Berichten getagd met: winkel

Online aankopen (11 juni 2021)

De Shopee app

Online iets bestellen, heb ik nog nooit gedaan, behalve het kopen van vliegtickets bij bekende maatschappijen. Ik wil eerst zien, wat ik koop en dat kan dus niet bij online aankopen, je moet afgaan op foto’s en beschrijvingen.
In Indonesie kan ik er niet onderuit om online-aankopen te doen. Zo wilde ik een voorzet-zonnebril voor mijn bril kopen. Die waren niet te krijgen bij de vele “Toko optik” in mijn regio. In Jember-stad heb ik uren gereden langs allerlei toko optiks, zonder resultaat.
Mijn dokter raadde mij onlangs aan voedingssuplementen met vitamine D te nemen. Nergens te krijgen.
In beide gevallen bood een bestelling bij “Shopee.com” de oplossing: binnen 4 dagen had ik de bestelling (voorzet-zonnebril en vitamine-supplement) thuis.
Een (alcoholisch) slaapmutsje voor het slapen gaan stel ik zeer op prijs. Op Bali is sterke drank te drank (wodka, whiskey, cognac, wijnen en meer) op meerdere plekken te koop. In mijn hele district is alleen op enkele plekken bier te koop.
Bij Blibli.com kan ik wodka bestellen, dat zeer goed verpakt binnen 5 dagen thuis wordt bezorgd. De prijs is iets goedkoper dan op Bali.

In Indonesie zijn er een aantal zeer grote en bekende online-aankoopbedrijven; de bekendste zijn: JD.ID.com, Shopee.com, Bukalapak.com, Tokopedia.com, Lazada.co.id, Blibli.com, maar er zijn er meer.
Het aanbod is enorm, zelfs elektronica en motoren kan men er kopen. Betaling is per bank; ook is het mogelijk om in termijnen te betalen. Elke maatschappij heeft een app voor de mobiele telefoon. Bijna alle produkten zijn voorzien van “reviews” en uitgebreide beschrijvingen en foto’s. Tevens hebben deze bedrijven een call-centre.

Winkelstraten, zoals die er in Nederland zijn, komen hier niet voor; daarvoor in de plaats zijn er de shopping-malls. Deze malls bieden ook niet alles en zijn doorgaans duurder.

Voor mij is dit online aankopen een enorme uitkomst. Niet meer uren rijden en bij allerlei winkels langs zonder resultaat. Zo heb ik binnenkort lange broeken nodig; ik heb een lengtemaat en die zijn nergens te verkrijgen, behalve dus bij de online-aankoop bedrijven.

De Tokopedia app


 

Categorieën: Winkels, markt, aankopen | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Toko Ibu Karsi klaar (11 maart 2020)

De vernieuwde toko

Sinds een paar dagen is de vernieuwde toko van buurvrouw Ibu Karsi open. De hele verbouw heeft 3 weken geduurd en er hebben er 2 tukangen aan gewerkt. Het is een mooi gebouwtje geworden; de hele dag door komen er mensen aanlopen voor een boodschap. Ik heb geen idee, wat de toko financieel opbrengt.
De toko is open van plm 5 uur in de ochtend tot plm 10 uur in de avond.

De vernieuwde toko

————————–
De eerste toko van Ibu Karsi, plm 9 jaar geleden gebouwd

————————–
De tweede toko van Ibu Karsi, plm 5 jaar geleden gebouwd; deze toko is nu  verbouwd.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | 1 reactie

De stad Jember in ontwikkeling en brood (18 jan. 2019)

21 December 2018 is in de stad Jember (plm 300.000 inwoners) geopend een filiaal van Transmaret, op de plaats waar eerder Carrefour stond. Transmaret heeft in heel Indonesie filialen. Het is geen echte shoppingmall, maar meer een groot winkel / uitgaanscentrum. Op de begane grond veel eet-gelegenheden, Op de tweede etage is een grote supermarkt, met eetgelegenheden. Verder is er onder meer nog een kledingzaak en een zaak voor elektronika. Er is ook een bioscoop, en speelgelegenheid voor de jeugd.
Met Lippo Plaza, Transmaret en Roxy zijn er nu 3 grote winkelcentra in Jember. Het winkelcentrum Roxy is inmiddels sterk vergroot.

