Het centrum van Jember, gewoonlijk erg druk
Vandaag heb ik een auto-rit gemaakt naar Jember-stad om te kijken hoe het daar is met corona.
Alle malls en grote winkels waren gesloten. Ongeveer 75% van de gewone winkels en toko’s was gesloten. De meeste restaurants waren dicht.
Vrijwel iedereen gebruikte een mondmasker.
Jember-stad is gewoonlijk een drukke en levendige stad, maar het was bijzonder rustig overal.
Een onwerkelijke toestand.
Een controlepost in Jember
De stad Jember in de avonduren
Veel wegen van en naar de stad Jember zijn afgesloten.
De straatverlichting in de stad Jember wordt in de avond afgesloten.
Ook de straatverlichting op de doorgaande wegen in mijn regio wordt in de avonduren afgesloten.
In de stad Jember zijn de grote winkelcentra gesloten.
De politie patrouilleert in de avonduren door de desa’s om te checken, of de toko’s wel gesloten zijn.
Desa Kudus in lock down. Op het bord: “behalve desa-bewoners, verboden toegang. Lock down”.
Het aantal besmettingen neemt nog steeds sterk toe. Op Java is de situatie rampzalig en dramatisch.
Zoals ik al eerder schreef, ben ik vrijwel de hele dag thuis; alleen in de vroege ochtend ga ik even naar de markt en eventueel naar de supermarkt, met mondmasker en desinfecterende spray. Eind van de middag maak ik een wandelingetje alleen.
In mijn desa is het opmerkelijk stil. De ernst van de huidige situatie is nu ook doorgedrongen tot mijn desa. In de avonduren is er politie in de desa, de winkels in het centrum moeten sluiten.
Over het leven in mijn desa en regio kan ik derhalve nu erg weinig vertellen.
Ik zal U op de hoogte houden van de corona-ontwikkelingen in mijn regio en Java.
Mogelijk zijn er andere onderwerpen, waar ik aandacht aan zal besteden. We zien wel.
Noodopvang corona-patienten in Jakarta
————————–
Begraafplaats corona slachtoffers
Mijn huis, waar ik dus vrijwel de hele dag alleen ben, geen straf, maar niet leuk, het is niet anders
Het drastisch stijgen van het aantal nieuwe besmettingen en de berichten uit vooral west en midden Java omtrent overvolle ziekenhuizen, vele tekorten aldaar en het grote aantal sterfgevallen, is bepaald niet prettig.
Ik blijf dan ook thuis; alleen in de ochtend doe ik wat boodschappen op de pasar en ga ik eventueel naar de Indomaret (= supermarkt) in Gambirono (4 km. verderop) met mondmasker en desinfecterende spray en probeer ik zoveel mogelijk mensen te mijden.
Het is nu het droge seizoen, ook wel het koude seizoen genaamd. De temperaturen komen overdag niet verder dan plm 29-31 C; de avonden en de ochtenden zijn erg fris. Dat betekent, dat ik overdag wat kan werken in de tuin; bij middagtemperaturen van 33 C en meer is dat voor mij niet mogelijk. Ook kan ik op de motor in mijn eentje een ommetje rijden, maar stoppen bij een warung voor een drankje of een snackje is er helaas niet bij.
Tenslotte vraagt mijn sultansblog (https://sultansinindonesieblog.wordpress.com/) veel aandacht; we naderen de 3 miljoen hits. Er moet nog veel informatie worden toegevoegd en veel moet nog worden gecontroleerd.
Maar al met al is het leven in de desa saai, ik heb weinig contact met anderen uit voorzorg. Gelukkig heb ik voldoende bezigheden om de dag door te komen.
Inmiddels heb ik er een huisgenoot bij: een muis. Hij is echter nog schuw, als hij mij ziet, rent hij onder een kast. Muizen in huis zijn onvermijdelijk, net zoals cicaks en soms een kakkerlak. Het hoort bij het desa-leven.
Hopelijk zullen de drastische maatregelen van de regering effect hebben.
