Maandelijks archief: januari 2017

De oplichter, Bagus

De afgelopen dagen is een enorme oplichtingszaak in mijn desa aan het licht gekomen. Er deden al enige tijd verhalen en geruchten de ronde.
Een echtpaar, Bagus en zijn vrouw Aliyah (beiden rond de 27 jaar), hebben tientallen dorpelingen opgelicht voor een totaal bedrag van ongeveer 400 miljoen rupiah (bijna 30.000 euro). Een enorm bedrag voor Indonesie en zeker voor een desa.
Ook in Malaysia blijken zij mensen te hebben opgelicht. Voor welk  bedrag is nog niet duidelijk.
Bagus, zoon van een plaatselijke imam, woonde op 100 meter van mijn huis. Hij is geboren en getogen in mijn desa. Een vriendelijke en goed ogende jongeman, die veel vrienden had. Hij kwam ook regelmatig bij mij thuis langs.
Begin vorig jaar is Bagus naar Malaysia gegaan om werk te zoeken, zoals veel jongemannen doen. Hij is daar getrouwd met Aliyah. Een paar maanden geleden zijn beiden in de desa teruggekeerd.
Zij begonnen een  handel in auto’s en motoren. Hij zou allerlei relaties hebben, waardoor hij de auto’s en de motoren zeer voordelig kon verkopen. Een aantal weken hield hij zich aan de gemaakte afspraken, waardoor mensen vertrouwen in hem kregen. In die tijd heb ik ook regelmatig met hem gesproken over zijn zaken; enige argwaan had ik niet, het klonk allemaal betrouwbaar en logisch. Maar vervolgens begon het oplichten, door mensen aan het lijntje te houden wat betreft de leveringsdatum van de auto’s en de motoren. De mensen moesten wel van tevoren betalen, maar er werd niet geleverd.
Ongeveer 2 weken geleden zijn ze met onbekende bestemming vertrokken, tientallen gedupeerde desa-bewoners achterlatende, waaronder een van zijn beste vrienden. Deze vriend is nu een hoopje ellende, en beroofd van veel geld.
De woede is groot onder de desa-bewoners, en de politie is ingeschakeld.
Inmiddels blijkt de vrouw afkomstig uit Banyuwangi. Familieleden van desa-bewoners, die in Banyuwangi wonen, zijn al op zoek naar de daders. Ook mensen in Malaysia zijn op zoek naar de daders.
Het zal duidelijk zijn, dat de daders niet meer naar de desa terug kunnen.
Voor de daders is het te hopen, dat zij door de politie worden gepakt en niet door de dorpelingen. Want worden zij door de dorpelingen gepakt, dan worden ze met zekerheid doodgeslagen, als zij niet met al het gestolen geld over de brug komen. Zo gaat dat hier. Geen reclasseringsrapporten, geen sociale rapportages; gewoon: “geld terug of de dood”. En ik kan de desa-bewoners, die elke rupiah moeten omdraaien, voordat die wordt uitgegeven, geen ongelijk geven. Mensen, die geen geweten en gevoel hebben, gaan keer op keer in de fout, een spoor van ellende achterlatend. Je kunt dan maar beter van ze af zijn.