Vandaag nieuw recept geplaatst: gefrituurde sardientjes met tomaat.
Voor het recept, klik hier
.
Na school naar huis (12 dec. 2018)
In Indonesie hebben schoolgaande kinderen altijd een uniform aan. Verder moeten zij gepoetste schoenen aan hebben, en een goed verzorgd kapsel en schone handen hebben. Het schooluniform geldt tot en met de middelbare school.
Voor veel kinderen is het lopen met schoenen aan onplezierig; buiten schooltijd lopen zij op teenslippers en vaak op blote voeten. Als kinderen, vooral van de lagere school, na schooltijd naar huis gaan, is het eerste wat ze doen, de schoenen uittrekken.
De kleuren van het schooluniform verschillen per klas. Gaan de kinderen over naar een hogere klas, dan wordt het uniform weggegeven of verkocht.
Het schooluniform staat niet ter discussie; in nederland trekt men naar school aan wat men wil (“ik wil mezelf zijn”), in Indonesie gaat men niet naar school om zichzelf te zijn, maar om iets te leren.
Nieuw gerecht: Kolak (zoet)
Sawah met jonge rijstplantjes (10 december 2018)
Deze sawah’s op de foto hierboven bevinden zich achter mijn huis. De rijst is net 4 dagen geleden geplant. In het midden van de foto zijn 2 stukken groen te zien; dit zijn de nog niet geplante rijstplantjes, bibit genaamd. Deze bibit worden gekocht bij een handelaar; bibit voor 1/4 hectare kost rp 100.000. Deze bibit worden eerst allemaal bij elkaar gezet. Is de sawah eenmaal klaar voor het planten, dan worden kleine bosjes bibit uitgezet; daarna worden door de planters de bibit stuk voor stuk geplant.
Het planten van de rijst is in zeer grote delen van Indonesie nog handwerk, waaraan ook de vrouwen deelnemen. Het is echter slechts een kwestie van 1 of 2 dagen voordat alles is geplant. Dat de vrouwen meewerken met het planten, komt omdat het planten snel moet gebeuren. De rijstplantjes moeten gelijk opgroeien. Voor sawah’s met een zeer grote oppervlakte zijn er tegenwoordig machines, die de bibit planten.
Hier zijn de bosjes bibit te zien, die later uitgezet worden
Website “Indonesie Actueel”
Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Over de sawah's / landbouw
Tags: rijst, sawah
Een reactie plaatsen
De toko (9 dec. 2018)
5 Jaar geleden had mijn buurvrouw, Ibu Karsi, voor haar huis een kleine warung; deze was gemaakt van bamboe, er was alleen een dak op bamboe-palen en een bankje om op te zitten. Ze verkocht daar allerlei soorten frisdrankjes en koffie.
Ongeveer 3 jaar geleden werd deze bamboe-warung vervangen door een klein stenen gebouwtje dat een toko werd met een beperkt assortissement.
Ongeveer 2 jaar geleden werd het kleine tokootje vergroot; het meet nu 2×2 meter. De toko heeft een verrassend ruim aanbod van artikelen. Frisdranken, diverse soorten koffie (in zakjes), allerlei soorten zeep, shampoo, cremes voor de huid, vele soorten kruiden, alles om kleren te wassen, water in flessen en gallons (= 20 liter), frituurolie, veel soorten snoep en koekjes voor de jeugd, plastic zakjes en doosjes in diverse maten, diverse soorten chips, pennen, schriften en pakpapier, vele merken sigaretten, suiker, bloem, zout, peper, ketjap, tomatensaus en nog veel meer.
Het is mij niet duidelijk, hoe haar verdiensten / inkomsten zijn. Op een pakje sigaretten van rp 14.000 verdient zij rp 500. Op goedkopere produkten verdient ze tussen de rp 100 en 500 per stuk.
De man van Ibu Karsi, Pa De, heeft zijn eigen baan. Hij maakt elke dag kroepoek klaar, die hij in zakjes verkoopt aan een aantal afnemers (warungen). In de loop van de middag frituurt hij de kroepoek in een schuurtje achter zijn huis en begin van de avond worden plastic zakjes/zakken gevuld. De volgende ochtend vroeg brengt hij de zakken naar zijn afnemers.
Veel ibu’s hebben een warung of toko bij huis om wat extra geld te verdienen. Maar de toko van Ibu Karsi is wel een van de grotere bij mij in de buurt.
