Maandelijks archief: februari 2018

Ziekenhuis-opname (25 febr. 2018)

Jember Klinik in de stad Jember

Voor een kleine ingreep was ik vorige week 3 dagen opgenomen in de Jember Klinik in de stad Jember. Ik ben daar adquaat geholpen, tot tevredenheid.

De gang van zaken in een ziekenhuis in Indonesie is enigszins anders dan in Nederland.
Elke stad heeft meerdere ziekenhuizen; van de overheid, maar ook vele prive-ziekenhuizen. Er is verschil tussen de ziekenhuizen, ze hanteren niet allemaal dezelfde standaard. Je hebt zogezegd goede en minder goede ziekenhuizen.
In elk ziekenhuis is er keuze uit kamers; van op zaal liggen zonder AC tot de VIP kamers, alleen liggen met AC. Als U opgenomen moet worden, dient U zich te registreren, en dan krijgt U een lijst om een kamer te kiezen.
Van belang is om te weten, dat het verplegend personeel hier slechts medische handelingen uitvoert (medicijnen geven, infuus bijvullen en zo). De zorg voor de patient (wassen, schone kleren, even wandelen indien mogelijk etc.) is voor de familie; daarvoor kan men geen beroep doen op het verplegend personeel. Wordt men opgenomen in een ziekenhuis, dan heeft men echt een probleem, als er geen familie / vrienden zijn.
Artsen doen hun werk; ze zijn echter, anders dan in Nederland, niet gewend aan (lange) gesprekken met de patient over diens kwaal.

Als U met vakantie naar Indonesie gaat, en daar beroep moet doen op een arts / ziekenhuis, dan is het voor de nederlandse (reis)verzekering van belang, dat U niet alleen de rekeningen overlegt, maar ook een “medical report”. Die kunt U altijd krijgen bij de arts / ziekenhuis.

Een waarschuwing: in de Tropen is er een overvloed aan bacterien. Kleine wondjes, waarvoor men in Nederland niet eens naar de huisarts zou gaan, kunnen in de Tropen snel leiden tot infecties. Het is aan te raden, om zelfs bij kleine wondjes, medische hulp in te roepen. U kunt dan het beste terecht bij een ziekenhuis, afdeling UGD of IGD (eerste hulp).

Wachtkamer specialistenafdeling Jember Klinik


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Een reactie plaatsen

Straatverlichting en meer (17 febr. 2018)

De foto is van mijn straat met de nieuwe lantaarns. Voordat de lantaarns er waren, was het erg donker; men liep er met een zaklamp.

De afgelopen week zijn bijna alle straten in mijn desa van straatverlichting voorzien. Zonder die verlichting was het erg donker op straat, slechts hier en daar een zwak lampje bij een huis.
Het initiatief voor de aanleg van de straatverlichting is van het gemeente-bestuur uitgegaan. Echter, van de bewoners wordt een bijdrage verwacht. Voor wie het kan betalen, eenmalig rp 150.000, wie het minder breed heeft rp 50.000 en de armsten betalen niets. Voor elk huis is een lantaarn geplaatst; de stroom voor de lamp komt van het huis waar de lantaarn is geplaatst. De lantaarns zijn voorzien van zuinige lampen; de stroomkosten zijn dus minimaal.
Er rest nu alleen nog de asfaltering mijn straat. Gezegd wordt, dat dit in maart zal gebeuren.

Het afgelopen jaar is veel gebeurd in mijn desa. Allereerst is een nieuwe brug aangelegd in het centrum, bij de pasar. Verder is een mooie toegang met poort tot de begraafplaats gemaakt. Bijna alle straten zijn inmiddels voorzien van bestrating, evenals de pasar (markt). En nu dus de straatverlichting. Waarom het gemeente-bestuur het afgelopen jaar zo actief is geweest, is mij niet duidelijk. Mogelijk gewoon goede wil. En of in andere desa’s het gemeente-bestuur ook zo actief is, is mij niet bekend.
Behalve wat betreft openbare werken, is het gemeente-bestuur ook actief bezig om de armsten in de desa onder te brengen in de indonesische ziekte-kostenverzekering (de BPJS). Een dame van middelbare leeftijd bij mij in de straat heeft laatst 2 weken in het ziekenhuis gelegen. Ze is geopereerd, is aan alle kanten onderzocht en heeft medicijnen gekregen. Ze heeft niets hoeven te betalen ! Haar ziekte-kostenverzekering wordt door de desa betaald, ze is arm. En zo heb ik meer verhalen gehoord over de BPJS. Een welhaast revolutionaire ontwikkeling, waar de bevolking van Indonesie heel veel baat bij heeft. President Jokowi heeft zich steeds sterk gemaakt voor de implementatie van de BPJS.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: | Een reactie plaatsen

De maaltijd van vandaag (11 febr. 2018)

De maaltijd van vandaag bestond uit:
– witte rijst,
– groenten (stukjes soort aubergines, sperciebonen, sambal),
– 2 kleine stukjes vis aan een stokje,
– kroepoek.

