Het zoontje van de Ibu van mijn huishouden is vandaag jarig. Hij is 9 jaar geworden.
Voor het eerst heeft de moeder een verjaardagsfeest georganiseerd. Vroeger was er geen geld voor.
Het was een echt indonesisch feest, erg formeel en vriendelijk, maar de sfeer zat er goed in.
Er waren ongeveer 40 kinderen (van 6-10 jaar), de meesten met hun moeder. Er was tijdens het feest geen enkele vader; vaders hebben overdag hun eigen activiteiten. Het feest heeft ongeveer 2 uur geduurd.
De kinderen zagen er op hun mooist uit, mooie kleren en goed gekapt. Elk kind had een kadootje bij zich. Alle kado’s worden ongeopend op een tafel gelegd, en worden pas geopend, als iedereen vertrokken is. Bij de kado’s is een briefje van de gever.
Nadat alle kinderen er waren, werden wat snacks uitgedeeld, waarna werd begonnen met een korte toespraak van de moeder, die het feest leidde en die de toespraak beeindigde met een kort gebed. Daarna sprak kort een dochter van de Ibu, ook zij sloot af met een kort gebed.
In de toespraken wordt bedankt voor ieders komst, men verontschuldigt zich voor de povere ontvangst (helemaal niet pover !). En men hoopt op Allah’s zegen voor dit feest. In Indonesie geen bijeenkomst zonder toespraken; jong en oud kunnen dit, het wordt al vroeg geleerd.
Hierna wordt de jarige toegezongen, vervolgens wordt de taart aangesneden en de stukken verdeeld.
Hierna wordt er gezongen, en proberen sommigen wat te dansen. Ook werden balonnen doorgeprikt, waaarin een briefje met een vraag om te beantwoorden zat.
Tenslotte krijgt iedereen (ook de moeders) een bord “soto”, waarna men weer vertrekt. Soto is rijst, met kippebouillon, kleine stukjes kip (nog geen halve eetlepel) en tahu/tempe, een paar kleine stukjes gekookte aardappel en een schijfje tomaat / komkommer en kroepoek. Aan deze soto is sinds gisteren gewerkt. Kip moet gekookt, gebakken en klein gesneden worden, evenals tempe en tahu en andere ingredienten. De bouillon vergt ook de nodige aandacht. Tot gisterenavond zijn 6 dames vanaf de middag er mee bezig geweest. Er moest soto zijn om 70 borden te vullen.
Opmerkelijk is, hoe rustig een en ander verloopt. Geen schreeuwende, gillende of rennende kinderen. En toch vrolijk en veel plezier. Ook onder elkaar zijn de kinderen respectvol. Naar de moeders toe zijn zij zeer beleefd. Moeders staan in hoog aanzien hier. Men komt slechts in het paradijs via de moeder, wordt gezegd.
Oost Java Info 