23 jan. 2022
* Corona: 23 jan.: nieuwe gevallen sinds gisteren + 2925.
* Omicron: 23 jan.: totaal aantal gevallen: 1369.
—————————
Voor een overzicht van:
1) Omicron: aantallen,
2) Corona: aantallen nieuwe gevallen voor heel Indonesie, Jakarta en Bali,
3) Overzicht aantallen gevaccineerden heel Indonesie,
4) Grafiek,
klik: https://oostjava.info/a/
Drie maanden geleden is de nieuwe opperbevelhebber (de Panglima) van het indonesische leger benoemd: Andika Perkasa, een 4-sterren generaal.
Hij is samen met zijn vrouw op tour door Indonesie voor kennismaking met verschillende gebieden.
Gisteren was hij op bezoek in Papua, waar hij met een traditionele dans werd verwelkomd.
Ook bij bezoeken aan andere gebieden wordt hij traditioneel verwelkomd, en kleedt hij zich in de traditionele kleding van het gebied.
President Jokowi draagt ook vaak de traditionele kleding van de regio, waar hij op bezoek is.
Op deze manier wordt de veelzijdigheid van Indonesie benadrukt en de plaatselijke cultuur gerespecteerd door hooggeplaatsten van de regering.
De vele culturen in Indonesie zijn een realiteit, waar men niet aan voorbij kan.
Ik zie de bevelhebber van het nederlandse leger nog geen klompen-dans doen in Volendam !
Een 2-persoons kamer in Kaliwates
Op 22 dec. 2021 berichtte ik (https://oostjava.info/2021/12/22/een-ongeval-dec-2021/) over mijn valpartij met de motor. Gevolg was een lelijke brandwond aan mijn enkel.
De behandeling van de wond door de dokter umum (huisarts) in mijn desa schoot niet op.
Ik heb daarom besloten, naar een chirurg te gaan; een verwijsbrief van de dokter umum is niet nodig.
Ik ging allerleerst naar de afd. Chirurgie van het Siloam ziekenhuis in Jember-stad; een ziekenhuis, dat als een van de zeer weinige ziekenhuizen in Indonesie niet is aangesloten bij de BPJS (de ind. ziektekosten-verzekering). Siloam is een internationale keten, met eigen prijzen voor medische behandelingen. Mijn wond werd onderzocht, behandeld en vebonden. Men vond een operatie noodzakelijk, de kosten daarvan zouden ongeveer 60 – 90 miljoen rupiah bedragen. Ik ben hier niet op ingegaan. Siloam maakte overigens een zeer goede indruk, schoon, professionele chirurg.
Vervolgens heb ik een Surat Rujuk (verwijsbrief) gehaald bij de Puskesmas in mijn desa. Een Surat Rujuk is nodig, als men in aanmerking wil komen voor vergoeding door de BPJS. Met deze surat kon ik terecht bij ziekenhuis Kaliwates in Jember-stad. Kaliwates is aangesloten bij de BPJS, zoals bijna alle ziekenhuizen in Jember-stad.
De chirurg van Kaliwates onderzocht mijn wond, behandelde die en vond een operatie noodzakelijk. Ik heb besloten om mij te laten opereren in Kaliwates. Dat gebeurde 2 dagen na mijn bezoek aan de chirurg (dr. Samsul). Ik ben 3 dagen in het ziekenhuis geweest.
Om een lang verhaal kort te maken, ben ik dus geopereerd in Kaliwates. Ik was bij de BPJS verzekerd voor klas 1, dat betekent dat ik kwam te liggen op een kamer voor 2 patienten met AC (en zit-toilet en douche). Opname, onderzoeken en de operatie verliepen professioneel.
Nieuw in Indonesie is, dat voor veel operaties verdoving middels de rugge-prik (lumbaal-punctie) is voorgeschreven; pijnloos, maar ik vond het zeer vervelend om met een verdoofd onder-lichaam te liggen.
Drie keer per dag kreeg ik een maaltijd, waarschijnlijk zeer gezond, maar vrij smakeloos (vrijwel geen zout en kruiden).
Bij het ontslag uit het ziekenhuis kreeg ik medicijnen mee, alsmede het hele medische dossier. Alles werd betaald door de BPJS.
Ik heb geen enkel verschil gemerkt tussen de behandeling in het particuliere en dure Siloam ziekenhuis en ziekenhuis Kaliwates (BPJS). Alleen zou Siloam mij 60-90 miljoen rupiah gekost hebben en Kaliwates was gratis.
