Fotoreportage huwelijk in mijn desa (26 dec. 2013)

Fotoreportage hieronder

De zoon van mijn buurman is getrouwd.
De trouwerij geschiedde helemaal volgens de lokale Adat. De plechtigheden duurden 2 dagen. Deze trouwerij was een eenvoudige, in verband met de kosten. Wie meer geld te besteden heeft, kan een “luxere” trouwerij organiseren.

Dag 1: ’s Ochtends in alle vroegte ging de familie van de bruidegom samen met de bruidegom naar het dorp van de bruid, 2 uur rijden van hier. De bedoeling is, dat de bruidegom de bruid ophaalt en naar zijn eigen desa brengt. Daar vond in de ochtenduren de formele trouwerij plaats: het zetten van de handtekeningen en gebeden. Hierna (na ongeveer 2 uur) ging de familie van de bruidegom weer terug naar mijn desa. De bruidegom bleef die dag in de desa van zijn vrouw. In de namiddag en in de avond was er daar een receptie.
In mijn desa was er aan het begin van de avond een gebedsdienst, goed bezocht door de gezinshoofden.

Dag 2: Rond het middaguur kwam de familie van de bruid samen met de bruid en bruidegom naar mijn desa, de desa dus van de bruidegom. Na het uitstappen werd hun water om te drinken aangeboden. Vervolgens werden ze gebonden door een selendang het ouderlijk van de bruidegom binnen gebracht, en vond de begroeting door het bruidspaar met de ouders van de bruidegom plaats. Die begroeting is een zeer emotionele, met name met de moeder (moeders staan in zeer hoog aanzien in de Islam).
Hierna vertrok de familie van de bruid weer naar hun desa.
Het bruidspaar bleef verder het grootste deel van de middag / avond in huis. Slechts in de avonduren vertoonde men zich even bij de gasten.
Het pasgetrouwde stel blijft voorlopig wonen in de ouderlijke woning van de bruidegom.

Ondertussen, in de loop van de middag en avond kwamen gasten, andere familieleden, vrienden, kennissen etc. langs. Er was voor het huis een baldakijn gebouwd, met plaats daaronder voor tientallen tafeltjes en stoeltjes. De gasten krijgen soto met rijst, en daarna zijn er versnaperingen (koekjes, pisang goreng en meer). Als drank waren er bekertjes water.
De vrouwen zitten bij elkaar (met de moeder van de bruidegom) en de mannen ook (met de vader van de bruidegom).
Vervolgens vertrekken de gasten na elkaar weer, na een geldelijke donatie in de “pot” gedaan te hebben.
De opbrengst van de “pot” is voor de ouders van de bruidegom, om daarmee de kosten van de trouwerij te betalen.
Gisteren in het dorp van de bruid was er ook een pot, om de onkosten aldaar te kunnen betalen.
De familie en de kennissen van de bruid zijn op de tweede dag dus niet naar de desa van de bruidegom gegaan, zij hadden op dag 1 al de plechtigheden.
Al met al is het een vrij formele gang van zaken. Een dansje of zo is er in het geheel niet bij. De gasten dienen ook niet al te lang te blijven, een kwartiertje / 20 minuten.
Vanaf dag 1 (de dag dus dat de bruidegom met familie naar het dorp van de bruid gaat) heeft er keiharde muziek aangestaan, ononderbroken, ook ’s nachts. Het aantal decibellen overschrijdt het aantal decibellen, dat een nederlandse meter kan registreren. Ik heb dus 2 nachten in een hotel doorgebracht.
Tevens kwamen een paar tukangen op het feest af (suiker-spin verkoper, ballonnen-verkoper, ijs-verkoper).

NB:
– Binnnen de Islam in Indonesie wordt de moeder zeer gerespecteerd, meer nog dan de vader.
– Een zeer belangrijk moment tijdens de huwelijksplechtigheden is het “minta maaf”, het vergeving vragen aan de moeder en de vader. Bruid en bruidegom gaan op de knieen voor hun ouders, die gezeten zijn, met het hoofd in de schoot van eerst moeder, dan vader. Met gevouwen handen wordt om vergeving gevraagd.
Op dit moment vloeien er talrijke tranen.
Bij eenvoudige plechtigheden, zoals hierboven, geschiedt dit “minta maaf” in huiselijke kring. Bij de wat meer luxere plechtigheden gebeurt dit in het openbaar.

Het drinken van het aangeboden water

Op weg naar het ouderlijk huis

Bruidspaar wordt de ouderlijke woning binnen geleid.

Bruidspaar en familie

Receptie huwelijk