Berichten getagd met: dokter

Doktersbezoek (5 juni 2021)

De praktijk van een dokter umum, met de spreekuren: van 16.00 – 20.00 uur.

Er zijn in Indonesie “dokter umum” (algemene arts, general practitioner), en artsen, die werken als specialist in ziekenhuizen of een eigen praktijk hebben.

“Dokter Umum”

Een dokter umum (algemene arts) heeft praktijk aan huis, hoewel ziekenhuizen ook dokters umum hebben.
Voor een bezoek aan een dokter umum (aan huis) moet U weten, wat de spreekuren van de arts zijn; die staan vermeld op een bord bij de praktijk. Het is verstandig, om U ruim van tevoren aan te melden, want er zijn doorgaans veel patienten.
Indien mogelijk, is het goed om navraag te doen, wat een goede dokter umum is.
Een dokter umum heeft doorgaans ook medicijnen.
Betaling van een dokter umum is altijd cash.

Veel dokter umum hebben een ziekenzaaltje, waar patienten kunnen worden opgenomen.

Specialist

Voor bezoek aan een specialist in het ziekenhuis zijn er 2 mogelijkheden.
1) U gaat naar een ziekenhuis en trekt (bij de ingang) een nummer voor welke specialist U komt. Daarna wordt U opgeroepen door de receptie, die een dossier van U maakt. U krijgt een nummer, wanneer U aan de beurt bent.
Het kan soms heel lang wachten zijn, voordat U aan de beurt bent (soms vele uren).
2) Er zijn ziekenhuizen (in Jember-stad 2) waar U zich voor een afspraak met een specialist kunt aanmelden via een app van het ziekenhuis. U moet opgeven welke specialist U wilt bezoeken, alsmede uw persoonlijke gegevens en betaalmethode (cash).
Via de app krijgt U dan bericht, welk nummer op de wachtlijst U heeft.
De specialist kan U een recept geven voor de apotheek van het ziekenhuis.
Alle betalingen zijn cash bij de cassier bij de receptie.

Specialisten hebben doorgaans ook praktijk aan huis; een bezoek aan de praktijk is niet aan te raden, omdat het zeer druk kan zijn, lange rijen wachtenden; een bezoek aan de praktijk aan huis is doorgaans een stuk goedkoper dan in het ziekenhuis, daarom kiezen velen voor een bezoek aan de praktijk aan huis.

De ziekenhuizen maken van U een dossier, dat echter niet wordt gedeeld met andere ziekenhuizen. Dat betekent, dat wanneer de specialist niet naar genoegen was, U gewoon naar een ander ziekenhuis kunt gaan. Dat geldt ook voor de dokter umum; U kunt medisch winkelen.

Betaling

In beginsel moet elk bezoek en elke dienst cash worden betaald.
Degene, die aangesloten is bij de nationale ziektekostenverzekering BPJS, betalen niet cash; het BPJS betaalt.
Sommige ziekenhuizen op Bali accepteren een nederlandse ziektekostenverzekering.

—————————-

Mijn ervaring met indonesische artsen is goed. Vervelend is echter wel het doorgaans zeer lange wachten. Zo moest mijn buurjongen bij een specialist zijn in een ziekenhuis; het spreekuur begon om 14.00 uur, en hij was er al om 13.30 uur. Echter, de specialist kwam pas om 17.00 uur, omdat er in een ander ziekenhuis een spoedoperatie was. Dus vele uren wachten en rondhangen. Gelukkig zijn er op het terrein van het ziekenhuis (of net daarbuiten) warungen, waar je wat kunt eten of snacken.

Zoals gezegd, is mijn ervaring met indonesische artsen goed. Wel zijn de artsen niet gewend aan “mondige” patienten; men praat hier niet met de dokter over een kwaal en alternatieven voor genezing. Ik doe dit wel, en dat levert geen problemen op,  hoewel sommige artsen dit meedenken in eerste instantie wat vreemd vinden.

Het meest vervelende van een doktersbezoek in Indonesie is voor mij het meestal lange wachten.
De dokters vind ik goed, maar niet de zeer lange weg om bij de dokter te komen.

Bij elk ziekenhuis staat buiten een bord met de in het ziekenhuis werkzame speecialisten


Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

De Puskesmas (8 maart 2020)

De Puskesmas in mijn desa

Elke desa heeft een Puskesmas; puskesmas is een afkorting van “Pusat Kesehatan Masyarakat” hetgeen betekent: Gezondheidscentrum”.
De Puskesmas was vroeger een veredelde huisartsenpost; tegenwoordig is de puskesmas in veel desa’s bijna een mini-ziekenhuis. De puskesmas is van de overheid. Er zijn grote en kleine puskesmas-sen.
De puskesmas is mijn desa is enige maanden geheel verbouwd. Patienten kunnen nu ook worden opgenomen in een aparte vleugel.
Aan de puskesmas in mijn desa zijn artsen verbonden, er is een apotheek, een tandarts (op dit moment vacant), voorzieningen voor Eerste Hulp en voor Bevallingen. Opname van patienten, waarbij een infuus noodzakelijk is, is ook mogelijk, indien de aard van de ziekte dit toelaat.

