Vandaag was ik op de markt in Bangsal, een stadje aan de weg Jember – Tanggul, ongeveer 8 km van mijn desa. Bij een paar “Ibu’s” (marktvrouwen) was er eten te koop. Je kunt aangeven, wat je wilt hebben. Het eten wordt verpakt in papier; het pakketje wordt bungkus genoemd.
Mijn bungkus bestond uit:
– gele rijst (nasi kuning),
– kleine balletjes gefrituurde aardappelpuree,
– een gekookt ei,
– 4 stokjes kippenlevertjes,
– gekookte groenten met geraspte kokos.
Het heeft prima gesmaakt. Het eten is bijna altijd zodanig “pedas” (heet), dat ik de ibu vraag naar niet-hete gerechten en haar ook vraag geen sambal bij te voegen; de sambal is mij gewoon te heet. Anderen kunnen er wel tegen.
Deze maaltijd heeft mij rp15.000 gekost (minder dan 1 euro).
Het eten verpakken in een bungkus is zeer gebruikelijk. Krijgt U de maaltijd niet op in een restaurant, vraag dan, of ze het restant “bungkus” (verpakken).