Het planten van de jonge rijstplantjes
Ik woon in een geheel agrarisch gebied. In de wijde omtrek is geen industrie. Bijna iedereen in mijn desa, en de andere desa’s in de regio, leeft van de opbrengst van landbouw en is dus ook werkzaam op de sawah’s. Verbouwd worden rijst, mais, suiker, jerukken, tabak en nog veel meer.
De oogst gaat meestal naar Surabaya en naar Bali.
Het regenseizoen is dit jaar erg laat begonnen, en het is nog steeds niet op volle toeren; maar wel bijna elke dag een forse bui van een half uur. Duidelijk is te zien, dat de sawah’s al nat beginnen te worden. Door het zeer lange droge seizoen waren ze keihard geworden.
De sawah’s, waar rijst geplant moet gaan worden, beginnen dus weer nat te worden. Om rijst te planten, moeten ze modderig zijn. Zoals vaker hier gezegd, rijst is buitengewoon belangrijk; iedereen eet het hier 3x per dag, aangevuld met groenten en wat tahu/tempe en een ei.
Hier en daar is men al begonnen met het omploegen van de sawah’s, meestal met een gemotoriseerde ploeg (zie foto). Karbouwen heb ik nog niet zien gebruiken.
De jonge rijstplantjes zijn uitgezet in een afgepaald stuk van de sawah. Als ze groot genoeg zijn, worden ze gepoot.
Het planten van de jonge rijstplantjes gebeurt veel door vrouwen. Het lijkt mij vermoeiend werk, want je moet voortdurend gebogen staan. Behalve voor het planten van jonge rijstplantjes zie je hier vrouwen geen zwaar werk doen, anders dan op Bali. Daar worden vrouwen ingezet om stenen en zand in manden op hun hoofd te vervoeren. De javaan spreekt hier schande van.
Zijn de plantjes eenmaal gepoot, dan is het oppassen voor vooral muizen, die die jonge aanplant graag eten. In de avonduren zie je vaak boeren op de sawah’s om de muizen te vangen (=dood slaan). Maar na enige tijd houdt dit op.
Daarna zie je elke namiddag boeren door de sawah’s lopen, om onkruid weg te halen, een dammetje te versterken en zo meer.
De toevoer van water voor de sawah’s wordt op Bali geregeld door de “Subak”, een oude instelling, die nu Unesco bescherming heeft. De Subak’s hebben hun eigen tempels en tempeltjes. De Subak bestaat al meer dan 1000 jaar.
Op Java wordt de toevoer van water anders geregeld. De Dinas Pengairan (overheidsdienst) regelt de toevoer van water. Een paar dagen lang krijgt een deel van de sawah’s water, daarna een volgend deel en zo voort. Ik heb begrepen, dat dat goed loopt.
Wat hier ook wordt verbouwd, het staat er allemaal bijzonder goed bij. Ik vind het indrukwekkend om kilometers lang zeer goed verzorgde sawah’s te zien. De boeren krijgen geen enkele opleiding. Men leert van vader op zoon. En ik vraag me af, wat een opleiding zou moeten toevoegen aan de kennis van de boeren hier. Dus geen sprake van een opleiding hier.
Over 3 maanden is het oogsttijd.
Het ploegen van de sawah
—————————-
De kleine rijstplantjes (bibit), die uitgeplant worden
Oost Java Info 