Maandelijks archief: april 2014

Koud… waar ?

Het is koud

Het was vandaag rond het middaguur 34 C, helder en een luchtvochtigheid van 75 %. Gevoelswaarde van de temperatuur was veel hoger. Ik doe dan rustig aan en rust wat uit in mijn kamer met AC. Vanaf 15.30 uur wordt het iets draaglijker.
Rond het middaguur kwamen een paar vrienden van mijn zoon langs, op de brommer. Handschoenen aan, een warm jack tot de kin dichtgeknoopt, een ander had een soort sjaal om. De jongens zagen mijn verbaasde blik, en vroegen, waarom ik zo keek. Bijna bevangen door de hitte, uitte ik mijn verbazing over hun “winterse” kleding in de tropenhitte. Ja, op de brommer is het gewoon koud, zeiden ze.
Ook aan het einde van de middag, rond 6 uur, doet zich hetzelfde voor. Terwijl ik aan het genieten ben van een “koel” briesje, terwijl de meter 30 C aanwijst, wordt om mij heen gemopperd, dat het nu echt koud wordt.
Enigszins begin ik toch wel te wennen aan de hitte. Een paar jaar geleden nog vond ik 32 C al erg heet, en dat is nu wat minder. Maar komt het boven de 33 C, dan blijft het voor mij gewoon erg heet.
Met de buren en anderen blijft het een vrolijk item, dat verschil in ervaren van hitte / koude. Ik vertel wel eens over een winterse dag in Nederland, met wat sneeuw en ijs op het water en temperaturen onder nul. Dan kan er dus niet gewerkt worden, want niemand kan naar buiten, is de reactie. Als ik dan zeg, dat het gewone leven gewoon doorgaat (scholen, werk, boodschappen), dan begrijpen ze het niet.
Intussen heb ik al een paar berichten gelezen over El Nino, die dit jaar weer actief zal zijn. Er wordt hevig weer verwacht in Indonesie (en elders op de wereld). In sommige gebieden kan het erg heet en droog worden, in andere gebieden zal extreme regenval voorkomen. We zullen het wel zien.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het weer, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en natuurgeweld | Tags: , | Een reactie plaatsen

Jeruk plantage

Jeruk  plantage

In mijn regio wordt erg veel rijst verbouwd. Daarnaast ook suikerriet, mais, boontjes, papaya en andere groenten en vruchten.
Zeer rendabel is het hebben van een jeruk-plantage. Op veel plekken zie je jeruk-plantages, in grootte gemiddeld een halve of een hele hectare. De oogst is om de 6-7 maanden. Een volwassen boom brengt ongeveer 50-70 kg op. Bij goede verzorging vaak nog meer.
Wie een jeruk-plantage heeft, laat de verzorging over aan een tukang-jeruk. Deze zorgt ervoor, dat de bomen gezond blijven, dat de watertoevoer is geregeld en dat er op tijd wordt gemest.
De bomen moet elk apart worden verzorgd: dode takken verwijderen, stammen schoon houden, zorgen, dat er geen infecties komen. De bomen moeten om de zoveel tijd worden bespoten en takken, zwaar van de vruchten, moeten gestut worden. In droge tijden moeten de bomen ook “bewaterd” worden; Er lopen door de plantage kleine slootjes, waaruit water geput kan worden.
Op een halve hectare is de tukang elke dag wel te vinden. Hoe beter de tukang voor de plantage zorgt, des te meer is de opbrengst, en krijgt hij dus ook meer uitbetaald.
Als het tegen de oogsttijd loopt, dan wordt op de plantage overnacht om diefstal van de vruchten te voorkomen.
Als er geoogst kan worden, wordt contact opgenomen met een jeruk-opkoper. Deze haalt de vruchten uit de bomen, weegt ze, en betaalt uit. De tukang krijgt een bepaald percentage van de opbrengst.


 

 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | 1 reactie

Het weer en slachtoffers (23 april 2014)

Onweer boven Java

De afgelopen week lijkt het regenseizoen weer helemaal terug. In de loop van de middag donkere wolken, vervolgens knalharde onweer en felle bliksem. Regen tot ver in de avond.
Gisteren is een boer door de bliksem getroffen, hij was op slag dood. Hoewel men zolangzamerhand weet, dat je tijdens onweersbuien niet de sawah’s op moet, zijn er nog steeds boeren, die daar niet naar luisteren.
Er zijn al meer slachtoffers geweest de afgelopen tijd.
De sawah’s zijn grote, uitgestrekte laagvlaktes met weinig begroeiing; je bent dus een makkelijk doelwit voor de bliksem.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het weer, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en natuurgeweld | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen

Cafe Nginem (4 april 2014)

Cafe Nginem

Vlakbij mijn huis zijn 2 cafe’s. Cafe Nginem (50 m links van mijn huis) en Cafe Ibu Wasih (50 m rechts van mijn huis.

