Berichten getagd met: baby

Unieke video-opname van een Selapanan (10 febr. 2021)

Als een baby de leeftijd heeft bereikt van 1 maand, dan wordt er bij de moslims thuis een dienst gehouden. De naam van de bay wordt dan officieel bekend gemaakt, en de baby maakt deel uit van de islamitische gemeenschap. Deze dienst wordt “Selapanan” genoemd.
Laatst vond er een Selapanan plaats in mijn buurtje.
Bij de Selapanan waren aanwezig de gezinshoofden van familie en buren; ook waren vrienden uitgenodigd. Tevens was er een Kyai (imam) aanwezig.
De mannen staan in een cirkel, en de vader “presenteert” zijn baby aan elke man afzonderlijk; deze doet een gebed en blaast zacht over het hoofd van de baby (betekenis hiervan mij niet bekend). Ook wordt er door sommigen een stukje haar afgeknipt bij de baby. Hierna zijn de vrouwen aan de beurt.
Na afloop is er een “Selamatan”, een gezamenlijke maaltijd voor de aanwezige mannen. Bij het afscheid nemen krijgt ieder een “Berkat” (een doos met etenswaren) mee voor de thuisblijvers.

Deze unieke video in huiselijke kring is gemaakt bij mij in de buurt. Het betreft een eenvoudig gezin. De video is uniek, omdat deze gemaakt is door een amateur tijdens een intieme huiselijke gebeurtenis thuis.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , | 2 reacties

De selendang (7 aug. 2018)

Baby’s verblijven vele uren per dag in de selendang. Als moeder boodschappen gaat doen, gaat de baby mee in de selendang; als de ouders op bezoek gaan, gaat de baby mee in de selendang. Maar ook bij huis wordt de baby veel “gendong” (gewiegd) in de selendang.
De selendang wordt algemeen gebruikt. Ook vaders ziet men ermee, vooral aan het einde van de middag bij het maken van een ommetje.

De info van deze alinea is van WIKI: Een slendang of draagdoek is een doek, waarmee een ouder een baby of peuter op zijn lichaam kan binden en zo kan dragen.
De doek is ongeveer 2 meter lang en 1 meter breed, en van dunne, stevige stof gemaakt. Hij wordt over de ene schouder en onder de andere arm door geknoopt, waarbij de baby als in een soort hangmat tegen de borst ligt.
Met enige oefening kan de baby in de slendang worden gevoed. Doordat de baby in de slendang dicht bij de moeder wordt gedragen, produceert zij meer prolactine, een hormoon dat de melkproductie reguleert. Ook wordt het voor de moeder makkelijker te constateren wanneer de baby wil drinken.
De selendang is ook een traditioneel kledingstuk voor mannen en vrouwen. Het is een, meestal gebatikte, doek die over de schouder wordt gedragen.

Hieronder een demonstratie hoe de selendang te gebruiken bij baby’s.


 

Categorieën: Het gezin, ouders en kinderen | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Baby even alleen – not done (3 augustus 2018)

Mijn kleinzoon

In de desa leeft men met elkaar. Je terugtrekken voor een dag of een middag om even alleen te zijn komt hier niet voor. Ik heb er al meermalen over geschreven.
Dit niet-alleen-zijn wordt met de paplepel ingegoten. Ik heb het vanmiddag weer eens meegemaakt.
Ik werd aan het einde van de middag, toen ik even aan het rusten was, opgeschrikt door enorm gehuil van mijn 4,5 maanden oude kleinzoon. Ik heb hem nog nooit horen huilen, het is een vrolijk ventje, dus ik ben meteeen naar de kamer gegaan om te kijken wat er aan de hand was. Ook de vader kwam toegesneld en een buurvrouw ook.
Wat bleek: toen het kereltje sliep, is de moeder zich gaan baden, maar tijdens het baden werd het kereltje wakker en ontdekte, dat er niemand in de kamer was. Met als gevolg een enorm gehuil, een boos mannetje.
Ik schreef het al eerder, baby’s worden hier NOOIT alleen gelaten. 24 uur per dag is het in gezelschap van anderen, het meest van de ouders. Gaat de moeder boodschappen doen, dan gaat de baby mee in de selendang, gaan de ouders ergens op bezoek, dan gaat de baby mee in de selendang, wil de baby slapen, dan is de moeder naast de baby op bed. De baby bij anderen achterlaten, komt niet voor, schande zou men ervan spreken.
Vandaar de commotie, toen mijn kleinzoon opeens hard aan het huilen was; vader kwam aangesneld, ikzelf dus ook, evenals een buurvrouw en de moeder was, nog nat van het baden, ook al gekomen. Gelukkig was het kereltje gauw gekalmeerd. Als een baby huilt, wordt alles in het werk gesteld om het weer rustig te krijgen. Huiluurtjes zijn onbekend.


