toilet. Ze stinken dan ook in het geheel niet. Alle slootjes hebben te maken met irrigatie van de sawah’s.

Hoewel het elke dag zwaar bewolkt is, valt er vrijwel geen regen. Ik maakte hier al melding van in mijn bericht 27 dec. 2016. Er is gelukkig nog net voldoende water voor de sawah’s. Ook onweer blijft uit. De temperaturen liggen rond de 32 C overdag en in de avond op 28 C., dus niet al te heet. Het is echter wel plakkerig weer.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | Een reactie plaatsen

Lawaai ! (july 2016)

Een 3 meter hoge geluidsinstallatie bij een huwelijk

Ondanks alweer nieuwe vreselijke gebeurtenissen in Frankrijk, gaat het leven ook hier gewoon door. De meeste jongeren zijn op de hoogte van de gebeurtenissen en ze weten er geen raad mee.

Morgen is er2 huizen van mijn huis vandaan een huwelijk. De dochter des huizes gaat trouwen. Dit gebeuren betekent, dat ik een paar dagen in een hotel in Jember ga verblijven. Waarom ? Het huwelijk duurt meer dan 2 dagen. Er zijn bedrijven, die het hele huwelijk verzorgen: zij brengen stoelen en tafeltjes, brengen versieringen aan bij en om huis, maken ook de speciale plaats voor het bruidspaar. Maar ook verzorgen zij de “muziek”; dat wil zeggen, dat er een  geluidsinstallatie bij het huis wordt geplaatst, die meer dan 3 meter hoog is. Daarnaast staat een vrachtwagen met een speciale generator voor de stroom. Uit die installatie komt de muziek dus, op volle kracht.
Op een kilometer afstand is het gebons van de bassen al te horen. Die muziek gaat non-stop door, 2 dagen en 2 nachten. Ik heb indertijd een deel van het huwelijk van de zoon van de buurman meegemaakt, waar het ook zo toeging. Merkwaardig is, dat iedereen, die ik sprak, veel last had van het enorme lawaai: “saya pusing” (ik ben er duizelig van) zo zeiden de meesten. Een gesprekje voeren kost veel moeite. En toch komt het bij niemand op, om bij een volgend huwelijk het geluid wat te minderen.
Ik zelf wil mij deze enorme overlast niet aandoen, jammer voor het bruidspaar, maar ik verkas een paar dagen naar een hotel in Jember. Als men mij vraagt waarom ik wegga, dan zeg ik eerlijk, dat het vanwege het enorme geluid is. Men kijkt mij dan wat onthutst aan. Het is in feite niet gepast, dat ik zo recht op de man af zeg, waar het opstaat, maar dat moet men maar van mij slikken; misschien, dat ze diep in hun hart mij ook wel gelijk even; ik schreef al, dat velen veel last hebben van het enorme lawaai.

Lawaai is een kenmerk zogezegd van Z-O Azie. In supermarkten, in bussen, in winkels, staan TV’s en radio’s te brullen. Niet alleen in Indonesie, maar ook bijvoorbeeld in Thailand, China, en Cambodja.
Stilte is beangstigend, net zoals alleen zijn. Dit is toch wel heel anders dan in Nederland. Een weekeinde alleen thuis zijn, de stilte in huis, als mijn kinderen uit logeren waren, ik vond het heerlijk. In de desa heeft niemand hier enig gvoel voor. Men vindt het alleen maar “kasian” (zielig, triest) voor mij.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Idul Adha (25 sept. 2015)

Gisteren (donderdag) was het Idul Adha, het Offerfeest.
Woensdagavond, dus al donderdag (de dag begint met de avond ervoor) trok een lange stoet met veel kinderen door het dorp; ieder droeg een fakkel. De stoet werd begeleid door godsdienstige muziek uit een versterker op een vrachtwagen.
Donderdagochtend vroeg naar de moskee. Veel  mensen namen 1 of 2 vrije dagen.

