In mijn desa, en in de gehele provincie, is geen riolering; mogelijk in de grote steden wel. Ook is in mijn regio geen waterleiding. Water wordt uit de put achter het huis gehaald en gekookt; of men koopt grote of kleine flessen water, die overal te verkrijgen zijn.
De enige voorziening, die er in de desa is, is electriciteit. De kabels lopen allemaal bovengronds. Bij slecht weer, vooral in het regenseizoen, breken deze kabels nog wel eens, en dan zitten we uren zonder stroom.
Ik heb mij vaak afgevraagd, waar het vervuilde water van de riolering blijft. In elk geval wordt niet geloosd in de kleine slootjes in de buurt. die ruiken allemaal fris. Daarbij is het, naar men vertelt, verboden om te lozen in de slootjes.
Elk huis hier heeft een afgescheiden ruimte, waar men zich kan baden, daar bevind zich ook het toilet en een mandibak. Een mandibak is een betegelde bak, waarin schoon water is. Bij het baden gaat men NIET in de mandi-bak zitten, maar giet men water met een bakje over zich heen.
Zit-toiletten zijn onbekend in de desa; zij zijn er wel in veel restaurants en winkelcentra, en waarschijnlijk in de duurdere huizen.
In de desa doet men het met de hurk-wc. WC-papier wordt niet gebruikt, men wast zich met de linkerhand schoon, vandaar dat dat ook de onreine hand is. Men wast zich doorgaans met koud water.
Achter het huis is een enorme put, die is afgesloten met een betonnen deksel. Daar gaat het vervuilde water van de toiletten naar toe. Als de put vol is, komt een bedrijf de put leegzuigen, en men kan er weer 10 jaar mee toe.
Er is helemaal niets te ruiken van die put. De put lekt ook nergens, dus hygienisch.
Oost Java Info 