Vandaag zal ik het hebben over Cafe Nginem.
De uitbaatster van Cafe Nginem is een dame op leeftijd, genaamd Ibu Nginem, en zij wordt geholpen door een eveneens dame op leeftijd, Ibu Mira. Beiden zijn de hele dag in de weer met het Cafe.
In het Cafe kun je binnen zitten, maar ook buiten op het “terras”.
Er wordt alleen koffie en thee geserveerd, en een enkel snackje.
De bezoekers zijn mannen en jongeren niet alleen uit de buurt, maar ook van buiten de desa. Alleen mannen, vrouwen komen er bijna niet. Er is geen muziek, dus ook geen geluidsoverlast. Zo om een uur of 9 in de avond gebruiken velen nog een kop (zeer) sterke koffie, om beter te kunnen slapen !
Het is een belangrijke plek, bekend in de hele desa en ook daarbuiten, om “zaken” te doen. Behalve over persoonlijke zaken, als die er zijn tussen kennissen, wordt er gesproken over koop/verkoop van spullen, hulp bij de rijstoogst, en de laatste zakelijke nieuwtjes in het dorp en omgeving. De hele dag tot laat in de avond zitten er mensen.
Tegenover het Cafe is een warung, waar bakso en mie ayam wordt verkocht. Daarover later meer met foto’s.

nginem cafe

———————-
Tegenover het cafe is een warung voor Bakso  en Mie Ayam


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | Een reactie plaatsen

Tandarts (vervolg) (14 april 2014)

Na mijn verhaal over de horror-tandarts in een naburige desa, heb ik vandaag besloten, om met lood in mijn schoenen naar de stad Jember te gaan, naar het PT PN X Ziekenhuis (“Jember Klinik”), een groot particulier ziekenhuis, om daar de tandarts te bezoeken.
Ik ben niet gegaan naar het ziekenhuis van de overheid (“R.S. Soebandi”). Dat is ook een zeer groot ziekenhuis, ik was er wel eens geweest, beviel goed, maar het is er zeer druk, waarschijnlijk omdat de prijzen laag zijn vergeleken met die van de Jember Klinik.
De tandartsen-praktijk was gevestigd in een 3 verdiepingen tellend groot gebouw, de Polikliniek, met specialisten op allerlei terrein. De Polikliniek is met een loopbrug verbonden met het ziekenhuis, waar de operatiekamers zijn, en de verpleegafdelingen.
Er liepen geen kippen door de ruimtes, evenmin als geiten. Het was een zeer schoon gebouw, fris in de verf.
De dienstdoende tandarts was een buitengewoon vriendelijke dame, de behandelkamer schoon en fris. De apparatuur was modern en schoon. Er was zelfs een screen, waarop je de verrichtingen van de tandarts kon zien. Ik had hier echter helemaal geen behoefte aan.
De tandarts heeft mij professioneel en vriendelijk geholpen. Zij werd bijgestaan door een assistente.
Na de behandeling was het cash-afrekenen bij de betaal-balie.
Kortom, het had in Nederland kunnen zijn (behalve het cash-afrekenen).

Op internet circuleren veel negatieve berichten over dokters in Indonesie. Mijn ervaring van de laatste 7 jaar is uitsluitend positief. Ik ga veel liever in Indonesie naar de dokter dan in Nederland. Ik heb ziekenhuisopnames gehad en meer. Steeds ben ik vriendelijk en deskundig geholpen. Je moet de gang van zaken echter niet vergelijken met die in Nederland.
Een van de meest prettige aspecten van een doktersbezoek hier is, dat ik de dokter zelf betaal. Ik ben de opdrachtgever, en als ik een uur of meer met hem wil praten, kan dat en daar betaal ik dan ook voor. Dokters staan hier niet onder druk van verzekeringsmaatschappijen. Er zijn in Indonesie maatschappijen met ziektekostenverzekeringen. Maar deze maatschappijen bemoeien zich absoluut niet met het medische gebeuren, zoals in Nederland. Zij keren alleen het geld uit. Sluit je een verzekering af, dan krijg je een lijst met wat vergoed wordt, en tot welke hoogte. Meer niet.

Jember Klinik

De polikliniek met de specialisten.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | Een reactie plaatsen

Uierzalf (april 2014)

Toen ik de laatste keer in Nederland was, heb ik een grote pot “Uierzalf” meegenomen naar Indonesie. Het zou erg goed zijn voor droge huid en andere huidklachten.
Ik zelf heb nooit gebruikt gemaakt van deze uierzalf, niet nodig. Echter, sinds ik in de desa woon, komt deze pot mij zeer goed van pas. Niet voor mijzelf, maar voor kleine kinderen en baby’s hier met diverse huidklachten, zoals geschilferde huid, op infectie lijkende huidaandoeningen en meer.
Regelmatig komen moeders langs om te vragen of ik een medicijn heb voor een huid-probleem van een van hun kinderen, zoals laatst een moeder met baby (7 maanden), waarvan de voetjes tot halverwege de knieen al wekenlang helemaal onder een schilferige uitslag zaten.
Hoewel ik geen arts ben, en geen medische opleiding heb, heb ik het toch aangedurfd de uierzalf te gebruiken voor deze baby. Het schijnt geen gevaarlijk middel te zijn, zo was de voorlichting uit Nederland. Om een lang verhaal kort te maken, Na 4 dagen was de huid op de beentjes weer om aan te zien, en na een week was het huid-probleem over, na elke dag die uierzalf gebruikt te hebben.
Tot nog toe heb ik nogal wat beetjes uierzalf uitgedeeld waar het nodig was, en in alle gevallen was het probleem na een paar dagen opgelost.
De moeders waren al wel eerst naar de Puskesmas (Gezondheidscentrum in het dorp) geweest, maar de zalf, die ze daar kregen, hielp in het geheel niet. En geld voor een specialist is er niet.
De pot is nu bijna leeg, maar gelukkig komen over een paar dagen kennissen uit Nederland langs, die wat potten meenemen.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Tandarts (12 april 2014)