Covid checkpoint
In mijn bericht van 4 july jl. (“Lock down voor Java en Bali”) zijn de maatregelen opgesomd, die voor de burgers gelden tijdens de lock-down.
Inmiddels zijn nieuwe maatregelen afgekondigd:
De regering heeft besloten om gratis tele-geneeskundediensten aan te bieden om Covid-19-patiënten, die thuis in zelfisolatie zitten om de druk op de overbelaste ziekenhuizen in het hele land te verlichten.
Elf particuliere tele-geneeskundeplatforms, waaronder Alodokter, GetWell, Good Doctor, GrabHealth, Halodoc, KlikDokter, KlinikGo, Link Sehat, Milvik Doctor, ProSehat, SehatQ en YesDok, zullen doktersconsultatiediensten en medicijnbezorgdiensten aanbieden, allemaal betaald door het ministerie van Volksgezondheid.
—————————————-
De regering werkt eraan, dat dag en nacht gevaccineerd gaat worden.
—————————————-
Indonesië eist, dat alle buitenlanders, die naar Indonesië reizen, volledig zijn gevaccineerd, negatief getest zijn op Covid-19 en akkoord gaan met een quarantaine van acht dagen, zei de regering in een verklaring op zondag.
—————————————-
Indonesië heeft de regels voor binnenlandse reizen aangescherpt, door strengere sociale beperkingen op Java en Bali op te leggen om de piek in Covid-19-gevallen onder controle te houden.
Eerder heeft de Covid-19 Task Force een circulaire uitgevaardigd omtrent binnenlandse reizen tijdens de Covid-19-pandemie. Als reactie daarop heeft het ministerie van Transport vier circulaires omtrent binnenlandse reizen uitgegeven – betreffende vervoer over land, door de lucht, over zee en per spoor.
Volgens de nieuwe regels moeten binnenlandse reizigers op Java en Bali hun vaccinatie van ten minste de eerste dosis hebben. Zij moeten binnen 48 uur een RT-PCR-test doen of binnen 24 uur voor vertrek een antigeentest. Dit geldt voor vervoer over zee en over land, veerboten en langeafstandstreinen.
Vereisten voor vliegtuigpassagiers op Java en Bali zijn onder meer een vaccinatiekaart en een negatieve RT-PCR-test die binnen 48 uur voor de vlucht is genomen, zei Adita.
Passagiers moeten ook een e-Hac-document indienen wanneer ze door de lucht, over zee en met veerboten reizen.
Covid checkpoint op Bali
De jl Thamrin in Jakarta op de eerste dag van de lock-down
De regering van Indonesie heeft eindelijk de strengste beperkingen opgelegd, die Indonesië tijdens de corona-pandemie heeft gezien, en het land komt in de buurt van een volledige afsluiting.
Het aantal besmettingen neemt nog steeds toe. Op 3 july (gisteren) waren er 27.000 nieuwe besmettingen, een record.
In een nationale toespraak maakte president Jokowi de nieuwe reeks aangescherpte maatregelen bekend, genaamd de PPKM, “noodhandhaving van beperkingen op openbare activiteiten” (Pemberlakuan Pembatasan Kegiatan Masyarakat). De PPKM treedt in werking op 3 juli en duurt tot 20 juli en kan worden verlengd.
De PPKM betreft maatregelen voor de burgers en maatregelen voor de economie.
Voor de burgers zijn de volgende maatregelen van belang:
– Supermarkten en buurtwinkels mogen tot 20.00 uur open zijn met een bezoekerscapaciteit van 50 procent. Drogisterijen mogen 24 uur open zijn.
– Winkelcentra (malls) moeten sluiten.
– Restaurants mogen alleen afhaal- en bezorgbestellingen verzorgen.
– Gebedshuizen moeten sluiten.
– Openbare voorzieningen, waaronder parken en toeristische bestemmingen, moeten sluiten.
– Culturele en sportieve activiteiten mogen niet doorgaan.
– Huwelijksrecepties mogen worden bijgewoond door maximaal 30 personen.
– Voertuigen voor openbaar vervoer mogen een capaciteit tot 70 procent hebben.
– Passagiers op lange afstanden in bus en trein moeten een vaccincertificaat tonen (tenminste voor de eerste dosis), evenals een negatieve snelle antigeentestresultaat, dat 24 uur geldig is. Luchtreizigers moeten een vaccincertificaat tonen (ten minste voor de eerste dosis) en een negatief PCR-testresultaat, dat 48 uur geldig is.
Ik ben benieuwd, hoe de PPKM zal uitpakken in mijn desa. De pasar was vanochtend gewoon open. Dat kan ook niet anders, want waar halen de desa-bewoners anders hun eten vandaan ? Ook het werk op de sawah’s zal gewoon doorgaan; het is ondenkbaar om de sawah’s te laten “verrotten”.
Toegangswegen naar Jakarta zijn afgesloten
Tenten worden klaargemaakt om corona-patienten op te nemen
Er is een actuele update (met actuele tabel) omtrent corona in Indonesie dd. 1 july 2021: klik hier
Volgende update: dinsdag 6 july 2021.
—————————-
Het aantal corona besmettingen neemt hand over hand toe, vooral op Java. Mijn desa is inmiddels een rode zone. Dat betekent, dat ik weer serieuzer om zal gaan met veiligheidsmaatregelen, zoals consequent het mondmasker gebruiken, vaak handen wassen met desinfecterende zeep en grote menigten ontwijken.
Overal op Java wordt weer veel strikter omgegaan met de veiligheidsvoorschriften. Vele malls zijn gesloten en in heel veel moskeeen vinden geen gebedsdiensten plaats. De vraag is, of er een lock-down komt voor Jakarta. Tot aan Lebaran (het Suikerfeest) van midden mei dit jaar was er een duidelijke daling van het aantal besmettingen, tot plm 4000 besmettingen per dag. Ondanks het reisverbod voor heel Indonesie hebben velen toch de reis gewaagd naar hun geboorte-desa.
Er wordt weer veel ontsmettingsspul gesproeid; militairen en politie werken samen.
In Indonesië kraakt het gezondheidssysteem onder de nieuwe golf van corona. De ziekenhuizen in de hoofdstad Jakarta en in de rest van het erg dicht bevolkte Java liggen zo goed als vol.
In de hoofdstad Jakarta en omliggende agglomeratie -met 30 miljoen inwoners- liggen de ziekenhuizen en de afdelingen intensieve zorg zo goed als overal vol en worden nieuwe patiënten weggestuurd. Dat is ook het geval elders in het erg dicht bevolkte westen en centrum van Java, waar de meeste Indonesiërs wonen. Net zoals eerder in Brazilië worden daar massagraven gemaakt door bulldozers en kranen. In de buurt van Jakarta zijn nu ook noodziekenhuizen in tenten ondergebracht.
Inmiddels zijn ongeveer 30 miljoen indonesiers gevaccineerd.
De afgelopen dagen was ik in Malang. Het hotel, waar ik verbleef, was erg goed voorbereid op corona. Het hele personeel droeg mondmaskers en was inmiddels al gevaccineerd.
Handdoeken op de kamers waren ontsmet. Bij het buffet-ontbijt werden plastic handschoenen uitgedeeld om het eten aan te pakken. De kamers werden elke dag ontsmet. Het zwembad was open, maar de belangstelling ervoor was gering, gezien het beperkte aantal gasten.
Inmiddels zijn de malls in Malang gesloten.
Corona-patienten in een tent
De nieuwe mondmaskers
Het leven in mijn desa gaat gewoon zijn gang, ondanks de corona-dreiging. Het aantal besmettingen op Oost Java neemt sneller toe, dan in andere delen van Indonesie. De president heeft de provincie Oost Java al gesommeerd wat te doen aan die snelle stijging.
