Lawaai ! (july 2016)


Een 3 meter hoge geluidsinstallatie bij een huwelijk

Ondanks alweer nieuwe vreselijke gebeurtenissen in Frankrijk, gaat het leven ook hier gewoon door. De meeste jongeren zijn op de hoogte van de gebeurtenissen en ze weten er geen raad mee.

Morgen is er2 huizen van mijn huis vandaan een huwelijk. De dochter des huizes gaat trouwen. Dit gebeuren betekent, dat ik een paar dagen in een hotel in Jember ga verblijven. Waarom ? Het huwelijk duurt meer dan 2 dagen. Er zijn bedrijven, die het hele huwelijk verzorgen: zij brengen stoelen en tafeltjes, brengen versieringen aan bij en om huis, maken ook de speciale plaats voor het bruidspaar. Maar ook verzorgen zij de “muziek”; dat wil zeggen, dat er een  geluidsinstallatie bij het huis wordt geplaatst, die meer dan 3 meter hoog is. Daarnaast staat een vrachtwagen met een speciale generator voor de stroom. Uit die installatie komt de muziek dus, op volle kracht.
Op een kilometer afstand is het gebons van de bassen al te horen. Die muziek gaat non-stop door, 2 dagen en 2 nachten. Ik heb indertijd een deel van het huwelijk van de zoon van de buurman meegemaakt, waar het ook zo toeging. Merkwaardig is, dat iedereen, die ik sprak, veel last had van het enorme lawaai: “saya pusing” (ik ben er duizelig van) zo zeiden de meesten. Een gesprekje voeren kost veel moeite. En toch komt het bij niemand op, om bij een volgend huwelijk het geluid wat te minderen.
Ik zelf wil mij deze enorme overlast niet aandoen, jammer voor het bruidspaar, maar ik verkas een paar dagen naar een hotel in Jember. Als men mij vraagt waarom ik wegga, dan zeg ik eerlijk, dat het vanwege het enorme geluid is. Men kijkt mij dan wat onthutst aan. Het is in feite niet gepast, dat ik zo recht op de man af zeg, waar het opstaat, maar dat moet men maar van mij slikken; misschien, dat ze diep in hun hart mij ook wel gelijk even; ik schreef al, dat velen veel last hebben van het enorme lawaai.

Lawaai is een kenmerk zogezegd van Z-O Azie. In supermarkten, in bussen, in winkels, staan TV’s en radio’s te brullen. Niet alleen in Indonesie, maar ook bijvoorbeeld in Thailand, China, en Cambodja.
Stilte is beangstigend, net zoals alleen zijn. Dit is toch wel heel anders dan in Nederland. Een weekeinde alleen thuis zijn, de stilte in huis, als mijn kinderen uit logeren waren, ik vond het heerlijk. In de desa heeft niemand hier enig gvoel voor. Men vindt het alleen maar “kasian” (zielig, triest) voor mij.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Berichtnavigatie

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Blog op WordPress.com.

%d bloggers liken dit: