De pasgeborene plm 4 uur na de bevalling
In mijn bericht van 18 jan. 2018 (zie link) vertelde ik over de zwangerschap van de vrouw van mijn zoon.
Inmiddels is de bevalling achter de rug. Gisterennacht diende de bevalling zich aan en reed men naar de “Bidan” (vroedvrouw) in de desa. Deze vertrouwde de zaak niet en liet de moeder (en vader) met een ambulance naar het ziekenhuis in Jember brengen. Daar werd al snel besloten tot een operatieve ingreep, de keizersnede. Een gezond jongetje kwam ter wereld; de moeder heeft de operatie goed doorstaan en moet ongeveer 4 dagen in het ziekenhuis verblijven, daarna mag zij naar huis.
De nageboorte is door de vader mee naar huis genomen, en buiten bij een buitenmuur begraven. Tijdens de avond en de nacht brandt daar een lamp. De namen voor het jongetje worden gegeven ruim een week, of wat later, na de geboorte tijdens een islamitische gebedsdienst thuis.
Het KTP ziekenhuis in Jember (een ziekenhuis van het leger), waar moeder werd geholpen, heeft een aparte kinderafdeling, waar operatieve ingrepen (onder meer keizersnedes) plaats vinden.
Het is op die afdeling een drukte van belang. Ik schreef al eerder, dat het belangrijk is, dat de patient wordt “bijgestaan” in het ziekenhuis door familie en/of vrienden. Het verplegend personeel doet slecht de medische handelingen//verzorging.
Voor de patientenkamers op de gangen is veel ruimte, die wordt ingenomen door familieleden of vrienden. Deze nemen kleden mee om op te liggen, kussens, dozen met kleren, stapelpannen met eten en meer. Daar wordt ook geslapen en gewaakt. En ondertussen wordt de patient verzorgd door de aanwezigen. Het is een zeer aandoenlijk tafereel, deze belangstelling/begeleiding door familie en vrienden.
Vlak buiten het ziekenhuis zijn uiteraard vele warungen, waar men voor alles en nog wat terecht kan.
Is de moeder eenmaal thuis, dan blijft zij onder controle van de Bidan. De praktische “begeleiding” van de moeder wordt gedaan door de ervaren moeders uit de familie of uit de buurt. Er is geen enkele instelling, die zich bezig houdt met de begeleiding van de jonge moeders; dit is ook helemaal niet nodig, want de oudere moeders hebben veel ervaring.
Een aparte kinderkamer thuis is er niet. De kinderen slapen tot hun 8-9ste jaar bij de ouders. Het is ondenkbaar hier, dat pasgeborenen ook maar 1 seconde alleen worden gelaten. In Nederland worden pasgeborenen gedwongen om alleen in een kamer te slapen, eventueel voorzien van audio-en/of andere apparatuur. Gaat dat moeizaam, of is de jong geborene bang (huilt veel), dan komt er een heel circus op gang van gespecialiseerde hulpverleners (al of niet met voortgezette opleiding, applicatiecursussen, trainingen en wat er zoal is) om zich te buigen over dit “probleem”, dat in feite helemaal geen probleem is: het jonge kind wil niet alleen gelaten worden, een volstrekt begrijpelijke zaak. Een natuurlijke behoefte van het jonge kind, om in de donkere nachtelijke uren niet alleen gelaten te worden, wordt in de kiem gesmoord. U ziet, ik ben het absoluut niet eens met deze scheiding van jonge kinderen en hun ouders.
Oost Java Info 