Vervolg op mijn bericht van 25 maart: link
Op de foto hieronder is de baby (inmiddels 10 dagen oud) van mijn zoon op schoot bij de oude Oma; mijn zoon is een kleinzoon van Oma. Oma’s leeftijd nadert de 100 jaren. Zij woont in het huisje naast mijn huis. Zij woont nog zelfstandig, dwz. ze kookt nog zelf, doet de was en veegt het terras van het huisje schoon. Een paar kleinkinderen en 4 kinderen wonen ook dichtbij Oma.
Oma komt nu veel langs bij haar kleinzoon om de baby te zien en te wiegen. Uiteraard komt zij nooit ongelegen.
Oude mensen wonen zelfstandig zolang het kan. Kan het niet meer, dan trekken ze in bij een van de kinderen of kleinkinderen. In mijn regio zijn geen bejaardentehuizen; het is niet meer dan vanzelfsprekend, dat de oudjes bij hun (klein)kinderen intrekken, als de tijd daar is. Zorgen voor oude ouders is een plicht vanuit de Koran.
Ik denk, dat vele oudjes in Nederland jaloers zijn op deze Oma, die geen eenzaamheid kent, en voor wie gezorgd zal worden als zij het niet meer kan. Overigens is de Ouderenzorg geen onderwerp voor de regering van Indonesie; de burgers nemen hun verantwoordelijkheid, al eeuwen lang. Niemand die eraan denkt de ouders naar een bejaardentehuis te brengen, zo die er al is.
Oost Java Info 