Maandelijks archief: juni 2014

Begin Ramadan (28 juni 2014)

De kleine moskee achter mijn huis

De kleine moskee achter mijn huis

Het is nu zaterdagavond, en morgen(zondag) ochtend vanaf 04.00 uur begint de Ramadan.
Men wordt geacht niet te eten, te drinken en te roken tot rond 18.00 uur, in elk geval niet in het openbaar.
Ik heb al eerder geschreven, dat ouderen, zieken, reizenden, jonge kinderen, moeders die een bevalling hebben gehad en zwangere vrouwen vrijgesteld zijn van het vasten.
Er is geen controle op het vasten, behalve de sociale controle.
Veel mensen staan om 03.00 uuur op om nog te eten voordat het vasten begint.
De mensen in de desa leven toe naar de Ramadan. Na 18.00 uur mag dus gegeten worden, en dat laat men zich hier geen tweemaal zeggen. Er is een run op de warungen, die in deze maand goede zaken doen, en vaak met speciale gerechten komen.
Het vasten zal voor mij worden aangepast. De hele dag niet drinken is uiterst onverstandig gelet op de hitte hier, dus ik drink wel.
Rond het middaguur zal ik de vasten “breken” voor een kleine maaltijd. Mijn gezondheid zal bepalen, hoe het vasten gaat verlopen. Ziek en slap worden van het vasten is absoluut niet de bedoeling, zo zeggen de dorpsbewoners hier.
Over ongeveer 2 weken begint de nationale volksverhuizing, “pulang kampong” oftewel “mudik”. De Ramadan wordt afgesloten met het Suikerfeest, hier Lebaran genoemd. Het grootste jaarlijkse feest in Indonesie.
Op Java (en in heel Indonesie trouwens) zijn dan miljoenen mensen onderweg naar hun geboorteplaats, waar nog familie woont. Treinen, vlieguigen en boten zijn allemaal vol, zo niet overbezet in dit land. De wegen zijn overvol. Langs de grote wegen zijn politieposten ingericht, alsmede EHBO-posten, kleine moskeeen, mobiele bank-kantoren en meer. Er is veel voorlichting op de TV over onder meer verkeersveilig rijgedrag en waar op te letten.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Een reactie plaatsen

Allemaal homo’s ? (25 juni 2014)

Vorige week heb ik 2 nachten in een hotel in Jember gelogeerd, omdat mijn kamer gedaan moest worden, de muren waren helemaal doorgeslagen.
Ik heb een leuke avond doorgebracht met een nederlands stel (vriend en vriendin), midden 20, denk ik zo. Zij waren voor het eerst in Indonesie, nu op weg naar Bali, en het beviel hen prima.
Wat de vriend echter was opgevallen, en waar hij erg vreemd tegenaan keek, was, dat de mannen onder elkaar erg lijfelijk zijn, men zit close tegen elkaar op de bank, handen op elkaars knieen, arm om de schouder; een nek wordt gemasserd, en elkaars spieren worden bekeken.
Zouden dit nu allemaal homo’s zijn ?
In geen geval, dit lijfelijk zijn met elkaar heeft niets te maken met homosexualiteit. In Indonesie trekken de mannen met elkaar op en de vrouwen ook. In de moskee zitten de mannen en de vrouwen apart. Bij bezoek zitten de vrouwen bij elkaar en de mannen ook. Man en vrouw zijn in het openbaar in het geheel niet lijfelijk. Zoenen op straat is er niet bij, jonge stellen zie je (soms) op straat wel elkaars hand vasthouden, maar meer ook niet. Uitgebreide zoenpartijen in het openbaaar zijn volstrekt not done. Trouwens niet alleen in Indonesie, hetzelfde geldt ook voor bv. het buddhistische Thailand en andere landen hier in de regio. Intimiteiten zijn voor thuis, niet voor in het openbaar.
Hetzelfde geldt voor “blote” kleding. Decollete’s, blote ruggen, korte rokjes en meer zijn op straat feitelijk taboe.
De mannen hier, met name de jongeren, zijn in onze ogen ook bepaald “ijdel”, body-creme’s worden veel gebruikt, als ook parfums. De haren zijn steeds zeer goed verzorgd. Toch kun je bepaald niet spreken van verwijfd gedrag, het goed voor je uiterlijk zorgen wordt in de Koran sterk bepleit.
Net zoals veel anderen, heb ik bij mijn eerste bezoek indertijd aan Indonesie ook vreemd tegen dit lijfelijk zijn aangekeken en zo mijn gedachten gehad. Als je in Nederland iemand aanraakt, dan is al snel een excuus op zijn plaats.
Ik ben inmiddels geheel gewend aan dit lijfelijk omgaan met elkaar; ik sprak laatst een politie-agent in Jember en we liepen eventjes gearmd op de stoep, volstrekt normaal gedrag hier, waar niemand van op kijkt.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Omgangsvormen | Een reactie plaatsen

