Maandelijks archief: december 2016

Kerstmis 2016 rustig verlopen

 .kerk - Gereja Santo Antonius Kotabaru, DI Yogyakarta.

Gereja Santo Antonius Kotabaru, Yogyakarta.

Kerstmis 2016 is in Indonesie rustig verlopen. Er zijn geen meldingen van onlusten. De politie was massaal aanwezig bij vele kerken, evenals de moslim-jongerenbeweging Banser en ander veiligheidspersoneel om een goed verloop van de kerkdiensten te waarborgen.
Veel hooggeplaatste indonesiers, zoals het hoofd van de nationale politie, het hoofd van het leger en de minster van godsdienstaangelegenheden hebben verschillende kerken bezocht. Ook veel districtsbestuurders hebben kerken bezocht.
De 2 grote indonesische moslim-organisaties, de MUI en de NU, hebben opgeroepen tot een vredig met elkaar samenleven.
Op lokaal gebied zijn er veel initiatieven geweest, uitgaande van de moslimgemeenschap om tot tolerantie op te roepen.
Zoals eerder door mij vermeld, speelde Kerstmis in mijn desa geen enkele rol. Er zijn hier geen christenen.

Gereja Immanuel, Jakarta

 kerk - Gereja Immanuel, Jakarta


 

Categorieën: Islam / Religie, Landelijk en politiek | Een reactie plaatsen

Gedachten bij Kerstmis – 2016

Kerstmis op Bali

Kerstmis gaat helemaal voorbij aan mijn islamitische desa. Er is 1 christelijk gezin (chinees), dat een  winkel heeft bij de pasar. De desa-bewoners kennen het begrip “Hari Natal” (geboorte-dag) wel, maar het zegt hen niets.
Op Bali is de kerstsfeer duidelijk te merken; kerstbomen in restaurants en in winkels, ten behoeve van de miljoenen toeristen, die daar verblijven tijdens de feestdagen. En op veel plaatsen speciale kerst-arrangementen.
In de stad Jember wat kerstversieringen in de grotere winkels en dat is het dan.
De christenen gaan ter kerke voor de kerstdiensten; in Jember-stad, Balung, Tanggul en andere plaatsen; de politie is alert en de islam jongeren-beweging Banser zorgt samen met de politie en security-personeel voor een veilig verloop van de kerstdiensten.
Ik zelf heb natuurlijk mijn herinneringen aan vroeger, aan thuis, aan de kerstnacht met de ouders; nostalgie. Ik kan het met niemand delen hier, maar ervaar dit niet als een probleem.
Kerstmis is bij uitstek een feest in het kader van vrede. De manier, waarop in mijn regio de mensen samenleven, is vredig en tolerant. “Saling hormati” (elkaar respecteren) hoor ik hier vaak de mensen zeggen. Geen “susah” (gedoe), maar “hidup bersama” (met elkaar leven) is het motto in de desa. In die zin ervaar ik toch iets van de kerst-gedachte in de desa.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | 1 reactie

Goede feestdagen

Ik wens U allen goede feestdagen toe en een goed en voorspoedig 2017 !

De kerstverlichting in de palmboom moet U er maar bij denken.

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | 2 reacties

Nongkrong

Een goede vriendin van mij, die jaren op Bali heeft gewoond, heeft een (naar mijn mening) bijzonder aardig artikel geschreven over “Nongkrong”.
Hieronder vindt U haar artikel.