De afgelopen 4 jaar is de stad Jember sterk in ontwikkeling. Zoals gezegd, 2 grote winkelcentra zijn gebouwd; er zijn een paar 3-sterren hotels gebouwd, het vliegveld is weer in gebruik (zij het nog beperkt – alleen naar Surabaya vv.). De stoepen in het centrum zijn vernieuwd. Grab en Go-jek functioneren nu ook in Jember, naast de al bestaande taxi’s. Verder heeft het ziekenhuis Jember Klinik veel nieuwbouw gekregen. Niet onvermeld mag blijven Holland Bakery (filiaal van een landelijke keten) in het centrum, 3 jaar geleden geopend.

De stad Jember heeft toeristisch niets te bieden. Begin vorige eeuw bestond Jember amper; het heeft geen historische gebouwen of historisch centrum. Het is echter wel een authentieke indonesische stad, waar geen toeristen te vinden zijn. De stad Jember ligt op plm 50 minuten rijden van mijn desa.

Voor mij persoonlijk blijft het kopen van brood een probleem in Jember. Op Bali kun je nu volkorenbrood en andere soorten brood kopen. In Jember is alleen klef witbrood te koop, bepaald geen lekkernij als je van brood houdt. Zelfs Holland Bakery verkoopt geen “echt” brood.
Ik bak nu dus mijn eigen brood, op basis van bloem met wat havermout (dat is hier te krijgen) of tarwemeel (ook beperkt te verkrijgen). Volkorenmeel is nergens te krijgen. Maar het resultaaat van mijn brood-bakken is zeer bevredigend, het is veel beter te eten, dan dat kleffe witbrood.
Brood en gebak zijn geen inheemse produkten in Indonesie; brood heeft geen traditie hier, in tegenstelling tot nederland, broodland bij uitstek. Ook de zg. gebakjes en andere zoetigheden van deeg zijn niet te vergelijken met die in nederland; ik koop ze dan ook zelden. Veel van die zoetigheden worden gemaakt van rijstmeel, tapioca, palmsuiker en agar agar.

Centrum stad Jember ’s avonds


Categorieën: Maaltijd vandaag / eten en drinken, Winkels, markt, aankopen | Tags: , | Een reactie plaatsen

Toko van buurvrouw (9 dec. 2018)

5 Jaar geleden had mijn buurvrouw, Ibu Karsi, voor haar huis een kleine warung; deze was gemaakt van bamboe, er was alleen een dak op bamboe-palen en een bankje om op te zitten. Ze verkocht daar allerlei soorten frisdrankjes en koffie.
Ongeveer 3 jaar geleden werd deze bamboe-warung vervangen door een klein stenen gebouwtje dat een toko werd met een beperkt assortissement.
Ongeveer 2 jaar geleden werd het kleine tokootje vergroot; het meet nu 2×2 meter. De toko heeft een verrassend ruim aanbod van artikelen. Frisdranken, diverse soorten koffie (in zakjes), allerlei soorten zeep, shampoo, cremes voor de huid, vele soorten kruiden, alles om kleren te wassen, water in flessen en gallons (= 20 liter), frituurolie, veel soorten snoep en koekjes voor de jeugd, plastic zakjes en doosjes in diverse maten, diverse soorten chips, pennen, schriften en pakpapier, vele merken sigaretten, suiker, bloem, zout, peper, ketjap, tomatensaus en nog veel meer.
Het is mij niet duidelijk, hoe haar verdiensten / inkomsten zijn. Op een pakje sigaretten van rp 14.000 verdient zij rp 500. Op goedkopere produkten verdient ze tussen de rp 100 en 500 per stuk.
De man van Ibu Karsi, Pa De, heeft zijn eigen baan. Hij maakt elke dag kroepoek klaar, die hij in zakjes verkoopt aan een aantal afnemers (warungen). In de loop van de middag frituurt hij de kroepoek in een schuurtje achter zijn huis en begin van de avond worden plastic zakjes/zakken gevuld. De volgende ochtend vroeg brengt hij de zakken naar zijn afnemers.
Veel ibu’s hebben een warung of toko bij huis om wat extra geld te verdienen. Maar de toko van Ibu Karsi is wel een van de grotere bij mij in de buurt.
Ibu Karsi heeft geen last van de overheid. Zij hoeft geen belasting te betalen over haar inkomsten. Bij de bouw van de toko waren er geen bestemmingsplannen of wat dan ook; zij kon gewoon een toko bouwen.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Winkels, markt, aankopen | Tags: , | 2 reacties

Feest: Holland Bakery in Jember ! (juni 2016)

