Maandelijks archief: december 2018

Sawah met jonge rijstplantjes (10 december 2018)

Deze sawah’s op de foto hierboven bevinden zich achter mijn huis. De rijst is net 4 dagen geleden geplant. In het midden van de foto zijn 2 stukken groen te zien; dit zijn de nog niet geplante rijstplantjes, bibit genaamd. Deze bibit worden gekocht bij een handelaar; bibit voor 1/4 hectare kost rp 100.000. Deze bibit worden eerst allemaal bij elkaar gezet. Is de sawah eenmaal klaar voor het planten, dan worden kleine bosjes bibit uitgezet; daarna worden door de planters de bibit stuk voor stuk geplant.
Het planten van de rijst is in zeer grote delen van Indonesie nog handwerk, waaraan ook de vrouwen deelnemen. Het is echter slechts een kwestie van 1 of 2 dagen voordat alles is geplant. Dat de vrouwen meewerken met het planten, komt omdat het planten snel moet gebeuren. De rijstplantjes moeten gelijk opgroeien. Voor sawah’s met een zeer grote oppervlakte zijn er tegenwoordig machines, die de bibit planten.

Hier zijn de bosjes bibit te zien, die later uitgezet worden


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Over de sawah's / landbouw | Tags: , | Een reactie plaatsen

Toko van buurvrouw (9 dec. 2018)

5 Jaar geleden had mijn buurvrouw, Ibu Karsi, voor haar huis een kleine warung; deze was gemaakt van bamboe, er was alleen een dak op bamboe-palen en een bankje om op te zitten. Ze verkocht daar allerlei soorten frisdrankjes en koffie.
Ongeveer 3 jaar geleden werd deze bamboe-warung vervangen door een klein stenen gebouwtje dat een toko werd met een beperkt assortissement.
Ongeveer 2 jaar geleden werd het kleine tokootje vergroot; het meet nu 2×2 meter. De toko heeft een verrassend ruim aanbod van artikelen. Frisdranken, diverse soorten koffie (in zakjes), allerlei soorten zeep, shampoo, cremes voor de huid, vele soorten kruiden, alles om kleren te wassen, water in flessen en gallons (= 20 liter), frituurolie, veel soorten snoep en koekjes voor de jeugd, plastic zakjes en doosjes in diverse maten, diverse soorten chips, pennen, schriften en pakpapier, vele merken sigaretten, suiker, bloem, zout, peper, ketjap, tomatensaus en nog veel meer.
Het is mij niet duidelijk, hoe haar verdiensten / inkomsten zijn. Op een pakje sigaretten van rp 14.000 verdient zij rp 500. Op goedkopere produkten verdient ze tussen de rp 100 en 500 per stuk.
De man van Ibu Karsi, Pa De, heeft zijn eigen baan. Hij maakt elke dag kroepoek klaar, die hij in zakjes verkoopt aan een aantal afnemers (warungen). In de loop van de middag frituurt hij de kroepoek in een schuurtje achter zijn huis en begin van de avond worden plastic zakjes/zakken gevuld. De volgende ochtend vroeg brengt hij de zakken naar zijn afnemers.
Veel ibu’s hebben een warung of toko bij huis om wat extra geld te verdienen. Maar de toko van Ibu Karsi is wel een van de grotere bij mij in de buurt.
Ibu Karsi heeft geen last van de overheid. Zij hoeft geen belasting te betalen over haar inkomsten. Bij de bouw van de toko waren er geen bestemmingsplannen of wat dan ook; zij kon gewoon een toko bouwen.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Winkels, markt, aankopen | Tags: , | 2 reacties

Recept: Sayur nangka (8 dec. 2018)

Vandaag heb ik een nieuw recept geplaatst. Het heet Sayur Nangka (groente van de nangka).
Voor het recept, klik hier.