——————————-

Door Ineke van Gemert

Nongkrong is het meest Indonesische woord, dat ik ken.
In het Nederlands is er geen woord voor, maar het laat zich het best omschrijven als: hurkend niksen.
Wie ooit in Indonesië geweest is, herkent dit meteen, want je ziet het overal. Mensen, die even niets te doen hebben, gaan ter plekke op hun hurken zitten, met de voeten plat op de grond en de armen languit naar voren uitgestrekt, om in balans te blijven. Deze hurkzit is in de westerse wereld aan kleine kleuters voorbehouden, want volwassenen lukt het niet meer. De meesten onder ons zijn te dik of te stram en degenen, die nog kunnen hurken, blijven niet in balans. Maar mocht het ons lukken, dan valt het niet mee, om weer overeind te komen.
In Indonesië nongkrongt jong en heel oud even makkelijk. Om uit te rusten, om te wachten, om te babbelen of om iets op zijn gemak te bekijken.
Maar ook als een Indonesiër op bezoek komt, is hij geneigd op het terras neer te hurken. Ik vond dit, zelf op een stoel gezeten, niet erg gezellig en nodigde mijn gasten altijd uit om ook op een stoel plaats te nemen. Dat aanbod werd even vaak afgeslagen als schutterig aanvaard. Maar één mijner gasten vond een middenweg: hij hurkte met gespreide tenen op een stoel, alsof hij niet anders gewend was.
Men hurkt ook in de rivier, meestal alleen, maar soms ook gezamenlijk. Met omhooggehouden sarong, in snelstromend water, dat de behoefte direct afvoert en tegelijkertijd de puntige kadetjes wast, net onder de waterspiegel. De poeper staart vredig naar de andere oever, zo heerlijk nongkrong.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Gerak jalan – Wandeltocht (17 dec. 2016)

wandelen, tocht

Vandaag was de grote weg van Tanggul naar Jember voor verkeer afgesloten. Dit, omdat vandaag de jaarlijkse grote wandeltocht plaats vindt. De afstand is ongeveer 40 km.
Gewoonlijk vindt deze wandeltocht plaats in de maand na Lebaran (Suikerfeest), maar dit jaar dus in december.
Vele duizenden wandelaars deden mee, het overgrote deel waren jonge mannen. Velen legden de route af op blote voeten. Er reden ambulances mee, en er waren medische hulpposten.
Erg plezierige sfeer, ontspannen en vrolijk.
Een festijn zoals dit, trekt altijd veel  handelaren aan, zoals verkopers van snacks, speelgoed, vissen (in plastic zakjes), ijs en veel meer.
Ik heb de stoet bekeken bij Gambirono, bij de afslag naar mijn desa. Van hier is het nog zo’n 25 km naar Jember. Er was erg veel bekijks van javanen, maar nergens een buitenlander. Ik heb mij dan ook massaal opgesteld langs de kant van de weg.
Zoals gebruikelijk bij grote evenementen, is er veel politie op de been om een en ander in goede banen te leiden.

wandelen, tocht


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

Gotong royong

gotong royong

Vanavond is een deel van een kleine weg achter mijn huis, gerenoveerd. Dit werd gedaan door de buurtbewoners, in het kader van het “gotong royong” (vrijwillige dienstbaarheid in de buurt). Ongeveer 15 mannen waren bij het werk betrokken. Het materiaal (cement en stenen) werd ook door de buurtbewoners betaald.
Het gotong royong komt nog veel voor in de desa. Vooral voor de “kleinere klussen” in de desa. Pa RT regelt een en ander. Pa RT is verantwoordelijk voor een klein wijkje (een paar straten) in de desa. Boven hem staat Pa RW, die een grotere wijk onder zijn hoede heeft, met onder hem dus een paar Pa RT’s. Boven Pa RW staat Pa Kampung. Pa Kampung heeft een aantal Pa RW’s onder zijn hoede. Mijn desa telt ongeveer 20.000 inwoners, en is onderverdeeld in 4 Kampungs, met aan het hoofd een Pa Kampung. Boven de Pa Kampungs staat Pa Tinggi, de burgemeester. Al deze functionarissen worden om de 5 jaar gekozen, en krijgen een kleine vergoeding. Alleen de 4 Pa Kampung’s en de burgemeester zijn in volledige dienst.
De RT’s en de RW’s hebben een nummer. Ik woon in: RT 2, RW 8 van mijn desa. Als men iemand in een desa wil bezoeken, dan is het zaak om het nummer van de RT en de RW te weten. Straatnamen zijn niet gebruikelijk.

