Berichten getagd met: ziek

Oma (buurvrouw) is ziek (4 juni 2020)

Mijn buurvrouw, de oude oma

De oude oma, die in het huis naast mijn huis woont, is ziek. Zij is 2 weken gevallen in huis door duizeligheid. Zij heeft regelmatig last van zeer hoge bloeddruk. Zij heeft medicatie voor de bloeddruk.
Sinds die valpartij zit zij niet meer regelmatig op het terras voor haar huis. Zij is min of meer bedlegerig; zij kan althans niet lopen.
De oude oma woont samen met een dochter en kleindochter. Zij verzorgen oma de hele dag. Als Oma moet baden, draagt een van de naburige jongens haar naar de badruimte, alwaar zij wordt gewassen door haar dochter. Na het baden wordt zij weer door een van de jongens naar haar kamer gebracht.
Eten wordt voor oma bereid, zij hoeft niets te doen.
Oma is in de 90; een broze, kleine dame.

Oma blijft tot het einde thuis, zoals algemeen gebruikelijk is. Er wordt niemand afgeschoven naar een instelling.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | Een reactie plaatsen

Sawah’s ziek (20 juni 2018)

1 aa

Het bruine is het aangetaste deel van de sawah. Op de achtergrond is een groot stuk bruin te zien.

Veel sawah’s in mijn regio zijn ziek, dwz. er is een bacterie, die de rijstplantjes aantast. De aangetaste sawah-delen geven bijna geen rijst; het zal dus een slechte oogst worden voor de boeren.
Rijstplantjes zijn gevoelig; bij veel wind kunnen ze plat gedrukt worden; als ze net geplant zijn, is er het gevaar van muizen, en de plantjes kunnen worden aangetast door verschillende bacterien.
Bij een slechte of verloren oogst is er van overheidswege geen steun voor de boeren.

Rechterhelft gezonde sawah. Links op de achtergrond grote bruine stukken aangetaste sawah

1 a


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Over de sawah's / landbouw | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Ziektekosten-verzekering Indonesie (3 febr 2018)

Ongeveer 2 jaar geleden is in Indonesie ingevoerd een nationale ziektekostenverzekering, genaamd de BPJS. Veel valt onder deze verzekering: kosten specialist, ziekenhuis-opnames, operaties en veel meer. Er zijn 3 klassen voor de verzekering, de premie is rp 25.000 , 50.000 of 80.000 per maand. Deze klassen hebben voornamelijk betrekking op het verblijf in een ziekenhuis (eenvoudige kamer met meer mensen, tot kamer alleen).
Om in geval van ziekte in aanmerking te komen voor de BPJS, dient men te beschikken over een “Surat Rujuk”(verwijzingsbrief) van de lokale Puskesmas in de desa.
De armsten, die geen geld hebben voor de BPJS, kunnen vanwege de desa een BPJS krijgen. Hoe wordt nu beoordeeld, of iemand tot de armen behoort ? Er wordt allereerst gelet op de woning van betrokkene, dit is een belangrijke graadmeter om armoede vast te stellen. De armsten wonen in zeer eenvoudige woningen. Verder wordt gevraagd naar het inkomen. Ik ken verschillende arme mensen, die op basis hiervan een BPJS van de desa hebben gekregen.
De Indonesische regering heeft druk uitgeoefend op alle ziekenhuizen in Indonesie om met de BPJS samen te werken. Ook mijn “favoriete” ziekenhuis in Jember-stad, de Jember Klinik, doet mee.
Ik kan niet beoordelen hoe het landelijk loopt met de BPJS, maar in mijn desa lijkt het goed te lopen.
Er is ook een app van de BPJS, een zeer goede app; op deze app staat info over hoe de premie te betalen, foto deelnemerskaart, registratie van elk bezoek aan een arts of ziekenhuis.
De BPJS is “bedacht” tijdens het presidentschap van Susilo Bambang Yodhoyono, maar het is pas echt gaan lopen onder de huidige president Jokowi.
De BPJS is een geweldige ontwikkeling voor de mensen in Indonesie. Moesten arme mensen vroeger hun motor, koe, of een stukje sawah verkopen om ziektekosten te betalen, met eventueel een faillisement in het verschiet, nu is dat niet meer nodig.

