De mensen in het buurtje, waar ik woon, zijn allemaal familie van elkaar. Stam-moeder is de oude Oma, weduwe, die naast mijn huis woont, respectvol aangesproken met “Mbok”. Zij is ergens in de 90 jaar en heeft bijna 40 klein- en achterkleinkinderen. Zij is de koningin van de buurt, erg vriendelijk en nog geheel bij de tijd.
Oma woont samen met een van haar kleinzonen. Zij staat rond 4 uur in de ochtend op, en is de hele dag bezig met haar huishouden: eten maken, kleren wassen, stoepje aanvegen etc. Tussendoor neemt zij regelmatig rust.
Ook wipt zij regelmatig aan bij een van haar kinderen naast haar.
In de nacht is zij nooit alleen, altijd slaapt wel een van de kleinkinderen bij haar; je weet maar immers nooit.
De buurt laat haar leven zoals zij wil, maar is wel steeds alert voor het geval er wat is.
Oma wordt in het hoog-Javaans aangesproken, de beleefde taal voor ouderen. Als er weer eens een achterkleinkind is geboren, is zij er als de kippen bij.
Haar AOW is de opbrengst van een stuk sawah even verderop.
Omdat zij alleen javaans spreekt, en mijn javaans nog in het beginstadium verkeert, zwaaien wij altijd naar elkaar.
Zij heeft mij verteld, dat zij tijdens de politionele acties van nederland enige maanden met haar man in het bos heeft gewoond, op de vlucht.
Oude mensen staan in zeer hoog aanzien hier.
Dat oude mensen een probleem kunnen vormen, is hier volstrekt onbekend en men wil daar ook helemaal niet van weten. Dit vloeit rechtstreeks voort uit de Koran: zonder ouders was jij er niet, ze hebbben je opgevoed, dus wees tolerant, behulpzaam en vriendelijk, als ze oud zijn.
Oost Java Info 