Ibu Karsi heeft geen last van de overheid. Zij hoeft geen belasting te betalen over haar inkomsten. Bij de bouw van de toko waren er geen bestemmingsplannen of wat dan ook; zij kon gewoon een toko bouwen.
Website “Indonesie Actueel“: klik hier
Nieuw recept: Sayur nangka (8 dec. 2018)
Pengajian (7 dec. 2018)
Een pengajian bij de buren
Een pengajian is een islamitische gebedsbijeenkomst; deze bijeenkomsten zijn er voor zowel mannen als vrouwen. De pengajians voor de mannen zijn meestal in een moskee.
Er zijn pengajians, waar duizenden mensen op af komen, en waar bekende predikers te horen zijn.
In mijn desa (en vooral op Java) zijn er regelmatig pengajians voor vrouwen. Zo heeft mijn buurvrouw gisteren een pengajian georganiseerd voor vrouwen uit de buurt; ook andere vrouwen organiseren zo nu en dan een pengajian. Er was de gebruikelijke luidspreker geinstalleerd voor muziek; er kwamen in totaal ongeveer 25 vrouwen. De bijeenkomst vond plaats op het terras voor het huis.
Tijdens deze bijeenkomst wordt uit de Koran gelezen, en er worden gebeden gereciteerd. Tenslotte is een predikatie van een prediker te horen; hij is er zelf niet bij, maar de predikatie staat op de band.
Zoals gezegd is een pengajian een godsdienstige bijeenkomst; maar even belangrijk is het sociale gebeuren. Er wordt druk onderling gepraat en de kleine kinderen in de selendang worden bewonderd. Er zijn snacks. Na afloop krijgt elke bezoeker een kleinigheid mee, zoals koekjes en pisang goreng.
Het geheel maakt een gezellige indruk.
Website Indonesie Actueel: link
Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie
Tags: bijeenkomst, islam, pengajian
Een reactie plaatsen
Recepten van gerechten uit mijn desa (3 dec. 2018)
Op mijn berichten omtrent maaltijden in mijn desa komen steeds reacties. Ik zal vanaf nu proberen recepten van maaltijden, zoals die in mijn desa worden bereid, in dit blog op te nemen. U dient wel te bedenken, dat ik geen recepten-schrijver ben, of een deskundige in de keuken, maar ik zal mijn best doen.
Oven-recepten zijn er niet, een oven wordt amper gebruikt. Het meeste eten wordt gekookt, gestoomd of gefrituurd.
Elke keer, als ik een nieuw recept plaats, zal ik er hier melding van maken.
De recepten komen te staan in “https://oostjava.info/recepten/”
Recepten
* Recept “Sambal tomaat trassi”, zie link
* Recept “Sayur Nangka”, zie link
Groentenafdeling op een pasar
Vraag: wordt er drie keer per dag gegeten? En waar bestaan die andere maaltijden uit? (1 dec. 2018)
Op mijn eerder bericht van vandaag, “De maaltijd vandaag“, kreeg ik vragen omtrent het eten”: “wordt er drie keer per dag gegeten? En waar bestaan die andere maaltijden uit?”
Er zijn geen vaste etenstijden en gezamenlijk eten, zoals we dat in nederland gewend zijn, is er niet.
De vrouw des huizes kookt in de vroege ochtend rijst; daar komen wat groenten bij, eventueel een gebakken ei of wat visjes. Het eten wordt in de keuken klaargezet. Ieder, die wil eten, schept zichzelf op in de keuken; er wordt dan tegen de aanwezigen gezegd “saya mau makan” (ik ga eten), en de maaltijd wordt in stilte op een rustig plekje genuttigd. Dit gaat zo de hele dag door, vaste tijden zijn er niet.
In de loop van de dag kan er nog wat eten bereid worden, als het eten van de ochtend niet voldoende is. Soms worden wat snacks gekocht, zoals pisang goreng of gevulde tahu.
Kleine kinderen krijgen hun eten, als ze in de selendang zijn; moeder loopt dan door het huis, of meestal buiten voor het huis met het kind in de selendang en geeft zo het kind te eten. Als het kind kan lopen, loopt moeder achter het kind aan met een bord eten. Bord leegeten of eten wat de pot schaft, is er niet bij.
In Nederland en veel andere landen is de gezamelijke maaltijd een belangrijk sociaal gebeuren; er wordt bijgepraat en en dag besproken. In de desa is dit niet het geval.
