Maandelijks archief: november 2018

Het weer en de “Laron” (30 nov. 2018)

Het regenseizoen begint goed op gang te komen. Bijna elke dag zijn er enorme tropische stortbuien, niet urenlang, hooguit een uur, daarna overgaand in gewone regen. De buien gaan meestal vergezeld van onweer, behoorlijke klappen zijn erbij, maar het felle onweer komt later. December en januari zijn het hoogtepunt van het regenseizoen. Het regenseizoen loopt gewoonlijk door tot ongeveer de maand mei.
De temperatuur voorafgaand aan de regen is plm 30-32 C. Na de regen is het voor de tropen fris, 25-27 C, zeer behaaglijk.
Elk jaar aan het begin van het regenseizoen zijn er de “laron”, vliegen met zilveren vleugels, die zich aan het begin van de avond verzamelen bij lampen buiten, lampen bij huis en straatlantaarns; het zijn er vele tienduizenden. De latijnse naam van deze vlieg is “Macrotermes gilvus”. Deze vliegen zijn geheel ongevaarlijk. Ze vliegen ruim een half uur bij de lampen, en vallen daarna dood neer. Het is zaak, om ramen en deuren te sluiten, of alle lampen in huis uit te doen. Daarna worden bij huis de dode vliegen bijeengeveegd.
Naar men mij verteld heeft, werden deze vliegen vroeger gefrituurd en gegeten. Tegenwoordig gebeurt dat niet meer.

De “Macrotermes gilvus”

———————————-

Het opruimen kan beginnen


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Het weer, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en natuurgeweld | Tags: , , | 2 reacties

De LGBT-gemeenschap onder druk (26 nov. 2018)

Deze keer een onderwerp, dat niet helemaal op mijn desa betrekking heeft, maar dat ik toch van groot belang vind, omdat het laat zien de complexiteit van de indonesische samenleving.
Dit artikel is door mij geschreven.