De markt in mijn desa is gewoon open, en de meeste toko’s zijn ook open; van een lock-down in mijn desa is geen sprake, omdat dit onuitvoerbaar is. Sluiting van de markt betekent, geen eten kopen voor de desa-bewoners.
Veel meer mensen dan voorheen gebruiken nu een mondmasker. De laatste tijd is een nieuw soort mondmasker in gebruik bij grotere winkels (zie foto boven), ziekenhuizen, kantoren.
Het lijkt op de wegen drukker te worden. Vanaf volgende week gaan de treinen weer rijden, echter met een protocol. Hetzelfde geldt voor de bussen.
Veel lokale toeristische bestemmingen zijn nog gesloten. Zo was ik vandaag in Kencong, waar huisjes in hollandse stijl te zien zouden zijn; echter gesloten.
Hoewel ik met de auto of de motor overal kan komen, voel ik mij toch niet echt vrij in mijn bewegingvrijheid. Gezellig winkelen in de Mall is er niet bij, vanwege alle corona-beperkingen, zoals afgeplakte stoelen, temperatuurscans, verplicht handen wassen. Andere plekken, waar veel mensen samenkomen, zijn gesloten, of er gelden allerlei regels.
Een lange rij vrachtwagens bij de haven van Banyuwangi.
Men wil naar naar Bali oversteken, maar de chauffeurs moeten eerst een co-19-sneltest afleggen, overeenkomstig het beleid van de provincie Bali.
Ondertussen voerden de chauffeurs een staking uit en verzochten ze de provinciale overheid van Bali hen toch te laten oversteken, ook zonder uitslag snel-test, omdat de snel-test duur is; deze kost rp 250.000 – 300.000.
Gewoonlijk is dit een erg druk gedeelte van Jember-stad
Vanmiddag ben ik weer in de desa tergekeerd, na een paar dagen Jember-stad.
Het was allerminst een gezellig uitje naar Jember-stad, met dank aan corona. Allereerst waren er bijna geen gasten in het hotel, en dat betekende, dat het restaurant gesloten was. Er was ook geen ontbijtbuffet; er werd in plaats van het ontbijt-buffet een bord gegeven met nasi, groeten, kip, sambal en kroepoek. De sky-lounge en het zwembad op het dak waren eveneens gesloten. Hoewel de aanwezige staff erg vriendelijk was, was de sfeer in het hotel ver te zoeken.
In Jember-stad was het erg rustig. Veel restaurants zijn gesloten, evenals vele warungen. Opvallend was, dat de meeste mensen in de stad nu een mond-masker gebruiken, dat was een tijd geleden anders.
Vanwege een forse verkoudheid met veel hoesten heb ik een “rapid-test corona” laten doen, gelukkig was de uitslag negatief.
De anti-corona-protocollen zijn aanmerkelijk aangescherpt. In kantoren en andere publieke plaatsen zijn met strips en plakband veilige zitplaatsen gecreerd. Mondmaskers zijn verplicht. Overal wordt een temperatuur-scan gemaakt en er is overal meer dan voldoende gelegenheid om handen te wassen.
Dokters en verplegend personeel, dat direct te maken heeft met patienten, lopen erbij als robots, helemaal ingepakt.
Corona is in Indonesie nog lang niet op zijn retour; integendeel, het aantal besmettingsgevallen neemt de laatste week sterk toe.
De foto hierboven: het gebouwencomplex met de rode daken op de voorgrond is de Balai Desa van mijn desa (gemeentehuis). Je zou niet zeggen, dat mijn desa minstens 20.000 inwoners heeft. Het is allemaal laagbouw, en bijna alle huizen zijn verscholen in het groen.
Mijn laatste bericht over het leven in mijn desa onder corona was van 25 april. Het bericht kwam erop neer, dat het leven eigenlijk gewoon zijn gang gaat.
Er is sindsdien niets veranderd. Er worden wel steeds meer mond-maskers gebruikt, en bij veel winkels en kantoren is er gelegenheid de handen te wassen. Nog steeds veel posten langs de weg waar de temperatuur van de mensen wordt gescand.
