Aan een van mijn kiezen moet wat gebeuren. Dus op zoek naar een tandarts. Toevallig moest een vriend van mijn zoon ook naar de tandarts; hij wist een heel goede, een dame in een dorpje nabij Semboro. Omdat tandartsbezoek nu niet een van mijn favoriete bezigheden is, besloot ik mee te gaan, om te zien, hoe die tandarts “is”.
We kwamen bij een kleine woning, waarin meteen na de voordeur de behandelkamer was. Naast deze behandelkamer was een andere kamer, afgescheiden met een klein gordijntje van de behandelkamer, waarin kippen liepen. Die konden dus gewoon de behandelkamer in lopen.
Een snelle rondblik door de behandelkamer leverde hetvolgende op: boven de behandelstoel was het plafond kapot, stof dwarrelde naar beneden. Er was geen gelegenheid voor de tandarts om de handen te wassen. Er was maar 1 boortje beschikbaar, kennelijk voor meerdere patienten te gebruiken. Er was ook maar 1 haakje om aan de tanden te peuteren.
Het tafeltje, waarop de tandartsspullen liggen, was bijna leeg, het kleedje vies. Met mijn goedkope mob. telefoon heb ik stiekum wat foto’s gemaakt.
De vriend van mijn zoon wilde tandsteen laten verwijderen, en 2 gaatjes moesten gevuld worden. Dit is allemaal gebeurd. De vullingen zitten er nog steeds in !
Ik had wel de indruk, dat de tandarts wist, waar ze mee bezig was.
Al met al ging ik met een zeer zwaar gemoed weer naar huis, geen denken aan, dat ik mij daar laat behandelen.
In de grote steden in Indonesie heb je vakkundige tandartsen. Ook op Bali, naar ik heb kunnen zien.
Inmiddels heb ik heel internet afgezocht naar een tandarts in de stad Jember, maar vond alleen maar adresgegevens.
Ik denk, dat ik morgen eerst maar eens naar het PT PN X Ziekenhuis (“Jember Klinik”) in Jember ga. Dat is een groot, particulier ziekenhuis met tandartsen.
Ik ben benieuwd, wat ik daar aantref.
De foto’s hieronder heb ik stiekum gemaakt, de kwaliteit is daarom niet te best.
Het plafond boven de stoel
Oost Java Info 
Hoi Paul, jij had je ervaring nu met de tandarts, Ik heb een verhaal over de plastisch chirurg…
Ik denk dat dit was een jaar of 8 geleden, na 25 uur onderweg te zijn geweest ben ik lekker gaan slapen onder de boom bij Dhiana Purah, om tenslotte wakker te worden en helemaal verbrand dus..de volgende morgen zaten m,n ogen helemaal dicht en ik kon zo niet rond blijven lopen,dus een bezoekje gebracht aan de arts van het hotel, zij stuurde mij door naar Denpasar naar een plastisch chirurg, dezelfde dag kon ik nog komen en de volgende dag zouden mijn boven oog leden onder het mes gaan..s,morgens om 8 uur in het ziekenhuis werd ik ontvangen door de chirurg zelf en op naar de operatiezaal.Een kale bedoening van golfplaten,een operatie tafel met lampen erboven waarvan er het maar 1 deed, ik hoefde alleen maar m,n schoenen uit te doen en de Arts had zijn spijkerbroek aan dus geen operatie kleding, de receptionist was ook de operatie assistent, de mobiel van de Arts lag op m,n borst altijd makkelijk voor het geval dat er foon was voor hem, en dat gebeurde dan ook meermalen onder de operatie, het vreemde was wel dat ik een HAAN hoorde kraaien en ik maar denken wat is dat beest dichtbij!! En daar had ik gelijk in dus… hij zat onder de operatietafel. Ik heb wel gedacht van ..waar ben ik in Godsnaam mee bezig maar ik heb het toch doorgezet en achteraf is het een ervaring die ik nooit meer vergeet. Groetjes Tineke
LikeLike