De LGBT-gemeenschap in Indonesie staat onder druk. Echter, niet alleen in Indonesie, uit meerdere landen komen berichten, dat het niet goed gaat met de acceptatie van de LGBT-gemeenschap. Zo is laatst onder meer in Taiwan bij referendum met grote meerderheid het homo-huwelijk afgewezen.
Ook in de indonesische pers wordt regelmatig melding gemaakt van incidenten.
In mijn desa is hiervan iets te merken. Wel zijn er travestieten, iedereen kent ze, maar ze hebben in mijn regio niets te duchten.
Het bewind van president Jokowi is zeer vruchtbaar waar het betreft onder meer de economie en de infra-structuur van het land. De pers (onder meer Jakarta Post en Jakarta Globe) is echter zeer kritisch waar het gaat om de bescherming van de mensenrechten in brede zin door deze regering. Dit lijkt geen prioriteit te hebben. Wat betreft de LGBT-gemeenschap kan mogelijk (waarschijnlijk) angst voor de conservatieve islam een reden zijn.
De conservatieve islam, vooral de FPI, gaat te keer tegen alles, wat niet “des Islams is.” Deze conservatieve groepen zijn in staat om grote mensenmassa’s op de been te brengen. Op grote ongeregeldheden, zoals die er in het verleden zijn geweest, wacht niemand. Daarbij is het nu verkiezingstijd (volgend jaar verkiezingen voor een president), hetgeen betekent, dat vele politici zich graag gesteund weten door zoveel mogelijk kiezers. Aanpappen met de conservatieve islam ligt daarbij voor de hand, het kan veel stemmen opleveren.
Zo is de conservatieve islam doorgedrongen tot in de hoogste regio’s. Het gaat om macht en invloed; en een goede positie na verkiezingen levert weer de mogelijkheid om het salaris aangenaam aan te vullen op illegale wijze (corruptie).
Een complicerende factor is het feit, dat de “indonesier” niet gewend is om kritisch te denken, laat staan kritiek te leveren op hoger geplaatsten. Hoger / hooggeplaatsten moeten met respect behandeld worden, kritiek op hen leveren is volstrekt not-done. Ik heb indertijd tegen een aantal desa-bewoners kritiek geuit op de burgemeester van mijn desa; ontzetting en ongeloof waren mijn deel. Zo zal men ook nimmer kritiek leveren op kyai’s (imam’s), wat voor onzin ze ook uitkramen.
En hier ligt wederom een goot probleem: het grootste deel van de kyai’s heeft geen, onvoldoende of niet-adequate opleiding; ze kunnnen zeggen wat ze willen met een beroep op de islam. Niemand zal hen van repliek dienen; men volgt de kyai’s klakkeloos. Vice-president Kalla heeft dit jaar betoogd, dat eigenlijk alle kyai’s een herscholing moeten krijgen; dit is naar mijn idee waar, maar makkelijk gezegd; het gaan om tien-duizenden kyai’s in het hele land. De minister van Financien, Sri Mulyani is van mening, dat het onderwijs moet leiden tot meer kritische studenten; om dit te bereiken, is echter een lange weg te gaan.
Kritiek op de LGBT-gemeenschap komt vooral van de conservatieve islam, vooral de FPI. Kritiek op  de conservatieve islam is gevaarlijk, zoals gezegd kunnen zij mensenmassa’s op de been brengen.
Het fundament van de indonesische staat is de Pancasila, die onder meer staat voor tolerantie, verdraagzaamheid en sociale rechtvaardigheid. De president en andere hooggeplaatsten roepen regelmatig op tot het respecteren van de Pancasila. Dit lijkt echter niet voldoende om de LGBT-gemeenschap te beschermen. Iemand, die (krachtig) stelling neemt ten gunste van de LGBT-gemeenschap, kan het wel vergeten bij de verkiezingen en heeft dus geen kans op een aanvulling van zijn inkomen (korruptie).
Mijn desa: zoals gezegd, zijn er in mijn desa geen homo’s, altans niet dat iemand ze kent. Wel zijn er travestieten, maar daar doet niemand moeilijk over. Een enkele keer praat ik met jongeren in mijn desa over homo’s; een enkeling zegt, dat een homo hem niet moeten aanraken, maar als ik hem dan corrigerend toespreek, is het zwijgen. Vrouwen hebben geen problemen met homo’s, merk ik. Bij de jongeren vooral is het onbegrip, ze weten kortom niet, waar ze het over hebben, ze gaan uit van vooroordelen. Als ik zeg, dat wat 2 mannen of vrouwen thuis met elkaar doen, prive is en niemand wat aangaat, is er toch een lichte instemming met mijn stelling.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Islam / Religie, Landelijk en politiek | Tags: , | Een reactie plaatsen

Foto-reportage architectuur van de huizen in de desa (21 nov. 2018)

