In mijn uitgesprekte desa is geen politie-post. Het dichtstbijzijnde politiebureau is ongeveer 10 km. verderop.
Politie in de desa is ook eigenlijk helemaal niet nodig. De burgers regelen het allemaal zelf wel, dus komt de politie zelden in het dorp.
Is er een groot feest, waar veel bezoekers op af komen met auto’s en brommers, dan regelen de burgers het verkeer. En niemand die zich daaraan stoort.
Wordt een dief op heterdaad betrapt, dan loopt hij grote kans een enorm pak slaag te krijgen van de burgers, voordat hij bij het dorpshoofd wordt afgeleverd, die vervolgens de politie belt. Niet zelden gebeurt het, dat de dief gewoon wordt doodgeslagen.
Ook bij burenruzies, vechtpartijen en zo wordt niet de politie gebeld; de burgers lossen het zelf op. Alleen bij geweld op grote schaal komt de politie in actie.
Het criminaliteitscijfer in Indonesie is een stuk lager dan in Nederland. Indonesie geldt dan ook als een vrij veilig land (ook voor toeristen).
Er is trouwens over het algemeen weinig “blauw op straat”. Langs de grote weg van Tanggul naar Jember rijdt zo nu en dan een politie-auto.
Wel worden regelmatig langs de grote weg “razia’s” gehouden: verkeerscontroles van brommers en auto’s (je hebt geen helm op, je hebt geen kentekenbewijs of identiteitskaart bij je, dus een boete).
De gebruikelijke boete voor het niet dragen van een helm, of de veiligheidsgordels is rp. 50.000. Je krijgt een “bon” mee, en later moet je voorkomen voor de rechter. Daar is de boete ook doorgaans rp. 50.000. Daarom betaalt vrijwel iedereen ter plaatse aan de politie die rp. 50.000.
Anders dan in Nederland worden verdachten van grote misdrijven (moord, drugshandel en zo) tijdens een persconferentie van de politie getoond. Zij zitten dan doorgaans achter een tafel, met daarop de bewijsmiddelen (het mes, of de drugs). De pers kan de verdachten gewoon vragen stellen. Privacy-kwesties bestaan hier niet.
Oost Java Info 