Berichten getagd met: nederland

17 Augustus: Hari Kemerdekaan – Bevrijdingsdag

Uitroepen onafhankelijkheid door Soekarno

Aanstaande vrijdag is het 17 augustus, de dag waarop de bevrijding van Indonesie van de eeuwenlange nederlandse (terreur)bezetting wordt gevierd: Hari Kemerdekaan.
Het hijsen van de vlag in de ochtend en het strijken ervan in de namiddag zijn de formele hoogtepunten van de viering in heel Indonesie. In Jakarta gebeurt dit in aanwezigheid van de President.
Tempo doeloe, oftewel de goede oude tijd in Indonesie, eindigde op 17 augustus 1945, toen Soekarno de onafhankelijkheid van Indonesie uitriep; Nederland legde zich niet neer bij het uitroepen van de onafhankelijkheid en begon een oorlog om de archipel weer onder nederlands gezag te plaatsen. December 1949 eindigde deze oorlog onder sterke internationale druk, en droeg nederland de souvereiniteit over.
Tempo doeloe, voor de nederlanders wel, maar de volkeren van Indonesie hebben in het geheel geen goede oude tijd gehad onder de nederlandse bezetting. Slavernij, economische uitbuiting, onderdrukking, (massa)moorden, oorlogsmisdaden en ontbinding van sultanaten en verbanning van vorsten tekenden de nederlandse bezetting door de eeuwen heen.
Economische uitbuiting van de archipel was het motto voor de nederlanders. Ten behoeve van deze uitbuiting was alles toegestaan, het belang van de lokale bevolkingen van de archipel bestond niet.

Nederlanders koesteren (vermeend) onrecht, dat hen is aangedaan; met uitvoerige documentatie, jaarlijkse herdenkingen, standbeelden en indien mogelijk met claims voor schadevergoeding. Nederlanders zijn altijd slachtoffers, en geen daders. Ook in Indonesie waren de nederlanders uitsluitend slachtoffer. De onvoorstelbare wandaden door Nederland in de loop der eeuwen begaan in Indonesie, zijn geen enkel item in Nederland; wie hierover begint, zeurt, het zijn immers de nederlanders, die slachtoffer waren.

 – Zie ook: Hari Kemerdekaan, bevrijd van de kolonisator


 

Categorieën: Landelijk en politiek, Nederlands koloniale verleden | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

President Indonesie ontmoet Sultana van Aceh (14 nov. 2017)

President Jokowi ontmoet sultana Teungku Putroe Shafiatuddin Cahya Nur Alam

Van 1873 tot 1903 woedde er in Aceh (Noord Sumatra) een oorlog tussen de nederlanders en de Aceh-jers.
De Atjehoorlog (1873-1914) was een koloniale oorlog die Nederland voerde met het aanvankelijk oogmerk om de zeevaart door Straat Malakka te beveiligen tegen zeeroverij uit Atjeh. Omdat de sultan en het overgrote deel der Atjehers weigerden zich aan de Nederlanders te onderwerpen werd het doel het eeuwenlang bestaande onafhankelijke sultanaat Atjeh net als de andere buitengewesten van Nederlands Indië onder Nederlands koloniaal gezag te brengen en te houden.
De laatste sultan van Aceh, Tuanku Muhammad Daud Syah Johan, regeerde van 1875 tot 1903. Hij was de leider van het verzet tegen de nederlanders.
In 1903 gaf hij zich over aan de nederlanders, en werd uiteindelijk verbannen naar Java, waar hij in 1939 overleed in ballingschap.
Onlangs had de president van Indonesie een ontmoeting met Sultana Teungku Putroe Shafiatuddin Cahya Nur Alam, de kleindochter van de zoon (troonopvolger) van de laatste sultan Tuanku Muhammad Daud Syah Johan.
De royals en de koninklijke families van Indonesie worden alom in ere gehouden.

Het sultanaat van Aceh: https://sultansinindonesieblog.wordpress.com/xx/sultan-of-aceh-darusalam/

Sultan Muhammad Daud Syah


 

Categorieën: Landelijk en politiek, Sultans en Raja's in Indonesie | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Bericht uit Nederland (27 april 2017)

Ik ben in Nederland van 4 februari tot 3 july 2017.

