Opvoeding van kinderen houdt ouders in Nederland ten zeerste bezig. Het is een gespreksonderwerp in familiekring, bij moeders onder elkaar.
Over opvoeding van kinderen kan ook worden geproken in allerlei welzijns-groepen gericht op kinderen.
Voor problemen bij de opvoeding van kinderen staan vele -ogen, -gogen en specialisten klaar om hierover te praten en een juiste weg te helpen kiezen. Het aantal welzijns-instellingen, dat zich bezig houdt met de vele soorten problemen tijdens de opvoeding is welhaast legio. Je moet alleen maar hopen, dat er geen wachtlijsten zijn en dat het betaalbaar is. Er gaat enorm veel geld op aan de problemen van kinderen. Heel veel mensen verdienen er een goede boterham aan.
In mijn regio is de opvoeding van kinderen geen enkel gespreksonderwerp. In mijn buurtje zijn nogal wat ouders met (heel) jonge kinderen. Nooit een woord over de opvoeding.
De opvoeding van kinderen gebeurt hier volgens een eeuwenoud “recept”, dat door iedereen nagevolgd wordt.
De lastige leeftijd bij kinderen is van plm 5 jaar tot plm 8 jaar. Dan zie je vaak kinderen, die niet willen luisteren naar de ouders en/of een grote mond hebben. Maar dit is geen enkele reden tot gesprek of tot straf. Kinderen straffen gebeurt hier niet. Men weet kennelijk, dat dit een lastige leeftijd is (het eeuwenoude recept), die vanzelf weer verdwijnt.
Ik zie het om mij heen gebeuren; rond de leeftijd van 8-9 jaar worden de kinderen weer gezeglijk en worden het kleine volwassenen. De puber-leeftijd is hier geen problematische leeftijd. Ik verbaas mij er steeds weer over, hoe plezierig de pubers hier zijn; pubers in de leeftijd 13 – 17 jaar.
Het wezenlijke verschil tussen de opvoeding in Nederland en de opvoeding in mijn regio is, dat van kinderen in Nederland veel verwacht wordt; zij hebben volle agenda’s en moeten voldoen aan allerlei normen en verwachtingen. Voldoen zij daar niet aan, dan is er een probleem en komt de hulpverlening zo nodig op gang. Het kind moet en zal voldoen aan de verwachtingen en de eisen. Daarbij wordt een kind zoveel mogelijk van “ellende” afgehouden. Maakt een kind iets naars mee, dan is de weg naar de hulpverlening snel gevonden.
Hier niets van dit alles. Kinderen hier worden niet gestraft, hooguit lichtelijk gecorrigeerd. Er zijn geen verwachtingen, waaraan zij moeten voldoen. Wil het een keer niet naar school, geen probleem. De jongste kinderen maken de “ellende” van het leven al vroeg mee. Sterft een familielid thuis, dan zijn ook de jongste kinderen daarbij aanwezig. Bij verkeersongevallen met slachtoffers staan de kinderen vooraan toe te kijken.
Wat de kinderen hier van jongsaf wel wordt geleerd, zijn de juiste omgangsvormen zoals: repect voor ouderen, de juiste (=rechter) hand gebruiken, mensen op de juiste wijze begroeten.
Vooral respect voor de moeder staat hoog in het vaandel. Sterk leeft het besef, dat moeder het kind 9 maanden gedragen heeft, en vele, vele jaren het kind heeft opgevoed en verzorgd.
Het wassen van de voeten is een hoog eerbetoon aan moeder
Oost Java Info 