Een maaltijd, bijna zonder vet. Een simpel gerecht, echter smakelijk.
U ziet, dat U voor een Gado-gado, babi panggang, kip in ketjapsaus of een Foe Yong Hai niet naar de desa moet gaan. Deze gerechten kent men hier niet.


 

 

Categorieën: Maaltijd vandaag / eten en drinken | Tags: , | Een reactie plaatsen

Respect voor ouderen – video (febr. 2018)

 

Ik heb al meermalen geschreven over het respect, dat ouderen toekomt, met name van de jongeren.
Op een correcte manier begroeten is van belang; spreken in het hoog-javaans tegen de oudere geeft ook respect aan.
Op dezelfde hoogte zitten als oude mensen is niet correct. Zit een oudere op de stoel, dan gaan de jongeren op de grond zitten.
In het filmpje hieronder passeren een aantal jongeren op fietsen een bejaarde dame. De jongeren zijn op hun omgebouwde fiets hooggezeten. Aldus fietsend, is het volstrekt niet correct om de bejaarde dame te passeren. Daarom stappen de jongeren even af, en als ze voorbij de bejaarde dame zijn, gaan ze weer verder op hun fiets.
Dit filmpje komt van Yogya TV. Yogyakarta is de bakermat van de javaanse beschaving, tesamen met Surakarta; in beide steden zetelt een sultan. De hoogste mate van verfijnde omgangsvormen zijn daar te vinden.
Overigens, een prachtige bejaarde dame.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het gezin, ouders en kinderen, Omgangsvormen | Tags: , , | 1 reactie

Majesteitsschennis (8 febr. 2018)

President Jokowi is laatst op Sumba geweest, het was een officieel bezoek aan het eiland. Hij werd enthousiast en waardig ontvangen; hij moest zich tooien in de kleding van een koning van Sumba.

De regering van Cambodja wil strenge straffen voor majesteitsschennis in het strafrecht laten opnemen. In Thailand staan nu al zeer strenge straffen op majesteitsschennis. In Brunei (Sultanaat) is het eveneens zeer strafbaar, en ook in Malaysia.
Indonesie is een democratie en gesprekken / discussies over politiek kunnen gewoon openlijk gevoerd worden. Echter, indien men de President op bv sociaal-media of elders beledigt, dan heeft men een groot probleem. Het beledigen van de President van Indonesie mag niet.
In Nederland is het toegestaan om de Koning te beledigen, hem voor ik-weet-niet-wat uit te maken, hem belachelijk te maken en hem te bespotten. Het betonen van enig respect voor het staatshoofd van nederland is uit de tijd. Dit, omdat het bespotten en het belachelijk maken van de Koning een hoger doel dient: vrije meningsuiting, ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik wil. Gevoelens van anderen zijn daaraan helemaal  ondergeschikt en doen niet ter zake.
In Zuid-Oost Azie blijft het gewoon zeer strafbaar om het Staatshoofd te beledigen. Degenen, die daar in de cel zitten wegens het beledigen van een zuid-oost aziatisch staatshoofd, hoeven niet te rekenen op de nederlandse vertegenwoordigingen; die houden wel contact met de vastgezette, maar kunnen niets uitrichten. Er valt ook niets uit te richten en te helpen: betrokkene heeft een staatshoofd van het land, waar hij zich bevindt, beledigd en dat wordt niet getolereerd. Nederland heeft hier niets mee te maken. En het betrokken land heeft ook niets te maken met wat nederland vindt. Natuurlijk verschijnen er weer verontruste mensen op de sociaal-media, wordt er aan crowdfunding gedaan en ontstaan er acties. Wat mij betreft flauwekul.
Dat nederland van de Koning een gekke henkie wil maken, moet men in nederland weten. In Zuid-Oost Azie weegt respect voor het Staatshoofd zwaar, en degene, die te kort schiet in het tonen van respect, wordt zeer hard aangepakt.