Inmiddels ben ik bijna 3 maanden in Nederland. Ik had begin mei weer naar de desa terug willen gaan, maar dat lukt niet.
Mijn terugreis naar de desa is nu eind july. De tickets zijn er al. Ik heb dan bijna een half jaar in Nederland verbleven. Ik mis de desa erg en ik zie erg uit naar mijn terugkeer. Het Suikerfeest zal ik helaas ook niet mee kunnen vieren.

Ik keer dus terug naar Indonesie, bij uitstek een multi-cultureel land, geheel anders dan Nederland. Er zijn honderden volkeren in Indonesie, met evenzo vele culturen, vele godsdiensten, en vele talen.
Ik ben in Indonesie een allochtoon. Ik dien mij aan te passen aan de waarden en normen in Indonesie, specifiek die van Java. Wie zich aanpast in Indonesie, wordt warm opgenomen. Wie zich niet aanpast, zal vroeg of laat de prijs hiervoor betalen. Discussie over aanpassing is niet aan de orde. Als een allochtoon iets niet zint, dient hij te zwijgen of te vertrekken.
Hoe anders in Nederland ! Ik zal te zijner tijd terugkomen of het multi-culturele Indonesie.

Dus: begin augustus zal ik weer berichten plaatsen over het wel en wee in de desa. Tot die tijd zult U het zonder moeten doen.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: | Een reactie plaatsen

In Nederland (7 febr. 2017)

Ik was in Nederland van 4 februari tot 3 july 2017

Inmiddels ben ik al enige dagen in Nederland. Op dit moment kan ik niet meer melden dan dat het heel erg koud is in Nederland. Er staat een winterperiode voor de deur, is mij duidelijk geworden. En dan te bedenken, dat de desa-bewoners het al koud hebben, als het in de avond 27 C is. Hier loop ik de hele dag met muts en sjaal in huis, hoewel de kachel aanstaat. De koude houdt mij echter niet tegen om snel even naar de supermarkt te gaan en mij daar te vergapen aan het enorme aanbod daar. Zelfs in Surabaya heb ik geen supermarkt gezien met een dergelijk uitgebreid aanbod.
Zolang het zo koud is, zal ik niet veel de deur uitgaan; wat ik van plan was moet maar even wachten.
Ik ga ervan uit, dat als de winterkoude voorbij is, ik meer te melden heb.

Supermarkt Surabaya, komt in de buurt van een nederlandse supermarkt


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | 1 reactie

Waterwerk uit Ned. tijd

Op ongeveer 3 km van mijn huis, richting zuiden, is er een driesprong. Linksaf is de weg naar Balung.
Bij die driesprong is een waterkering uit de nederlandse tijd. Ik heb nergens en van niemand enige informatie kunnen krijgen over deze waterkering, die nog volop in bedrijf is.
U zult het helaas alleen met de foto’s moeten doen.
Balung is een klein regio-stadje. Het heeft een ziekenhuis, christelijke kerken, ATM’s en sinds kort een kleine shopping-mall, waarvan alleen de begane grond op dit moment in gebruik is. Het heeft ook een groot ‘restaurant’, waar het goed toeven is. Balung ligt op ongeveer 7 km van mijn desa.

De weg naar Balung

weg, straat, balung


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | Een reactie plaatsen

Bericht uit Nederland (19 juni 2015)

warung

De Warung, de plek voor een praatje met koffie, thee en een snackje !

Ik was in Nederland van 3 mei tot 3 july 2015.

