Terugblik op de afgelopen anderhalve maand (1 sept. 2019)

De vulkaan Semeru, die al vele jaren “leeft”; op ongeveer 2,5 uur rijden van mijn desa

Het droge seizoen (= het koude seizoen) heeft zijn langste tijd gehad. De temperaturen gaan weer stijgen en in de loop van september gaat het zo nu en dan regenen, wat meer regen in oktober en vanaf november is het echt het regenseizoen. Althans zo was het in het verleden; de afgelopen jaren is het weer anders, de top-regenmaand december bijvoorbeeld was de afgelopen jaren bepaald geen top-regenmaand.
Het is nu erg droog overal, maar watertekorten in mijn regio zijn er nog niet. Wel is er veel stof in de lucht, waardoor velen hoesten.

Het was koud dit jaar tijdens het droge seizoen, vooral in de vroege ochtend was het gewoon erg koud;  op de sawah’s zal het plm 16 C geweest zijn. Als ik op de motor naar de supermarkt ging (5 km verderop), had ik een wollen muts op en een warm jasje aan. Overdag bleef de temperatuur steken bij 28-29 C, dat was nog wel te doen.
Ik had veel last van forse verkoudheden tijdens het droge seizoen; nu het weer warmer wordt, begin ik mij beter te voelen. Ook veel desa-bewoners waren ziek.
Na zoveel jaren in de tropen gewoond te hebben, kan ik het in de tropenhitte nu goed uithouden; je moet vooral heel rustig aandoen, en een lange middagrust nemen. Dus geen actieve nederlandse houding hier, maar traag leven en bewegen; dat doen de desa-bewoners ook. De actiefste periodes zijn de vroege ochtend vanaf 5 uur tot 9 uur. En vanaf 4 uur in de namiddag.

Vanwege het droge seizoen zijn de meeste sawah’s beplant met kedelai en mais.

Gewoonlijk vinden er na “Hari kemerdekaan” (onafhankelijkheidsdag) op 17 augustus allerlei activiteiten plaats in de desa’s in mijn regio, zoals het bekende karnaval, touwtrekken, paalklimmen en meer. Dit jaar niet, omdat de ambtstermijn van de burgemeesters (Pa Tinggi) in mijn regio erop zit sinds vorige week. Eind september zijn er weer verkiezingen voor een nieuwe burgemeester.
Het is mijn desa bepaald niet slecht vergaan onder de inmiddels afgetreden burgemeester. Zo is er in de meeste straten straatverlichting gekomen, zijn een aantal straten van asfalt voorzien, zijn andere straten voorzien van “tegels” (paping), en is het kerkhof onder handen genomen.
Opmerkelijk is de toegenomen bouw-activiteit in de desa. Zo worden huizen gerenoveerd, worden nieuwe huizen gebouwd, zijn er nieuwe warungen en winkels.
Dit betekent, dat er dus geld voorhanden is. Dat geld kan komen door verkoop van eigen sawah’s, of door leningen bij de bank, of van een familielid, dat buiten Indonesie werkt (Taiwan, Korea bijvoorbeeld).
Geld lenen bij de bank gebeurt veel, maar kan alleen als er voldoende borg is (een sawah, een auto). Kom je de aflossingen niet na, dan kom je op een zwarte lijst van de banken, en kun je daar niet meer terecht.

Een vervelend bericht voor de indonesiers: met ingang van 1 januari 2020 zal de premie voor de nationale ziektekostenverzekering, BPJS, worden verdubbeld. Dit in verband met de enorme tekorten van de BPJS.
Voor klas I stijgt de premie per persoon van rp 80.000 naar rp 160.000 per maand (10 euro).
De premie per persoon voor klas II stijgt van rp 59.000 per maand naar rp 110.000 per maand (7 euro).
Voor klas III stijgt de premie per persoon van rp. 25.500 per maand naar rp. 42.000 per maand (3 euro).
De vrees bestaat, dat velen nu zullen afhaken bij de BPJS.