Homosexuelen (24 april 2015)

De tolerantie jegens homosexuelen lijkt in Nederland afgenomen.
In het Midden Oosten staan zware straffen op homosexualiteit, tot de doodstraf toe.
In Rusland heeft men door middel van publieke acties geprobeerd acceptatie af te dwingen, hetgeen niet is gelukt.
Voor de RK Kerk mag je het wel zijn, maar niet doen, als ik het goed heb begrepen.
In Indonesie lees en hoor ik bijna niets over homo’s. Laatst had ik het over homo’s met een paar mensen uit de desa. Ja, zeiden ze, er zijn er hier genoeg van, maar “tidak apa apa” (maakt niet uit). In een dorp verderop zouden nogal wat travestieten zijn. Homo’s gaan gewoon naar de moskee. Er is geen agressie naar homo’s in mijn regio; maar waarom homo’s zo zijn, begrijpen ze niet.
Buitenlanders denken nog wel eens, dat veel jongens homo zijn, omdat ze vaak met elkaar in 1 bed slapen. Waar echter de huizen klein zijn en het aantal beschikbare bedden gering is, deelt men het bed graag met anderen. Dit heeft niets te maken met homosexualiteit.
Wat hier voor hetero’s geldt, geldt ook voor homo’s: “jangan ganggu” dwz: veroorzaak geen onrust, verstoor het samenleven niet. Met andere woorden: geen dronkenschap, geen luidruchtig of opzichtig gedrag, let op je kleding. Houdt men zich hieraan, dan is er ook voor homo’s geen probleem.
De mannen- en de vrouwenwereld zijn hier gescheiden; mannen komen bij elkaar en vrouwen ook. Alleen bij bezoek komen man en vrouw samen. Dus als 2 homo’s met elkaar optrekken, dan is er niets aan de hand.
In Nederland heeft men de enorme behoefte het eigen “ego” voorop te stellen (ik doe/ zeg wat ik wil, ik kleed mij zoals ik wil etc.). Zelfs kwetsen en/of beledigen van anderen lijkt hieronder te vallen tegenwoordig. Homo’s willen publiekelijk helemaal voor hun homo-zijn uitkomen.
Zo niet dus in Indonesie. Het ego is helemaal ondergeschikt aan de gemeenschap, waarin men leeft. Dit wordt de kinderen al vanaf de geboorte bijgebracht. De Adat regelt de menselijke verhoudingen en niet het ego. Homo’s, die zich publiekelijk als zodanig willen manifesteren, krijgen het zeker moeilijk met de omgeving.
Het publiekelijk afdwingen van acceptatie middels bv. demonstraties zal weinig goeds brengen.
Zolang homo’s, net als de hetero’s, zich gedragen naar de Adat, hebben zij in Indonesie weinig problemen te verwachten. Er is wat dit betreft geen verschil tussen homo’s en hetero’s. Dus geen gezoen in het openbaar, niet hand-in-hand lopen, geen klef gedoe, en gepaste kleding.
Dus, een nederlands homostel, dat op vakantie naar Indonesie gaat, heeft niets te vrezen, als het zich maar aan de (ook voor de hetero’s) geldende regels houdt.
Indonesie is een enorm groot land met veel volkeren en culturen. Ik heb geschreven over de positie van homo’s in mijn regio. In de provincie Aceh is het veel slechter gesteld voor homo’s. In deze provincie geldt de sharia wetgeving, stokslagen voor homo’s, onbegrijpelijk. In Jakarta echter zijn bekende homo-cafe’s. Een divers beeld dus.