Ik hoorde laatst, dat er in de stad Jember een winkel van de keten “Holland Bakery” zou zijn geopend. Ik ken de Holland Bakery van Malang en Surabaya. Je kunt er terecht voor hartige en zoete broodjes (incluis sauzijzenbroodjes !), gebak, taarten en veel meer. Zeer smakelijk en de sauzijnenbroodjes zijn bijna net zoals in Nederland.
Vandaag was ik in de stad Jember, en ik heb de Holland Bakery gevonden, in het centrum. Geen verschil met die in bv Malang. Het enige, dat ze niet hebben is bruin brood, maar wel zijn er kadetjes, puntbroodjes en meer. Ik ben hier zeer mee in mijn dopjes; word zeker vaste klant, temeer omdat de prijzen zeer betaalbaar zijn.
Ik heb meermalen geschreven over het uiterst sobere eten in de desa. Ik kan er niet echt mee toe. Dus ik kook veel zelf. Bij de Carrefour is nu ook al rundergehakt te koop, en bv paprika’s, champignons, en bloemkool.
De Matahari heeft regelmatig panga-filets uit Nieuw Zeeland (diepvries); als de voorraad op is, kan het jammer genoeg wel een paar weken duren, voordat er een nieuwe voorraad is.
Hier zijn geen nederlandse kruiden verkrijgbaar. Daarvoor moet ik op Bali terecht in een van de grote supermarkten daar.
Zo langzamerhand krijg ik dus meer keuze om maaltijden te breiden. De desa-bewoners zien het met verbazing aan; dit soort eten is hen volstrekt onbekend, terwijl ik toch eenvoudig kook.

Een andere voor mij prettige ontwikkeling is de bouw van een enorm gebouw in het westen van de stad Jember. Ongeveer 15 verdiepingen hoog, het hoogste gebouw in Jember stad. Naar verluid komt er in dat gebouw onder meer een heuse shopping-mall. Een echte shopping-mall is er niet in Jember, wel zijn er grote supermarkten. In elke shopping-mall is er doorgaans ook een etage met allerlei warungen, waar je prima kunt eten. Een shopping-mall is tevens een soort uitgaansgelegenheid.
De stad Jember zit in de lift; nu al Holland Bakery, straks een heuse shopping-mall. En hopelijk komen er vanaf het 2 jaar geleden heropende vliegveld in Jember meer bestemmingen. Indertijd waren er plannen voor een verbinding met Denpasar en Jakarta. Op dit moment is er alleen een vlucht van en naar Surabaya.
Dat Jember in de lift zit, is niet vanwege de toeristen, die komen hier bijna niet.


 

Categorieën: Maaltijd vandaag / eten en drinken, Winkels, markt, aankopen | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Nieuwe toko (17 mei 2016)

De nieuwe toko

Toen ik een jaar of 4 geleden in de desa kwam wonen, hadden de buren een kleine warung bij huis, gemaakt van bamboe. Een jaar later is die bamboe-warung vervangen door een kleine stenen toko. En een maand geleden is men begonnen met de bouw van een grotere toko. Vorige week is die nieuwe toko geopend. Een stuk groter, dan het kleine stenen tokootje, en het assortiment is ook uitgebreid.

Het is mij het afgelopen jaar opgevallen, dat veel huizen in mijn desa gerenoveerd worden. Op veel  plaatsen ligt voor een huis een hoop zand, en een grote stapel stenen. Pas als alles is gekocht (behalve zand en stenen ook hout, kozijnen en zo), en dat kan wel meer dan een jaar duren, wordt met de renovatie begonnen. Is halverwege de renovatie het geld op, dan wordt weer enige maanden (of nog langer) gespaard, voordat men verder gaat.
4 Jaar geleden verdiende een tukang rp 50.000 per dag, nu is dat rp 70.000. De koelie verdient nu rp 55.000 per dag.
De bouw/renovatieactiviteiten duiden erop, dat kennelijk geld beschikbaar is. Ook voor mobieltjes is geld beschikbaar, bijna iedereen (behalve vele ouderen) heeft een mobieltje; veel jongeren hebben zelfs een “luxe” mobiel, met internet etc.
Zoals bijna overal in Z-O Azie wordt hier heel veel betaald met krediet van de bank. De rentes zijn buitengewoon. Wil ik rp 100 miljoen lenen, dan betaal ik meer dan rp 130 miljoen terug, binnen 3-4 jaar.
De meeste motoren worden ook gekocht op krediet.
Echter, zomaar geld lenen van de bank kan niet. Er moet pand gegeven worden; dat kan zijn het eigendomsbewijs van een stuk sawah, of de motor zelf (die bij niet-betalen wordt opgehaald), of de grond, waar het huis op  staat.
Voor zover ik het meekrijg, is geld hier niet bepaald een onderwerp van gesprek. Waarschijnlijk wil men niet “malu” (verlegen) worden, als anderen weten hoe je er financieel voor  staat.

