Gisteren (donderdag) was het Idul Adha, het Offerfeest.
Woensdagavond, dus al donderdag (de dag begint met de avond ervoor) trok een lange stoet met veel kinderen door het dorp; ieder droeg een fakkel. De stoet werd begeleid door godsdienstige muziek uit een versterker op een vrachtwagen.
Donderdagochtend vroeg naar de moskee. Veel mensen namen 1 of 2 vrije dagen.
Foto bij mijn huis
Javaanse sarong
Elke regio in Indonesie heeft zijn eigen “pakaian adat” (traditionele kleding). De sarong is een belangrijk onderdeel van deze pakaian adat. De sarong is een rechthoekige lap stof, die om het onderlichaam wordt gewikkeld, en tot de voeten rijkt; zo althans wordt de sarong gedragen door de javanen en de buginezen op Sulawesi. Op Bali draagt de man ook een lange sarong, maar daarover nog een korte “Saput”. Op Sumatera wordt vaak de korte sarong gedragen (“sarong melayu”), die rijkt tot de knieen.
In Indonesie wordt de sarong massaal gebruikt, echter ook in Maleisie en andere landen in ZO Azie, maar daar niet zo massaal. Vrijwel elke man (misschien wel elke man) op onder meer Bali en Java heeft een of meerdere sarongen. Op jonge leeftijd beginnen jongens al een sarong te dragen.
Een sarong is altijd passend bij welke gelegenheid dan ook; zoals tempel / moskee bezoek, huwelijk, officiele bijeenkomsten. Dit geldt ook voor de balinese sarong.
Op Java baden de mannen aan het einde van de werkdag, in de late namiddag. Daarna doen zij de sarong om, en een mooie baju (overhemd) met korte of lange mouwen; vervolgens wandelen ze wat voor het huis (met hun kind of kleinkind), of ontmoeten andere mannen voor een praatje.
Op Java is er geen afname te constateren in het dragen van een sarong, het blijft een massaal gebruikt kledingstuk; hetzelfde geldt voor Bali.
Er zijn verschillen tussen de balinese en javaanse sarong.
De balinese sarong wordt bij elke tempelceremonie gedragen, maar ook daarbuiten. De sarong wordt van voren geplooid en met een slendang vastgezet, zodat de plooien van de sarong van voren in een mooie punt tot de voeten rijkt. Over de sarong heen wordt een kleine “sarong” gedragen, de zg. Saput. Ik heb op Bali nog nooit een tempeldienst meegemaakt, waar iemand geen sarong droeg. Men draagt als hoofddeksel de “Udeng”, en geen topi (het zwarte hoofddeksel) zoals op Java.
De javaanse sarong wordt ook om het onderlichaaam geslagen, en van boven enigszins “opgerold”, zodat deze blijft zitten. Ook deze sarong rijkt tot de voeten, maar heeft van voren geen plooien. Op Java gebruikt men geen Saput, die is typisch balinees. De javaan draagt bij een sarong een songkok (het zwarte hoofddeksel).
Op Java wordt de sarong gedragen bv aan het einde van de werkdag na het baden, bij officiele gelegenheden of bij moskee-bezoek.
Een topi oftewel songkok
———————————
Balinese sarong, met daaroverheen de Saput (roze)
———————————
Het vouwen van de balinese sarong
———————————
De Udeng
———————————
De “sarong melayu”
In mijn desa, en in de gehele provincie, is geen riolering; mogelijk in de grote steden wel. Ook is in mijn regio geen waterleiding. Water wordt uit de put achter het huis gehaald en gekookt; of men koopt grote of kleine flessen water, die overal te verkrijgen zijn.
De enige voorziening, die er in de desa is, is electriciteit. De kabels lopen allemaal bovengronds. Bij slecht weer, vooral in het regenseizoen, breken deze kabels nog wel eens, en dan zitten we uren zonder stroom.
Ik heb mij vaak afgevraagd, waar het vervuilde water van de riolering blijft. In elk geval wordt niet geloosd in de kleine slootjes in de buurt. die ruiken allemaal fris. Daarbij is het, naar men vertelt, verboden om te lozen in de slootjes.
Elk huis hier heeft een afgescheiden ruimte, waar men zich kan baden, daar bevind zich ook het toilet en een mandibak. Een mandibak is een betegelde bak, waarin schoon water is. Bij het baden gaat men NIET in de mandi-bak zitten, maar giet men water met een bakje over zich heen.
Zit-toiletten zijn onbekend in de desa; zij zijn er wel in veel restaurants en winkelcentra, en waarschijnlijk in de duurdere huizen.
In de desa doet men het met de hurk-wc. WC-papier wordt niet gebruikt, men wast zich met de linkerhand schoon, vandaar dat dat ook de onreine hand is. Men wast zich doorgaans met koud water.
Achter het huis is een enorme put, die is afgesloten met een betonnen deksel. Daar gaat het vervuilde water van de toiletten naar toe. Als de put vol is, komt een bedrijf de put leegzuigen, en men kan er weer 10 jaar mee toe.
Er is helemaal niets te ruiken van die put. De put lekt ook nergens, dus hygienisch.
Vandaag een grote wandeltocht in en rond het dorp. Georganiseerd door het desa-bestuur in het kader van de feestelijkheden rond Hari Merdeka (Bevrijdingsdag). Er was tevens een optreden van een lokale band, voor zover ik kan beoordelen, niet onverdienstelijk.
De wandeltocht begon rond 06.30 uur in de ochtend; een goede tijd voor een stevige wandeling, want het is dan nog fris.
Er konden lootjes worden gekocht, de hoofdprijs was een nieuwe motor.
Het aantal activiteiten in verand met Hari Mederka is dit jaar minder dan gebruikelijk. Dit, vanwege de verkiezingen van een nieuwe Bupati (hoofd van het district Jember) over enige tijd.
De foto’s hieronder zijn gemaakt op de lapangan (het centrale veld in de desa), waar na aankomst van de wandelaars nog veel te doen was. Natuurlijk waren er weer heel veel mobiele warungen; elke parapluie is een warung.
Op de foto van vandaag, ziet U Sumatra, Java en de kleine Sunda eilanden bijna onbewolkt.
Het weer is langzaam maar zeker aan het veranderen als aanloop naar het regenseizoen. In de loop van de middag veel meer bewolking en ook wat donkere wolken nu. Hier en daar in de nacht al een licht buitje. De temperatuur overdag loopt ook op, naar 30-33 C. De avonden en nachten blijven vooralsnog fris (koud voor de mensen hier).
Het BMKG, het Indonesische weer-instituut, heeft echter laten weten, dat ten gevolge van El Nino het droge seizoen langer zal duren. Op Bali wordt het begin van het regenseizoen pas verwacht in november. Ook elders in Indonesie zal het droge seizoen langer duren. Waar grote delen van onder meer Java en Sumatra veel last hebben van droogte, is in mijn regio nog genoeg water. Wel is het in de desa kurkdroog en zeer stoffig.
De gewassen op de sawah’s gedijen goed. Over een maand wordt de kedelai geoogst, en daarna wordt er weer rijst geplant.
Normaal gesproken beginnen de eerste buien in mijn regio eind september. Het is afwachten, of het dit jaar weer zo gaat. Ik kijk uit naar het regenseizoen, het natuur-geweld, zoals enorme onweders en regenbuien, vind ik fascinerend.
Oost Java Info 