Inmiddels komt het einde van mijn verblijf in Nederland in zicht. Over 2,5 weken begint de terugreis, die 3 dagen zal duren, voordat ik weer in de desa ben.
Mijn indrukken van Nederland zijn inmiddels niet veranderd. Ik trof een, met name in het verkeer, gedisciplineerd Nederland aan. En een schoon Nederland, althans in elk geval Groningen. Minstens eenmaal per week komt een schoonmaakwagen van de gemeente langs, om de toch al schone straat nog schoner te maken.
De treinen waren eveneens schoon, nergens graffitti.
Het aanbod van “biologische” producten in de supermarkten is eveneens fors toegenomen. “Gezond eten” komt bij elke maaltijd, die ik hier bij en met anderen had, aan bod tijdens tafelgesprekken. Het lijkt welhaast een zonde om een niet-biologische tomaat (of niet-biologische kip) op tafel te zetten.
Waar bijna ieder, die ik in Nederland sprak, over klaagde, was “de regel”. Een woud van regels voor elk terrein van het leven. Het idee van “vrije burgers in een vrij land” lijkt ver te zoeken. Elke actie op welk terrein van het leven ook, voert door een woud van regelgeving. En een type als “Jan Roos”, zoveel jaar geleden DE straatzanger van Groningen, lijkt niet meer mogelijk.
Want mij echter het meest heeft getroffen tijdens mijn verblijf hier, is de afwezigheid van sociaal leven. Geen warungen, toko’s, eenvoudige plekjes om een bakso te eten of een koffie te drinken. De straten zijn ’s avonds leeg, op een enkele voetganger na; ik vind het welhaast beklemmend. Zoals ik eerder al schreef, in de desa leeft men met elkaar; de opvatting over privacy is heel anders dan in Nederland.
Ik mis zeer het sociaal leven in de desa. Ik zie dan ook erg uit naar terugkeer in de desa.

In july zal ik weer berichten plaatsen over de desa, en wat zich daar zo afspeelt. Belangrijke datum is 17 july, Lebaran (Suikerfeest), het einde van de Vastenmaand Ramadhan. Na de Ramadhan vinden er gedurende ongeveer anderhalve maand, allerlei activiteiten plaats in de desa, zoals paalklimmen, wandeltochten, karnaval en meer. Ik zal hiervan weer verslag doen.

Tenslotte wil ik U hetvolgende bericht niet onthouden: Garuda Indonesia is door vergelijkingswebsite SkyTrax wederom aangewezen als luchtvaartmaatschappij met het beste cabinepersoneel ter wereld. Vorig jaar kreeg de Indonesische luchtvaartmaatschappij het predicaat ‘World’s Best Cabin Staff’ ook al toegewezen. Het is voor het tweede achtereenvolgende jaar dat Garuda Indonesia de award in de wacht mag slepen. 

Tot 2009 stond Garuda Indonesia op de Europese zwarte lijst, en mocht niet op Europa vliegen. De nieuwe top van Garuda Indonesia heeft voortreffelijk werk geleverd, Garuda is nu een 5-sterren maatschappij.

Lege straten, geen warung en niks


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | Een reactie plaatsen

Bericht uit Nederland (25 mei 2015)

straat

Straat in Nederland

Ik was in Nederland van 3 mei tot 3 july 2015.

Dit weekeinde is het Pinksteren; ik was het vergeten tot zaterdagavond. Boodschappen voor de feestdagen waren nog niet gedaan. Gelukkig was de Jumbo-supermarkt op Eerste Pinksterdag open, als enige supermarkt in Groningen. Morgen zijn de andere supermarkten ook weer open. De openingstijden van winkels zijn sinds mijn vertrek enige jaren geleden, enorm verruimd. Zeer plezierig.
Het weer is en blijft veel te koud (13-14 C) voor de tijd van het jaar, op een enkele dag na. Ook thuis blijf ik het nog steeds koud hebben. De hoge luchtvochtigheid op Java maakt het dagelijks leven vermoeiend, ook voor de desa-bewoners. Vandaar dat het tempo daar laag is, en dat er veel “istirahat” (gerust) wordt. In Nederland geen sprake van luchtvochtigheid, ik ben dan ook activer dan op Java. Een middag-dutje is in Nederland niet nodig.