gotong royong


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , , | Een reactie plaatsen

Noodweer (9 december 2016)

Het regenseizoen draait op volle toeren. In de namiddag tot in de avond forse regen, meestal met onweer. De laatste 2 dagen ook in de ochtend al regen. De temperaturen overdag zijn 30 C, en in de avond rond de 25 C, zeer aangenaam.
Eergisteren noodweer, zoals ik dit niet vaak heb meegeemaakt. Rond 5 uur in de middag begon het te regenen, al snel begon het te onweren en te bliksemen tot middernacht. Urenlang felle bliksem en enorm harde donderslagen, precies boven mijn desa. Een paar keer per minuut werd de desa fel verlicht door de bliksem. De hoeveelheid regenwater, die naar beneden kwam, was enorm. En natuurlijk tijdens dit soort weer de onvermijdelijke stroomstoring in de avond, die 3 uur heeft geduurd. Ik zit dan op mijn terras voor het huis en “geniet” van het onweer. Bij een stroomstoring in de avond is het gewoon de tijd uitzitten; geen TV / radio, geen internet, geen verlichting. Dit natuurgeweld is indrukwekkend, vind ik.
Als er onweer is, moet de modem van het internet uitgezet worden, en moeten de kabels uit de modem worden gehaald. De internet-kabels zijn bovengronds, en door de bliksem kan het modem worden vernield.
Verschillende huizen zijn ondergelopen, straten waren onbegaanbaar, zo hoorde ik de volgende dag. Over slachtoffers heb ik niets gehoord.


 

 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het weer, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en natuurgeweld | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Cafe Nginem (dec. 2016)

Indertijd berichtte ik (zie link) over de verplaatsing van  Cafe Nginem van 60 meter vanaf mijn huis tot 25 meter vanaf mijn huis. Het Cafe staat nu naast het huis van mijn buren.
Inmiddels draait Cafe Nginem weer op volle toeren. Om 5 uur in de morgen komen de eerste mannen, en rond middernacht is het weer stil.
Er is koffie en thee te krijgen, wat zoete broodjes en een kom mie. De toko van mijn buren doet er goede zaken mee, veel verkoop van sigaretten en meer. Maar ook de warung tegenover het Cafe, waar Bakso en Mie Ayam wordt verkocht, heeft er profijt van.
In  Cafe Nginem komen alleen de mannen. Niet alleen uit de desa, maar ook van buiten de desa. Het Cafe is een bekend ontmoetingscentrum. 2 Dames op leeftijd zijn de uitbaatsters.
Er wordt gehandeld, geschaakt, veel gepraat, plannen gemaakt en soms gegokt. Het is welhaast de ziel van de javaanse gemeenschap. Het is zeer authentiek, vooral omdat buitenstaanders (toeristen) geheel ontbreken.
Van lawaai-overlast is geen sprake. Vooral in de avond is het druk. Dan komen ook vaak jonge mannen, en wordt er een gitaar gezocht en dan gezongen. Van wat blikjes wordt een “drum” gemaakt voor de ritmische begeleiding. Er wordt bepaald niet onverdienstelijk gezongen.
Mijn integratie is nu zover gevorderd, dat ik niet meer langs het Cafe kan lopen, zonder te worden aangeroepen om er even bij te komen zitten.
Gisterenavond zat ik naast 2 oudere mannen, die mij vertelden, dat de Islam in Indonesie toch wel erg mooi is, tolerant, vredig samen leven. Heel wat anders dan de “Arabische” Islam, zo vonden zij. Ik kan dit alleen maar beamen. Ik heb al vaker geschreven over de Indonesische Islam, die zo anders is, dan waar men in Nederland mee te maken heeft.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , , | 1 reactie

