Indonesie heeft een traditie van tolerantie jegens homo’s. Van bekende artiesten is vaak bekend, dat zij homo zijn. “Bencong” of “banci” zijn travestieten, die in elke desa voorkomen. In Jakarta zijn er gelegenheden, waar zij vaak komen. Van agressie naar homo’s is formeel weinig bekend in Indonesie.
De Buginezen van Sulawesi onderscheiden vijf geslachten, in plaats van twee. Naast man en vrouw zijn dat de Calabai (een man die zich als vrouw gedraagt), de Calalai (een vrouw die zich als man gedraagt) en de Bissu (een transseksueel).
Tijdens het jaarlijkse Karnaval na de Ramadhan lopen altijd travestieten mee, zeer duidelijk herkenbaar en vaak ondeugend en uitdagend gekleed.
Ook in mijn desa zijn er een paar bencongs; de desa-bewoners begrijpen niet, dat ze zo zijn, maar hen wordt geen kwaad gedaan. Ze gaan ook gewoon naar de moskee.
In de tolerantie lijkt echter een kentering te komen, althans als het aan “hooggeplaatsten” in de indonesische samenleving ligt. Er zijn nieuwe regels van de Indonesische censuurdienst (onder meer vooor de TV): vanaf nu is het volgende verboden voor mannelijke acteurs: het dragen van vrouwenkleding en make-up, de lichaamstaal aanmeten van een vrouw, het spreken als een vrouw, een man een vrouw noemen en homoseksuele taal bezigen.
Ongeveer een maand geleden kwam de minister van Hoger Onderwijs, Muhammad Nasir, er achter dat er een begeleidingsgroep voor LGBT’s actief was op de universiteit van Jakarta. Daar moest hij niets van weten. Hij vond dat ‘die mensen’ niet thuishoren op de universiteit. “Een universiteit is een morele beschermplaats, geen plek voor de LGBT-gemeenschap”. Hij kreeg meteen een hoop bijval van collega’s, parlementariërs en andere vooraanstaande figuren in Indonesië. Dat heeft een stroom op gang gebracht van anti-LGBT-activiteiten.
De vraag is ondermeer waar deze kentering vandaan komt. Van de conservatieve moslims in Indonesie ? Hoewel dit een kleine groep is, heeft zij overal haar vertakkingen en zorgt zij regelmatig voor ellende (bv. het eisen van sluitingen van kerken).
Ook de strenge alcohol-wetgeving zou door deze groep zijn ingegeven.
Hoewel er in Indonesie vele voortreffelijke bestuurders zijn, wordt het land geplaagd door volstrekt incompetente bestuurders, die regelmatig de grootst mogelijke onzin uitkramen. Zo dus ook minister van Hoger Onderwijs met zijn absurde uitlatingen. Deze incompetente bestuurders hebben geen enkel gevoel van gene of schaamte als zij onzin uitkramen.
Het is echter nog maar de vraag, of er wel een kentering komt onder de “gewone mensen”. Indonesiërs zijn in het dagelijkse leven een stuk toleranter dan hun bestuurders. Maar de angst is dat de conservatieve islam waar deze politici op teruggrijpen, het wint van de tolerante cultuur van het volk.
Oost Java Info 