Berichten getagd met: cafe

Cafe Nginem (dec. 2016)

Indertijd berichtte ik (zie link) over de verplaatsing van  Cafe Nginem van 60 meter vanaf mijn huis tot 25 meter vanaf mijn huis. Het Cafe staat nu naast het huis van mijn buren.
Inmiddels draait Cafe Nginem weer op volle toeren. Om 5 uur in de morgen komen de eerste mannen, en rond middernacht is het weer stil.
Er is koffie en thee te krijgen, wat zoete broodjes en een kom mie. De toko van mijn buren doet er goede zaken mee, veel verkoop van sigaretten en meer. Maar ook de warung tegenover het Cafe, waar Bakso en Mie Ayam wordt verkocht, heeft er profijt van.
In  Cafe Nginem komen alleen de mannen. Niet alleen uit de desa, maar ook van buiten de desa. Het Cafe is een bekend ontmoetingscentrum. 2 Dames op leeftijd zijn de uitbaatsters.
Er wordt gehandeld, geschaakt, veel gepraat, plannen gemaakt en soms gegokt. Het is welhaast de ziel van de javaanse gemeenschap. Het is zeer authentiek, vooral omdat buitenstaanders (toeristen) geheel ontbreken.
Van lawaai-overlast is geen sprake. Vooral in de avond is het druk. Dan komen ook vaak jonge mannen, en wordt er een gitaar gezocht en dan gezongen. Van wat blikjes wordt een “drum” gemaakt voor de ritmische begeleiding. Er wordt bepaald niet onverdienstelijk gezongen.
Mijn integratie is nu zover gevorderd, dat ik niet meer langs het Cafe kan lopen, zonder te worden aangeroepen om er even bij te komen zitten.
Gisterenavond zat ik naast 2 oudere mannen, die mij vertelden, dat de Islam in Indonesie toch wel erg mooi is, tolerant, vredig samen leven. Heel wat anders dan de “Arabische” Islam, zo vonden zij. Ik kan dit alleen maar beamen. Ik heb al vaker geschreven over de Indonesische Islam, die zo anders is, dan waar men in Nederland mee te maken heeft.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , , | 1 reactie

Nieuw Cafe Nginem (okt. 2016)

Het nieuwe Cafe

Op 40 meter links van mijn huis stond het Cafe, tot voor enkele dagen. Hier kwamen voornamelijk de oudere mannen bijeen; het was een plek, waar veel gehandeld werd. Ook mannen van buiten de desa kwamen hier. De uitbaatster is Ibu Nginem, het cafe heet daarom Cafe Nginem.
Het Cafe stond op grond, die toebehoorde aan iemand, die er nu een huis op wil bouwen. Het Cafe moest dus worden afgebroken. Maar omdat het Cafe een belangrijke ontmoetingsplaats is, is besloten, om het Cafe opnieuw te bouwen, nu op 50 meter van mijn huis. Daar was nog een stukje land vrij.
Een 7-tal mannen uit mijn buurt hebben het oude Cafe afgebroken, en een nieuw Cafe gebouwd. Dit in het kader van gotong-royong (zeg maar burenhulp, wijkhulp). Zij worden niet betaald, maar krijgen eten, rokerij en te drinken.
Het nieuwe Cafe is een copie van het oude. Bijna helemaal van bamboe. De kozijnen zijn van hout. Op het dak liggen dakpannen. De werkzaamheden, zoals te zien op de foto’s hieronder, hebben anderhalve week geduurd.
Over 2 dagen gaat het nieuwe Cafe open. Dan zullen de mannen elkaar hier weer ontmoeten. Geserveerd wordt voornamelijk koffie en thee. Alcohol en frisdranken zijn er niet te krijgen. De uitbaters zijn 2 oudere dames, Myra en Nginem. Zij zijn er van ’s ochtends tot sluitingstijd laat op de avond.
Bestemmingsplannen, bouwvergunningen, en andere vergunningen, waren niet nodig. Bouwvergunningen bestaan wel, alleen voor grotere projecten, zoals een Minimarkt, of een bedrijf, dat lawaai kan veroorzaken. Daar kunnen de omwonenden bezwaar tegen maken.
De uitbaatsters van de Warung en het Cafe hebben geen last van overheidsbemoeienis. Er wordt geen belasting betaald, er is geen boekhouding, een vergunning is niet nodig, er is geen controle van een of andere Autoriteit.

