Pijnlijke massage (dec. 2015)

Door kennelijk een verkeerde ligging in bed, had ik enige tijd forse pijn aan mijn linkerbeen, het leek een zenuw-pijn. Het opstaan uit een stoel was pijnlijk. Ik wilde daarom naar een arts gaan. Maar een paar mensen uit de buurt echter gaven mij unaniem het advies om een massage te nemen.
Ik heb weinig met massages, maar ik weet, dat er “tukang pijit” (masseurs) zijn, die tot veel in staat zijn. Zo heb  ik iemand gesproken, die met een gebroken arm niet naar de dokter ging, maar naar de tukang pijit. De arm is helemaal genezen. Een buurman, die achter woont, had zijn been gebroken; ook hier bracht de tukang pijit uitkomst. De man loopt en fietst weer.
Bali is een waar paradijs voor massage. Er zijn heel veel massage-salons, van eenvoudig tot luxe. Er wordt gewerkt met bloemen, etherische olien, modderbaden, kaarsen en veel meer. Een schoonheidsbehandeling is er vaak mee verbonden. Met de echte massage heeft dit weinig te maken, hoewel het ongetwijfeld erg aangenaam zal zijn.

Een echte massage door een tukang is niet altijd even pijnloos; er wordt stevig gedrukt, gekneed en getrokken.
Een massage kan “geheel” zijn, dwz van hoofd tot voeten, of gedeeltelijk, in verband met bepaalde klachten (bv rug of benen).
De massage in mijn desa is een traditionele; geen bloemen, etherische olien, modder en meer. Ook geen schoonheidsbehandeling. Mensen in mijn desa nemen een massage, als ze vermoeid zijn, of bepaalde klachten hebben. De massage gebeurt liggend of zittend. De massage gebeurt niet in een salon, maar gewoon thuis. Vaak neemt de tukang pijit zijn eigen massage-olie mee. De tukang pijit heeft het vak geleerd doorgaans van zijn vader of een familielid. De tukang kan een man of vrouw zijn.

Met dit alles in mijn hoofd,  liet ik de massage doen. Ik vertelde de tukang kort over mijn pijn; hij kende dit soort klachten.
Ik wilde mij al omkleden, maar dat was niet nodig. Ik moest alleen maar op de bank liggen. De massage beperkte zich tot de voeten. Verder dan de enkel kwam de tukang niet.
Gedurende 10 minuten werden mijn beide voeten onderhanden genomen. Uitermate pijnlijk; er werd met de duim met forse kracht tussen de tenen geduwd, bij de enkel, bij de wreef, bij de hiel. Het was niet alleen even duwen, maar enige tijd aanhoudend op de gevoelige plek  blijven drukken. Ik kreeg sterk de indruk, dat hij bepaalde punten in de voet zocht, het deed denken aan acupunctuur-punten. Nogmaals, het was een zeer pijnlijke gebeurtenis.
Na afloop van de massage was het even bijkomen. Resultaat: een paar uur na de massage was de pijn in mijn linkerbeen vrijwel weg. Ook na een paar dagen is de pijn niet meer terug gekomen. Dus een arts was niet meer nodig.

De oude Oma naast mijn huis (ze is in de 90) wordt eenmaal per week gemasseerd, maar dan het gehele lichaam. Het doet haar goed. Het is een broze dame, dus de tukang past zijn massage aan.