Kinderen opvoeden

Het wassen van de voeten van moeder is een van de hoogste betuigingen van respect

Kinderen hebben in Nederland (en ander europese landen) veel verplichtingen gedurende de dag. De belangrijkste verplichtingen zijn wel de volgende: op tijd opstaan, op tijd naar school, huiswerk maken, op tijd naar bed, kamer opruimen, op tijd zijn voor het eten. Heel veel kinderen hebben daarnaast nog vele andere verplichtingen, zoals lidmaatschappen van clubs, sporten en meer.
Naast de vele  verplichtingen is er veel te doen omtrent straffen van kinderen (een dag thuis blijven bv.) als ze ondeugend zijn geweest.
Kinderen hier op Java hebben geen verplichtingen, er wordt op hen geen dwang uitgeoefend iets te doen. Kinderen gaan slapen als ze moe zijn, eten als ze trek hebben. Vaak zie ik moeders met een bord eten achter de kinderen aanlopen, om ze tijdens het spelen een hap eten te geven.
De ouders van mijn buurjongetje gaan pas slapen, als hij (3 jaar) moe is van het spelen.
Het belangrijkste, wat de kinderen hier geleerd wordt, is respect te hebben vooor ouderen. Daarnaast wordt er lichte druk uitgeoefend om ze naar school te krijgen. Straffen is hier niet aan de orde. Kinderen dwingen iets te doen of te laten is er hier niet bij.
De kinderen moeten een zo aangenaam mogelijke jeugd krijgen, vindt men hier.
Een lastige puberleeftijd is hier niet, en ik hoor ook niemand erover. De lastige leeftijd hier is van 5 – 8 jaar.
Veel ouders in Nederland hebben hoge verwachtingen van hun kinderen, hetzij op sportief gebied, scholing of anders. Er ligt een druk daar op kinderen om te presteren. Hier geen druk op kinderen, een aangename jeugd moeten ze hebben.
Over het opvoeden hier heb ik al meerdere malen met mensen uit Europa gesproken. Zij zien die vrijheid van de kinderen hier met zeer gemengde gevoelens aan. Vaak ook de opmerking / verzuchting: “zo komt er van die kinderen later weinig terecht”.
Ook ik heb aanvankelijk met gemengde gevoelens gekeken naar deze manier van opvoeden. Maar het resultaat van deze opvoeding heeft mij overtuigd van het gelijk van de mensen hier wat betreft opvoeden.
Ik heb nergens een prettigere jeugd meegemaakt dan hier in Indonesie. De jeugd is uiterst behulpzaam voor ouderen en de ouders, ze heeft ook werkelijk respect voor ouderen, ik maak het dagelijks mee. Ik ben op elk moment van de dag veilig.
Vanaf 10 jaar zijn de kinderen al bijna zelfstandig. Onderscheid kinderen – volwassenen is hier niet sterk, kinderen zijn in feite al jonge volwassenen.
Het beroven van ouderen, huizen binnendringen, het gebeurt hier niet.
De ouders steunen de kinderen (ook financieel indien nodig) zolang zij kunnen, ook als ze getrouwd zijn. Komen de ouders in de problemen, of kunnen ze niet meer alleen wonen, dan nemen de kinderen de ouders in huis en zorgen voor ze.
Het idee, om de ouders naar een tehuis te brengen, is hier te gruwelijk voor woorden.
Het respect voor ouderen ziet men in veel culturen. Onder meer Chinezen staan bekend om hun respect voor oude mensen. Ik wordt er niet vrolijk van, als ik (op TV) zie en lees, hoe het met zeer veel ouderen vergaat in Nederland. Een totaal ander beeld van ouder worden in Indonesie.
Het respect voor ouderen wordt in de Koran ook bepleit: Sura 17: als je ouders op oude leeftijd wel eens lastig worden, ga dan niet op ze fitten, maar wees vriendelijk, ze hebben jou gebaard.
Zoals overal ter wereld loopt het hier ook wel eens anders, hoewel ik het nog niet heb meegemaakt. En de grote steden hebben hun eigen problemen, straatkinderen, jongens, die de straten onveilig maken en zo. Maar dat is niet het algemene beeld.

Respectvolle begroeting van moeder. Het kussen van de voeten van moeder gebeurt door alle kinderen, ongeacht hun rang en positie in de samenleving. Zelfs een generaal kust de voeten van moeder.