Een wachtkamer
Het nakomen van afspraken in Nederland is buitengewoon belangrijk. Het niet nakomen van afspraken kan ernstige consequenties hebben, zoals verlies van vriendschap, boetes of andere sancties. Komt men een afspraak niet na, dan valt er veel uit te leggen; het aanbieden van excuses is op zijn plaats.
In Indonesie gaat het er anders aan toe. Afspraken zijn hier een voornemen. Er worden afspraken gemaakt, maar of deze worden nagekomen, staat niet vast. Er kan immers van alles gebeuren tussen het maken van de afspraak en de afspraak zelf: er kan onverwacht bezoek komen, iemand in de buurt is overleden, men is de afspraak gewoon vergeten (“lupa”). Het niet nakomen van een afspraak, omdat men die is vergeten, is niet verwijtbaar, het kan iedereen overkomen.
Met instanties (zoals een bank, gemeentehuis, ziekenhuis) worden ook afspraken gemaakt; maar ook in deze gevallen kan het zijn, dat men vaak (erg) lang moet wachten totdat men aan de beurt is.
Bij 2 ziekenhuizen in Jember (bij andere ziekenhuizen weet ik het niet) kan men sinds enige tijd tijd afspraken maken via een app (Jember Klinik) of via Whatsapp (Kaliwates). Een grote verbetering, aangezien men vroeger vaak uren moest wachten, totdat men aan de beurt was.
Bij vele instanties kan men terecht zonder afspraken; wel is het nu vrijwel algemeen, dat men een nummer moet trekken voor wanneer men aan de beurt is. Is het getrokken nummer nog lang niet aan de beurt, dan kan men even elders bv. een boodschap doen.
Wachten, soms urenlang, kunnen de indonesiers als de besten. Nimmer hoort men geklaag of gemopper. Men zit de tijd rustig uit, al dan niet met een slaapje in de stoel. Steeds is vlakbij (soms zelfs in het gebouw waar men moet wachten) een warung, waar men terecht kan voor drinken en wat snacks. De meeste wachtenden zijn druk met hun mobiel, vooral met Facebook en Whatsapp.
Een slaapje doen kunnen de indonesiers ook als de besten; in een stoel, in een becak, op een plank bij een warung, op de grond op plastic.
Het respect voor hogergeplaatsten (dat is onder meer een ambtenaar) is groot in Indonesie. Vooral bij mensen uit de desa zal het niet opkomen, om hun beklag te doen of om met stemverheffing te spreken tegen hogergeplaatsten als de zaken niet lopen, zoals ze zouden moeten lopen. Ook beklag doen bij zeer lang wachten is er niet bij.
Aldus kunnen de hogergeplaatsten rustig verder “werken”, zij hebben van de “gewone mensen” niets te vrezen. Voor mij is dit vaak een doorn in het oog, alleen past het mij niet, om zonodig op te treden; dit moet echt van de indonesiers komen.
De vaak zeer trage en ongeinteresseerde ambtenarij is ook bv. de burgemeester van Surabaya, mevr.Tri Rismaharini, een doorn in het oog. Van haar is bekend, dat zij regelmatig de burelen van ambtenaren controleert en daarbij in grote woede kan ontsteken, als zij vindt, dat men daar niet adequaat werkt; woede-uitbarstingen van haar zijn te zien op verschillende Y-tube filmpjes. Overigens is deze burgemeester zeer populair bij de mensen in Surabaya. Er zijn meer voorbeelden van burgemeesters en bupati’s (districts-bestuurders), waaronder nogal wat vrouwen, die zeer kwaad kunnen worden en drastisch optreden.
Als men deze vrouwelijke burgemeesters en bupati’s ziet optreden, dan is wel duidelijk, dat een vrouw met hoofddoek hier geen tweede-rangs burger is, zoals velen in nederland stellen. De meestal mannelijke ambtenaren, tegen wie zij tekeer gaat, staan er beteuterd bij.
In nederland mag de arbeids-moraal dan hoger zijn dan indonesie, ik zelf heb echter de nodige ontmoedigende ervaringen met de nederlandse ambtenarij; het gaat dan ook onder meer om afspraken niet nakomen: 7 x bellen met nederland, omdat men steeds “vergeet” een bevestiging te sturen, 3 verschillende antwoorden van 3 medewerkers op een vraag mijnerzijds, medewerkers die beloven terug te bellen hetgeen niet gebeurt etc.
Ondanks alle ergernis (bij mij althans) omtrent lange wachttijden in Indonesie, maakt de vriendelijkheid van de vele wachtenden veel goed; een paatje hier, een snackje daar.
Video: Een zeer boze Tri Rismaharini, burgemeester van Surabaya
Oost Java Info 