Mijn gemopper in mijn laatste bericht over het uitblijven van het regenseizoen heeft gewerkt. Daags na dat bericht is het regenseizoen losgebarsten. Urenlange forse regen, knallend onweer; al 3 dagen. Ik blijf het fascinerend vinden.
Mijn desa loopt geen gevaar waar het gaat om overstromingen of land/aardverschuivingen. Heuvels en bergen zijn ver weg en gevaarlijke rivieren zijn er niet.
De desa lijkt wel uitgestorven; iedereen is thuis. Het lijkt wel herfst; glimmende straten door de regen, en (voor mijn desa) koud, en veel vallende bladeren.
De temperaturen zijn tijdens de regen en daarna aangenaam, 25-27 C.
Wel is de internetverbinding tijdens die regen slecht. Alle kabels zijn bovengronds.
Zolang er geen wind is, is de kans op stroomuitval klein. Staat er wind, dan is de kans op vallende bomen op de bovengrondse elektriciteitskabels erg groot, met als gevolg urenlang stroomuitval; al snel 4 uur of nog langer. Erg vervelend, want er is dan geen AC, internet, TV of wat dan ook. De meesten in de desa gaan gewoon slapen. Mij lukt dat niet, ik zit mijn tijd gewoon maar uit. Wel is het raadzaam om, als de avond valt, steeds een zaklantaarn bij de hand te hebben; bij stroomuitval is het aardedonker, vooral als het bewolkt is; dan is er geen maan, die nog wat licht geeft.
Over schadevergoeding bij stroomuitval heeft hier nog niemand gehoord, het bestaat niet.
Je hoort Indonesiers zelden klagen. Niet bij veelvuldige langdurige stroomuitval, niet bij zeer slechte wegen, waar je met de auto met moeite over kunt rijden, en die maar niet worden gerepareerd en ook niet bij andere ongemakken.
Enige assertiviteit naar lokale bestuurders is er niet. Het is ongepast, om hen met kritiek te bejegenen. Een stevig gesprek van boze burgers met “Kepala desa” (de burgemeester) komt niet voor, hoe terecht het in mijn ogen ook zou zijn.
Oost Java Info 