 

Categorieën: Maaltijd vandaag / eten en drinken | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Pengajian (7 dec. 2018)

Een pengajian bij de buren

Een pengajian is een islamitische gebedsbijeenkomst; deze bijeenkomsten zijn er voor zowel mannen als vrouwen. De pengajians voor de mannen zijn meestal in een moskee.
Er zijn pengajians, waar duizenden mensen op af komen, en waar bekende predikers te horen zijn.
In mijn desa (en vooral op Java) zijn er regelmatig pengajians voor vrouwen. Deze pengajians worden bij huis gehouden. Zo heeft mijn buurvrouw gisteren een pengajian georganiseerd voor vrouwen uit de buurt; ook andere vrouwen organiseren zo nu en dan een pengajian. Er was de gebruikelijke luidspreker geinstalleerd voor muziek; er kwamen in totaal ongeveer 25 vrouwen. De bijeenkomst vond plaats op het terras voor het huis. Na afloop kreeg een ieder een kleinigheid mee naar huis (snack bv.).
Tijdens deze bijeenkomst wordt uit de Koran gelezen, en er worden gebeden gereciteerd. Tenslotte is een predikatie van een prediker te horen; hij is er zelf niet bij, maar de predikatie staat op de band.
Zoals gezegd is een pengajian een godsdienstige bijeenkomst; maar even belangrijk is het sociale gebeuren. Er wordt druk onderling gepraat en de kleine kinderen in de selendang worden bewonderd. Er zijn snacks. Na afloop krijgt elke bezoeker een kleinigheid mee, zoals koekjes en pisang goreng.
Het geheel maakt een gezellige indruk.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Vraag: wordt er drie keer per dag gegeten? En waar bestaan die andere maaltijden uit? (1 dec. 2018)

Op mijn eerder bericht van vandaag, “De maaltijd vandaag“, kreeg ik vragen omtrent het eten”: “wordt er drie keer per dag gegeten? En waar bestaan die andere maaltijden uit?”
Antwoord: Er zijn geen vaste etenstijden en gezamenlijk eten, zoals we dat in nederland gewend zijn, is er niet.
De vrouw des huizes kookt in de vroege ochtend rijst; daar komen wat groenten bij, eventueel een gebakken ei of wat visjes. Het eten wordt in de keuken klaargezet. Ieder, die wil eten, schept zichzelf op in de keuken; er wordt dan tegen de aanwezigen gezegd “saya mau makan” (ik ga eten), en de maaltijd wordt in stilte op een rustig plekje genuttigd. Dit gaat zo de hele dag door, vaste tijden zijn er niet.
In de loop van de dag kan er nog wat eten bereid worden, als het eten van de ochtend niet voldoende is. Soms worden wat snacks gekocht, zoals pisang goreng of gevulde tahu.
Kleine kinderen krijgen hun eten, als ze in de selendang zijn; moeder loopt dan door het huis, of meestal buiten voor het huis met het kind in de selendang en geeft zo het kind te eten. Als het kind kan lopen, loopt moeder achter het kind aan met een bord eten. Bord leegeten of eten wat de pot schaft, is er niet bij.
In Nederland en veel andere landen is de gezamelijke maaltijd een belangrijk sociaal gebeuren; er wordt bijgepraat en en dag besproken. In de desa is dit niet het geval.
Net zoals bij het eten, zijn er ook voor het naar bed gaan geen vaste tijden. Men gaat slapen (ook de kinderen) als men moe is en niet eerder.
U ziet, het gezinsleven op Java is heel anders dan het gezinsleven in Nederland. Hier is het de taak van de mannen om geld te verdienen. En het huishouden en het opvoeden van de kinderen is de taak van de vrouwen. Deze rol-verdeling tussen man en vrouw komt voort uit de Koran. Vanwege de prominente rol van de moeder bij de opvoeding van kinderen, komt haar het meeste respect toe, zo leert de Koran.

Het eten staat klaar in de keuken


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het gezin, ouders en kinderen, Maaltijd vandaag / eten en drinken | Een reactie plaatsen

Maaltijd van vandaag (1 dec. 2018)

De maaltijd van vandaag was zoals gebruikelijk eenvoudig, maar voedzaam.
De maaltijd bestond uit:
– bord witte rijst met tauge, boontjes en sambal,
– bord met 3 kleine visjes (tongkol) en stukjes gefrituurde tempe.
Deze maaltijd zal plm rp 6000 hebben gekost voor 2 personen. Alle ingredienten zijn vanochtend gekocht bij “Ibu Sayur”, zeg maar de groentenboer, die elke ochtend langskomt; zie de foto hieronder.
De dagelijkse gerechten hier lijken in niets op de gerechten die in nederland verkocht worden bij de chinees, of bij een indonesisch restaurant; dat zijn bijna allemaal gerechen uit de nederlandse tijd.
Binnenkort zal ik het recept geven, hoe hier echte sambal thuis wordt gemaakt.

De Ibu Sayur


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Maaltijd vandaag / eten en drinken | Tags: , | 2 reacties

Blog op WordPress.com.