 

 

Categorieën: Het gezin, ouders en kinderen | Tags: , , | Een reactie plaatsen

“Selapanan”, gebedsdienst maand na de geboorte (28 april 2018)

selapanan

Eten voorbereiden voor de selapanan

Woensdag 25 april was het een maand en 10 dagen geleden, dat de zoon van mijn zoon werd geboren. Dat betekent, dat er een gebedsbijeenkomst thuis wordt gehouden; bij deze bijeenkomst krijgt de jonggeborene zijn namen en wordt een klein stukje van zijn haar geknipt. De bijeenkomst wordt geleid door een kyai (imam). Deze bijeenkomst heeft de naam “Selapanan”; het is  een javaanse traditie, waarvan de wortels reiken tot de hindu-periode op Java. Uitgenodigd voor de Selapanan zijn in elk geval familie-leden, de buren en vrienden; er worden ongeveer 75 mannen verwacht. Aan het einde van de bijeenkomst gaat de vader met zijn jonggeboren zoon op de arm alle mannen langs; elke man zegt een gebed of fluistert de jonggeborene iets toe.

Na afloop van de Selapanan is er een gemeenschappelijke maaltijd, de Selamatan. Na een Selapanan wordt “Gulai kambing” gegeten. Bij een Selapanan voor jongens worden 2 geiten geslacht, voor een meisje 1 geit. Gulai kambing wordt gegeten met diverse bijgerechten. Gulai is een curry-achtig gerecht. Na de meeste godsdienstige plechtigheden thuis wordt “Soto” geserveerd, maar na een Selapanan dus Gulai.
Maar niet alleen Gulai moet worden bereid, alle mannen krijgen een “berkat” mee naar huis na de Selapanan. De berkat is een doos, waarin onder meer zit rijst, sate van geit, groenten, pisang goreng, zoete snacks. Deze berkat is voor het gezin van de mannen, die bij de Selapanan aanwezig waren.
De voorbereidingen voor de Gulai Kambing en voor de berkat hebben 3 dagen geduurd. Veel vrouwen uit de buurt hebben meegeholpen. De mannen hebben de 2 geiten achter het huis geslacht, schoongemaakt, gevild en in stukken gehakt. De vrouwen hebben er vervolgens Gulai van gemaakt.

Eerdere berichten hierover:
– Vervolg bevalling (25  maart 2018): https://oostjavainfo.wordpress.com/2018/03/25/vervolg-bevalling-25-maart-2018/
– Bevalling (22 maart 2018): https://oostjavainfo.wordpress.com/2018/03/22/bevalling-22-maart-2018/

Foto’s van de voorbereidingen van de selapanan

geit slachten

selapanan

———————-
De gebedsdienst


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het gezin, ouders en kinderen, Islam / Religie, Maaltijd vandaag / eten en drinken | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

100 jaar (oma) en 10 dagen (baby) (30 maart 2018)

