Katten – een probleem (12 juli 2020)

In mijn desa hebben mensen geen huisdieren, behalve katten. Alle andere dieren zoals kippen, koeien, geiten, eenden en meer hebben een economische functie.
In mijn regio zijn er vrijwel geen honden, het zijn immers onreine dieren volgens de Islam. Toch zijn er boeren, die honden hebben, maar dan voor de jacht op bepaalde dieren (welke, is mij nog steeds niet duidelijk). In de grotere steden zijn er wel moslims, die honden als huisdier hebben.
Katten zijn er bij de meeste huizen, maar worden niet zo als huisgenoot behandeld als in nederland. Doorgaans zoeken de katten hun eigen eten, of krijgen restantjes van het huis. Doorgaans zien de katten er redelijk goed uit.
Katten worden niet gesteriliseerd of anderszins “geholpen”. Daar is geen geld voor; een sterilisatie kost, naar men mij heeft gezegd, plm rp 500.000, een enorm bedrag voor de desa-bewoner.
Gevolg is, dat om de zoveel tijd katten kleintjes werpen; moeder en kleintjes slapen ergens buiten; er is geen speciale aandacht van de mensen voor de moeder-poes en de kleintjes.
Wel zoekt de moeder-poes in welk huis dan ook, een plek voor de kleintjes, in een hok of achter een kast. Het vervelende hiervan is, dat het in huis snel gaat stinken (tropische temperaturen) en dat het andere katten aantrekt.
Dat laatste is nu bij mij thuis gebeurd. Moeder-poes met 4 kleintjes achter de kast en een steeds sterkere stank, dus er moet iets gedaan worden. De katten moeten het huis uit.
Een opvang voor katten is er niet, nergens in mijn district. Het doden van dieren stuit mij tegen de borst en gebeurt ook niet (als het katten betreft) door de desa-bewoners.
De ultieme oplossing is om de katten te droppen bij een pasar, waar doorgaans wel wat eten is.
Ik denk, dat ik voor deze oplossing morgen kies. Een andere optie is er niet, als ik het huis enigszins “ruikbaar” en schoon wil houden.