Foto bij mijn huis


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Wandeltocht (13 sept. 2015)

Vandaag een grote wandeltocht in en rond het dorp. Georganiseerd door het desa-bestuur in het kader van de feestelijkheden rond Hari Merdeka (Bevrijdingsdag). Er was tevens een optreden van een lokale band, voor zover ik kan beoordelen, niet onverdienstelijk.
De wandeltocht begon rond 06.30 uur in de ochtend; een goede tijd voor een stevige  wandeling, want het is dan nog fris.
Er konden lootjes worden gekocht, de hoofdprijs was een nieuwe motor.
Het aantal activiteiten in verand met Hari Mederka is dit jaar minder dan gebruikelijk. Dit, vanwege de verkiezingen van een nieuwe Bupati (hoofd van het district Jember) over enige tijd.

De foto’s hieronder zijn gemaakt op de lapangan (het centrale veld in de desa), waar na aankomst van de wandelaars nog veel te doen was. Natuurlijk  waren er weer heel veel mobiele warungen; elke parapluie is een warung.

1

3

2


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Verjaardagsfeest (12 maart 2015)

Het zoontje van de Ibu van mijn huishouden is vandaag jarig. Hij is 9 jaar geworden.
Voor het eerst heeft de moeder een verjaardagsfeest georganiseerd. Vroeger was er geen geld voor.
Het was een echt indonesisch feest, erg formeel en vriendelijk, maar de sfeer zat er goed in.
Er waren ongeveer 40 kinderen (van 6-10 jaar), de meesten met hun moeder. Er was tijdens het feest geen enkele vader; vaders hebben overdag hun eigen activiteiten. Het feest heeft ongeveer 2 uur geduurd.
De kinderen zagen er op hun mooist uit, mooie kleren en goed gekapt. Elk kind had een kadootje bij zich. Alle kado’s worden ongeopend op een tafel gelegd, en worden pas geopend, als iedereen vertrokken is. Bij de kado’s is een briefje van de gever.
Nadat alle kinderen er waren, werden wat snacks uitgedeeld, waarna werd begonnen met een korte toespraak van de moeder, die het feest leidde en die de toespraak beeindigde met een kort gebed. Daarna sprak kort een dochter van de Ibu, ook zij sloot af met een kort gebed.
In de toespraken wordt bedankt voor ieders komst, men verontschuldigt zich voor de povere ontvangst (helemaal niet pover !). En men hoopt op Allah’s zegen voor dit feest. In Indonesie geen bijeenkomst zonder toespraken; jong en oud kunnen dit, het wordt al vroeg geleerd.
Hierna wordt de jarige toegezongen, vervolgens wordt de taart aangesneden en de stukken verdeeld.
Hierna wordt er gezongen, en proberen sommigen wat te dansen. Ook werden balonnen doorgeprikt, waaarin een briefje met een vraag om te beantwoorden zat.
Tenslotte krijgt iedereen (ook de moeders) een bord “soto”, waarna men weer vertrekt. Soto is rijst, met kippebouillon, kleine stukjes kip (nog geen halve eetlepel) en tahu/tempe, een paar kleine stukjes gekookte aardappel en een schijfje tomaat / komkommer en kroepoek. Aan deze soto is sinds gisteren gewerkt. Kip moet gekookt, gebakken en klein gesneden worden, evenals tempe en tahu en andere ingredienten. De bouillon vergt ook de nodige aandacht. Tot gisterenavond zijn 6 dames vanaf de middag er mee bezig geweest. Er moest soto zijn om 70 borden te vullen.
Opmerkelijk is, hoe rustig een en ander verloopt. Geen schreeuwende, gillende of rennende kinderen. En toch vrolijk en veel plezier. Ook onder elkaar zijn de kinderen respectvol. Naar de moeders toe zijn zij zeer beleefd. Moeders staan in hoog aanzien hier. Men komt slechts in het paradijs via de moeder, wordt gezegd.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Omgangsvormen | Tags: , , , , , , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.