Net zoals bij het eten, zijn er ook voor het naar bed gaan geen vaste tijden. Men gaat slapen (ook de kinderen) als men moe is en niet eerder.
U ziet, het gezinsleven op Java is heel anders dan het gezinsleven in Nederland. Hier is het de taak van de mannen om geld te verdienen. En het huishouden en het opvoeden van de kinderen is de taak van de vrouwen. Deze rol-verdeling tussen man en vrouw komt voort uit de Koran. Vanwege de prominente rol van de moeder bij de opvoeding van kinderen, komt haar het meeste respect toe, zo leert de Koran.
Het eten staat klaar in de keuken
Maaltijd van vandaag (1 dec. 2018)
De maaltijd van vandaag was zoals gebruikelijk eenvoudig, maar voedzaam.
De maaltijd bestond uit:
– bord witte rijst met tauge, boontjes en sambal,
– bord met 3 kleine visjes (tongkol) en stukjes gefrituurde tempe.
Deze maaltijd zal plm rp 6000 hebben gekost voor 2 personen. Alle ingredienten zijn vanochtend gekocht bij “Ibu Sayur”, zeg maar de groentenboer, die elke ochtend langskomt; zie de foto hieronder.
De dagelijkse gerechten hier lijken in niets op de gerechten die in nederland verkocht worden bij de chinees, of bij een indonesisch restaurant; dat zijn bijna allemaal gerechen uit de nederlandse tijd.
Binnenkort zal ik het recept geven, hoe hier echte sambal thuis wordt gemaakt.
De Ibu Sayur
Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Maaltijd vandaag / eten en drinken
Tags: eten, maaltijd
2 reacties
Het weer en de “Laron” (30 nov. 2018)
Het regenseizoen begint goed op gang te komen. Bijna elke dag zijn er enorme tropische stortbuien, niet urenlang, hooguit een uur, daarna overgaand in gewone regen. De buien gaan meestal vergezeld van onweer, behoorlijke klappen zijn erbij, maar het felle onweer komt later. December en januari zijn het hoogtepunt van het regenseizoen. Het regenseizoen loopt gewoonlijk door tot ongeveer de maand mei.
De temperatuur voorafgaand aan de regen is plm 30-32 C. Na de regen is het voor de tropen fris, 25-27 C, zeer behaaglijk.
Elk jaar aan het begin van het regenseizoen zijn er de “laron”, vliegen met zilveren vleugels, die zich aan het begin van de avond verzamelen bij lampen buiten, lampen bij huis en straatlantaarns; het zijn er vele tienduizenden. De latijnse naam van deze vlieg is “Macrotermes gilvus”. Deze vliegen zijn geheel ongevaarlijk. Ze vliegen ruim een half uur bij de lampen, en vallen daarna dood neer. Het is zaak, om ramen en deuren te sluiten, of alle lampen in huis uit te doen. Daarna worden bij huis de dode vliegen bijeengeveegd.
Naar men mij verteld heeft, werden deze vliegen vroeger gefrituurd en gegeten. Tegenwoordig gebeurt dat niet meer.
De “Macrotermes gilvus”
———————————-
Het opruimen kan beginnen
De LGBT-gemeenschap onder druk (26 nov. 2018)
Deze keer een onderwerp, dat niet helemaal op mijn desa betrekking heeft, maar dat ik toch van groot belang vind, omdat het laat zien de complexiteit van de indonesische samenleving.
Dit artikel is door mij geschreven.
De LGBT-gemeenschap in Indonesie staat onder druk. Echter, niet alleen in Indonesie, uit meerdere landen komen berichten, dat het niet goed gaat met de acceptatie van de LGBT-gemeenschap. Zo is laatst onder meer in Taiwan bij referendum met grote meerderheid het homo-huwelijk afgewezen.
Ook in de indonesische pers wordt regelmatig melding gemaakt van incidenten.
In mijn desa is hiervan iets te merken; mogelijk, omdat er geen homo’s zijn. Wel zijn er travestieten, iedereen kent ze, maar ze hebben in mijn regio niets te duchten.