De oude toko

toko


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Winkels, markt, aankopen | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Toko (nov. 2014)

toko

Mijn buurman heeft enige maanden geleden vlak voor zijn huis een toko’tje laten bouwen.
Op een dag kwamen 2 tukangen en die begonnen met het werk. Bestemmingsplannen, vergunningen, bouwverordeningen, opleidingscertificaten en zo meer, daar hebben ze hier geen last van. Het gebouwtje staat immers op terrein van de buurman, dus mag hij bouwen.
Het toko’tje met 2 x 2 meter. De dakpannen liggen op bamboe-palen. Het geheel is lek-vrij.
Te verkrijgen zijn in de toko: veel soorten limonades (in zakjes, aan te lengen met water), koffie, rookwaren, wat simpel speelgoed, diverse soorten kleine snacks, pakjes mie, wat huidcreme, alles voorzover voorradig. Ook leverbaar: suiker, zout, ketjap. Tevens te koop “cilot”, gekookte bolletjes van tahu met vulling, met een sausje. Wordt geleverd in een plastic zakje.
Per verkocht item verdient de buurman ongeveer rp 500. Afdracht BTW of belastingen is er niet.
Ik schat, dat buurman per maand zo’n rp 250.000 – 400.000 schoon binnen krijgt. Een fors bedrag hier.
De toko gaat in de vroege ochtend al open (06.00 uur) en sluit rond 21.00 uur.

toko


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Maaltijd vandaag / eten en drinken, Winkels, markt, aankopen | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Toko aan huis

toko

Even voorbij mijn huis in de desa hebben bewoners onlangs een klein toko’tje voor hun huis laten bouwen (zie foto).
Het toko’tje is klaar, en zo nu en dan komen er klanten.
Het aanbod is zeer beperkt: rookwaren, sapjes, een warm snackje, limonade voor de kinderen, krupuk, mie, wat zoetige snacks en ook benzine.
De vrouw des huizes draait het winkeltje. Haar man werkt vaak op een sawah. Het loon voor het werken op de sawah is een bepaald percentage van de oogst.
Daarnaast verkopen zij krupuk. Elke ochtend wordt de krupuk gebakken, en de man brengt dan met een brommer grote zakken vol met krupuk naar vaste afnemers.
Zo krijgt dit echtpaar dus inkomsten uit 3 bronnen: toko, sawah en krupuk-verkoop.
Ze kunnen er redelijk van leven, arm zijn ze niet. Er is geld voor kleding, laatst is de keuken enigzins verbouwd, hun jongste zoon kan binnenkort naar school. Vakanties of een weekeinde weg komt niet in het verhaal voor, voor de meeste indonesiers niet.
Zo zijn er tallozen, die met verschillende baantjes hun geld verdienen. Een vast maandsalaris is er niet, wel voor ambtenaren, politie en fabrieksarbeiders.

toko


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Afdingen (tawar)

Overal in Indonesie wordt afgedongen, op de markt, in winkels etc. De indonesiers onderling dingen ook af, maar omdat zij de prijzen kennen, is de winst bij het afdingen marginaal.
Vooral waar veel toeristen zijn, vragen de verkopers vaak enorme prijzen, zoals bv op Bali in de vele souveniersshops, en kledingzaken.
Veel toeristen vinden het moeilijk om af te dingen, men vindt het zielig. Maar niets wordt verkocht zonder enige winst. Het afdingen hoort erbij.

Het afdingen is een spel, een vrolijk spel. Het is absoluut “not done” om boos te worden, of met stemverheffing te spreken tijdens het afdingen. Het afdingen moet in een plezierige en ongedwongen sfeer verlopen.
Mocht de prijs U uiteindelijk niet aan staan, loop dan gewoon weg. Soms roept men U dan na, dat de prijs toch accoord is.
Met vooral de wat oudere ibu’s op de markt (markt-verkooopsters) heb ik altijd veel plezier bij het afdingen: gespeelde verontwaardiging, geen geld, hoe moet ik vanavond eten met zo’n prijs etc. Hilariteit alom.

Bij mij in de desa en omgeving kom je met afdingen niet ver. Iedereen kent de prijzen op de markt en elders. En dat geldt ook voor de prijzen van land, huizen etc. Dus voor afdingen is weinig ruimte.
In de supermarkten, en de meeste winkels gelden vaste prijzen.
Als ik op de markt in Tanggul voor rp. 10.000 bananen wil kopen, kan er misschien rp 500 vanaf, daar blijft het dan bij.

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Winkels, markt, aankopen | Tags: , , , , , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.