Vannacht (woensdag rond 00.30 uur ind. tijd) zijn 8 gevangenen bij de gevangenis Nusa Kembangan geexecuteerd, middels een vuurpeloton. Allen waren veroordeeld wegens drugsdelicten.
Een philipijnse veroordeelde is niet geexecuteerd; er zijn nieuwe feiten gekomen, die onderzocht moeten worden.
De Indonesische pers heeft uitvoerig bericht de laatste tijd over deze executies.
Volgens indonesische persberichten zal de executie van 9 gevangenen aanstaande dinsdag plaatsvinden in de gevangenis Nusa Kambangan. Omtrent de 10e veroordeelde bestaat nog onduidelijkheid.
Vertegenwoordigers van de landen van herkomst van de gevangenen en familieleden zijn bij de gevangenis Nusa Kambangan aangekomen.
Gevangenis Nusa Kembangan
De tolerantie jegens homosexuelen lijkt in Nederland afgenomen.
In het Midden Oosten staan zware straffen op homosexualiteit, tot de doodstraf toe.
In Rusland heeft men door middel van publieke acties geprobeerd acceptatie af te dwingen, hetgeen niet is gelukt.
Voor de RK Kerk mag je het wel zijn, maar niet doen, als ik het goed heb begrepen.
In Indonesie lees en hoor ik bijna niets over homo’s. Laatst had ik het over homo’s met een paar mensen uit de desa. Ja, zeiden ze, er zijn er hier genoeg van, maar “tidak apa apa” (maakt niet uit). In een dorp verderop zouden nogal wat travestieten zijn. Homo’s gaan gewoon naar de moskee. Er is geen agressie naar homo’s in mijn regio; maar waarom homo’s zo zijn, begrijpen ze niet.
Buitenlanders denken nog wel eens, dat veel jongens homo zijn, omdat ze vaak met elkaar in 1 bed slapen. Waar echter de huizen klein zijn en het aantal beschikbare bedden gering is, deelt men het bed graag met anderen. Dit heeft niets te maken met homosexualiteit.
Wat hier voor hetero’s geldt, geldt ook voor homo’s: “jangan ganggu” dwz: veroorzaak geen onrust, verstoor het samenleven niet. Met andere woorden: geen dronkenschap, geen luidruchtig of opzichtig gedrag, let op je kleding. Houdt men zich hieraan, dan is er ook voor homo’s geen probleem.
De mannen- en de vrouwenwereld zijn hier gescheiden; mannen komen bij elkaar en vrouwen ook. Alleen bij bezoek komen man en vrouw samen. Dus als 2 homo’s met elkaar optrekken, dan is er niets aan de hand.
In Nederland heeft men de enorme behoefte het eigen “ego” voorop te stellen (ik doe/ zeg wat ik wil, ik kleed mij zoals ik wil etc.). Zelfs kwetsen en/of beledigen van anderen lijkt hieronder te vallen tegenwoordig. Homo’s willen publiekelijk helemaal voor hun homo-zijn uitkomen.
Zo niet dus in Indonesie. Het ego is helemaal ondergeschikt aan de gemeenschap, waarin men leeft. Dit wordt de kinderen al vanaf de geboorte bijgebracht. De Adat regelt de menselijke verhoudingen en niet het ego. Homo’s, die zich publiekelijk als zodanig willen manifesteren, krijgen het zeker moeilijk met de omgeving.
Het publiekelijk afdwingen van acceptatie middels bv. demonstraties zal weinig goeds brengen.
Zolang homo’s, net als de hetero’s, zich gedragen naar de Adat, hebben zij in Indonesie weinig problemen te verwachten. Er is wat dit betreft geen verschil tussen homo’s en hetero’s. Dus geen gezoen in het openbaar, niet hand-in-hand lopen, geen klef gedoe, en gepaste kleding.
Dus, een nederlands homostel, dat op vakantie naar Indonesie gaat, heeft niets te vrezen, als het zich maar aan de (ook voor de hetero’s) geldende regels houdt.
