Op de foto staat Malika, 15 maanden oud. Ze heeft deze week haar eerste zelfstandige stapjes gezet.
Malika is de dochter van Novi, die in het huis achter het mijne woont, samen met de moeder van Novi, de oma dus. Novi is getrouwd, maar haar echtgenoot is meestal de hele dag weg, aan het werk. Omdat Oma ook regelmatig van huis is (zij heeft wat klussen), is Novi een groot deel van de dag in mijn huis. Vaak krijgt zij bezoek van een vriendin met haar kind, bij mij thuis dus en als oma thuis komt, is zij ook in mijn huis. Mijn huis ligt aan de straatkant, dus je kunt mooi zien, wie er voorbij komt.
Malika gaat van hand tot hand, als er mensen zijn. Moeder heeft zogezegd niet het “exclusieve recht” op haar dochter. Anderen willen er mee van genieten. Kinderen zijn buitengewoon welkom.
Ik heb het al vaker geschreven, alleen zijn kunnen de javanen niet. Het is dus vanzelfsprekend, dat Novi met haar dochtertje vaak bij mij in huis is. En dat oma ook regelmatig aanschuift, is niet meer dan normaal. En dat anderen ook aanschuiven, is ook vanzelfsprekend. Soms een volle bak bij mij thuis, soms wat rustiger. Ik kan gewoon mijn eigen gang gaan, ik treed dus niet op als “gastheer”. Het is bepaald niet zo, dat het bezoek voor mij belemmerend is, ik ga gewoon mijn eigen gang.
Zo leven we dus met elkaar. Zou ik vasthouden aan privacy (dus niet zomaar mensen over de vloer), dan wordt het leven een stuk gecompliceerder. Erger nog, niemand zal dat begrijpen.