De anders zo drukke weg van Gilimanuk naar Tabanan
Morgen is mijn laatste dag in Ubud. Zaterdag vertrek ik naar Lovina. Eigenlijk valt er weinig meer te vertellen over de situatie in Ubud. Ubud is dood. Rond 18.00 uur, als het donker wordt, is Ubud uitgestorven en is het bijzonder stil op straat. Slechts enkele restaurants zijn open; als daar een stelletje zit, dan is het al druk.
Het Apenbos is gesloten; er vinden nergens de traditionele dansen plaats.
Ik heb mij dan ook danig verveeld.
Het contrast met mijn desa op Java is groot. Van corona in mijn desa is heel weinig te merken. Het leven gaat gewoon zijn bekende gang: de sawah’s moeten verzorgd worden, voor sommige produkten is het al oogsttijd.
Omdat het toerisme in mijn regio geen enkele rol speelt, hoeft ook niets te worden gesloten.
Bizar die lege straten. Zo zielig voor iedereen die van het toerisme leeft.
LikeLike
Buitengewoon triest
LikeLike