De BPJS startte in 2014, toen was er nog verschil in behandeling tussen BPJS en een particulier ziekenhuis. Dat verschil is er nu niet meer. Vrijwel alle ziekenhuizen in Indonesie zijn aangesloten bij de BPJS, en de meeste indonesiers zijn lid van de BPJS.
Ziekenhuis Kaliwates is een vrij nieuw ziekenhuis; het is er zeer schoon, goed in de verf en het personeel is zeer vriendelijk. Het verplegend personeel bestaat uit mannen en vrouwen.
Anders dan in Nederland:
De verzorging van de patient in het ziekenhuis is een zaak van de familie. Zij wassen en kleden de patient, houden in infusen in de gaten en kopen eten en snacks. Op elke kamer waren familieleden van de patient, die daar ook bleven slapen. Zij nemen dan matrassen, kussens etc etc mee naar het ziekenhuis. Als je niemand bij je hebt in het ziekenhuis (familie, vrienden), dan heb je een probleem; wie helpt je met wassen, wie doet boodschappen voor je ?
Je kunt in Indonesie “medisch shoppen”. Bevalt een dokter of ziekenhuis niet, dan ga je naar een ander. Verwijsbriefjes bestaan niet, er is alleen maar de Surat Rujuk om voor de BPJS in aanmerking te komen.
Al met al had ik een zeer goede ervaring met het ziekenhuis Kaliwates.
Echter, een verblijf in een ziekenhuis vind ik oer-vervelend, het is je tijd uitzitten / uitliggen. Gelukkig is er het mobieltje voor internet.
De verplegers-post op de afdeling
————————–
De zithoek op de afdeling
————————–
Gang met patienten-kamers; links was mijn kamer
Gebouw waar de patienten liggen van RS Kaliwates in Jember-sad
Na 3 dagen verblijf in het ziekenhuis Kaliwates in Jember-stad, ben ik inmiddels weer thuis.
RS Kaliwates is een prima ziekenhuis, met welhaast nederlandse standaard, schoon, goed in de verf en zeer vriendelijk personeel.
Ik zal vandaag of morgen hierover berichten.
In verband met een operatieve ingreep, verblijf ik een paar dagen in het Kaliwates ziekenhuis te Jember-stad.
—–‐–‐———–
Lees verder
Ik ben dit blog begonnen in 2013.
Ik heb verslag gedaan van veel wat er in de desa gebeurt: huwelijken, begrafenissen, geboortes van kinderen, feesten, problemen met het weer en meer. Ik heb ook aandacht besteed aan de Islam in mijn regio.
Het leven in de desa is vrij statisch; het ene jaar verschilt bijna niet van het andere jaar. Elk jaar zijn er de vastgestelde feesten, huwelijken worden gesloten zoals vanouds, mensen worden begraven en kinderen geboren.
Een langzame, maar gestage ontwikkeling is de groei van mijn desa van een “gewone” desa naar een zo langzamerhand klein stadje. Er zijn winkels bijgekomen, nieuwe warungen zijn geopend, en er is zelf een post van de BRI-Bank, waar geld gehaald kan worden. Alleen een Indomaret en een Alfamaret ontbreken nog.
Mijn desa is een authentieke javaanse desa. Java is echter veel meer dan mijn desa. Ik ben van plan om de aandacht van dit blog meer te gaan richten op de Javaanse cultuur. Om steeds maar weer te berichten over huwelijken, geboortes, begrafenissen en meer in mijn desa vind ik niet bevredigend.
De komende maanden zal ik een “2-sporen-beleid” voeren:
– nieuws uit de desa, en
– meer berichten over Java en de javaanse cultuur.
De beste wensen voor het nieuwe jaar 2022 !
Een paar foto’s, die representatief zijn voor de verhouding tussen moslims en christenen in Indonesie.
De bevelhebber van het leger en hoofd van de politie van Indonesie
De Kerstvieringen in Indonesie zijn rustig verlopen. Zoals gebruikelijk, waren duizenden soldaten en politiefunctionarissen in heel Indonesie ingezet voor de veiligheid van de kerken.
Ook de grote Moslimorganisaties hebben hun steentje bijgedragen.
De bevelhebber van het leger, het hoofd van de politie in Indonesie en vele andere bestuursautoriteiten (waaronder bupati’s en gouverneurs) hebben kerken tijdens de vieringen bezocht en de mensen een hart onder de riem gestoken.