Hierboven mijn woning in de minimalis-stijl

In mijn desa is bijna alleen maar laagbouw. Slechts enkele woningen hebben een eerste etage. Woningen met 2 etages zijn er niet.
Vrijwel alle woningen staan apart, en hebben een tuin / erf, voor en/of achter en naast de woning. De desa is dus erg groen.
Hoewel de woningen qua bouw en stijl verschillen, hebben ze allemaal min of meer dezelfde indeling. Achter de voordeur bevindt zich meteen de “kamar tamu” (gastenkamer), waar bezoek wordt ontvangen. Daar staan bijna altijd een bankstel en een paar stoelen en een tafeltje.
Achter de kamar tamu bevindt zich de “kamar keluarga” (familiekamer”). Daar leeft de familie. Vrienden worden daar ook ontvangen.
Links en/of rechts van de kamar tamu of de kamar keluarga bevinden zich slaapkamertjes.
Helemaal achterin treft men de keuken aan. Achterin bevindt zich ook de WC en de ruimte om te baden. Warm water in de badkamer is in bijna geen enkel huis aanwezig, er wordt gebaad met koud water. Toilet en badkamer zijn steeds in dezelfde ruimte. In de badkamer treft men altijd een mandi-bak aan, een betegelde bak, waarin water wordt bewaard.
Riolering is er niet. Er is een afvoer naar een grote betonnen bak in de tuin; zie hiervoor mijn bericht “riolering in de desa“.
Vloerkleden worden niet gebruikt. Zo mogelijk alle kamers zijn voorzien van tegels; het huis wordt frequent geveegd, omdat men veelal op de grond zit.
Elke woning heeft een terras aan de voorkant van het huis; daar kan men in de namiddag zitten en uitrusten.
Alle huizen verschillen wat betreft de bouw; niet 2 huizen zijn hetzelfde.
Daarom is het leuk wandelen door de desa; er is veel te zien.
De meeste woningen zien er redelijk tot goed verzorgd uit. Je kunt aan de woningen aflezen, hoe de financiele situatie van de bewoners is. Alleen de minder draagkrachtigen hebben geen geld, om bv. de buitenmuren van pleisterwerk te voorzien; ook gebruiken zij voor het dak geen houten latten, maar bamboe-palen.
Alle woningen zijn voorzien van elektriciteit. Gasleidingen zijn er niet; elk huis koopt gasflessen. Waterleidingen zijn er ook niet. Bijna elke woning heeft een pomp bij het huis; het water is pas drinkbaar als het is gekookt.
Asbest wordt alom nog gebruikt; het is duurzaam en goedkoop. Asbest wordt vooral gebruikt als dakbedekking voor schuurtjes, en voor boven het terras. Als dakbedekking voor de huizen zelf  worden dakpannen gebruikt, omdat asbest erg heet is.
De muren zijn steens-muren; spouwmuren zijn onbekend en ook niet nodig, er is immers geen koude waartegen geisoleerd moet worden. De zuilen of de pilaren, die men bij veel huizen aantreft, zijn kant en klaar te koop. Steeds meer maakt men gebruik van betonnen kozijnen voor ramen en deuren; het voordeel van deze betonnen kozijnen is, dat ze niet aangevreten kunnen worden door ongedierte, hetgeen veel gebeurt, als men goedkopere houtsoorten gebruikt. Deze betonnen kozijnen kunnen kant-en-klaar worden gekocht.
Bij de bouw van mijn woning heeft men indertijd goedkoop hout gebruikt, dat inmiddels behoorlijk is aangevreten. Volgend jaar worden al de kozijnen vervangen. Ook voor mijn dak, dat inmiddels helemaal is vernieuwd, heeft men indertijd goedkoop hout gebruikt (bamboelatten). Ik woonde toen nog op Bali, en de bouw-tukangen meenden mij een plezier te doen, door zo goedkoop mogelijk materiaal te gebruiken. Als ik toen bij de bouw aanwezig was geweest, had ik meteen goed materiaal laten bestellen.

Erg populair voor het bouwen of renoveren van een woning tegenwoordig is de “minimalis”- stijl. Kenmerkend is de recht-toe-aanstijl. Deze stijl kan worden gebruikt voor zowel kleine als grote woningen.

Fotoreportage

Een traditionele, wat oudere woning

——————————-

Een eenvoudige simpele woning, waar niet met hout, maar met bamboe is gewerkt.

——————————–

Deze woning wordt bewoond door arme mensen

———————————–

Een kleine woning, bewoond door de oude oma naast mijn huis.

