
Ongeveer 2 maanden geleden heb ik bericht, dat de dochter van mijn achterbuurvrouw was bevallen van een dochter. De bay was op tijd geboren, maar onder gewicht, 2,6 kilo.
Inmiddels zijn 2 maanden verstreken, de baby maakt het zeer goed en ziet er ook erg goed uit.
De wijze, waarop men hier met pasgeborenen omgaat, is wel heel verschillend van Nederland.
Het meest opmerkelijke is, dat de baby NOOIT alleen is; ik heb het al eerder vemeld. De meeste tijd brengt de baby door in de selendang. Meestal bij de moeder, maar ook bij een van de buurvrouwen of anderen, die langskomen. In de selendang kan de baby gewiegd worden. ’s Nachts slaapt de baby bij de ouders.
De eerste maand werd de baby ’s ochtends en in de namiddag door een (professionele) Ibu gewassen, bepoederd en vervolgens helemaal ingepakt, de armpjes langs het lichaam. Alleen het gezichtje was vrij. Dit ingepakt zijn duurt ruim een uur, daarna krijgt de baby gewone kleertjes aan.
De baby drinkt moedermelk; zij wordt gevoed waar iedereen bij is. Een volstrekt natuurlijk gebeuren; in Nederland worden hier vraagtekens bij gezet, heb ik gelezen; niet iedereen wil getuige zijn van het geven van borstvoeding. Pas na ongeveer 5 maanden gaat men over op andere voeding.
Als de baby aanstalten maakt om te gaan huilen, dan wordt alles in het werk gesteld, om dat te stoppen: iemand anders neemt de baby in de selendang over, of er wordt voeding (moedermelk) aangeboden, of er wordt gezongen.
Huiluurtjes zijn hier onbekend, huilende baby’s zijn “kasian”.
De moeder is dus dag en nacht met de baby bezig. De baby wordt letterlijk volgestopt met affectie en aandacht. Toch kan de moeder wel weg zo nu en dan, er is altijd iemand, die de zorg voor de baby overneemt.
Een jongen of een meisje. Ik merk hier geen verschil in voorkeur. Alle vaders en moeders zijn blij en trots. Wel wordt gezegd, dat jongens “nakal” zijn (ondeugend). Ik heb ook de indruk, dat bij meisjes meer discipline is, dan bij jongens.
Als de baby wat ouder is, vanaf 2 jaar, dan gaan veel vaders aan het einde van de middag een ommetje rijden in de buurt op de motor, met het kind voorop. Met meisjes evenzeer als met jongens.
Vanaf ongeveer 2/3 jaar wordt het kind steeds meer losgelaten. Is het 6 jaar, dan is het al bijna een kleine volwassene. Op die leeftijd maakt het ook alles mee, wat gebeurt . Overlijden, ziekte en meer. Kinderen worden niet weggehouden van “nare” gebeurtenissen.