In Nederland is er de Ouderenproblematiek. Ouderen moeten langer thuis blijven. Kinderen zouden meer moeten inspringen. Mantelzorg is het nieuwe woord. De ouderen gaan veel te veel geld kosten.
Ik heb enige tijd geleden bij mijn javaanse familie geopperd, dat, mocht ik ooit hulpbehoevend worden, ik dan kan verhuizen naar Jakarta of Surabaya, daar hebben ze ook een soort verzorgingstehuizen voor ouderen.
Wel, ik had de familie niet erger kunnen kwetsen, dan met dit idee. Volstrekt onbespreekbaar. Op Java wordt voor de ouderen gezorgd tot het overlijden. Dit gebod komt rechtstreeks uit de Koran (Sura 17). De ouders hebben je gebaard en grootgebracht, de kinderen hebben de plicht om voor de ouderen te zorgen (“berisp ze niet als ze lastig zijn”).
De ouderen wonen soms alleen in een eigen huisje, of zij wonen in het huis van een van de kinderen. Ze blijven zo lang mogelijk actief, dwz. de vrouwen koken, doen het huis, vegen het erf aan en meer. De mannen hebben altijd wel een of andere klus te doen. Mocht het niet lukken, dan springen anderen gewoon bij.
Ouderen krijgen van de jongeren erg veel respect. Het beroven van ouderen is een onbekend verschijnsel hier. Mocht het (in het ireele geval dat) toch eens gebeuren, dan kan de dader, mocht hij door de dorpelingen worden gepakt, voor zijn leven vrezen. In elk geval staat hem een enorm pak slaag te wachten.
Het idee, dat ouderen een last kunnen zijn, of aan de zijlijn van de samenleving staan, is onbekend hier. Ouderen genieten zeer veel respect, de jeugd draagt ze bij wijze van spreken op handen.