De markt is in de ochtenduren gewoon open evenals de meeste toko’s. Wel is het nog steeds wat rustiger op de weg dan gewoonlijk; er rijden geen bussen.
Ik zelf heb een redelijke bewegingsvrijheid. Met de motor toeren kan gewoon. Als ik boodschappen moet doen bij de Indomaret of de Alfamaret, ga ik pas naar binnen als er weinig mensen zijn.
Verder heb ik steeds met desinfecterende zeep (spray) bij me.
Het is nu de vastenmaand Ramadan. Op 24 mei eindigt deze vastenmaand met het Suikerfeest (Lebaran). Het zal een heel ander Suikerfeest worden dan in het verleden, toen miljoenen onderweg waren naar hun geboortedesa (mudik) om daar met familie het Suikerfeest te vieren. Het onderweg zijn, het reizen naar familie is dit jaar verboden, uit angst dat het corona zich enorm zal verspreiden. De meeste wegen zijn afgesloten door de politie.
Hier en daar hoor ik, dat in mijn regio mensen zijn ontslagen wegens teruglopende activiteiten in hun werksituatie. De supermarkten in Lippo Plaza en Transmart in Jember-stad zijn wel open; maar de aanvoer van produkten loopt niet zoals het zou moeten.
Het toerisme in Indonesie ligt “op zijn gat”. Hiervan heeft Oost Java niet zoveel last, omdat de meesten werkzaam zijn in de landbouw. Het geld, dat toeristen brengen naar Oost Java is niet veel.
Hoe anders dan op Bali. Bijna alle inkomsten op Bali komen uit het toerisme; het toerisme is daar tot stilstand gekomen; een leeg Ubud, Kuta en Sanur. Katastrofaal voor de mensen op Bali. Duizenden mensen zijn ontslagen, veel faillissementen.
Het is tijd voor bezinning op het cultuur-vernietigende massa-toerisme. Amsterdam, Barcelona, Madeira, Venetie, Machu Picchu (Peru) en Bali, om een paar plaatsen te noemen, kampen met de gevolgen van het massa-toerisme.
Een “corona controle post” in mijn desa
Het leven in de desa gaat, ondanks de dreiging van corona, zijn gang. Er worden steeds meer mondmaskers gedragen, en bij de toegangswegen tot mijn desa (en ook andere desa’s) staan posten, waar de temperatuur van voorbijgangers (brommers en auto’s) wordt gecheckt en mondmaskers worden uitgedeeld. Op veel plaatsen staan grote borden waarop voor corona wordt gewaarschuwd en wordt herinnerd aan de maatregelen, die de burgers kunnen nemen.
Bij veel winkels en kantoren is er gelegenheid om de handen te wassen.
Een lock-down van mijn desa is, ik meldde het al eerder, is volstrekt onhaalbaar. Het is oogsttijd, en straks moet er onder meer weer rijst geplant worden; de gewassen op de sawah’s kan men niet laten verrotten. Daarbij betekent de oogst weer inkomen voor de komende 2/3 maanden.
Ook het sluiten van de pasar is niet denkbaar; op de pasar haalt iedereen groenten en vlees voor de dagelijkse maaltijd; een alternatief voor de pasar is er niet.
Het leven in de desa gaat dus gewoon door, hoewel het aanmerkelijk rustiger is dan gewoonlijk.
Ik zelf heb een redelijke mate van bewegingsvrijheid; toeren met de brommer gaat goed en als ik naar een Indomaret of Alfamaret supermarkt ga, ga ik pas naar binnen als er weinig mensen zijn.
Maar een aantal kennissen in Jember-stad bezoeken, zit er nu nog niet in.
Verder kan ik in mijn buurt rustig wandelen.
Een lock-down voor mijn (en andere) desa is onmogelijk.
Allereerst moet men naar de pasar kunnen om de dagelijkse boodschappen te doen. Daar zijn groenten, vlees, fruit en alles wat nodig is voor een eenvoudige desa-maaltijd.