Bij de puskesmas kan men terecht voor alle niet al te ernstige zaken en ook voor bevallingen. Er is geen operatie-kamer; voor een operatie moet men terecht in een van de ziekenhuizen in Jember.
De puskesmas is gratis voor hen, die lid zijn van de BPJS (de landelijke ziektekosten-verzekering). Voor hen, die geen lid zijn, zijn de kosten echter minimaal.
Wil men naar een specialist, of naar een ziekenhuis in Jember, dan moet men bij de puskesmas een verwijs-brief ophalen, indien men voor vergoeding door de BPJS in aanmerking wil komen.

De ambulance, die op de foto hierboven geparkeerd staat bij de puskesmas, is door de huidige Bupati (districtsbestuurder) geschonken, toen zij bijna 4 jaar geleden werd gekozen als bupati. Alle desa’s in het district Jember hebben toen een ambulance gekregen.

Alle puskesmas-sen in mijn regio zijn of worden verbouwd. Ze worden rood-wit geverfd van buiten. Ik zelf heb met de puskesmas goede ervaringen.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Het weer en ziektekosten (11 nov. 2017)

Inmiddels is het nu elke dag, na het middaguur, zwaar bewolkt. Forse tropische buien zijn er nog niet, maar wel bijna elke dag regen. Tegen het middaguur is de temperatuur gestegen tot plm 34 C, erg heet en klam. Na de regen is het in de avond droog, en vallen de temperaturen zo’n 6-8 graden terug. In de avond is het aangenaam.
Gevolg van de temperatuursverschillen en de regen is, dat verkoudheid (“batuk” en “pilek”) en griep (hier influenza genaamd) veel voorkomt. De gang naar de dokter neemt men niet snel. Men probeert eerst met “jamu” (kruidenmengsels) en massage wat aan de klachten te doen. Helpt dat niet, dan gaat men naar de Puskesmas (gezondheidscentrum van de overheid in de desa).  Bij de Puskesmas werken erkende artsen, en is er een apotheek. Men kan er ook opgenomen worden, hoewel niet voor zware gevallen.
Afspraken maken is er niet bij. Je laat je inschrijven bij de Puskesmas, en dan is het wachten tot je aan de beurt bent; en dat kan soms erg lang duren.

Belangrijk is de BPJS, een volksverzekering voor iedereen, die een paar jaar geleden door de regering is ingevoerd.
Deze verzekering telt 3 klassen; de goedkoopste (derde) klas kost 3 euro per maand en de eerste klasse 10 euro per maand. Deze verzekering loopt nog niet helemaal op rolletjes, maar ik heb van desa-bewoners goede ervaringen gehoord. Een praktisch probleem is bijvoorbeeld, dat iemand niet kan worden opgenomen op de derde klasse, omdat die vol is. Maar er is wel plaats op de tweede klasse, maar dan moet worden bijbetaald en dat kunnen de mensen vaak niet. Maar de BPJS wordt steeds meer een begrip.

De Puskesmas van mijn desa


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen

Uierzalf (april 2014)

Toen ik de laatste keer in Nederland was, heb ik een grote pot “Uierzalf” meegenomen naar Indonesie. Het zou erg goed zijn voor droge huid en andere huidklachten.
Ik zelf heb nooit gebruikt gemaakt van deze uierzalf, niet nodig. Echter, sinds ik in de desa woon, komt deze pot mij zeer goed van pas. Niet voor mijzelf, maar voor kleine kinderen en baby’s hier met diverse huidklachten, zoals geschilferde huid, op infectie lijkende huidaandoeningen en meer.
Regelmatig komen moeders langs om te vragen of ik een medicijn heb voor een huid-probleem van een van hun kinderen, zoals laatst een moeder met baby (7 maanden), waarvan de voetjes tot halverwege de knieen al wekenlang helemaal onder een schilferige uitslag zaten.
Hoewel ik geen arts ben, en geen medische opleiding heb, heb ik het toch aangedurfd de uierzalf te gebruiken voor deze baby. Het schijnt geen gevaarlijk middel te zijn, zo was de voorlichting uit Nederland. Om een lang verhaal kort te maken, Na 4 dagen was de huid op de beentjes weer om aan te zien, en na een week was het huid-probleem over, na elke dag die uierzalf gebruikt te hebben.
Tot nog toe heb ik nogal wat beetjes uierzalf uitgedeeld waar het nodig was, en in alle gevallen was het probleem na een paar dagen opgelost.
De moeders waren al wel eerst naar de Puskesmas (Gezondheidscentrum in het dorp) geweest, maar de zalf, die ze daar kregen, hielp in het geheel niet. En geld voor een specialist is er niet.
De pot is nu bijna leeg, maar gelukkig komen over een paar dagen kennissen uit Nederland langs, die wat potten meenemen.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Tandarts (12 april 2014)