Het bewind van president Jokowi is zeer vruchtbaar waar het betreft onder meer de economie en de infra-structuur van het land. De pers (onder meer Jakarta Post en Jakarta Globe) is echter zeer kritisch waar het gaat om de bescherming van de mensenrechten in brede zin door deze regering. Dit lijkt geen prioriteit te hebben. Wat betreft de LGBT-gemeenschap kan mogelijk (waarschijnlijk) angst voor de conservatieve islam een reden zijn. De conservatieve islam, vooral de FPI, gaat te keer tegen alles, wat niet “des Islams is.” Deze conservatieve groepen zijn in staat om grote mensenmassa’s op de been te brengen. Op grote ongeregeldheden, zoals die er in het verleden zijn geweest, wacht niemand. Daarbij is het nu verkiezingstijd (volgend jaar verkiezingen voor een president), hetgeen betekent, dat vele politici zich graag gesteund weten door zoveel mogelijk kiezers. Aanpappen met de conservatieve islam ligt daarbij voor de hand, het kan veel stemmen opleveren. Zo is de conservatieve islam doorgedrongen tot in de hoogste regio’s. Het gaat om macht en invloed; en een goede positie na verkiezingen levert weer de mogelijkheid om het salaris aangenaam aan te vullen op illegale wijze (corruptie).
Een complicerende factor is het feit, dat de “indonesier” niet gewend is om kritisch te denken, laat staan kritiek te leveren op hoger geplaatsten. Hoger / hooggeplaatsten moeten met respect behandeld worden, kritiek op hen leveren is volstrekt not-done. Ik heb indertijd tegen een aantal desa-bewoners kritiek geuit op de burgemeester van mijn desa; ontzetting en ongeloof waren mijn deel. Zo zal men ook nimmer kritiek leveren op kyai’s (imam’s), wat voor onzin ze ook uitkramen. En hier ligt wederom een goot probleem: het grootste deel van de kyai’s heeft geen, onvoldoende of niet-adequate opleiding; ze kunnnen zeggen wat ze willen met een beroep op de islam. Niemand zal hen van repliek dienen; men volgt de kyai’s klakkeloos. Vice-president Kalla heeft dit jaar betoogd, dat eigenlijk alle kyai’s een herscholing moeten krijgen; dit is naar mijn idee waar, maar makkelijk gezegd; het gaan om tien-duizenden kyai’s in het hele land. De minister van Financien, Sri Mulyani is van mening, dat het onderwijs moet leiden tot meer kritische studenten; om dit te bereiken, is echter een lange weg te gaan.
Kritiek op de LGBT-gemeenschap komt vooral van de conservatieve islam, vooral de FPI. Kritiek op de conservatieve islam is gevaarlijk, zoals gezegd kunnen zij mensenmassa’s op de been brengen.
Het fundament van de indonesische staat is de Pancasila, die onder meer staat voor tolerantie, verdraagzaamheid en sociale rechtvaardigheid. De president en andere hooggeplaatsten roepen regelmatig op tot het respecteren van de Pancasila. Dit lijkt echter niet voldoende om de LGBT-gemeenschap te beschermen. Iemand, die (krachtig) stelling neemt ten gunste van de LGBT-gemeenschap, kan het wel vergeten bij de verkiezingen en heeft dus geen kans op een aanvulling van zijn inkomen (korruptie).
Mijn desa: zoals gezegd, zijn er in mijn desa geen homo’s, altans niet dat iemand ze kent. Wel zijn er travestieten, maar daar doet niemand moeilijk over. Een enkele keer praat ik met jongeren in mijn desa over homo’s; een enkeling zegt, dat een homo hem niet moeten aanraken, maar als ik hem dan corrigerend toespreek, is het zwijgen. Vrouwen hebben geen problemen met homo’s, merk ik. Bij de jongeren vooral is het onbegrip, ze weten kortom niet, waar ze het over hebben, ze gaan uit van vooroordelen. Als ik zeg, dat wat 2 mannen of vrouwen thuis met elkaar doen, prive is en niemand wat aangaat, is er toch een lichte instemming met mijn stelling.
Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie, Landelijk en politiek
Tags: homo, lgbt
Een reactie plaatsen
Bouw en architectuur van de huizen in de desa (21 nov. 2018)
Hierboven mijn woning in de minimalis-stijl
In mijn desa is bijna alleen maar laagbouw. Slechts enkele woningen hebben een eerste etage. Woningen met 2 etages zijn er niet.
Vrijwel alle woningen staan apart, en hebben een tuin / erf, voor en/of achter en naast de woning. De desa is dus erg groen.