Vervolg op mijn bericht van 25 maart: link

Op de foto hieronder is de baby (inmiddels 10 dagen oud) van mijn zoon op schoot bij de oude Oma; mijn zoon is een kleinzoon van Oma. Oma’s leeftijd nadert de 100 jaren. Zij woont in het huisje naast mijn huis. Zij woont nog zelfstandig, dwz. ze kookt nog zelf, doet de was en veegt het terras van het huisje schoon. Een paar kleinkinderen en 4 kinderen wonen ook dichtbij Oma.
Oma komt nu veel langs bij haar kleinzoon om de baby te zien en te wiegen. Uiteraard komt zij nooit ongelegen.
Oude mensen wonen zelfstandig zolang het kan. Kan het niet meer, dan trekken ze in bij een van de kinderen of kleinkinderen. In mijn regio zijn geen bejaardentehuizen; het is niet meer dan vanzelfsprekend, dat de oudjes bij hun (klein)kinderen intrekken, als de tijd daar is. Zorgen voor oude ouders is een plicht vanuit de Koran.
Ik denk, dat vele oudjes in Nederland jaloers zijn op deze Oma, die geen eenzaamheid kent, en voor wie gezorgd zal worden als zij het niet meer kan. Overigens is de Ouderenzorg geen onderwerp voor de regering van Indonesie; de burgers nemen hun verantwoordelijkheid, al eeuwen lang. Niemand die eraan denkt de ouders naar een bejaardentehuis te brengen, zo die er al is.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het gezin, ouders en kinderen | Tags: , | Een reactie plaatsen

Huilende baby (aug. 2017)

Laatst las ik in een van de nederlandse dagbladen een artikel, dat ging over de vraag, wat te doen met een baby, die in de nacht langdurig huilde en de ouders welhaast wanhopig maakte. Er werden allerlei adviezen gegeven, de onmisbare -ogen en -gogen gaven hun mening, maar het resultaat van al die adviezen en aanbevelingen was wel, dat de baby hoe dan ook in de eigen kamer moest blijven, alleen. Er zijn nl audio-visuele middelen, om de baby in de gaten te houden. Toegeven aan het huilen van de baby leidt tot weinig goeds.
Ik heb deze casus voorgelegd aan een paar desa-bewoners. Groot onbegrip en verontwaardiging, toen zij mijn verhaal aanhoorden. Men vindt het volstrekt ontoelaatbaar, dat een kleine baby in de nacht alleen en in het donker moet verblijven. Hoe haal je het in je hoofd, zo  was de mening alom. Ook volwssenen zijn vaak bang in het donker, laat staan een kleine baby.
Een kleine baby hoort altijd bij de ouders te zijn, althans in elk geval bij de moeder, zo is de mening hier. Een baby is hier NOOIT alleen. Kleine baby’s brengen de meeste tijd door in de slendang van de moeder, of van een van de andere vrouwen in de buurt. Ik heb hier ook nog niet meegemaakt, dat een baby ergens alleen lag.
Kinderen tot een jaar of 9 slapen nooit alleen, altijd bij de ouders. Pas dan gaan zij apart slapen, echter nooit onder dwang. Willen zij weer even bij de ouders slapen, dan is dat geen enkel probleem.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het gezin, ouders en kinderen | Tags: , | Een reactie plaatsen

Baby (20 mei 2016)

Ongeveer 2 maanden geleden heb ik bericht, dat de dochter van mijn achterbuurvrouw was bevallen van een dochter.  De bay was op tijd geboren, maar onder gewicht, 2,6 kilo.