Aan een van mijn kiezen moet wat gebeuren. Dus op zoek naar een tandarts. Toevallig moest een vriend van mijn zoon ook naar de tandarts; hij wist een heel goede, een dame in een dorpje nabij Semboro. Omdat tandartsbezoek nu niet een van mijn favoriete bezigheden is, besloot ik mee te gaan, om te zien, hoe die tandarts “is”.
We kwamen bij een kleine woning, waarin meteen na de voordeur de behandelkamer was. Naast deze behandelkamer was een andere kamer, afgescheiden met een klein gordijntje van de behandelkamer, waarin kippen liepen. Die konden dus gewoon de behandelkamer in lopen.
Een snelle rondblik door de behandelkamer leverde hetvolgende op: boven de behandelstoel was het plafond kapot, stof dwarrelde naar beneden. Er was geen gelegenheid voor de tandarts om de handen te wassen. Er was maar 1 boortje beschikbaar, kennelijk voor meerdere patienten te gebruiken. Er was ook maar 1 haakje om aan de tanden te peuteren.
Het tafeltje, waarop de tandartsspullen liggen, was bijna leeg, het kleedje vies. Met mijn goedkope mob. telefoon heb ik stiekum wat foto’s gemaakt.
De vriend van mijn zoon wilde tandsteen laten verwijderen, en 2 gaatjes moesten gevuld worden. Dit is allemaal gebeurd. De vullingen zitten er nog steeds in !
Ik had wel de indruk, dat de tandarts wist, waar ze mee bezig was.
Al met al ging ik met een zeer zwaar gemoed weer naar huis, geen denken aan, dat ik mij daar laat behandelen.
In de grote steden in Indonesie heb je vakkundige tandartsen. Ook op Bali, naar ik heb kunnen zien.
Inmiddels heb ik heel internet afgezocht naar een tandarts in de stad Jember, maar vond alleen maar adresgegevens.
Ik denk, dat ik morgen eerst maar eens naar het PT PN X Ziekenhuis (“Jember Klinik”) in Jember ga. Dat is een groot, particulier ziekenhuis met tandartsen.
Ik ben benieuwd, wat ik daar aantref.

De foto’s hieronder heb ik stiekum gemaakt, de kwaliteit is daarom niet te best.

Het plafond boven de stoel

tandarts

DSC_0000075


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | 1 reactie

Gezondheidszorg in de desa (14 maart 2014)

Puskesmas

De staf van de Puskesmas

Begin van dit jaar is Indonesie begonnen met het invoeren van een ziektekosten verzekering voor alle inwoners. Het zal echter nog wel een paar jaar duren, voordat dit effectief is, hoewel er sommige provincies zijn, waar het al loopt.
In mijn desa is nog niets te merken van deze nieuwe verzekering.
Bij kleine kwaaltjes gebruikt men nog veel natuurmiddelen (bladeren, beras kencur, of aftreksels). Ook wordt nog wel eens een dukun geraadpleegd.
Echter, bij ziektes kan men terecht bij de Puskesmas (Pusat Kesehatan Masyarakat) in het dorp. Deze Puskesmas-sen, een soort uitgebreide huisartsenpost, zijn overal in het land te vinden. De Puskesmas in mijn desa is eenvoudig, er is een arts aan verbonden, alsmede een paar verpleegkundigen. Er is geen operatiezaal, maar er zijn wel 2 kamertjes, waar zieke mensen terecht kunnen, als ze bv. aan het infuus moeten. Consult bij de dokter en medicijnen zijn doorgaans gratis, of tegen een uiterst geringe vergoeding (rp 1000 – 3000).
Er zijn ook grotere Puskesmas-sen, in drukkere gebieden.
Voor ernstige gevallen kan men terecht in een R.S.D. (Rumah Sakit Daerah), streekziekenhuis, ook van de regering. Behandeling (of operatie) is niet kosteloos, maar veel goekoper dan in een prive-ziekenhuis. Bij opname kan uit verschillende klassen gekozen worden.
Ik heb tot nog toe een paar keer gebruik gemaakt van de Puskesmas, tot tevredenheid. De arts (een dame) maakte een professionele indruk en de medicijnen waren adequaat.
Vrijwel alle ziekenhuizen beschikken over een U.G.D. (voor eerste hulp en spoed).
Wordt men opgenomen in een ziekenhuis, dan komt altijd (een deel van) de familie mee. Zij blijven bij de patient slapen, en zorgen voor diens verzorging. De verpleging is niet ingesteld op verzorging.
Hoewel er voor arme mensen regelingen bestaan om de kosten van een opname/operatie te betalen, is niet iedereen hier van op de hoogte. Op TV wordt regelmatig bericht over schrijnende gevallen, mensen met bv. ernstig zieke kinderen, die geen geld hebben voor een ziekenhuis.

De Puskesmas van mijn desa


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.