Een “gallon” (drinkwater) met kraantjes voor koud en heet water
In mijn desa (en bijna overal in Indonesie, behalve in de grote steden) is geen Waterbedrijf, dat water levert. Er zijn geen waterleidingen. Er zijn ook geen gasleidingen onder de grond, evenmin als riolering.
De desa-bewoners kunnen op een aantal manieren aan water komen:
* Flessen drinkwater tot 1,5 liter zijn overal te koop. Op meerdere plekken zijn “galonnen” drinkwater te koop (20 liter).
* Men betrekt water uit een put achter het huis voor de keuken en de badkamer; om te drinken, moet dit eerst gekookt worden. Met een emmer aan een lang touw wordt het water naar boven gehezen. Heel veel huizen hebben een water-put. Deze manier betekent wel, dat er een paar keer per dag met volle emmers moet worden gelopen; dit is vooral in de regentijd vervelend.
* Men maakt een eigen waterleiding: vanuit de waterput achter het huis gaat een buis naar een elektrische pomp (“sanjo”) bij het huis, en vanaf de pomp kunnen meerdere buizen naar het huis gaan (voor bv. de keuken en de badkamer). Doet men de kraan open, dan komt de pomp meteen in werking en stroomt water uit de kraan.
* Is er geen waterput achter het huis, dan is de oplossing een buis diep in de grond te boren tot bij het grondwater. Deze buis wordt aangesloten op een elektrische pomp en vanaf deze pomp kunnen meerdere buizen naar het huis gaan.
Ik heb bij mij thuis een eigen waterleiding met een pomp, de “sanjo”. Het water komt uit de put achter mijn huis. Het is een zeer bevredigende oplossing voor de keuken en de badkamer. Voor drinkwater gebruik ik een “gallon” (20 liter.
Waterput achter het huis
———————
De leidingen en in het midden de elektrische pomp, de “sanjo”