Assertief

Het is ongeveer 5 km van mijn dorp naar de grote weg Jember – Tanggul. Grote stukken van de weg vanaf mijn dorp zijn er slecht aan toe, gaten van wel een halve meter. Natuurlijk niet goed voor de auto, maar we moeten wel, want een andere weg is er niet.
Het is ook een gevaarlijke weg, want na een regenbui zijn de grote gaten vol met water, je ziet dan niet, dat er een diepe kuil is.
Er wordt door niemand geklaagd over de zeer slechte staat van deze weg (en er zijn veel meer slechte wegen). Ooit zal er wel aan gewerkt worden, zo wordt gezegd. Het komt niet bij de mensen op, om bij de verantwoordelijke overheid te gaan klagen, hoewel dit zeer terecht zou zijn. Bij de overheid ontbreekt doorgaans het besef, dat die er is voor de samenleving. Doorgaans ontbreekt dit besef, maar er zijn ook voorbeelden, waar het anders is, maar dit is een minderheid. Dus het kan nog heel lang duren, voordat iets aan deze weg wordt gedaan.
Ik moet voor een kleine vergunning naar het Politie buro in Jember. Ik was daar al geweest, maar de betrokken ambtenaar was er niet. Mijn zoon heeft hem ge-sms-t wanneer we langs kunnen komen. Hij zou het wel sms-sen, zei hij.
Het sms-je is er nog niet, waarop ik zei, dat we dan maar weer moeten sms-sen. Maar dit gaat tever. Men is “malu” en mogelijk speelt een (in onze ogen) fout begrip van respect hebben voor “hogeren” een rol. Ze lastig vallen is volstrekt not done.
Hoe anders ben ik dit gewend. In Nederland ga je je verhaal halen, “waarom laat U niets van zich horen ?”. Hier dus niet, “tidak apa apa” (het maakt niet uit) hoor je de mensen zeggen.
Het niet nakomen van afspraken door overheidsfunctionarissen is ook volstrekt normaal. Als er al een excuus komt, is het “saya lupa” (ik ben het vergeten) of “saya sibuk” (ik had het druk). Antwooord van de betrokken burger is dan “tidak apa apa” (maakt niet uit). In Nederland verwacht je op zijn minst excuses of uitleg van de betrokken ambtenaar.
Of de mensen het nu leuk vinden of niet, na het weekeinde ga ik de betrokken ambtenaar sms-sen. Ik kan dit nu wel maken, de mensen in het dorp kennen mij zolangzamerhand wel.
Het overheidsoptreden in Nederland is ook niet altijd even ideaal, maar de burgers weten daar doorgaans wel raad mee.
Assertiviteit is van oudsher in Indonesie niet iets positiefs, integendeel. Dit maakt het leven in de desa niet altijd even makkelijk.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: | Een reactie plaatsen

Ouderenproblematiek ?