Indonesie is een enorm groot land met veel volkeren en culturen. Ik heb geschreven over de positie van homo’s in mijn regio. In de provincie Aceh is het veel slechter gesteld voor homo’s. In deze provincie geldt de sharia wetgeving, stokslagen voor homo’s, onbegrijpelijk. In Jakarta echter zijn bekende homo-cafe’s. Een divers beeld dus.
Kaart van de verspreiding van de verschillende religies in Indonesie
Het is Pasen, ik wens U allen goede Paasdagen.
Goede Vrijdag was een officiele vrije dag in Indonesie. Aan de veiligheid voor de kerkgangers is weer de nodige aandacht besteed.
In Indonesie zijn 6 erkende godsdiensten: Islam, Protestisme, Katholicisme, Hinduisme, Boeddhisme en Confucianisme. Dat betekent veel vrije dagen tijdens de belangrijkste feestdagen van deze religies.
Laatst was het Nyepi, de Stiltedag op Bali. Ook dit is een officiele vrije dag in Indonesie; Bali is voor 90% hindoeistisch, buiten Bali zijn er weinig hindoe’s. Toch is het een landelijke feestdag. Op 2 uur rijden van mijn desa, in Lumajang, is een desa, waar de meeste mensen hindoe zijn. Ook voor de Boeddisten zijn er 2 vrije dagen per jaar.
Tijdens de 2 weken na Lebaran (Suikerfeest) is het vooral op Java (want het dichstbevolkt) buitengewoon druk. Het is dan zeer moeilijk om vlieg- en treintickets te kopen; houdt U daar ernstig rekening mee, als U in die periode in Indonesie bent.
Behalve de religieuze feestdagen, zijn ook Nieuwjaarsdag, Dag van de Arbeid en Bevrijdingsdag officiele feestdagen.
Verder hebben veel regio’s nog feestdagen, die echter landelijk niet worden gevierd.
Een officiele vrije dag betekent, dat de meeste overheidsgebouwen dicht zijn, evenals de scholen.
In mijn desa merk je helemaal niets van de vrije dagen, behalve dat er veel kinderen ’s ochtends al aan het spelen zijn.
Het leven gaat gewoon door, ondanks officiele vrije dagen.
Het dak van het huis van de buurman is enige weken geleden ingestort na een hevige regenbui. De bamboe, waar de dakpannen op lagen, was verrot.
De familie (4 personen) bivakkeert sindsdien in een achterkamertje, waar dakbedekking van asbest-platen is. Hun vaste tukang was nog elders bezig, op hem moesten ze wachten.
Inmiddels is men al een paar dagen aan het werk; een “hoofd” tukang, met 2 assistenten. Het hele dak is er inmiddels af; de meeste dakpannen, en veel houten planken kunnen opnieuw worden gebruikt. Er wordt rustig aan gewerkt, maar aan het einde van de werkdag is veel gedaan, valt mij op.
Het dagelijks leven van de buren gaat gewoon door; hun tokootje is de gehele avond open. Maar enige stress is wel merkbaar bij ze; het is een enorme troep in en rond huis.
Het loon voor de tukang is ongeveer rp 60.000, voor de assistent rp 50.000 en voor de koelie rp 40.000.
Ik schat dat het maken van het nieuwe dak zo’n 700-800 euro gaat kosten.
Overigens, asbest wordt hier nog volop gebruikt, met name als dakbedekking. Het wordt keurig op maat gezaagd. Het is goedkoop en gaat lang mee.
Vlak voor mijn vertrek naar Indonesie indertijd, heb ik mijn tuin opgeruimd, en vond toen een asbestpijp van 50 cm lang en diameter 40 cm. Ik heb het achterin de kofferbak gelegd, en ben naar de Gem. Vuilstortplaats gegaan om het daar weg te gooien. Grote ontzetting daar; ik mocht het terrein niet op, kreeg speciale plasticzakken mee en formulieren moesten worden ingevuld. Toen ik wat later de zak terug bracht, werd die in ontvangst genomen door iemand in speciale kleding.
Oost Java Info 