Hoge militairen en politiefunctionarissen bij een kerk
Ik wens U allen goede feestdagen toe.
Er gebeuren veel ongelukken op de weg in Indonesie; de meeste ongelukken (naar ik heb begrepen 80 %) zijn met motoren.
Bij een ernstige valpartij met een motor in Nederland komt binnen zeer korte tijd een ambulance en vaak ook de politie; het slachtoffer wordt naar het ziekenhuis gebracht voor behandeling. Voor omstanders bij een ongeluk is er eigenlijk niets te doen.
In Indonesie zijn er doorgaans veel omstanders, die het slachtoffer van een ongeval proberen te helpen. Een ambulance bellen doet men niet, het kan lang duren, voordat de ambulance er is. Omstanders bemoeien zich met het slachtoffer; als zij eenmaal het slachtoffer hebben “gestabiliseerd”, wordt een familielid of een kennis / vriend gebeld, om het slachtoffer op te halen.
Zo is het met mij 2 weken ook gegaan. Ik kwam met de motor ten val op de doorgaande weg naar Balung, doordat de voor-rem van mijn motor plotseling blokkeerde. Het was een forse valpartij, waardoor ik dizzy midden op straat lag, met de motor op mijn benen. Ik kon niets doen.
Echter, binnen enkele seconden waren er vele omstanders, die mij hielpen; allereerst werd de motor van mijn benen gehaald, vervolgens werd ik hangend tussen 2 sterke jongemannen naar een warung 3 meter verderop gebracht, waar ik water te drinken kreeg. Andere omstanders verzamelden mijn spullen, die op de weg lagen, zoals portemonnaie, zonnebril en mobieltje.
Er was een kleine file op de weg ontstaan; toen ik midden op de weg lag, ik blokkeerde de doorgang. Maar geen getoeter of wat dan ook.
Inmiddels wisten meerdere omstanders, dat ik in desa Paleran woonde, en een van de omstanders had zelfs het telefoonnummer van mijn zoon; die werd dus gebeld. Binnen 10 minuten was hij met de auto ter plaatse en kon ik naar huis gebracht worden.
Vlees- en schaafwonden en zwellingen aan mijn been en voet waren het gevolg van de valpartij.
De volgende dag werd ik naar mijn dokter umum (zeg maar huisarts) gereden en kreeg ik medicijnen en zalf.
Inmiddels ben ik nog steeds herstellende van de wonden aan mijn been en voet, en strompel ik wat op krukken door het huis. Mijn dokter umum heeft de wonden prima verzorgd, maar het zal nog wel een paar weken duren, voordat ik weer volledig hersteld ben.
Wat mij het meest bijblijft van de valpartij, is de rol van de omstanders. Belangeloos helpen, wetend dat er geen andere optie is. Vriendelijke hulp, hier en daar werd zelfs een foto gemaakt; ik heb dit foto-maken van mij als vorm van medeleven beschouwd, en zeker niet als nieuwsgierigheid. Foto’s worden thuis gedeeld, en het is dan alom “kasian” “kasian” voor pappa.
Al met al, hoe pijnlijk ook, een unieke ervaring !
4 Vorsten uit Sulawesi
Inmiddels hebben meer dan 3 miljoen mensen mijn blog “Sultans en Raja’s in Indonesie bezocht. 85 % van de bezoekers komt uit Indonesie.
Dit hoge bezoekersaantal toont aan, hoe populair de vorsten en sultans in Indonesie zijn.
Indonesiers zijn zeer geinteresseerd in het verleden; graven van voorouders worden veelvuldig bezocht, evenals graven van heilige personen. Veel heilige plaatsen, zoals (restanten van) tempels worden veel bezocht.
Indonesische kranten publiceren regelmatig artikelen over koninkrijken uit het verleden.
De huidige vorsten in Indonesie vervullen geen politieke rol; zij zijn wel de behoeders van de lokale culturen. Bij plechtigheden, zoals installaties van nieuwe koningen, wordt veel cultuur uit de kast gehaald, zoals bv dansen en traditionele kleding. Deze plechtigheden worden massaal bezocht.
Bestuurlijke autoriteiten, tot aan de president, hebben regelmatig contact met (afvaardigingen) van de vorsten.
President Jokowi tijdens een ontmoeting met een aantal vorsten
Oost Java Info 