Mijn huis, waar ik dus vrijwel de hele dag alleen ben, geen straf, maar niet leuk, het is niet anders
Het drastisch stijgen van het aantal nieuwe besmettingen en de berichten uit vooral west en midden Java omtrent overvolle ziekenhuizen, vele tekorten aldaar en het grote aantal sterfgevallen, is bepaald niet prettig.
Ik blijf dan ook thuis; alleen in de ochtend doe ik wat boodschappen op de pasar en ga ik eventueel naar de Indomaret (= supermarkt) in Gambirono (4 km. verderop) met mondmasker en desinfecterende spray en probeer ik zoveel mogelijk mensen te mijden.
Het is nu het droge seizoen, ook wel het koude seizoen genaamd. De temperaturen komen overdag niet verder dan plm 29-31 C; de avonden en de ochtenden zijn erg fris. Dat betekent, dat ik overdag wat kan werken in de tuin; bij middagtemperaturen van 33 C en meer is dat voor mij niet mogelijk. Ook kan ik op de motor in mijn eentje een ommetje rijden, maar stoppen bij een warung voor een drankje of een snackje is er helaas niet bij.
Tenslotte vraagt mijn sultansblog (https://sultansinindonesieblog.wordpress.com/) veel aandacht; we naderen de 3 miljoen hits. Er moet nog veel informatie worden toegevoegd en veel moet nog worden gecontroleerd.
Maar al met al is het leven in de desa saai, ik heb weinig contact met anderen uit voorzorg. Gelukkig heb ik voldoende bezigheden om de dag door te komen.
Inmiddels heb ik er een huisgenoot bij: een muis. Hij is echter nog schuw, als hij mij ziet, rent hij onder een kast. Muizen in huis zijn onvermijdelijk, net zoals cicaks en soms een kakkerlak. Het hoort bij het desa-leven.
Hopelijk zullen de drastische maatregelen van de regering effect hebben.
Oost Java Info 