 

 

Categorieën: Landelijk en politiek | Tags: | Een reactie plaatsen

Ziektekosten-verzekering Indonesie (3 febr 2018)

Ongeveer 2 jaar geleden is in Indonesie ingevoerd een nationale ziektekostenverzekering, genaamd de BPJS. Veel valt onder deze verzekering: kosten specialist, ziekenhuis-opnames, operaties en veel meer. Er zijn 3 klassen voor de verzekering, de premie is rp 25.000 , 50.000 of 80.000 per maand. Deze klassen hebben voornamelijk betrekking op het verblijf in een ziekenhuis (eenvoudige kamer met meer mensen, tot kamer alleen).
Om in geval van ziekte in aanmerking te komen voor de BPJS, dient men te beschikken over een “Surat Rujuk”(verwijzingsbrief) van de lokale Puskesmas in de desa.
De armsten, die geen geld hebben voor de BPJS, kunnen vanwege de desa een BPJS krijgen. Hoe wordt nu beoordeeld, of iemand tot de armen behoort ? Er wordt allereerst gelet op de woning van betrokkene, dit is een belangrijke graadmeter om armoede vast te stellen. De armsten wonen in zeer eenvoudige woningen. Verder wordt gevraagd naar het inkomen. Ik ken verschillende arme mensen, die op basis hiervan een BPJS van de desa hebben gekregen.
De Indonesische regering heeft druk uitgeoefend op alle ziekenhuizen in Indonesie om met de BPJS samen te werken. Ook mijn “favoriete” ziekenhuis in Jember-stad, de Jember Klinik, doet mee.
Ik kan niet beoordelen hoe het landelijk loopt met de BPJS, maar in mijn desa lijkt het goed te lopen.
Er is ook een app van de BPJS, een zeer goede app; op deze app staat info over hoe de premie te betalen, foto deelnemerskaart, registratie van elk bezoek aan een arts of ziekenhuis.
De BPJS is “bedacht” tijdens het presidentschap van Susilo Bambang Yodhoyono, maar het is pas echt gaan lopen onder de huidige president Jokowi.
De BPJS is een geweldige ontwikkeling voor de mensen in Indonesie. Moesten arme mensen vroeger hun motor, koe, of een stukje sawah verkopen om ziektekosten te betalen, met eventueel een faillisement in het verschiet, nu is dat niet meer nodig.

Om de proef op de som te nemen, ben ik vanochtend bij de Puskesmas geweest met als klacht een opgezwollen enkel, waar ik al enkele dagen last van had. Ik kreeg medicijnen en de mededeling, dat, als er na 2 dagen geen vermindering van de klachten was, ik dan een “Surat Rujuk” (verwijsbrief) kon ophalen voor een bezoek aan een ziekenhuis.
‘sMiddags stond op mijn BPJS-app al, dat ik bij de Puskesmas was geweest, wat de klacht was en wat de medicijnen waren. Ook kon ik middels een vragenlijst aangeven hoe het bezoek aan de  Puskesmas was verlopen.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | 2 reacties

Zware regenval: video (1 febr. 2018)

Sinds gisterenavond zware regenval in mijn regio vergezeld door onweer en bliksem. Ook de hele nacht en vanochtend tot rond het middaguur. 2 Uur later begon de zware regenval opnieuw, en die zal nog wel even duren.
De hoeveelheid water, die naar beneden komt, is zo groot, dat velen in mijn desa last hebben van lekkages in huis. Ook mijn huis is getroffen, in de “kamar tamu” een forse lekkage, er komt veel water naar beneden.
Wat te doen ? Een aannemer / installatiebedrijf bellen is er niet bij, die zijn er niet. We kunnen alleen maar hopen, dat het morgenochtend even droog is, zodat er iemand op het dak kan. Waarschijnlijk zijn een paar dakpannen verschoven; die liggen op bamboe-palen, en bamboe-palen zijn niet stabiel, door weersomstandigheden kunnen ze lichtelijk krom trekken. Wordt het recht leggen van de dakpannen een grote klus, dan zullen we de buren moeten roepen om te helpen.
Ik mag alleen hopen, dat het de komende nacht in mijn kamer droog blijft, mijn kamer is naast de kamar tamu. Gaat het toch in mijn kamer lekken, dan is het een slaapplek zoeken elders in huis.

Overigens heb ik van de boeren gehoord, dat deze zware regenval vooralsnog geen schade toe zal brengen aan de sawah’s. De afwatering van de sawah’s is goed.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het weer, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en natuurgeweld | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.