Nieuwe woning (25 april 2021)

Ruim 10 jaar woon ik nu in de desa, naar volle tevredenheid. De mensen in de desa zijn zonder uitzondering vriendelijk en behulpzaam.
Toch is het samenwonen met javanen niet steeds makkelijk. Dat heeft alles te maken met het grote cultuurverschil tussen de javanen en de nederlanders. Om een paar verschillen te noemen: Nederlanders (in ieder geval ik) stellen privacy zeer op prijs. Verder stellen nederlanders “rust” zeer op prijs, geen lawaai, en geen onaangekondigde aanloop van die en gene. Tenslotte stel ik het op prijs, om geregeld “alleen” te zijn. Als mijn kinderen vroeger een weekeinde uit logeren gingen bij vriendjes, genoot ik ervan, dat ik een weekeinde alleen was, even tijd voor mijzelf.
In mijn huidige woning is het niet mogelijk, om een paar uurtjes alleen te zijn.

Onlangs is een oude dame overleden, die een huis bewoonde op 1 minuut (stopwatch) lopen van mijn huidige woning. Ik heb de woning van deze oude dame kunnen huren. Inmiddels ben ik al “over”. Het is een ideale situatie nu: ik kan alleen zijn, wanneer ik wil, ik heb volop privacy en wil ik mijn kleinzoon zien, dat is het 1 minuut lopen.
Ik heb een grote woonkamer, en een slaapkamer met AC. Verder is er nog een logeerkamer en een grote eet-keuken.

Velen, die op vakantie op Java zijn geweest, zijn onder de indruk van de vriendelijkheid van de javaan, en terecht. “Hier zou ik ook wel willen wonen”, verzucht menigeen.
Echter, het op vakantie zijn is wezenlijk anders dan daar wonen. De vakantieganger hoeft zich niet te verdiepen in de javaanse cultuur; een paar beleefdheidsregels zijn voldoende om de javaan niet voor het hoofd te stoten.
Hoe de javanen onderling met elkaar omgaan, blijft verborgen voor de vakantie-ganger. En bij dat onderling met elkaar van de javanen omgaan, blijkt het grote cultuurverschil met de nederlandse cultuur.