Ziektekosten-verzekering Indonesie (3 febr 2018)

Ongeveer 2 jaar geleden is in Indonesie ingevoerd een nationale ziektekostenverzekering, genaamd de BPJS. Veel valt onder deze verzekering: kosten specialist, ziekenhuis-opnames, operaties en veel meer. Er zijn 3 klassen voor de verzekering, de premie is rp 25.000 , 50.000 of 80.000 per maand. Deze klassen hebben voornamelijk betrekking op het verblijf in een ziekenhuis (eenvoudige kamer met meer mensen, tot kamer alleen).
Om in geval van ziekte in aanmerking te komen voor de BPJS, dient men te beschikken over een “Surat Rujuk”(verwijzingsbrief) van de lokale Puskesmas in de desa.
De armsten, die geen geld hebben voor de BPJS, kunnen vanwege de desa een BPJS krijgen. Hoe wordt nu beoordeeld, of iemand tot de armen behoort ? Er wordt allereerst gelet op de woning van betrokkene, dit is een belangrijke graadmeter om armoede vast te stellen. De armsten wonen in zeer eenvoudige woningen. Verder wordt gevraagd naar het inkomen. Ik ken verschillende arme mensen, die op basis hiervan een BPJS van de desa hebben gekregen.
De Indonesische regering heeft druk uitgeoefend op alle ziekenhuizen in Indonesie om met de BPJS samen te werken. Ook mijn “favoriete” ziekenhuis in Jember-stad, de Jember Klinik, doet mee.
Ik kan niet beoordelen hoe het landelijk loopt met de BPJS, maar in mijn desa lijkt het goed te lopen.
Er is ook een app van de BPJS, een zeer goede app; op deze app staat info over hoe de premie te betalen, foto deelnemerskaart, registratie van elk bezoek aan een arts of ziekenhuis.
De BPJS is “bedacht” tijdens het presidentschap van Susilo Bambang Yodhoyono, maar het is pas echt gaan lopen onder de huidige president Jokowi.
De BPJS is een geweldige ontwikkeling voor de mensen in Indonesie. Moesten arme mensen vroeger hun motor, koe, of een stukje sawah verkopen om ziektekosten te betalen, met eventueel een faillisement in het verschiet, nu is dat niet meer nodig.

Om de proef op de som te nemen, ben ik vanochtend bij de Puskesmas geweest met als klacht een opgezwollen enkel, waar ik al enkele dagen last van had. Ik kreeg medicijnen en de mededeling, dat, als er na 2 dagen geen vermindering van de klachten was, ik dan een “Surat Rujuk” (verwijsbrief) kon ophalen voor een bezoek aan een ziekenhuis.
‘sMiddags stond op mijn BPJS-app al, dat ik bij de Puskesmas was geweest, wat de klacht was en wat de medicijnen waren. Ook kon ik middels een vragenlijst aangeven hoe het bezoek aan de  Puskesmas was verlopen.