———————————–

Een huis in de minimalis-stijl

————————————-

Deze mensen hebben het niet breed

————————————-

Huis in de minimalis-stijl

————————————

Een eenvoudige woning van een boerengezin

———————————-

Huis in de minimalis-stijl


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , , | 2 reacties

Over de organisatie van mijn desa (15 nov. 2018)

Mijn desa, desa Paleran, bestaat uit plm 25.000 inwoners; dit is een schatting op basis van het aantal gezinshoofden. In Nederland zou het een behoorlijk stadje zijn; Haren (Groningen) en Leek hebben eveneens plm 20.000 inwoners. Vanwege het ontbreken van hoogbouw en het vele groen lijkt de desa niet groot, maar de desa is zeer uitgestrekt. De desa is 100% islamitisch.
Desa Paleran ligt in het onderdistrict (kecamatan) Umbulsari, dat weer in het district (kabupaten) Jember ligt. En kabupaten Jember ligt in de provincie Oost Java (Jawa Timur).
De desa heeft een gemeentehuis, de Balai Desa. De burgemeester wordt Kepala (hoofd) Desa genoemd, oftewel “Pa Tinggi”.
Mijn desa is onderverdeeld in 4 kampung (oftewel dusun), met elk aan het hoofd een Pa Kampung. De kampung is onderverdeeld in wijken; deze wijken hebben als hoofd een Pa RW, geassisteerd door een Pa RT. Deze organisatievorm van desa’s is algemeen in heel Indonesie. Alleen op Bali is de structuur wat anders. In een balinese desa is de Pecalang van groot belang. De Pecalang is een groep mannen, gekozen door de burgers. Zij regelen de vele tempel-ceremonies en bewaren de openbare orde. De Pecalang is te herkennen aan de wit-zwart geblokte sarongen, die zij dragen.
Pa RW en Pa RT doen in feite hetzelfde als de Pecalang op Bali, maar dan, indien nodig, met hulp van de burgers. Zij hebben geen speciale kleren, waaraan ze te herkennen zijn.
Als er vrijwilligerswerk gedaan moet worden (gotong royong), dan regelen Pa RT en Pa RW dat. Mocht ik niet-acceptabel gedrag vertonen (bv dronkenschap, geluidsoverlast), dan komt Pa RT met mij praten. Helpt dit niet, dan komt Pa Kampung met mij praten. Helpt ook dat niet, dan wordt de politie ingeschakeld. Waarschijnlijk word ik dan uit de desa weggeleid. Het respecteren van de Adat is van groot belang in een desa.
Zo nu en dan komt ik op Facebook berichten tegen, dat een bule (buitenlander) door de politie weggebracht is naar een veilige locatie. Reden is dan altijd, dat de bule in de desa niet leeft volgens de Adat, overlast veroorzaakt. En kennelijk zijn gesprekken met hem op niets uitgelopen, waardoor men, om erger te voorkomen, de politie heeft ingeschakeld. Dat “erger” kan zijn een oploop van boze desa-bewoners voor het huis van de bule.
Als de bule in een desa leeft volgens de Adat en ook nog eens vriendelijk en aanspreekbaar is, dan heeft hij een prima leven in de desa. Javanen houden niet van poblemen.


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Het weer – regenseizoen begonnen / video (10 nov. 2018)

Gisteren is het regenseizoen begonnen. Vanaf het middaguur een tropische regenbui van plm 2 uur met onweer. De voorspellingen geven aan, dat het elke dag zal regenen met onweeer.
De ochtend was nog helder, maar al gauw kwamen donkere wolken opzetten. Enorm veel water kwam naar beneden.
Zoals eerder vermeld, is de weg voor mijn huis opgehoogd met ongeveer een halve meter. Dat betekent, dat het vele regenwater nu mijn tuin inloopt, en bij de buren zelfs het huis inloopt. Mijn huis ligt iets hoger, dus geen water in mijn huis.
Wij zullen als burgers zelf maatregelen moeten nemen tegen het water, de gemeente is hier niet aaansprakelijk voor.
Ook dit jaargetijde is lastig. Voorafgaand aan de regen wordt het heet en benauwd, en na de regen is het fris, de temperatuur is zo’n 7 graden gevallen. Dat betekent weer zieke mensen, vooral verkoudheid. Wel is het vele stof verdwenen, en is het prettig ademhalen.