Wat ik steeds meer ga missen, is het sociale leven op Java; waar de hele dag door mensen even aanwippen, en de deuren altijd open staan voor iedereen. Ik blijf moeite houden met de aanblik van de lege straten hier in de avond.  Een willekeurige voorbijganger aanspreken voor een praatje is er niet bij. Warungen zijn hier niet, dus het is thuis zijn.
Ook de koop-behoefte van de mensen hier treft mij steeds. Ik schreef al eerder over het enorme aanbod in de supermarkten. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld het kledingaanbod in winkels; in de desa wordt een T-shirt pas gekocht (rp 10.000-15.000), als het oude helemaal versleten is. Kleding kopen om er weer eens beter uit te zien, is er in de desa niet bij. Voor “gelegenheden” is er de sarong.
De keuze aan eetgelegenheden is hier in Nederland ook erg groot. De “Chinees” is wel duurder geworden, en het aanbod uitgebreid. In Jember (groter dan Groningen) zijn slechts een paar restaurants; wel zijn er her en der in de stad plekken, waar warungen staan, met elk hun eigen specialiteit. Ook Indonesiers, die over geld beschikken, maken hier gebruik van.

Over ongeveer 3 weken begint weer de Ramadan, de jaarlijkse vastenmaand van de moslims. En op  17 july is er Lebaran, het Suikerfeest. Ik zal tegen die tijd weer in de desa zijn, want het is volstrekt ongebruikelijk en ongewoon, om er dan niet te zijn. En na Lebaran is er ongeveer anderhalve maand lang van alles te doen in de desa (paalklimmen, karnaval, wandeltochten en meer). Ik zie er naar uit.

Straat in mijn desa

desa


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Bericht uit Nederland (19 mei 2015)

Weiland in Nederland

Ik was in Nederland van 3 mei tot 3 july 2015.

Inmiddels ben ik weer enige tijd in Nederland. Mijn verblijf staat in het teken van  koud weer (12-14 C), en donkere wolken, die langs de hemel jagen, aangedreven door een forse wind met regelmatig buien, afgewisseld met zonnige periodes.
In de desa zijn in de regentijd ook donkere wolken, maar zoals hier in Nederland niet. Met name de afwisseling tussen donkere wolken en zonnige periodes meermalen per dag komt in de desa eigenlijk niet voor.
En de snelheid van de wolken die langs de hemel jagen, kennen wij in de desa ook niet.
Het aanbod in de supermarkten is sinds mijn vertrek een paar jaar geleden, is fors uitgebreid. Een dergelijk aanbod in een supermarkt is er in mijn district Jember, niet. Zelfs niet in Surabaya, voor zover mij bekend. De prijzen vallen mij mee, slim boodschappen doen kan veel besparingen opleveren.
Het openbaar vervoer in Nederland is bepaald niet goedkoop en voor toeristen (zoals ik mij toch een beetje voel) is het kopen van tickets lastig. Ik heb begrepen, dat er ook in de Tweede Kamer stemmen zijn opgegaan om het voor toeristen makkelijker te maken (toeristen dag- of weekkaart voor al het openbaar vervoer bv.).
Vergeleken met Indonesie is het verkeer hier erg goed geregeld en zo te zien, houdt bijna iedereen zich aan de regels.
Toch went het zg chaotische verkeer in Indonesie na enige tijd. Hoewel het aantal verkeersongevallen hoog schijnt te zijn in Indonesie, zie ik heel weinig ongevallen, terwijl ik veel op de weg ben. De vele motorrijders zijn een gevaar op de weg, omdat deze weinig gedisciplineerd zijn; onder hen vallen veruit de meeste doden in het verkeer.
Over het algemeen ervaar ik de mensen hier (Groningen) als vriendelijk, mogelijk, dat in de Randstad meer stress is. Ik mis wel het sociale leven langs de kant van de weg in Nederland. Geen warungen, toko’s, kaki lima’s, bengkels, en plekjes om even koffie te drinken voor 15 euro-cent.

In de desa eet ik zeer bescheiden, en beperkte hoeveelheden. Hoe anders in Nederland, ik krijg van hapjes en eten bijna niet genoeg. Ik wijt dit maar aan het koude weer van de afgelopen tijd, maar de hoeveelheden (ook bij anderen, als ik dat zo zie) zijn enorm, vergeleken met het beetje rijst, wat groenten en een gebakken eitje in de desa.