Aan een van mijn kiezen moet wat gebeuren. Dus op zoek naar een tandarts. Toevallig moest een vriend van mijn zoon ook naar de tandarts; hij wist een heel goede, een dame in een dorpje nabij Semboro. Omdat tandartsbezoek nu niet een van mijn favoriete bezigheden is, besloot ik mee te gaan, om te zien, hoe die tandarts “is”.
We kwamen bij een kleine woning, waarin meteen na de voordeur de behandelkamer was. Naast deze behandelkamer was een andere kamer, afgescheiden met een klein gordijntje van de behandelkamer, waarin kippen liepen. Die konden dus gewoon de behandelkamer in lopen.
Een snelle rondblik door de behandelkamer leverde hetvolgende op: boven de behandelstoel was het plafond kapot, stof dwarrelde naar beneden. Er was geen gelegenheid voor de tandarts om de handen te wassen. Er was maar 1 boortje beschikbaar, kennelijk voor meerdere patienten te gebruiken. Er was ook maar 1 haakje om aan de tanden te peuteren.
Het tafeltje, waarop de tandartsspullen liggen, was bijna leeg, het kleedje vies. Met mijn goedkope mob. telefoon heb ik stiekum wat foto’s gemaakt.
De vriend van mijn zoon wilde tandsteen laten verwijderen, en 2 gaatjes moesten gevuld worden. Dit is allemaal gebeurd. De vullingen zitten er nog steeds in !
Ik had wel de indruk, dat de tandarts wist, waar ze mee bezig was.
Al met al ging ik met een zeer zwaar gemoed weer naar huis, geen denken aan, dat ik mij daar laat behandelen.
In de grote steden in Indonesie heb je vakkundige tandartsen. Ook op Bali, naar ik heb kunnen zien.
Inmiddels heb ik heel internet afgezocht naar een tandarts in de stad Jember, maar vond alleen maar adresgegevens.
Ik denk, dat ik morgen eerst maar eens naar het PT PN X Ziekenhuis (“Jember Klinik”) in Jember ga. Dat is een groot, particulier ziekenhuis met tandartsen.
Ik ben benieuwd, wat ik daar aantref.

De foto’s hieronder heb ik stiekum gemaakt, de kwaliteit is daarom niet te best.

Het plafond boven de stoel

tandarts

DSC_0000075


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | 1 reactie

Verkiezingen (09 april 2014)

Vandaag dus de verkiezingen voor de regionale en provinciale besturen.
Hieronder foto’s van het stemburo op zo’n 100 meter afstand van mijn huis.

stembureau

verkiezingen


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Landelijk en politiek | Tags: , | Een reactie plaatsen

Verkiezingen op 09 april 2014

Morgen, 9 april, vinden er in Indonesie verkiezingen plaats voor provinciale en regionale besturen.
Deze verkiezingen leven niet echt bij de mensen in de desa. Er wordt amper over gesproken. Als je niet wilt stemmen, kun je je stem “verkopen” aan een partij; je krijgt dan ongeveer rp 15.000 ervoor terug. Voor de armsten toch een aardig bedragje.
Er is wel een voorlichtingsbijeenkomst in de desa geweest, waar de mensen een lijst kregen met alle partijen, die meedoen.
Aan plakkaten langs de weg met foto’s van kandidaten is geen gebrek; men staat er op zijn best op.
Verkiezingen lopen over het algemeen goed, naar ik heb begrepen uit de internationale pers. Dat de kandidaten de mooiste beloften doen, zien we ook in Nederland. Dat je echter als gekozen volksvertegenwoordiger maar 1 plicht hebt, nl. de samenleving te dienen en niet je portemonnaie of je familie, is iets, dat slechts bij enkele kandidaten leeft.
Aan de verkiezingen doen ongeveer 14 partijen mee.
De politieke partijen zijn niet, zoals in Nederland, in te delen in links-rechts of in progressief-conservatief. Het meest duidelijk is het verschil tussen islamistische en nationalistische partijen. Islamistisch zijn de PKB, PPP, PBB, PKJ en nationalistisch zijn de Golkar, PDI-P, PAN en de PD.

In july zijn er presidentsverkiezingen. De huidige president, Susilo Bambang Yudhoyono, is geen kandidaat.

zzzzzzz


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Landelijk en politiek | Tags: | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.