Hieronder een impressie van een tropische regenbui bij mij thuis, alleen de heftigheid ervan vind ik moeilijk vast te leggen.

 

 


 

Categorieën: Het weer, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en natuurgeweld | Een reactie plaatsen

Pa Son overleden (9 nov. 2018)

De laatste reis van pa Son

Vanochtend is in het ziekenhuis Kaliwates te Jember overleden pa Son. Pa Son woonde een paar huizen van mijn huis vandaan. Hij was een gepensioneerde rijksambtenaar, een vriendelijke en tengere man. Wij ontmoetten elkaar vaak voor een kopje koffie in de warung van Ibu Wasih. Bij gebedsbijeenkomsten in mijn huis nodigde ik hem steeds uit. Pa Son had een stoma en zou gisteren daaraan geopereerd worden. De operatie is blijkbaar niet gelukt.
Rond 3 uur in de middag is zijn stoffelijk overschot naar zijn huis gebracht, Hij zal aan het einde van de middag worden begraven, nadat de rituele wassing en de gebeden zijn gedaan.
Pa Son was al lang gescheiden en had geen contact met zijn kinderen. Zijn overburen regelen de begrafenis. Vele ibu’s zijn al langs geweest met rijst. Al met al waren er plm 100 mensen aanwezig.
Een verdrietige dag voor mij. Moge Allah hem thuis ontvangen. Selamat jalan (goede reis).

 


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat | Tags: | 2 reacties

Vogels (7 nov. 2018)

Er zijn erg weinig vogels in mijn regio. Wel hebben de meeste huizen een vogel in een kooi. Waarom vliegen er zo weinig vogels rond ? Wel, vanwege de sawah’s. Mijn desa ligt in een enorm uitgestrekt landbouwgebied, waar zeer veel rijst wordt verbouwd. Veel vogels eten van de rijst, die op de sawah staat en dat betekent, dat de oogst later minder is. En de oogst van de sawah’s vormt het inkomen voor de boeren; dus wordt er alles aan gedaan om de sawah’s te beschermen. Niet alleen rijst wordt gegeten door de vogels, ook bijvoorbeeld tabaksplanten.
Dus worden zoveel mogelijk vogels afgeschoten of gevangen. Zo nu en dan zie ik wat zwaluwen of een duif vliegen tijdens mijn wandelingen door de sawah’s, maar meer niet. Overigens zijn veel vogels hier beschermd. Wie bijvoorbeeld een kakatoe wil hebben, heeft een vergunning nodig.
Ook andere dieren, die een gevaar vormen voor de sawah’s worden gedood; zoals slangen en muizen. Ondanks deze maatregelen zijn de sawah’s nog niet veilig. Er blijft het gevaar van insecten, die de rijstplantjes aantasten (“hama”). Daarom worden de sawah’s bespoten om de insecten te doden. Het bespuiten van de sawah gebeurt door een tukang in te huren. Rijst is een kwetsbare plant.
Veel huizen hebben een vogel in een (kleine) kooi. In heel zuid oost Azie ziet men vogels in een kooi bij huis.

Een tukang besproeit de sawah’s tegen insecten


 

Categorieën: Dorpsleven, cultuur en Adat, Over de sawah's / landbouw | Tags: , | 2 reacties

Maaltijd vandaag (5 november 2017)

De maaltijd van vandaag:
– 2 stukjes gekookte mais,
– klein visje (tongkol, soort makeel),
– gekookte groenten,
– stukje gebakken tempe (buine balletje),
– stevige hoeveelheid sambal (rood),
– witte rijst.

Een indonesische maaltijd, zoals die niet te krijgen is in een nederlands indonesisch restaurant.
Dit is de maaltijd van rond het middaguur; de restjes worden gegeten aan het eind van de middag. De sambal is onmisbaar; zonder sambal kan er niet gegeten worden.


 

 

Categorieën: Maaltijd vandaag / eten en drinken | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Blog op WordPress.com.