Om de proef op de som te nemen, ben ik vanochtend bij de Puskesmas geweest met als klacht een opgezwollen enkel, waar ik al enkele dagen last van had. Ik kreeg medicijnen en de mededeling, dat, als er na 2 dagen geen vermindering van de klachten was, ik dan een “Surat Rujuk” (verwijsbrief) kon ophalen voor een bezoek aan een ziekenhuis.
‘sMiddags stond op mijn BPJS-app al, dat ik bij de Puskesmas was geweest, wat de klacht was en wat de medicijnen waren. Ook kon ik middels een vragenlijst aangeven hoe het bezoek aan de  Puskesmas was verlopen.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | 2 reacties

Bedelaars (12 nov. 2017)

Bedelaaars in Ubud op Bali worden regelmatig opgepakt.

Anders dan op Bali is het aantal bedelaars gering in mijn regio. In Ubud op Bali heb ik er laatst weer tientallen gezien, voornamelijk jonge vrouwen met kleine kinderen, waarvan bij voorkeur 1 in de selendang.
Als ik in mijn regio al een bedelaar tegen kom, is het vaak een gehandicapte of een oudere. Ik heb hier nog geen jonge vrouwen met kinderen zien bedelen.
Ik heb in het geheel geen zicht op “liefdadigheid” in Indonesie. Wordt er structureel aan de armsten geld gegeven via stichtingen ? Doen de rijken wat terug voor het vele geld, dat zij verdienen ? Ik heb er geen idee van. Dit onderwerp blijft mij intrigeren, maar ik word niet wijzer.


 

Categorieën: Landelijk en politiek | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Het weer en ziektekosten (11 nov. 2017)

Inmiddels is het nu elke dag, na het middaguur, zwaar bewolkt. Forse tropische buien zijn er nog niet, maar wel bijna elke dag regen. Tegen het middaguur is de temperatuur gestegen tot plm 34 C, erg heet en klam. Na de regen is het in de avond droog, en vallen de temperaturen zo’n 6-8 graden terug. In de avond is het aangenaam.
Gevolg van de temperatuursverschillen en de regen is, dat verkoudheid (“batuk” en “pilek”) en griep (hier influenza genaamd) veel voorkomt. De gang naar de dokter neemt men niet snel. Men probeert eerst met “jamu” (kruidenmengsels) en massage wat aan de klachten te doen. Helpt dat niet, dan gaat men naar de Puskesmas (gezondheidscentrum van de overheid in de desa).  Bij de Puskesmas werken erkende artsen, en is er een apotheek. Men kan er ook opgenomen worden, hoewel niet voor zware gevallen.
Afspraken maken is er niet bij. Je laat je inschrijven bij de Puskesmas, en dan is het wachten tot je aan de beurt bent; en dat kan soms erg lang duren.

Belangrijk is de BPJS, een volksverzekering voor iedereen, die een paar jaar geleden door de regering is ingevoerd.
Deze verzekering telt 3 klassen; de goedkoopste (derde) klas kost 3 euro per maand en de eerste klasse 10 euro per maand. Deze verzekering loopt nog niet helemaal op rolletjes, maar ik heb van desa-bewoners goede ervaringen gehoord. Een praktisch probleem is bijvoorbeeld, dat iemand niet kan worden opgenomen op de derde klasse, omdat die vol is. Maar er is wel plaats op de tweede klasse, maar dan moet worden bijbetaald en dat kunnen de mensen vaak niet. Maar de BPJS wordt steeds meer een begrip.

De Puskesmas van mijn desa


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen

Ambulance (14 nov. 2016)

 ambulance

De net aangeschafte ambulance van de desa

Mijn desa heeft de beschikking gekregen over een ambulance. Deze ambulance is aangeschaft door het desa-bestuur. Hiermee kunnen zieken naar een ziekenhuis worden vervoerd, tot aan de stad Jember aan toe.
Het vervoer is gratis, op rekening van de desa. Toch vinden velen het gratis vervoer niet prettig. Als ze gebruik maken van de ambulance, geven ze de bestuurder een pakje sigaretten, eventueel wat geld voor de benzine of iets anders.
Ik heb begrepen, dat op termijn nog een tweede en een derde ambulance worden aangeschaft. Mijn desa telt 20.000 inwoners, dus 1 ambulance is wel wat weinig.
In mijn desa is een Puskesmas, gezondheidscentrum, een soort huisartsenpost, met tandarts. De Puskesmas is van de overheid en het gebruik maken van een dokter kost vrijwel niets. Voor niet al te ernstige ziekten of aandoeningen is het ok, maar bij ernstigere zaken moet men naar het ziekenhuis onder meer in de stad Jember. Dan kan men gebruik maken van de ambulance van de desa.
Elke desa heeft een Puskesmas, van de overheid dus.
De Puskesmas in mijn desa wordt op het ogenblik gerenoveerd en fors groter gemaakt. Ik zal te zijner tijd foto’s op mijn blog plaatsen.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | Een reactie plaatsen