Foto’s van de bouw van het nieuwe Cafe

Het nieuwe Cafe is klaar


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | 1 reactie

Warung Ibu Wasih (febr. 2016)

Warung Ibu Wasih

Vlakbij mijn huis zijn 2 cafe’s. Cafe Nginem (50 m links van mijn huis) en Warung Ibu Wasih (50 m rechts van mijn huis.

Vandaag zal ik het hebben over Warung Ibu Wasih.

Cafe’s, U kent ze wel. Ze zijn er in vele soorten; mensen komen daar bij elkaar voor de gezelligheid en/of om met elkaar te praten. Er wordt alcohol geschonken, er zijn niet-alcoholische dranken; vaak ook snacks of kleine hapjes.
In mijn desa zijn geen cafe’s, ik schreef het al eerder. Wel hier en daar warungen, die in feite dezelfde functie hebben als cafe’s in europa.
Op  zo’n 50 meter van mijn huis, op de driesprong van de weg naar Balung, staat  zo typische javaanse warung. Helemaal gebouwd van bamboe, maar wel met echte dakpannen. Deze warung biedt geen alcohol, maar wel koffie, thee en frisdranken, die uit een zakje komen (met water aanvullen). Er zijn ook snacks, zoals diverse soorten kroepoek, chips, koekjes en meer. Sigaretten worden ook verkocht. Zelfs kan men er een kop mie krijgen; achter de warung is een klein “keukentje”. Tenslotte kan men er ook benzine voor auto of brommer kopen.
De warung gaat open rond 10 uur in de ochtend, en sluit rond middernacht. Deze warung is van Ibu Wasi, die achter mijn huis woont. Zij is de hele dag in de warung; haar man komt zo nu en dan ook.
Er is de hele dag aanloop, soms wat meer, soms wat minder.
Maar met name later op de avond komt de plaatselijke jeugd er (de jongens, meisjes worden geacht daar niet alleen heen te gaan).
Men kan binnen of buiten zitten. De banken zijn van bamboe. Voor mij niet echt gerieflijk, maar de javaan kan heel lang op zijn hurken op de bank zitten. Ik heb mij door een arts laten vertellen, dat de anatomie in de benen van javanen iets anders is dan bij westerlingen, waardoor zij zo lang op hun hurken kunnen blijven zitten.
Ik ga elke dag naar de warung, voor een kop koffie of iets anders.

De warung in de avond

1 CCAFF


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Maaltijd vandaag / eten en drinken | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Cafe Nginem (4 april 2014)

Cafe Nginem

Vlakbij mijn huis zijn 2 cafe’s. Cafe Nginem (50 m links van mijn huis) en Cafe Ibu Wasih (50 m rechts van mijn huis.

Vandaag zal ik het hebben over Cafe Nginem.
De uitbaatster van Cafe Nginem is een dame op leeftijd, genaamd Ibu Nginem, en zij wordt geholpen door een eveneens dame op leeftijd, Ibu Mira. Beiden zijn de hele dag in de weer met het Cafe.
In het Cafe kun je binnen zitten, maar ook buiten op het “terras”.
Er wordt alleen koffie en thee geserveerd, en een enkel snackje.
De bezoekers zijn mannen en jongeren niet alleen uit de buurt, maar ook van buiten de desa. Alleen mannen, vrouwen komen er bijna niet. Er is geen muziek, dus ook geen geluidsoverlast. Zo om een uur of 9 in de avond gebruiken velen nog een kop (zeer) sterke koffie, om beter te kunnen slapen !
Het is een belangrijke plek, bekend in de hele desa en ook daarbuiten, om “zaken” te doen. Behalve over persoonlijke zaken, als die er zijn tussen kennissen, wordt er gesproken over koop/verkoop van spullen, hulp bij de rijstoogst, en de laatste zakelijke nieuwtjes in het dorp en omgeving. De hele dag tot laat in de avond zitten er mensen.
Tegenover het Cafe is een warung, waar bakso en mie ayam wordt verkocht. Daarover later meer met foto’s.

nginem cafe

———————-
Tegenover het cafe is een warung voor Bakso  en Mie Ayam


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.