Inmiddels zijn 2 maanden verstreken, de baby maakt het zeer goed en ziet er ook erg goed uit.
De wijze, waarop men hier met pasgeborenen omgaat, is wel heel verschillend van Nederland.
Het meest opmerkelijke is, dat de baby NOOIT alleen is; ik heb het al eerder vemeld. De meeste tijd brengt de baby door in de selendang. Meestal bij de moeder, maar ook bij een van de buurvrouwen of anderen, die langskomen. In de selendang kan de baby gewiegd worden. ’s Nachts slaapt de baby bij de ouders.
De eerste maand werd de baby ’s ochtends en in de namiddag door een (professionele) Ibu gewassen, bepoederd en vervolgens helemaal ingepakt, de armpjes langs het lichaam. Alleen het gezichtje was vrij. Dit ingepakt zijn duurt ruim een uur, daarna krijgt de baby gewone kleertjes aan.
De baby drinkt moedermelk; zij wordt gevoed waar iedereen bij is. Een volstrekt natuurlijk gebeuren; in Nederland worden hier vraagtekens bij gezet, heb ik gelezen; niet iedereen wil getuige zijn van het geven van borstvoeding. Pas na ongeveer 5 maanden gaat men over op andere voeding.
Als de baby aanstalten maakt om te gaan huilen, dan wordt alles in het werk gesteld, om dat te stoppen: iemand anders neemt de baby in de selendang over, of er wordt voeding (moedermelk) aangeboden, of er wordt gezongen.
Huiluurtjes zijn hier onbekend, huilende baby’s zijn “kasian”.
De moeder is dus dag en nacht met de baby bezig. De baby wordt letterlijk volgestopt met affectie en aandacht. Toch kan de moeder wel weg zo nu en dan, er is altijd iemand, die de zorg voor de baby overneemt.

Een jongen of een meisje. Ik merk hier geen verschil in voorkeur. Alle vaders en moeders zijn blij en trots. Wel wordt gezegd, dat jongens “nakal” zijn (ondeugend). Ik heb ook de indruk, dat bij meisjes meer discipline is, dan bij jongens.
Als de baby wat ouder is, vanaf 2 jaar, dan gaan veel vaders aan het einde van de middag een ommetje rijden in de buurt op de motor, met het kind voorop. Met meisjes evenzeer als met jongens.
Vanaf ongeveer 2/3 jaar wordt het kind steeds meer losgelaten. Is het 6 jaar, dan is het al bijna een kleine volwassene. Op die leeftijd maakt het ook alles mee, wat gebeurt . Overlijden, ziekte en meer. Kinderen worden niet weggehouden van “nare” gebeurtenissen.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het gezin, ouders en kinderen | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Geboorte (23 jan. 2014)

1

Aankomst pas geborone bij huis

Enige tijd geleden is de vrouw van buurman Ari bevallen van een dochter. Rond een uur of 11 in de ochtend voelde ze, dat het zover was, en is toen met de auto naar het plaatselijke streekziekenhuis gegaan (in Balung) voor de bevalling. Rond een uur of 3 kwam ze weer thuis, dus een snelle bevalling.
De buurvrouwen ontfermden zich meteen over de baby, die van hand tot hand ging. Moeder ging in huis rusten.
De vraag was, welke naam de baby moest krijgen. Men vroeg mij om advies voor een naam, en mij leek een koninklijke naam wel van toepassing, dus ik stelde Amalia voor. Ze vonden dit een schot in de roos; de naam werd Putri Ratu Amalia, roepnaam Amel.
De weken erna gingen de ouders met de baby regelmatig naar de plaatselijke Puskesmas (soort uitgebreide huisartsenpost) voor controle en inentingen. De zuigelingenzorg is gratis hier in de desa.
Het wassen van de baby gebeurde wekenlang door een ervaren moeder, die even verderop woonde. Rond 4 uur in de middag kwam zij langs, om de baby de grote dagelijkse “wasbeurt” te geven.
Behalve bij de bevalling komen er geen “deskundigen” aan te pas, die zich bemoeien met moeder en baby. Het zijn de moeders (en oma’s) uit de buurt, die voor de “begeleiding” zorgen.
Voor de huidverzorging van de baby worden moderne middelen (baby-zeep en poeders) gebruikt, maar ook bepaalde bladeren uit de natuur.
De baby is geen enkel moment alleen. Als de moeder moe is en rusten wil, dan zijn er de buurvrouwen, die zich over de baby ontfermen. De selendang (een doek van 2 meter lengte en 50 cm breed) is een niet te missen attribuut voor de baby. Daarin slaapt de baby, wordt de baby gewiegd.

Pas geboren baby van buurvrouw komt thuis.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.