Uit het leven – deel 7 (9 july 2022)

Davids nieuwe woning in Desa Paleran, gebouwd op de plaats van de oude woning

Het jaar 2012

David kreeg telefonisch bericht, dat de woning klaar was en betrokken kon worden.
Aanleiding voor mij, om met David weer naar de desa af te reizen; er moesten aankopen gedaan worden, zodat David en ik ook konden wonen en slapen in de nieuwe woning.

In de desa aangekomen, was ik aangenaam verrast door de nieuwe woning. Alles zag er goed uit.
De komende dagen deden wij boodschappen; voor mijn kamer kochten we een bed, een tafel voor de laptop, een kast en een stoel. Verder kochten we een AC voor mijn kamer, en informeerden we naar internet in huis bij Telkom.
Ook voor David kochten we een bed voor zijn kamer.
Andere spullen zouden we later kopen.

Een AC was vlug gekocht (incl. aansluitingskosten) in Tanggul en Telkom zou langs komen voor een internet-aansluiting. Er waren indertijd nog maar een paar internet-aansluitingen in mijn desa; voor mijn aansluiting moest een kabel van 700 meter worden gelegd.

Toen alles gekocht en geregeld was, keerden we weer terug naar Ubud. David had inmiddels al een datum voor de verhuizing gepland; een kennis van hem zou komen met een grote truck, om al mijn spullen te verhuizen. Ook een paar vrienden zouden meekomen om te helpen.
De komende dagen bereidden we ons voor op de verhuizing: dozen kopen en kijken wat wel en niet mee moet naar de desa.

Het oude huis van David

Het afscheid van Bali naderde. Afscheid van Bali en een nieuw begin op Java.
Tijd voor een terugblik op mijn tijd op Bali.
Ik heb op Bali ruim 4 jaar gewoond. Ik had er geen eigen woning, maar huurde telkens voor een jaar een woning.
Ik heb goede en plezierige jaren op Bali gehad. Ik had een kleine nederlandse kennissenkring, waar ik regelmatig contact mee had.
Ik woonde alleen op Bali; ik was niet (zoals later wel op Java) opgenomen in een gezinsverband. Met balinesen had ik ook contacten; bij veel balinesen echter bleek het contact uiteindelijk om geld te gaan. Daarom was ik steeds enigszins terughoudend wat betreft contact met balinesen.
Ik had op Bali nog geen bloggen (“Oostjavainfo” en “Sultans en raja’s in Indonesie”) waar ik aan kon werken.
Er is op Bali een enorme keuze aan warungen en restaurants, gericht op buitenlanders (toeristen). Het is er goed eten.
Vele supermarkten (in Ubud “Delta” en “Bintang”) zijn grotendeels gericht op buitenlanders. In de loop van de jaren zijn er heel veel op buitenlanders gerichte supermarkten bijgekomen; voor indonesiers aan de dure kant.
De medische zorg voor buitenlanders was redelijk. Tegenwoordig (2020) wil men “medisch toerisme” naar Bali aanmoedigen; er zijn al een aantal nieuwe ziekenhuizen gebouwd.
Wat betreft ziektekosten: ik had een zogenaamde buitenland-verzekering bij de ONVZ, een dure verzekering, die mij 350 euro per maand kostte; elk jaar zou de premie fors stijgen, op mijn 80-ste zou de premie 900  euro per maand zijn.
Eenmaal wonend op Java had ik het grote geluk om vanaf het jaar 2014 verzekerd te kunnen worden bij de indonesische ziektekostenverzekering BPJS, voor ongeveer 10 euro per maand.
Sinds mijn studententijd drink ik overdag geen alcohol; wel heb ik voor het slapen gaan een slaapmutsje nodig. Alcohol is op Bali makkelijk te verkrijgen.

De verhuizing naar Java zou voor veel veranderingen zorgen. Hoe zit het met de restaurants, supermarkten, medische zorg en alcohol ? Ik had hier mijn zorgen over, maar het bleek allemaal erg mee te vallen.
Verreweg de grootste verandering zou zijn, dat ik op Bali alleen woonde en dat ik op Java in een gezinsverband zou gaan wonen temidden van alleen maar javanen. Buitenlanders in mijn regio zijn er niet.
Er zijn geen supermarkten, op buitenlanders gericht. Paar jaar later is Lippo Plaza gekomen in Jember-stad met onderin een Hyper-maret (supermarkt), die erg groot is en goed voorzien; ik kom daar regelmatig.
Op de pasar van de desa zijn groenten, fruit, kip, rijst, vele soorten kruiden te koop. In de toko’s veelal kruideniers-artikelen en allerlei benodigdheden voor de persoonlijke hygiene / verzorging.
Wat betreft restaurants: In de stad Jember heb je een KFC en een MacDonalds.
Alcohol is, zoals eerder vermeld, op Java erg moeilijk te verkrijgen. Het is echter wel online te bestellen via Tokopedia, Blibli en andere online-winkels. Dus mijn slaapmutsje zou ik behouden op Java.
Vergeleken met Ubud zou mijn bestaan een stuk eenvoudiger worden; daarvoor in de plaats zou het leven in gezinsverband komen. Tot nog toe heb ik nergens spijt van.

Dus: van een hindoeistisch Bali, waar duizenden expats wonen en waar miljoenen toeristen komen, naar een islamitisch oost Java, waar toerisme slechts een minimale rol vervult, en waar slechts zeer weinig blanken wonen.

Op de dag van de verhuizing, kwam ’s ochtends vroeg een kennis van David met een grote truck, waarin al mijn spullen werden geladen. Er waren ook een paar vrienden van David aanwezig om te helpen met pakken.
Het inladen van alles in de truck duurde een paar uur.
Rond het middaguur konden we vertrekken. De truck had zijn eigen route naar de desa. David en ik gingen met de auto.
Hoewel ik 5 jaar in Nyuh Kuning heb gewoond, was er bij mijn afscheid geen enkele balinees te bekennen. De balinesen stelden het contact, dat ik met javanen in Ubud had, in het geheel niet op prijs. Ik heb dus van niemand afscheid kunnen nemen; ik wilde dit eigenlijk ook niet, gelet op hun houding jegens mij in verband met mijn omgang met de javanen.

David en ik overnachtten een paar dagen in Jember-stad, totdat de woning ingericht was, de AC geinstalleerd en er internet was. Na enkele dagen besloten we definitief naar de desa te gaan en daar te gaan wonen.

De verhuizing