In Nederland is er de Ouderenproblematiek. Ouderen moeten langer thuis blijven. Kinderen zouden meer moeten inspringen. Mantelzorg is het nieuwe woord. De ouderen gaan veel te veel geld kosten.
Ik heb enige tijd geleden bij mijn javaanse familie geopperd, dat, mocht ik ooit hulpbehoevend worden, ik dan kan verhuizen naar Jakarta of Surabaya, daar hebben ze ook een soort verzorgingstehuizen voor ouderen.
Wel, ik had de familie niet erger kunnen kwetsen, dan met dit idee. Volstrekt onbespreekbaar. Op Java wordt voor de ouderen gezorgd tot het overlijden. Dit gebod komt rechtstreeks uit de Koran (Sura 17). De ouders hebben je gebaard en grootgebracht, de kinderen hebben de plicht om voor de ouderen te zorgen (“berisp ze niet als ze lastig zijn”).
De ouderen wonen soms alleen in een eigen huisje, of zij wonen in het huis van een van de kinderen. Ze blijven zo lang mogelijk actief, dwz. de vrouwen koken, doen het huis, vegen het erf aan en meer. De mannen hebben altijd wel een of andere klus te doen. Mocht het niet lukken, dan springen anderen gewoon bij.
Ouderen krijgen van de jongeren erg veel respect. Het beroven van ouderen is een onbekend verschijnsel hier. Mocht het (in het ireele geval dat) toch eens gebeuren, dan kan de dader, mocht hij door de dorpelingen worden gepakt, voor zijn leven vrezen. In elk geval staat hem een enorm pak slaag te wachten.
Het idee, dat ouderen een last kunnen zijn, of aan de zijlijn van de samenleving staan, is onbekend hier. Ouderen genieten zeer veel respect, de jeugd draagt ze bij wijze van spreken op handen.


 

 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Voetballen

Ook bij mij in de desa gaat het Wereldkampioenschap voetballen niet ongemerkt voorbij. Op de TV zijn niet alle wedstrijden te zien, maar de wedstrijden met de nederlanders wel (tot nog toe). Men is aardig op de hoogte van de 5-1 overwinning van Nederland.
Hieronder een foto van een andere manier van kijken naar Voetbal. Indonesische humor.

voetballen


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | Een reactie plaatsen

Ramadan (29 juni 2014)

Op 28 of 29 juni, de datum wordt nog precies vastgesteld, begint de Ramadan, de jaarlijkse vastenmaand van de moslims.
Van zonsopgang tot zonsondergang wordt niet gegeten en gedronken.
Vrijgesteld van het vasten zijn: zwangere vrouwen, vrouwen, die recent gebaard hebben, oude mensen, zieken, reizenden en kleine kinderen.
Ik zal dit jaar voor het eerst de Ramadan in mijn islamitische desa meemaken. En ik moet zeggen, dat ik er aanvankelijk erg tegenop zag. De hele dag niet eten en drinken, en dat in de tropen. Ik heb met nogal wat dorpelingen over de (mijn) vasten gesproken, en het blijkt, dat voor mij de soep niet zo heet wordt gegeten, als die opgediend wordt.
In de eerste plaats is er geen harde dwang om te vasten. Vervolgens kan ik rond het middaguur de vasten “breken” door wel wat te eten. Ook in de loop van de middag is een klein “breekje” mogelijk.
Wel verwacht men van mij, dat ik overdag niet in het openbaar rook, en als ik de vasten breek voor een kleine maaltijd, dit niet in het openbaar doe. Een goed gebruik bij het “halve vasten” is, om een geldsbedrag aan de moskee te schenken, voor de armenpot bijvoorbeeld.
Al met al een indonesische oplossing. Er zijn regels, maar die kunnen worden aangepast al naar gelang de situatie. Dit geldt voor heel veel terreinen van het dagelijks leven in Indonesie.
Eind july is er het Suikerfeest (Lebaran), dat elk jaar groots gevierd wordt. Ongeveer 2 weken van tevoren komt er in Indonesie een volksverhuizing op gang. Miljoenen mensen gaan naar hun geboortedorp, “pulang kampung” of “mudik”.
Treinen en vliegtuigen zijn vol, bedrijven stellen gratis bussen beschikbaar om minder draagkrachtigen te vervoeren. Langs de grote doorgaande wegen op Java zijn om de zoveel kilometer politieposten opgezet, met EHBO posten en andere voorzieningen. De TV volgt de ontwikkelngen nauwgezet.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Het weer (9 juni 2014)

