Ik ben dit blog begonnen in 2013.
Ik heb verslag gedaan van veel wat er in de desa gebeurt: huwelijken, begrafenissen, geboortes van kinderen, feesten, problemen met het weer en meer. Ik heb ook aandacht besteed aan de Islam in mijn regio.
Het leven in de desa is vrij statisch; het ene jaar verschilt bijna niet van het andere jaar. Elk jaar zijn er de vastgestelde feesten, huwelijken worden gesloten zoals vanouds, mensen worden begraven en kinderen geboren.
Een langzame, maar gestage ontwikkeling is de groei van mijn desa van een “gewone” desa naar een zo langzamerhand klein stadje. Er zijn winkels bijgekomen, nieuwe warungen zijn geopend, en er is zelf een post van de BRI-Bank, waar geld gehaald kan worden. Alleen een Indomaret en een Alfamaret ontbreken nog.
Mijn desa is een authentieke javaanse desa. Java is echter veel meer dan mijn desa. Ik ben van plan om de aandacht van dit blog meer te gaan richten op de Javaanse cultuur. Om steeds maar weer te berichten over huwelijken, geboortes, begrafenissen en meer in mijn desa vind ik niet bevredigend.
De komende maanden zal ik een “2-sporen-beleid” voeren:
– nieuws uit de desa, en
– meer berichten over Java en de javaanse cultuur.
Ik kijk weer uit naar uw verhalen van de dagelijkse beslommeringen in de desa en van Java en vertel ze met veel plezier aan mijn oude javaanse schoonmoeder, zij geniet van al uw berichtjes en foto’s, onze dank hiervoor.
LikeLike