Hoewel de woningen qua bouw en stijl verschillen, hebben ze allemaal min of meer dezelfde indeling. Achter de voordeur bevindt zich meteen de “kamar tamu” (gastenkamer), waar bezoek wordt ontvangen. Daar staan bijna altijd een bankstel en een paar stoelen en een tafeltje.
Achter de kamar tamu bevindt zich de “kamar keluarga” (familiekamer”). Daar leeft de familie. Vrienden worden daar ook ontvangen.
Links en/of rechts van de kamar tamu of de kamar keluarga bevinden zich slaapkamertjes.
Helemaal achterin treft men de keuken aan. Achterin bevindt zich ook de WC en de ruimte om te baden. Warm water in de badkamer is in bijna geen enkel huis aanwezig, er wordt gebaad met koud water. Toilet en badkamer zijn steeds in dezelfde ruimte. In de badkamer treft men altijd een mandi-bak aan, een betegelde bak, waarin water wordt bewaard.
Riolering is er niet. Er is een afvoer naar een grote betonnen bak in de tuin; zie hiervoor mijn bericht “riolering in de desa“.
Vloerkleden worden niet gebruikt. Zo mogelijk alle kamers zijn voorzien van tegels; het huis wordt frequent geveegd, omdat men veelal op de grond zit.
Elke woning heeft een terras aan de voorkant van het huis; daar kan men in de namiddag zitten en uitrusten.
Alle huizen verschillen wat betreft de bouw; niet 2 huizen zijn hetzelfde.
Daarom is het leuk wandelen door de desa; er is veel te zien.
De meeste woningen zien er redelijk tot goed verzorgd uit. Je kunt aan de woningen aflezen, hoe de financiele situatie van de bewoners is. Alleen de minder draagkrachtigen hebben geen geld, om bv. de buitenmuren van pleisterwerk te voorzien; ook gebruiken zij voor het dak geen houten latten, maar bamboe-palen.
Alle woningen zijn voorzien van elektriciteit. Gasleidingen zijn er niet; elk huis koopt gasflessen. Waterleidingen zijn er ook niet. Bijna elke woning heeft een pomp bij het huis; het water is pas drinkbaar als het is gekookt.
Asbest wordt alom nog gebruikt; het is duurzaam en goedkoop. Asbest wordt vooral gebruikt als dakbedekking voor schuurtjes, en voor boven het terras. Als dakbedekking voor de huizen zelf worden dakpannen gebruikt, omdat asbest erg heet is.
De muren zijn steens-muren; spouwmuren zijn onbekend en ook niet nodig, er is immers geen koude waartegen geisoleerd moet worden. De zuilen of de pilaren, die men bij veel huizen aantreft, zijn kant en klaar te koop. Steeds meer maakt men gebruik van betonnen kozijnen voor ramen en deuren; het voordeel van deze betonnen kozijnen is, dat ze niet aangevreten kunnen worden door ongedierte, hetgeen veel gebeurt, als men goedkopere houtsoorten gebruikt. Deze betonnen kozijnen kunnen kant-en-klaar worden gekocht. Bij de bouw van mijn woning heeft men indertijd goedkoop hout gebruikt, dat inmiddels behoorlijk is aangevreten. Volgend jaar worden al de kozijnen vervangen. Ook voor mijn dak, dat inmiddels helemaal is vernieuwd, heeft men indertijd goedkoop hout gebruikt (bamboelatten). Ik woonde toen nog op Bali, en de bouw-tukangen meenden mij een plezier te doen, door zo goedkoop mogelijk materiaal te gebruiken. Als ik toen bij de bouw aanwezig was geweest, had ik meteen goed materiaal laten bestellen.
Erg populair voor het bouwen of renoveren van een woning tegenwoordig is de “minimalis”- stijl. Kenmerkend is de recht-toe-aanstijl. Deze stijl kan worden gebruikt voor zowel kleine als grote woningen.
Een traditionele, wat oudere woning
——————————-
Een eenvoudige simpele woning, waar niet met hout, maar met bamboe is gewerkt.
——————————–
Deze woning wordt bewoond door arme mensen
———————————–
Een kleine woning, bewoond door de oude oma naast mijn huis.
———————————–
Een huis in de minimalis-stijl
————————————-
Deze mensen hebben het niet breed
————————————-
Huis in de minimalis-stijl
————————————
Een eenvoudige woning van een boerengezin
———————————-
Huis in de minimalis-stijl