De uitgestrekte sawah’s achter mijn huis

Het weer is in Nederland bij uitstek een gespreksonderwerp. Hier in de desa wordt niet over het weer gesproken. Er wordt alleen opgemerkt, dat het al of niet gaat regenen en zo. Maar voor het overige is het geen gespreksonderwerp.
Ik meldde al, dat het regenseizoen achter de rug is. Overdag nu een blauwe lucht, alleen in de late namiddag bewolking, waar geen regen uitvalt. Slechts ongeveer eenmaal per week een stevige bui, niet langer dan een uur.
De droge tijd is dus aangebroken. Dat betekent, dat de temperaturen wat omlaag gaan. Overdag 30 / 31 C, en in de nacht zal het over een paar weken 22 C worden.
De droge tijd kan in delen van Java catastrofaal uitvallen, sawah’s die droog komen te staan, waardoor de oogst mislukt, en men geen inkomen heeft. Deze droogte zal in mijn regio niet gauw gebeuren, zo heeft men mij gezegd. Wel daalt het waterniveau in de water-put achter ons huis aanzienlijk, maar het is nog niet voorgekomen, dat er geen water meer in zat.
Op dit moment staan de sawah’s er prachtig bij. Het is een indrukwekkend gezicht die kilometers lange sawah’s met rijst. Prachtig groen, en zeer goed verzorgd. Over ongeveer anderhalve maand is het weer oogsttijd (panen). Niet alleen de rijst-sawah’s staan er mooi bij, ook de rietsuiker-plantages, de papaya-velden, de mais, boontjes, komkommers, de tabaks-plantages, allemaal erg goed verzorgd. Met name in de namiddag gaan de boeren even het veld op voor inspectie van de gewassen.
De boeren hier hebben geen opleiding gehad aan een of andere school, zij leren het vak van huis uit, en er is geen deskundige (met diploma’s) die iets zinnigs kan toevoegen aan wat de boeren al weten. Het zijn de beste vaklui met enorme kennis.
Een groot deel van de opbrengst van alle producten gaat naar Surabaya en naar Bali. Door de enorme wild-groei aan vila’s, hotels en meer, neemt op Bali de beschikbare grond voor sawah’s steeds meer af. In sommige delen op Bali zijn al problemen met het grondwaterpeil, omdat de hotels en vila’s veel water nodig hebben, denk onder meer aan de vele zwembaden.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het weer, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en natuurgeweld | Tags: , , , , , , | Een reactie plaatsen

Sluiting Gang Dolly in Surabaya (04 juni 2014)

De rosse buurt van Surabaya, Gang Dolly, de grootste rosse buurt in Z-O Azie, gaat sluiten.
De burgemeester van Surabaya, mevr. Tri Rismaharini (“Risma”) maakte bekend, dat de sluiting plaats vindt op 18 juni aanstaande. Een aantal kleinere bordelen is al gesloten. Het aantal “sex-werkers” in Gang Dolly wordt geschat op 1000 – 1400.
Religieuze leiders hadden de burgemeester in het verleden al gevraagd om prostitutie te veroordelen, maar de burgemeester wilde geen moralistische geluiden laten horen. Voor haar was het belangrijk om ervoor te zorgen, dat de dames alternatieven kregen aangeboden voor hun huidige werk.
Er zijn fondsen ter beschikking gesteld, om de dames aan ander werk te helpen.
Zie voor het hele artikel in de Jakarta Globe: link


 

 

Categorieën: Landelijk en politiek | Tags: , | Een reactie plaatsen

Vis kopen (4 juni 2014)

 

puger

Gisteren weer eens in het vissersstadje Puger geweest om verse vis te kopen. Het is 45 minuten rijden vanaf mijn desa. Op de markt in Tanggul wordt ook vis verkocht, maar de versheid ervan vertrouw ik helemaal niet.
Puger is een volstrekt authentiek stadje, waar nooit een toerist te bekennen is. Het stadje is ook bekend (berucht) vanwege de vele bordelen die er zijn. De dames zitten niet achter glas, maar zijn achter in warungen aan het werk, is mij verteld.
Puger is er vol van activiteit, want de vis moet worden ingeladen in vrachtwagens voor vervoer naar o.a. Surabaya. Met kleinere vrachtwagentjes wordt ijs aangevoerd, nodig om de vis te koelen, tijdens het transport. In de haven liggen honderden vissersboten; veel wordt in de nacht gevangen.
Een tonijn van ongeveer een kilo: euro 1,5. Het is echter wel stevig afdingen.
De verkopers zijn vrouwen, terwijl het inladen van de vis in vrachtwagens mannenwerk is.
Je zou verwachten, dat er vis-restaurants zijn, maar dat is niet het geval, op een enkele warung na. Zoals gezegd, toeristen komen er niet, die zouden waarschijnlijk wel van vis-restarants gebruik maken. En de mensen uit de buurt nemen de vis mee naar huis, om daar te bereiden.
Hieronder de foto’s.

Puger

puger


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Maaltijd vandaag / eten en drinken | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.