Sawah’s op Java


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Bericht uit Nederland (12 mei 2015)

112

Oma op Java

Ik was in Nederland van 3 mei tot 3 july 2015.

Na een reis van 3 dagen ben ik inmiddels al enkele dagen in Nederland.
Ik trof een schoon en zeer geordend Nederland aan. De trein vertrekt exact op tijd. Alles goed aangeveegd.
Behalve vandaag (maandag) zijn de temperaturen nog niet aan de hoge kant.
Er is mij al enkele malen gevraagd, hoe ik de overgang van de desa naar Groningen ervaar.
Wat mij in de paar dagen, dat ik hier ben, heel erg is opgevallen, zijn de vele ouderen en bejaarden, alleen op straat of in gezelschap van een rollator. Er zijn er ook, die zonder gezelschap op een bankje zitten en voor zich uitkijken. Ik heb vanuit de desa de ontwikkelingen in Nederland met betrekking tot bv. de ouderenzorg gevolgd; de “participatie-samenleving”. Ik zie inderdaad regelmatig ouderen wandelen in gezelschap van een jong iemand, een vijwilliger misschien ? Voor een uurtje per week ? Ik vind het een triest gezicht.
Dit beeld van ouderen alleen is in de desa volstrekt onbekend. Kinderen trekken bij hun ouders in, of de ouders verhuizen naar het huis van hun kind. Eenzame ouderen zijn in de desa onbekend. Ouderen krijgen respect  en verzorging.

Verder is mij erg opgevallen het totaal gebrek aan sociaal leven op straat. Lege straten zijn regel. Een enkele voetganger, fietser en dat is het dan. Iedereen (ieder gezin) lijk voor zichzelf te leven. Zo hier en daar een cafetaria.
Voor mijn huis in Groningen is plaats voor tientallen warungen; echter dat is de nederlandse traditie niet.
Vanaf zo’n 18.00 uur wordt het stil buiten. Een praatje maken met iemand is er niet bij, er is immers niemand op straat.
Bij mij in de desa is de warung vaak een ontmoetingspunt; koffie of thee drinken en even een gesprek hebben, of de laatste nieuwtjes horen. De jeugd ontmoet elkaar vaak ook bij een warung. Waar Wifi is (zoals bij mij thuis), is ook aanloop te verwachten.

Ook zijn mij opgevallen de volle supermarkten, met een aanbod, dat ik nog niet eerder heb gezien in Nederland.
Tig soorten koffie, brood, sauzen en groenten (uit allerlei landen) en nog veel meer. De mensen hier zien er dan ook zeer goed gevoed uit. In Oost Java is zo’n ruim aanbod in supermarkten onbekend. Zelfs in Surabaya.

Oma in Nederland


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Naar Nederland (1 mei 2015)

Ik was in Nederland van 3 mei tot 3 july 2015.

Na ruim 6 jaar in Indonesie gewoond te hebben, waarvan de laatste 2 jaar op Java, ga ik volgende week maandag weer (tijdelijk) naar Nederland. Ik zal er maximaal 3 maanden blijven. Ik neem mijn javaanse zoon mee.
Op welke wijze ik verslag  zal doen omtrent mijn verblijf in Nederland, weet ik nog niet. U zult in ieder geval iets horen.
Ik ben erg benieuwd, hoe mijn javaanse zoon, een echte desa-bewoner, een en ander zal ondergaan: de hectiek van de nederlandse samenleving, het totaal andere omgaan met elkaar, het andere eten. Trouwens, hetzelfde geldt ook voor mij, de rust en het reilen en zeilen in de desa nu kennende. Er zal veel veranderd zijn in Nederland.
Iemand met schrijverstalenten zou hier mooi over kunnen schrijven; die talenten heb ik niet, maar ik zal mijn best doen.
Als ik weer terug ben in Indonesie, pakken we de draad van de berichten uit de desa, gewoon weer op.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.