Ziekenhuis opname (okt. 2014)

Jember Klinik

Omdat ik mij al een paar dagen niet echt lekker voelde, wilde ik een aantal onderzoeken laten doen in het ziekenhuis in Jember.
Er zijn veel ziekenhuizen in Jember, de een is beter dan de andere. De meeste ziekennhuizen zijn  prive-ziekenhuizen (dwz. niet van de overheid). Het beste ziekenhuis is Jember Klinik, met een bijna nederlandse standaard; schoon en deskundig personeel. Het is wel het duurste ziekenhuis in Jember. Voor mensen, die Bali kennen: in Denpasar staat onder meer het alom geroemde “Prima Medika Hospital”. Jember-Klinik is m.i. vergeleken met dat ziekenhuis, de meerdere.

Ik ben nu dus weer naar Jember Klinik gegaan, omdat ik daar een paar keer eerder ben behandeld.
Maar het vooruitzicht om 2-3 dagen op en neer van mijn desa naar het ziekenhuis te rijden en weer terug, trok mij nu niet echt aan. Dus ik besloot mij op te laten nemen.
Zo’n ziekenhuisopname kun je zelf regelen. Je gaat naar de EHBO-afdeling en vertelt je klachten en wat je wilt. Tevens zeg je, dat je gedurende de onderzoeken en de uitslag in het ziekenhuis wilt verblijven.
Bij de “Inschrijving” worden je gegevens genoteeerd en je krijgt een kaart, waarop alle soorten kamers met hun prijzen vermeld staan.
Er was keuze uit 7 soorten kamers, van “economy” (meerderen op zaal zonder AC) tot luxe VIP (voor 1 persoon, AC, koelkast en meer).
Een verwijsbriefje voor een opname bestaat hier niet. Ook is er geen Verzekeringsmaatschappij, die allerlei voorwaarden en eisen stelt. Ik betaal die kamer en daarmee uit. Opname gaat alleen niet door, als er geen plaats meer is, maar dat gebeurt zelden.

Een aantal zaken die opvallen:
– De enorme rust in het ziekenhuis. Geen gehaast personeel, iedereen loopt rustig dooor de gangen. Iedereen is vriendelijk. Stress is nergens te bekennen.
– Er is ruim voldoende personeel, met name verplegend personeel. En dat doet uiterst relaxed zijn werk. Tijd voor een praatje is er altijd.
– Bij elke patient is familie aanwezig. Ze slapen op de kamer van de patient, of in de gangen, of op beschikbare banken.
– Verzekeringsmaatschappijen spelen geen rol, de arts doet, wat hij nodig vindt. Behandelcode’s en dat soort zaken zijn dus onbekend hier.
– Bij de administratie zijn de prijzen van alles (doktersbezoek, operaties, medicijnen, foto’s, scans en meer) bekend. Als de dokter een behandeling voorstelt, kun je daar nagaan, hoeveel het gaat kosten. Dus geen onverwachte rekening achteraf.

Bij elke patient is dus familie. Verzorging, bewassing, eten en meer is een zaak voor de familie. Verplegend personeel doet alleen het verplegen van de patient op voorschrift van de dokter.
Als de dokter op “visite” komt, wordt het gesprek met de familie gevoerd, pas in tweede instantie eventueel met de patient.
De familie speelt dus een belangrijke rol en is niet weg te denken.
Toeristen, die alleen reizen, of blanken, die hier geen familie hebben, hebben een probleem als ze alleen in het ziekenhuis worden opgenomen. Wie wast ze, wie zorgt voor het eten, wie zorgt voor schone kleding en meer ? Er zal wel een oplossing komen, maar ideaal is het zeker niet.

Als de uitslag van de onderzoeken eenmaal bekend is en eventueel een behandelplan, kun je naar huis, na betaald te hebben. Betaling geschiedt “cash” of met een credit-card bij de “Cashier”. Je krijgt een uitgebreide nota mee, en een “medical report”. Tevens krijg je mee alle rontgen-foto’s, en CT-scans en eventueel andere zaken. Ook de bonnen van alle gebruikte medicijnen, gebruikt verband etc. Ik heb dat betaald, dus ze zijn mijn eigendom.

Over Indonesische ziekenverzekeringen en de zorg voor de allerarmsten een volgende keer.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.