Etiquette en omgangsvormen: Het mobieltje

Vrijwel iedereen heeft een mobieltje. Alleen oude mensen vaak (nog) niet. Veel jeugd beschikt over een geavanceerd toestel, zoals een Samsung. Veel mobieltjes komen uit China, en zijn in vergelijking met de bekende merken (erg) goedkoop. Maar de kwaliteit van die chinese toestellen is heel vaak slecht.
Indonesiers zijn fanatieke mobiel-gebruikers. In wachtkamers, in bussen, achter op de brommer, in winkels, bij het wachten voor een rood stoplicht, overal is men druk met het mobieltje.
Ook als mensen bij elkaar thuis komen, is het mobieltje onmisbaar.
U moet dan ook niet vreemd opkijken, als tijdens Uw bezoek regelmatig (of frequent) op het mobieltje wordt gekeken, ook door de gastheer.
Ook andere aanwezigen zullen regelmatig in de weer zijn met het mobieltje.
Mocht U even gebruik willen maken van Uw mobieltje, dan is dat geen probleem.


 

Categorieën: Omgangsvormen | Tags: , , , , | 1 reactie

Massa toerisme op oost Java en Bali (2 dec. 2016)

Massa toerisme op Bali

Niets is verwoestender voor een cultuur dan massa-toerisme en dit geldt ook voor Bali. Niet, dat de cultuur van Bali inmiddels dood is, maar de invloed van het massa-toerisme is duidelijk te zien en te merken: Sawah’s verdwijnen om er hotels,  restaurants of vila’s op te bouwen; veel file’s daar, waar die er vroeger niet waren, mooie stukjes natuur die verdwijnen. Op steeds meer plaatsen problemen met tekort aan grondwater, dat wordt gebruikt voor zwembaden, hotels en meer.  De criminaliteit neemt toe. Bij veel bezienswaardigheden viert het massa-toerisme hoogtij; enorme parkeerterreinen en hoge entree-gelden. Veel Balinezen hebben dollar-tekens in hun ogen als ze een buitenlander zien.
Het Hinduisme leent zich goed voor vele activiteiten, zoals yoga-scholen in vele vormen, retraites, bezinningscentra, reli-winkels en meer. Zieners, genezers, guru’s en anderen (in mijn ogen vaak twijfelachtige figuren), hebben een “praktijk” op Bali. Er is zo langzamerhand een hele reli-industrie op Bali.
Op internet zie ik steeds vaker berichten over het tegenvallende Bali (te druk, smerig, locals niet vriendelijk).
Niets van dit alles op Oost Java. Er komen vrijwel geen toeristen. Oost Java heeft ook bezienswaardigheden, maar die liggen ver uit elkaar.  Oost Java is zonder meer minder kleurrijk. Wat Oost Java wel heeft, is een authentieke bevolking, bestaande uit vriendelijke, hoffelijke en hardwerkende mensen. Aan het toerisme wordt niets verdiend, het is er niet. Het merendeel van de Oost Javanen verdient de boterham als boer. In mijn desa en district heeft bijna iedereen te maken met de landbouw.
De Bloggen over Bali, althans de nederlandse, gaan zonder uitzondering over Bali als toeristische trekpleister: wat U absoluut moet zien, wat U niet mag missen, de beste warungen en restaurants, de mooiste stranden  en vele andere tips. Over het authentieke leven in een Balinese desa  geen woord. Daar zijn toeristen niet in geinteresseerd. Zij willen een mooie vakantie. Massa-toerisme heeft lak aan de locale cultuur.
Ik ben geen toerist, ik woon al jarenlang in een oost-javaanse desa. De paar toeristische trekpleisters op Java interesseren mij minder dan het leven van de mensen in een javaanse desa; hoe is de adat, hoe gaan mensen met elkaar om, hoe is de Islam op Oost Java. En bovenal: hoe vind ik mijn plaats als buitenlander in een traditionele desa, waar niemand ervaring heeft met buitenlanders.
In mijn Blog vindt U geen tips voor toeristische bestemmingen. Wel doe ik verslag van het leven in de desa. Van een buitengewoon vriendelijjke bevolking, die mij na een paar jaren, heeft opgenomen als mede-desa bewoner.

Papuma Beach, op 40 min. rijden van mijn desa; schitterende baai en strand; geen toeristen, alleen locals


 

Categorieën: Bali, Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.