Deze Ibu heeft een toko
De man is binnen de Islam het hoofd van het gezin. Het is de taak van de man, om te zorgen voor brood op de plank. Zij werken dus.
De vrouw doet, anders dan op Bali, geen zwaar lichamelijk werk. De vrouw doet de huishouding en heeft de zorg voor de opvoeding van de kinderen. Veel vrouwen hebben een toko’tje aan huis, of verkopen op de markt. Of gaan in de ochtend met groenten langs de huizen, achterop hun fiets of brommer. Alleen bij het planten van jonge rijstplantjes, komen de vrouwen in actie.
Ongehuwde jonge dames werken vaak in winkels.
Hoger opgeleide vrouwen hebben vaak een baan; veel vrouwen werken als tandarts, of dokter, maar ook binnen het ambtenaren-apparaat zijn veel vrouwen werkzaam.
Prominente vrouwen zijn onder meer mevr. Tri Rismaharini, burgemeester van Surabaya, en mevr. Sri Mulyani, minister van Financien. Een prominente politica is mevr. Megawati Soekarnoputri.
De man vertegenwoordigt het gezin als er bijvoorbeeld gebedsdiensten zijn bij buren of kennissen ter gelegenheid van een geboorte, of een sterfdag. Na afloop is er doorgaans een bescheiden maaltijd (selamatan) en krijgen de mannen een doos met een complete maaltijd (rijst, vlees, groenten, tahu/tempe en meer) mee voor thuis.
Tijdens het vrijdag-gebed zijn er in de moskeeen overwegend mannen, als hoofd van het gezin. Vrouwen zijn echter welkom. Waar de vrouw tot taak heeft het verzorgen van de huishouding en de opvoeding van de kinderen, ligt het voor de hand, dat de man namens het gezin naar de moskee gaat. Wie past er anders op de kinderen ?
Kleuterschool en lagere school: vroeg in de ochtend (7 uur) gaan de kinderen naar school. Het dragen van een school-uniform is verplicht. Vanaf 4 jaar gaan kinderen naar de kleuterschool (TK), tot ongeveer 10 uur. Na 2 jaar kleuterschool gaan ze naar de lagere school (SD). De kinderen worden gebracht en gehaald door de moeders. Veel kinderen gaan halverwege de lagere school zelf op de fiets naar school. Om 12 uur is het gedaan met de lagere school.
De meeste kinderen van de lagere schoolleeftijd gaan aan het einde van de middag naar een moskee, voor godsdienstles.
De middelbare school (SMP en SMA) duurt tot ongeveer 2 uur in de middag. De lagere school was al gratis, maar vanaf dit jaar zijn de SMP en de SMA ook gratis. Wel moet worden betaald voor het schooluniform.
’s Avonds zoeken de oudere jongens elkaar op, hetzij thuis of in een warung. De meisjes zoeken elkaar ook op, maar bij elkaar thuis. Groepjes meisjes vind je niet in een warung. Dit vindt men niet gepast.
Er is dus een duidelijke rolverdeling tussen man en vrouw in het gezin.
Blijken van genegenheid tussen echtelieden ziet men hier niet. Dit is een prive-zaak en niet iets voor in het openbaar.
Een probleem in Indonesie is het huiselijk geweld. Niet anders dan in Nederland (“Blijf van mijn lijf huizen”). Ik kan echter niet de omvang van dit probleem beoordelen. Daarvoor ontbreken gegevens.
In Nederland heeft de hoofddoek, die veel moslima’s dragen, voor veel discussie gezorgd. Het zou vrouw-onvriendelijk zijn en een teken van onderdrukking van de vrouw.
Ik ga in de desa, maar ook buiten de desa, op een zeer plezierige wijze met de moslima’s met een hoofddoek om. Geen spoor van onderdrukking of een mindere positie dan de man. Met name op de markt hebben we veel plezier met elkaar. Een groot deel van de middenstand (warungen, tokootjes) is in handen van vrouwen. Ook word ik regelmatig aangesproken door moslima’s (in een winkel bv.) en dan hebben we een gesprekje. Kortom, ik heb in Indonesie meer contact met vrouwen, dan ik had in Nederland.
Ik heb eigenlijk meer te doen met de mannen; dat zijn de werkpaarden, die voor het inkomen moeten zorgen. Soms gaan zij ’s avonds naar een warung voor bv. koffie en een praatje, maar het is de volgende dag weer vroeg opstaan (rond 4 uur).
Deze Ibu heeft een warung
Oost Java Info 