Supermarkten zijn geen alternatief; de Indomarts en de Alfamarts verkopen geen groenten, fruit en vlees. Een aantal supermarkten in Jember-stad verkoopt wel groenten, vlees en fruit, maar dat is vele malen duurder dan op de pasar. En wil men naar Jember-stad, dan komen er nog de reiskosten bij. Men koopt elke dag in voor de maaltijden, hetzij op de pasar en bij een van de vele rijdende groenteboeren, die hun produkten ook betrekken van de pasar.
In de tweede plaats is het op dit moment oogst-tijd van de rijst; dat betekent veel mensen aan het werk en onderweg. Het is ondenkbaar om de rijst te laten wegrotten op de sawah’s vanwege een lock-down. Als men niet kan oogsten, vervalt ook het inkomen van heel veel desa-bewoners, met rampzalige toestanden tot gevolg. En na de oogst gaat de arbeid op de sawah’s gewoon door; de sawah’s moeten klaar gemaakt worden voor de volgende aanplant van rijst.
Het grootste deel van de indonesische bevolking is werkzaam in de landbouw en aanverwante sectoren. De regering van Indonesie is niet in staat om alle burgers een minimale uitkering te geven in geval van een lock-down.
Het desa-bestuur treft wel maatregelen om het corona moeilijk te maken: er wordt gedesinfecteerd en de openingstijden van de pasar zijn beperkt. Veel meer is echter niet mogelijk.
De regering van Indonesie probeert zoveel mogelijk het verkeer van mensen te beperken; in Jakarta geldt wel een lock-down,, evenals in andere steden. Er wordt veel gedaan om de jaarlijkse “mudik” (naar de geboorte-desa gaan om daar het Suikerfeest te vieren) te beperken. Zo mogen ambtenaren, mensen van politie en leger niet met mudik gaan.
Ook provincie-besturen kunnen het menselijk verkeer drastisch beperken.
Desinfecteren van mijn desa
Corona komt steeds dichterbij de desa. In Jember-stad zijn er nu 2 gevallen, in het vissersplaatsje Puger 1.
De regels tot voorkoming van corona worden steeds strenger in mijn desa.
Zoals eerder al vermeld, zijn alle scholen gesloten.
De laatste dagen wordt veel gesproeid met desinfecteervloeistof, straten en huizen krijgen een beurt.
De markten in mijn regio zijn nu alleen in de ochtenduren nog open. Veel toko’s zijn gesloten, hoewel er geen lock-down geldt voor mijn regio.
De winkels in het centrum van mijn desa zijn na 18.00 uur gesloten.
Op verschillende plaatsen in mijn regio heeft de politie bruiloften verboden, hoewel alles voor de bruiloft al klaar stond, een groot financieel verlies voor het bruidspaar.
Onder meer in mijn desa heeft de politie mensen, die in warungen koffie aan het drinken waren, gesommeerd om naar huis te gaan.
Het openbare leven ligt nog niet plat, hoewel er, zoals gezegd, geen lock-down geldt. Wel is het overal beduidend rustiger op. In een cultuur, waar prive en privacy niet bestaat, en waar men het liefst met 10 personen op een tweezits-bank zit, is het welhaast een onmogeljke opgave om een afstand van 1,5 meter tot elkaar te bewaren. Toch is de politie er alert op.
Steeds meer mensen gebruiken een mond-masker. Bij grotere winkels, zoals de Alfamart en de Indomart, is bij de ingang gelegenheid om je handen te wassen.
Er gaan video’s rond over het optreden van de politie in India, die met grote stokken hard op mensen slaat, als ze zich op straat vertonen. Dit gebeurt absoluut niet in Indonesie; de politie hier gaat in gesprek met mensen, geeft mensen waarschuwingen en draagt hen op om naar huis te gaan.
Er wordt gezegd, dat het desa-bestuur cloroquine zal kopen, om de jongsten en de ouden in de desa te vaccineren.
Oost Java Info 